Bak ben bunun sebebini tahmin edebiliyorum, hepimizde var bu az biraz. Hedeflerimiz cok büyük ve bu yüzden bilincimiz korkuyor, plan ustune plan yapıyoruz ama bir turlu uyduramiyoruz, neden biliyor musun? Fazla mukemmeller, yaptigimiz planlar hayata uygulanamayacak kadar mukemeller, kendimizden bir robot kadar dakik ve yerinde davranislar bekliyoruz, her gun 6da kalkıcam diyoruz e noluyor pat 8 de kalktın hevesin kacıyor sporu da yapmıyorsun o gün, gibi. Halbuki bilmemiz gereken sey bu robotik uyumluluk zamanla olusan bir sey ve biz ne yazikki multitasking ile bunun olmasini engelliyoruz, kendine katacagin her ne varsa bunu yavas yavas, ufak parcalara ayirarak yapman gerekiyor (bknz. pomodoro teknigi), ben mesela yazılım ogrenmek istiyordum ama ogrenicek o kadar cok dil, arayuz, veri zartı zurtu vardı ve ben o kadar hevesliydimki her gune 3 ayrı dil koydum ogrenmek icin, tabi bunu yaparken sigarayı bırakmam+nofap+spor+seker diyeti+sosyal medyayı bırakmak falan da vardı, bil bakalım noldu ilk gunden pes ettim, aksam yine pmoya kostum, ne dil kaldı ne spor, defalarca oldu bu olay, en uzun 1 hafta dayandım bu mukemmel robotik plana. Sonucta insaniz bir gun 1 saat gec kalkabilirsin, bir gun zorunlu isin cıkar planların aksayabilir, planlarında doldurulacak bosluk olmalı, ki benim yoktu o zamanlar. Sonra yavasca kendimi kesfettim (birkac ay surdu) ve bu surecte şunu anladım her seyi yavas yavas yapmak gerek, once bi dil, sonra ordan burdan bi gıdım derken yeni yeni skill'ler kazandım. Yavasca parca parca, buyuk bi lokma degil, nasil olsa acelem yok, ufak ufak, kus besler gibi. Once sigarayı bıraktım, 2 ay sonra nofap basladı, sonra yaz okulunda kaldigim dersleri verdim, gecen gunlerde de sekeri bıraktım vs vs. Böyle yani. Parça parça güclenecegiz dostlarım, ufak ufak. Pomodoroya bakın, multitasking zırvasına da inanmayın brolarım.