ÖNCELİKLE HERKESE MERHABA DEĞERLİ YOLDAŞLAR, BURADAKİ YAZIM AĞIR BAĞIMLIĞIMDAN KURTULUŞUMUN VE BİRAZCIKTA OLSA HAYAT HİKAYEMİN ÖZETİDİR. ŞİMDİDEN SABIRLA OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER.
PMO ile tanıştığımda 14 yaşında 8nci sınıf öğrencisiydim. Derslerinde başarısız, gününün çoğunu top oynayarak, arkadaşlarıyla deli gibi gezerek heba eden bir tiptim.Ayrıca ortamdan dolayı sürekli sevgili değiştirmelerimiz, kavgalarımız bitmezdi. Ve birgün arkadaşımın biri bana nasıl M*** yapılacağını öğretti. Ve hayatımı bitirecek olan bağımlılık sürecim böylece başlamış oldu. Lise çağıma geçtiğimde babam "Ya okursun, ya da kendine bi iş bulursun" diyerek kızmıştı bende "beni kapı önüne atacak haliniz yok ya" diyerek duygu sömürüsü yapmıştım. Ayrıca babam kendi lisemde memurdu ve bunun verdiği rahatlık ve cahillikle, durmadan top oynar derslerden kaytarır, yakın arkadaşlarıyla gizli gizli sigara içer boş boş muhabbet yapardım. Gel zaman git zaman sigara+pmo bağımlılığımla üniversite çağıma kadar devam ettim. Üniversite sınavına girdim sonuç vahimdi, 2 milyon kişi arasından 1.5 milyonuncu olma başarısını göstermiştim
.Mezuna kaldım ve dershaneye gitmeye başladım, dikkatimi çeken şey sınıfımdaki insanlar çok olgundu ve tip olarak sakallı kendinden emin bir duruş sergiliyorlardı ben ise kendi kendime "çocuk gibi kaldım, neden benim sakalım yok triplerine felan girmeye başlamıştım". Durum okadar vahimdi ki artık birşeylerin farkına varmaya başlıyordum herkes denemelerde 90 net 100 net çıkardım diye ağlarken ben 45 nete seviniyordum ve hala bağımlılıklarım devam ediyordu. Ve bir şekilde kazanıp mühendislik okumaya başladım. Hiç eziklenmedim çünki dış görünüşümün etkisi bunda çok çok büyüktü ( ortalama üstü bir tipim var). Ancak problem karşı cinslerime karşı açtığım savaştı, pmo yüzünden karşı cinsime ihtiyaç duymama hep bi sinirlilik hali, tanışmak için gelen kızlara karşı soğukluk ve nasıl konuşacağını bilememe gibi durumlar baş göstermeye başlamıştı. 2nci sınıfta PMO durumundan yavaş yavaş kendimi uzaklaştırmaya başlamıştım, bölümümün verdiği zorluklar ve günlük kendime kitap okuma kazandırma alışkanlığı bunda çok önemli rol oynadığını söyleyebilirim. Üniversite ortamımda ilkokul, liseden farksız değildi çünki özetle dedemin bir lafı vardır "Pis ile gezen pis olur, mis ile gezen mis" olur diye . Sabahları erken uyanıyor dersime gidiyor çalışıyor ve o illeti 2 haftada 1 yapmaya başlamıştım. Hiç msj almayan ben sınıftaki kızlardan sabahları "günaydın, derse gideceğinde haber ver beraber gidelim" gibi mesaj çekiyorlardı. Araya pandemi girdi ve üniversiteler tatil oldu. Ve işte NeverFap Akademiyle tanışmam üniversite 3ncü sınıfta olacaktı (15 veya 16 yaşlarında keşfetmeyi okadar çok isterdimki..). Herşeyin koptuğu yeni bir Oğuzhanın doğuşuydu bu. Hergün forumdaki yazıları okuyor, hayret ediyor ve o cahilliğimi iliklerime kadar hissediyordum. Bir karar verdim ve ben artık "ADAM" olacağım dedim. Ani bir kararla sigara+pmo ya son verdim. Bu bir hataydı çünki yavaş yavaş bırakmam gerekiyordu bir anda kesince ani dopamin kesilmesi yaşadım ve pimi çekilmiş el bombası gibi geziyordum. 98 kilodan 78 kiloya düşmüştüm, seste kalınlaşma ve çevremin bana olan saygısı artmıştı ve kadınların uzun uzun bakışları bazende sesli bir şekilde laf atmalarına maruz kalıyordum. Bu süreç tamı tamına 2.5 ayda olmuştu ve herşeyden haz alıyordum basit bir oturup kalkmaktan bile şekeri, abur cuburu saçma sapan şeyleri kesmiştim. Derslerim çok iyiydi arkadaşlarım "Bu adam olmuş", "Kafana birşeymi düştü" gibi bana yine ufak ufak iltifatlar ediyorlardı . Gel zaman git zaman arada süreçlerim bozuluyordu (20-30-45). Üniversite son sınıfa geçmiştim ve derslerimden dolayı sporla ilişiğim hafif hafif kesiliyodu ama yeme içmeme halen dikkat ediyordum. Ve bu 1 seneye yakın mücadelemin meyvelerini ve o özgüvenimi tadacağım bir haber geldi fakültemiz açılıyordu. Arkadaşlarıma, okuduğum şehre geri dönüyordum ve mutluydum önceden gitmekten nefret ederdim. Derse giderken gayet relaxtım önceden çok heyecanlanırdım nedense. Derse geç kalmamdan dolayı herkes dersteydi ve uygulamalı ders olduğu için herkes ayaktaydı ve derse odaklanmıştı geldim maskemi çıkardım "Derse geç kaldığım için özür dilerim, dersinize katılabilirmiyim" dedim, Arkadaşlar inanmicaksınız ama sınıftakilerin gözleri kocaman oldu ve kızların o delici bakışlarını öyle bi hissettim ki sanki ortamda olağan üstü bir olay olmuş havası vardı. Güldüm geçtim köşeye, yalnız halen bakışlar ara ara bana kayıyor ders hocamız bana bakarak "iyi dinle babayiğit " diyerek laf atıyordu. Arkadaşlarımla oturduk ve bana "goril gibi olmuşsun", "oğlum çok değişmişsin" gibi sözler söylerek destek veriyorlardı(Süreçte 70nci günümdü). Burayı detaylandırmamın sebebi değerli dostlarım, hayatım boyunca ben yüz profilinden ziyade insanların bana saygı duyduğunu ve beni dikkate aldıklarını hissediyordum. Erkekliğimi doruklarına kadar yaşıyor ve "ADAM" muamelesi görüyordum, mutluluktan havalara uçmak üzereydim. Sakallarımdaki çoğalış, saçlarımın gürlüğü vücudumun duruşuna kadar herşeyimin farkındaydım artık, kendime bakıyordum.
Özetle bu süreçte yaşadıklarım ;
*Kadınların yaklaşımındaki olumlu değişmeler.
*Kendi cinslerimin bana saygı duyması.
*Bi yere girip çıkarken anksiyeter sosyal fobi gibi durumların en alt seviyeye inmesi.
*Daha hızlı okuma, odaklanma.
*Sosyal medyayı bir gereklilik görmeme, hayatımdan çıkartmam.
*Zihnimi daha iyi kullanmam
*Olgunluk belirtileri vs.
Evet arkadaşlar 23 yaşındayım süreçte birtakım bozulmalardan dolayı şuan sürecimde 110ncu günümdeyim. Ama halen aklımda "acaba beyin kimyam ve düşüncelerim düzeldi mi ?, nasıl anlarım gibi sorular var yanıtlarını bu başlıklar altında yanıtlarsanız çok sevinirim dostlar . Bu günlerde gelmemde ilk başta NeverFap Forum & Youtube Kanalı Ekibi olmak üzere insanlığın iyiliği ve özünü kaybetmemesi için uğraşan, yazılar yazan bilgi veren kim varsa herkese sonsuz şükranlarımı sunuyorum ve hikayemi burada, huzurunuzda noktalıyorum.?
PMO ile tanıştığımda 14 yaşında 8nci sınıf öğrencisiydim. Derslerinde başarısız, gününün çoğunu top oynayarak, arkadaşlarıyla deli gibi gezerek heba eden bir tiptim.Ayrıca ortamdan dolayı sürekli sevgili değiştirmelerimiz, kavgalarımız bitmezdi. Ve birgün arkadaşımın biri bana nasıl M*** yapılacağını öğretti. Ve hayatımı bitirecek olan bağımlılık sürecim böylece başlamış oldu. Lise çağıma geçtiğimde babam "Ya okursun, ya da kendine bi iş bulursun" diyerek kızmıştı bende "beni kapı önüne atacak haliniz yok ya" diyerek duygu sömürüsü yapmıştım. Ayrıca babam kendi lisemde memurdu ve bunun verdiği rahatlık ve cahillikle, durmadan top oynar derslerden kaytarır, yakın arkadaşlarıyla gizli gizli sigara içer boş boş muhabbet yapardım. Gel zaman git zaman sigara+pmo bağımlılığımla üniversite çağıma kadar devam ettim. Üniversite sınavına girdim sonuç vahimdi, 2 milyon kişi arasından 1.5 milyonuncu olma başarısını göstermiştim
.Mezuna kaldım ve dershaneye gitmeye başladım, dikkatimi çeken şey sınıfımdaki insanlar çok olgundu ve tip olarak sakallı kendinden emin bir duruş sergiliyorlardı ben ise kendi kendime "çocuk gibi kaldım, neden benim sakalım yok triplerine felan girmeye başlamıştım". Durum okadar vahimdi ki artık birşeylerin farkına varmaya başlıyordum herkes denemelerde 90 net 100 net çıkardım diye ağlarken ben 45 nete seviniyordum ve hala bağımlılıklarım devam ediyordu. Ve bir şekilde kazanıp mühendislik okumaya başladım. Hiç eziklenmedim çünki dış görünüşümün etkisi bunda çok çok büyüktü ( ortalama üstü bir tipim var). Ancak problem karşı cinslerime karşı açtığım savaştı, pmo yüzünden karşı cinsime ihtiyaç duymama hep bi sinirlilik hali, tanışmak için gelen kızlara karşı soğukluk ve nasıl konuşacağını bilememe gibi durumlar baş göstermeye başlamıştı. 2nci sınıfta PMO durumundan yavaş yavaş kendimi uzaklaştırmaya başlamıştım, bölümümün verdiği zorluklar ve günlük kendime kitap okuma kazandırma alışkanlığı bunda çok önemli rol oynadığını söyleyebilirim. Üniversite ortamımda ilkokul, liseden farksız değildi çünki özetle dedemin bir lafı vardır "Pis ile gezen pis olur, mis ile gezen mis" olur diye . Sabahları erken uyanıyor dersime gidiyor çalışıyor ve o illeti 2 haftada 1 yapmaya başlamıştım. Hiç msj almayan ben sınıftaki kızlardan sabahları "günaydın, derse gideceğinde haber ver beraber gidelim" gibi mesaj çekiyorlardı. Araya pandemi girdi ve üniversiteler tatil oldu. Ve işte NeverFap Akademiyle tanışmam üniversite 3ncü sınıfta olacaktı (15 veya 16 yaşlarında keşfetmeyi okadar çok isterdimki..). Herşeyin koptuğu yeni bir Oğuzhanın doğuşuydu bu. Hergün forumdaki yazıları okuyor, hayret ediyor ve o cahilliğimi iliklerime kadar hissediyordum. Bir karar verdim ve ben artık "ADAM" olacağım dedim. Ani bir kararla sigara+pmo ya son verdim. Bu bir hataydı çünki yavaş yavaş bırakmam gerekiyordu bir anda kesince ani dopamin kesilmesi yaşadım ve pimi çekilmiş el bombası gibi geziyordum. 98 kilodan 78 kiloya düşmüştüm, seste kalınlaşma ve çevremin bana olan saygısı artmıştı ve kadınların uzun uzun bakışları bazende sesli bir şekilde laf atmalarına maruz kalıyordum. Bu süreç tamı tamına 2.5 ayda olmuştu ve herşeyden haz alıyordum basit bir oturup kalkmaktan bile şekeri, abur cuburu saçma sapan şeyleri kesmiştim. Derslerim çok iyiydi arkadaşlarım "Bu adam olmuş", "Kafana birşeymi düştü" gibi bana yine ufak ufak iltifatlar ediyorlardı . Gel zaman git zaman arada süreçlerim bozuluyordu (20-30-45). Üniversite son sınıfa geçmiştim ve derslerimden dolayı sporla ilişiğim hafif hafif kesiliyodu ama yeme içmeme halen dikkat ediyordum. Ve bu 1 seneye yakın mücadelemin meyvelerini ve o özgüvenimi tadacağım bir haber geldi fakültemiz açılıyordu. Arkadaşlarıma, okuduğum şehre geri dönüyordum ve mutluydum önceden gitmekten nefret ederdim. Derse giderken gayet relaxtım önceden çok heyecanlanırdım nedense. Derse geç kalmamdan dolayı herkes dersteydi ve uygulamalı ders olduğu için herkes ayaktaydı ve derse odaklanmıştı geldim maskemi çıkardım "Derse geç kaldığım için özür dilerim, dersinize katılabilirmiyim" dedim, Arkadaşlar inanmicaksınız ama sınıftakilerin gözleri kocaman oldu ve kızların o delici bakışlarını öyle bi hissettim ki sanki ortamda olağan üstü bir olay olmuş havası vardı. Güldüm geçtim köşeye, yalnız halen bakışlar ara ara bana kayıyor ders hocamız bana bakarak "iyi dinle babayiğit " diyerek laf atıyordu. Arkadaşlarımla oturduk ve bana "goril gibi olmuşsun", "oğlum çok değişmişsin" gibi sözler söylerek destek veriyorlardı(Süreçte 70nci günümdü). Burayı detaylandırmamın sebebi değerli dostlarım, hayatım boyunca ben yüz profilinden ziyade insanların bana saygı duyduğunu ve beni dikkate aldıklarını hissediyordum. Erkekliğimi doruklarına kadar yaşıyor ve "ADAM" muamelesi görüyordum, mutluluktan havalara uçmak üzereydim. Sakallarımdaki çoğalış, saçlarımın gürlüğü vücudumun duruşuna kadar herşeyimin farkındaydım artık, kendime bakıyordum.Özetle bu süreçte yaşadıklarım ;
*Kadınların yaklaşımındaki olumlu değişmeler.
*Kendi cinslerimin bana saygı duyması.
*Bi yere girip çıkarken anksiyeter sosyal fobi gibi durumların en alt seviyeye inmesi.
*Daha hızlı okuma, odaklanma.
*Sosyal medyayı bir gereklilik görmeme, hayatımdan çıkartmam.
*Zihnimi daha iyi kullanmam
*Olgunluk belirtileri vs.
Evet arkadaşlar 23 yaşındayım süreçte birtakım bozulmalardan dolayı şuan sürecimde 110ncu günümdeyim. Ama halen aklımda "acaba beyin kimyam ve düşüncelerim düzeldi mi ?, nasıl anlarım gibi sorular var yanıtlarını bu başlıklar altında yanıtlarsanız çok sevinirim dostlar
. Bu günlerde gelmemde ilk başta NeverFap Forum & Youtube Kanalı Ekibi olmak üzere insanlığın iyiliği ve özünü kaybetmemesi için uğraşan, yazılar yazan bilgi veren kim varsa herkese sonsuz şükranlarımı sunuyorum ve hikayemi burada, huzurunuzda noktalıyorum.?
