Öncelikle neden bu görseli hazırladım diye sorulacak olursa, ilk 21 günün kritik önemine atfen hazırladığımı söyleyebilirim. İlk 3 gün yüksek, 5'e doğru düşüp 7-8'den sonra artan isteğin, tetikleyicilerle beslenmesi halinde neden kriz ve relapse yol açtığı bir nebze anlaşılır olacaktır.
Görsele ilişkin genel bilgiler:
- Aşağıdaki görsel basit bir çizim ve şahsi tecrübelere göre değerlendirilerek hazırlanmıştır.
- Genel bir bağımlı hesaba katılarak düzenlenmiştir.
- İlk 14 günün hesabında tetikleyici unsuru (görüntü, düşünce, hayal, sohbet) hesaba katılmamıştır. Tetikleyici söz konusu olduğunda gün başına en az %15-45 artış söz konusu olacaktır.
- Flatline evresi hesaba katılmamıştır.
- Özetle tamamen alışkanlık ihtiyacına göre, ilk 3 günü aşamayan bireylerin genelde yaşadığı durum ele alınmıştır. Ancak bununla da sınırlı kalmayıp, aslında sürecin ilk 21 gününün kritik olduğu, 21'den itibaren isteğin belli bir noktada genelde sabit kaldığı, tetikleyici unsurunun etkisiyle istek sınırlarının olağanüstü seviyelere çıktığı değerlendirilmiştir.
Bu görselden çıkarılması gereken ders, tetikleyicilerle beslenmemiş ve ilk 3 günkü basit bağımlılık eşiği aşıldıktan sonra bunun bir noktada genelde sabit kaldığı ( %45 civarı ), tetikleyiciler biriktikçe sürecin işin içinden çıkılmaz bir hal aldığı, tetikleyici kavramına yalnızca görsellerin değil, birçok ögenin girdiği, ilk 21 günkü kritik eşikte bunlardan tamamen uzak durulması gerektiği... Belirtilmek istenmiştir.
- Kriz neticede bir ağ/döngü olarak bizi ele geçiriyor denebilir. İlk eşikler aşıldıktan sonra genelde 14.gün civarı anlamsız bir özgüven geliyor. Artık bozmam, yapmam, etmem nidalarının ufak ufak atıldığı kısımlar. Ancak burada dikkat edilecek nokta, tam bu günlerde genel olarak tetikleyicilere bir bağışıklık söz konusuymuşçasına, kişi bunları düşünmeyi kendine hak görüyor. Örneğin kurulan hayallerin, dışarıdaki görüntüleri gün sonunda düşünmenin ya da çeşitli instagram/twitter profillerinden kalma artık görseller, relapse havuzunu minik minik doldurmaya başlıyor.
Tıpkı satrançta mat ağına girmek gibi, işin sonunda nasıl ki mattan kaçış imkansızlaşıyorsa, aynısı nofap süreci söz konusuyken, relapse ağına takıldığımız vakit de söz konusu oluyor. Bunun için krizler başlamadan evvel, tetikleyicilere bakma isteği yahut düşünce olarak yansıyanlar kontrol altına alınmalı, relapse ağına girildiği sezilmelidir. Beyin her şeyi normal göstererek işe koyulur. Ve eğer izin verilirse, maalesef netice hezimettir.
Görsele ilişkin genel bilgiler:
- Aşağıdaki görsel basit bir çizim ve şahsi tecrübelere göre değerlendirilerek hazırlanmıştır.
- Genel bir bağımlı hesaba katılarak düzenlenmiştir.
- İlk 14 günün hesabında tetikleyici unsuru (görüntü, düşünce, hayal, sohbet) hesaba katılmamıştır. Tetikleyici söz konusu olduğunda gün başına en az %15-45 artış söz konusu olacaktır.
- Flatline evresi hesaba katılmamıştır.
- Özetle tamamen alışkanlık ihtiyacına göre, ilk 3 günü aşamayan bireylerin genelde yaşadığı durum ele alınmıştır. Ancak bununla da sınırlı kalmayıp, aslında sürecin ilk 21 gününün kritik olduğu, 21'den itibaren isteğin belli bir noktada genelde sabit kaldığı, tetikleyici unsurunun etkisiyle istek sınırlarının olağanüstü seviyelere çıktığı değerlendirilmiştir.
Bu görselden çıkarılması gereken ders, tetikleyicilerle beslenmemiş ve ilk 3 günkü basit bağımlılık eşiği aşıldıktan sonra bunun bir noktada genelde sabit kaldığı ( %45 civarı ), tetikleyiciler biriktikçe sürecin işin içinden çıkılmaz bir hal aldığı, tetikleyici kavramına yalnızca görsellerin değil, birçok ögenin girdiği, ilk 21 günkü kritik eşikte bunlardan tamamen uzak durulması gerektiği... Belirtilmek istenmiştir.
- Kriz neticede bir ağ/döngü olarak bizi ele geçiriyor denebilir. İlk eşikler aşıldıktan sonra genelde 14.gün civarı anlamsız bir özgüven geliyor. Artık bozmam, yapmam, etmem nidalarının ufak ufak atıldığı kısımlar. Ancak burada dikkat edilecek nokta, tam bu günlerde genel olarak tetikleyicilere bir bağışıklık söz konusuymuşçasına, kişi bunları düşünmeyi kendine hak görüyor. Örneğin kurulan hayallerin, dışarıdaki görüntüleri gün sonunda düşünmenin ya da çeşitli instagram/twitter profillerinden kalma artık görseller, relapse havuzunu minik minik doldurmaya başlıyor.
Tıpkı satrançta mat ağına girmek gibi, işin sonunda nasıl ki mattan kaçış imkansızlaşıyorsa, aynısı nofap süreci söz konusuyken, relapse ağına takıldığımız vakit de söz konusu oluyor. Bunun için krizler başlamadan evvel, tetikleyicilere bakma isteği yahut düşünce olarak yansıyanlar kontrol altına alınmalı, relapse ağına girildiği sezilmelidir. Beyin her şeyi normal göstererek işe koyulur. Ve eğer izin verilirse, maalesef netice hezimettir.
Moderatörün son düzenlenenleri:
