captanhero
Mars Yolcusu
- Katılım
- 11 Kas 2020
- Mesajlar
- 74
- Tepki puanı
- 137
- Puanları
- 43
Merhaba dostum ben pornografi ve tramvatik masturbasyon bağımlısıyım. Neredeyse 7 yıldır tramvatik masturbasyon yapıyorum. Ergenlik öncesinden de (daha ne pornodan ne de masturbasyondan haberim yokken) yüzü koyun yatıp penisimi bir yerlere sürtmek mutlu ediyordu. Hatirliyorumda bu aile içinde dalga konusu bile olmuştu.
Ortaokul zamanlarında ergenliğe girmemle beraber olay tramvatik masturbasyona evrildi. O zamanlar - 6. Sınıf - tüm sınıftaki erkekler beni dışlıyordu, dalga geçiyordu. Anlayacağınız ezik bir tipim. Okulda inanılmaz bir şekilde üzülüp eve geliyordum. Aileme hiç bir şey anlatmiyordum. Kendimi bilgisiyar oyunlarına ve pornografi bataklığına (o zamanlar için pornografi cenneti demek daha doğru olur) suruklenmemi tetikleyen olaylar bunlardı.
O zamanlar sorunlarla baş edebilecek bir gücüm yoktu, şimdilerde gene görece daha güçlüyüm. Sorunlara karşı yaptığım şey 3 4 saat bilgisiyar oyunu ve genelde onu takip eden şey tramvatik masturbasyon oluyordu.
7. Sınıfa geldiğimdeyse sınıflar değişmişti ve yeni arkadaş ortamı bana çok iyi gelmişti sosyallesmistim o ezik çocuk gitmişti lakin o dönemde de beni çok üzen bir platonik aşk serüvenim oldu ve bu uzgunlukle de baş edemiyordum ve tek çıkış yolunu pmo olarak görüyordum.
8. Sınıfa geldigimizdeyse okul bizleri fazlaca çalıştırdigindan yapmaya zaman kalmıyordu. Gene üzgün olduğum zamanlarda güya test çözerim diye yere yatıp hayallere dalarak masturbasyon yapıyordum.
Üstümde pijama varken altıma bosaliyordum. Ne kadar utanç verici ve gurur kırıcı bir şey değil mi dostum. İşte disardan bakınca kimsenin görmediği ama kendimle baş başa kaldığımda kendimden utanacagimi tiksinecegimi ozsaygimi yitirecegimi bile bile ben bunu yapıyorum, bir morfin bağımlısı gibiyim, anlıyor musun dostum?
İyi bir liseyi kazandım nihayetinde. Kazanabilmemin sebebi o zamanlar pmo zihnimi hadim edip beni tam olarak kendisine köle yapmamıştı.
9. Sınıfta eskiye nazaran kat be kat sosyallemismistim. Pmo belki haftada bir kere aklıma gelirse yaptığım bir şeydi. Bu yılda hayatımın dönüm noktalarından biri oldu. İlk defa bir sevgilim olmuştu ve bir hafta sonra ayrılmıştık. Bu ayrılık acısı beni çok uzmustu o dönemler ve yazın spora başlamıştım. Sporda çare olmuyordu buna, bir gün youtubeda yazmaya araştırmaya karar verdim bunu. Sonuçta ilk defa aşk acısı yaşayan ben değildim bu koca dünyada. Çoğu video saçma sapan geldi açıkçası lakin bir tanesi çok tesirli oldu. O da dini bir kanalın videosuydu. Benim dine yönelme sürecim - işte burası dönüm noktası - orada başladı.
10. Sınıfa başlamadan önce namaza başlamıştım ve 60 gün bir masturbasyon ve pornografiden uzak kalmistim. Gel gelelim bir gün bu süreci bozdum ve bu bozmalar devam etti baya bir süre. Kendimden daha da utanıyordum, hem dine yonelmistim hem de bunu hala daha yapıyordum. Nasıl bir tezat di mi dostum?
O dönemler farklı gruplar içine girmeye, sosyal etkinliklere katılmaya, Arapça öğrenmeye ve spor yapmaya başladım tekrardan o dönem. Ve tabii ki bende etkisi çok büyük olan Haluk Tatar hocam ile tanıştım. Zamanla sürecim 1 hafta 2 hafta 3 hafta derken gidiyordu ve hissediyordum o gücü, içimdeki alfanin yavaş yavas kozasindan çıktığını.
10. sınıfın yazında dine daha da yöneldim ve spor salonu gitmeye başladım. Sürecim 5 ayı aşmıştı. Sporun süreci dolunca okullar basliycak devam edemem diye kayidi yenilemedim ve son zamanlara doğru sporu savsaklamaya başladım. Instagrami ise uzun bir aranın ardından açmıştım. Zamanla küçükten bir yerlere surtmeler başlamıştı ve bir gece instagramda dolaşırken bosalmam kontrol ederim diye düşünerek tramvatik masturbasyon yaptım ve boşaldim. O gün tam 165. gündü. Unutamıyorum o yaşadığım üzüntüyü, o paniği...
Bunu yaşamama rağmen 11. Sınıfa dinamik canlı bir şekilde başladım. O kadar aktif şekilde sınıfla sohbete derslere katılıyorum ki arkadaşlar seni başkan seçelim diyorlardı. Zamanla relapse süreleri kısaldı 30 derken 10'a 7'ye 4'e bazen ise bire evet şaka gibi 165 gün yapmamış adam bir gün dayanamiyordu dostum. Neverfapin bana kattığı tüm artılar yavaş yavaa gitmeye başladı ve sonrada malum pandemi süreci baş gösterdi ve toparlayamadım açıkçası.
O günden bugüne kadar kendime kaç kere söz verdim, bu sondu kaç kere dedim inan bilmiyorum dostum. En fazla 1 2 haftalık süre lerim oldu sonra kuduz bir köpek gibi gene pmo bataklığına çekildim.
12. Siniftaysa sınav stresi, denemenin kötü gelmesi, sinirlerin yıpranmış olması beni daha da bu bataklığa çekti. Herkes bu kendine yazık ediyor diyor, ahh ne kadar da haklılar dostum bir bilsen. Kimseyse bunun ağır bir bağımlı olduğumdan için gerçekleştiğini bilmiyor.
Bazı sevdiğim kişilerin son anında yanında olamadım; sevgilimi anlayamadım, onu uzdum kaç kere; Sevdiğim insanlarla vakit geçirmemeyi tercih ettim bu iradesizlikle ve bu pmo bataklığına battım daha da battim, batıyorum da.
Ortaokul zamanlarında ergenliğe girmemle beraber olay tramvatik masturbasyona evrildi. O zamanlar - 6. Sınıf - tüm sınıftaki erkekler beni dışlıyordu, dalga geçiyordu. Anlayacağınız ezik bir tipim. Okulda inanılmaz bir şekilde üzülüp eve geliyordum. Aileme hiç bir şey anlatmiyordum. Kendimi bilgisiyar oyunlarına ve pornografi bataklığına (o zamanlar için pornografi cenneti demek daha doğru olur) suruklenmemi tetikleyen olaylar bunlardı.
O zamanlar sorunlarla baş edebilecek bir gücüm yoktu, şimdilerde gene görece daha güçlüyüm. Sorunlara karşı yaptığım şey 3 4 saat bilgisiyar oyunu ve genelde onu takip eden şey tramvatik masturbasyon oluyordu.
7. Sınıfa geldiğimdeyse sınıflar değişmişti ve yeni arkadaş ortamı bana çok iyi gelmişti sosyallesmistim o ezik çocuk gitmişti lakin o dönemde de beni çok üzen bir platonik aşk serüvenim oldu ve bu uzgunlukle de baş edemiyordum ve tek çıkış yolunu pmo olarak görüyordum.
8. Sınıfa geldigimizdeyse okul bizleri fazlaca çalıştırdigindan yapmaya zaman kalmıyordu. Gene üzgün olduğum zamanlarda güya test çözerim diye yere yatıp hayallere dalarak masturbasyon yapıyordum.
Üstümde pijama varken altıma bosaliyordum. Ne kadar utanç verici ve gurur kırıcı bir şey değil mi dostum. İşte disardan bakınca kimsenin görmediği ama kendimle baş başa kaldığımda kendimden utanacagimi tiksinecegimi ozsaygimi yitirecegimi bile bile ben bunu yapıyorum, bir morfin bağımlısı gibiyim, anlıyor musun dostum?
İyi bir liseyi kazandım nihayetinde. Kazanabilmemin sebebi o zamanlar pmo zihnimi hadim edip beni tam olarak kendisine köle yapmamıştı.
9. Sınıfta eskiye nazaran kat be kat sosyallemismistim. Pmo belki haftada bir kere aklıma gelirse yaptığım bir şeydi. Bu yılda hayatımın dönüm noktalarından biri oldu. İlk defa bir sevgilim olmuştu ve bir hafta sonra ayrılmıştık. Bu ayrılık acısı beni çok uzmustu o dönemler ve yazın spora başlamıştım. Sporda çare olmuyordu buna, bir gün youtubeda yazmaya araştırmaya karar verdim bunu. Sonuçta ilk defa aşk acısı yaşayan ben değildim bu koca dünyada. Çoğu video saçma sapan geldi açıkçası lakin bir tanesi çok tesirli oldu. O da dini bir kanalın videosuydu. Benim dine yönelme sürecim - işte burası dönüm noktası - orada başladı.
10. Sınıfa başlamadan önce namaza başlamıştım ve 60 gün bir masturbasyon ve pornografiden uzak kalmistim. Gel gelelim bir gün bu süreci bozdum ve bu bozmalar devam etti baya bir süre. Kendimden daha da utanıyordum, hem dine yonelmistim hem de bunu hala daha yapıyordum. Nasıl bir tezat di mi dostum?
O dönemler farklı gruplar içine girmeye, sosyal etkinliklere katılmaya, Arapça öğrenmeye ve spor yapmaya başladım tekrardan o dönem. Ve tabii ki bende etkisi çok büyük olan Haluk Tatar hocam ile tanıştım. Zamanla sürecim 1 hafta 2 hafta 3 hafta derken gidiyordu ve hissediyordum o gücü, içimdeki alfanin yavaş yavas kozasindan çıktığını.
10. sınıfın yazında dine daha da yöneldim ve spor salonu gitmeye başladım. Sürecim 5 ayı aşmıştı. Sporun süreci dolunca okullar basliycak devam edemem diye kayidi yenilemedim ve son zamanlara doğru sporu savsaklamaya başladım. Instagrami ise uzun bir aranın ardından açmıştım. Zamanla küçükten bir yerlere surtmeler başlamıştı ve bir gece instagramda dolaşırken bosalmam kontrol ederim diye düşünerek tramvatik masturbasyon yaptım ve boşaldim. O gün tam 165. gündü. Unutamıyorum o yaşadığım üzüntüyü, o paniği...
Bunu yaşamama rağmen 11. Sınıfa dinamik canlı bir şekilde başladım. O kadar aktif şekilde sınıfla sohbete derslere katılıyorum ki arkadaşlar seni başkan seçelim diyorlardı. Zamanla relapse süreleri kısaldı 30 derken 10'a 7'ye 4'e bazen ise bire evet şaka gibi 165 gün yapmamış adam bir gün dayanamiyordu dostum. Neverfapin bana kattığı tüm artılar yavaş yavaa gitmeye başladı ve sonrada malum pandemi süreci baş gösterdi ve toparlayamadım açıkçası.
O günden bugüne kadar kendime kaç kere söz verdim, bu sondu kaç kere dedim inan bilmiyorum dostum. En fazla 1 2 haftalık süre lerim oldu sonra kuduz bir köpek gibi gene pmo bataklığına çekildim.
12. Siniftaysa sınav stresi, denemenin kötü gelmesi, sinirlerin yıpranmış olması beni daha da bu bataklığa çekti. Herkes bu kendine yazık ediyor diyor, ahh ne kadar da haklılar dostum bir bilsen. Kimseyse bunun ağır bir bağımlı olduğumdan için gerçekleştiğini bilmiyor.
Bazı sevdiğim kişilerin son anında yanında olamadım; sevgilimi anlayamadım, onu uzdum kaç kere; Sevdiğim insanlarla vakit geçirmemeyi tercih ettim bu iradesizlikle ve bu pmo bataklığına battım daha da battim, batıyorum da.
Bu yazımda amacım sana hikayemi anlatmaktı dostum beni daha iyi tanıyabilmeni istiyorum.
devamı gelecek...