Herkese merhaba. Biraz uzun oldu. Ama içinden çıkılmaz bir ruh halindeyim. Kafam karma karışık...

Bu seneki Ramazan ayının tat vermemesi, günlerimin verimsizliği, isteksizlik, yapacak bir şey bulamamak, bunca sorumluluğa rağmen yapmak istememek, son 10 ayda yaşadığım karmaşık duygular ve bir türlü aşamadığım ruhsal bunalımım konusunda birkaç fikir almanın olur da iyi gelebileceğini düşünerek bu yazıyı yazmak istedim. Keyfim ve hayatın akışı rezil durumda ve rezil hissettiriyor.

Geçtiğimiz sene oruç sürecinde üniversite son sınıftaydım. Finallerin belirsizliğine rağmen bolca çalışıyor, süreçte 50-60 günü devirmiş vaziyette, ibadetlerimi yerine getiriyor aynı zamanda yaptıklarımın keyif verdiğini dolu dizgin bir huzurla hissediyordum. Hayat yaşanabilirdi. Sporsuzluğa, hareket kısıtlılığına, evde kalmaya, belirsizliklere rağmen.

Haziran ayında mezun oldum. Mezuniyet birçok anlamsızlığı beraberinde getirdi. Ve maalesef bir türlü dindiremedim bunu. Sadece ara ara ciddi oranda azaltsam da, tekrar yüzleştiğimde o karanlığı gene hissedip durdum. Çözülmeyen, çözülemeyen problemler varmış gibi geliyor hep. Arada dinecek gibi oluyor. Sonra gene nüksediyor.

Son dönemlerde yaşadıklarım ve canımı sıkan hususlar:

1- Ekim ve Aralıkta girdiğim sınavlarda başarısız oldum. Çünkü yaz boyunca sıfır motivasyonla ittire kaktıra çalışmakta olduğumdan, bu sonuç kaçınılmazdı. Hayallerimden vazgeçmiştim.
2- Yapmakta olduğum 1 senelik zorunlu stajımın ilk 6 ayını sınavlar uğruna heba ettim. Şimdiyse ikinci 6 ayındayım. Berbat geçiyor. Ortamı, yanında staj yaptığım kişiyi, insanları, belki de mesleği... Bir türlü benimseyemiyorum. Bir türlü sindiremiyorum. Hoşlanmıyorum. Gitmek istemiyorum.
3- Exten next olmaz denir... Acı acı tecrübe ettiğim bir durum daha yaşadım. Geçtiğimiz 4-5 hafta benim için zehirdi. Kasım ayında eski sevgilimi hayatıma geri alarak büyük bir hata ettim. Belki biraz keyif/moral durumum iyileşir zannediyordum. Bir iki ay iyi gitti. Sonra her şey adım adım b*ka sardı. Yaptığı çeşitli karaktersizliklere tanık olup kendime yeni bir acı daha kazandırdım. Tabii ki hayatımdan attım. Ancak aklıma geldikçe huzurum kaçıyor. Çok fazla zamanımı, enerjimi çaldı. Düşünmekten kaçıyorum sürekli.
4- Hayallerimin birçoğu gerçekleşmedi. Beklentilerim de öyle.. Zaman istiyor hâlâ her biri. Ve bu beklemek aylardır hususi olarak canımı sıkıyor. Artık bunaldığımı hissediyorum.
5- Maalesef borçlandım. Çünkü üniversiteden sonra gelirlerimin birçoğu kesildi. Ailemden de aldığım destek kısıtlı ve istemekten kaçıyorum. Artan zam ve pahalılıkla beraber kredi kartı borçlarım geçen seneye göre arttı. Staj evremde olduğumdan gelir kaynaklarım bunu karşılamakta kısıtlı. Muhtemelen içinde bulunduğum durumdan çıkmak için harcamalara sardım düşüncesizce. Aklıma geldikçe bu durum tadımı kaçırıyor...
6- Stajdan sonrası... Temmuz'dan sonra... Ne olacak bilmiyorum. Tamamen belirsizlik benim için. Şu anda imkanını bulduğum gelir kaynaklarım bir daha kesilecek. Gerçekten bu muamma beni ürkütüyor.
7- Aralık civarı gireceğim bir sınav daha var. Haziran'da en geç çalışmaya başlamalıyım. Bunca isteksizlikle nasıl olacak bilmiyorum.

Bunlara çözüm olarak bir şeylere etki edeceği inancıyla spora yeniden başlamıştım. Gerçekten 1-2 ay kadar salona gitmek, bisiklet sürmek bana iyi geliyordu. En azından o birkaç saatlik hazırlık, spor anı ve sonrasındaki yorgunluk derken, bir şeyleri düşünecek takatim kalmıyordu. Şimdi 1 ay kadar yarım kalacak. Evde yapma imkanım az çok var. Ama hevesim, isteğim, keyfim yok gibi.

Ben bunu nasıl aşacağım? Bu motivasyonsuzluğu nasıl geride bırakacağım? Gitmem gereken bir staj var ama gerçekten yanlış büro tercihimden mi bilmiyorum yapmayı hedeflediğim, hayalini kurarak okulunu okuduğum bir bölümün ardından, başlamadığım bir meslekten soğudum. Mesleğe dair bir şey konuşmak, gelecek planlamaları artık tadımı kaçırıyor. O ortama gitmek istemiyorum.

Motive olamıyorum. Olacak bir şey bulamıyorum. Yeni bir şey öğrenmek, bir kitap okumak, ibadetler her şey anlamsız geliyor. Kitap okurken, "eee neye yarayacak bu?" kafasına bürünüyorum. Kaliteli bir video izlemek dahi içimden gelmiyor. Oruç tutuyorum ama kuru bir açlıktan ötesi değilmiş gibi. Ne yapacağım ben bu belirsizliklerin içerisinde bilmiyorum.

Gerçekten anlam arayışımı, hayattan aldığım keyfi, birçok şeyi yitirdim. Geri kazanamayacakmışım gibi...

Öncelikle merhaba dostum, hayatta bazen bazı şeyleri çok yoğun olarak yaşarsın. Bence sen de böyle bir dönemin içindesin. Bu olayları farklı zaman dilimlerinde yaşasan muhtemelen oldukça güçlü bir duruş sergileyerek atlatabilecek güçtesin.

sen yaşadığın sıkıntıları numaralandırarak yazmışsın, ben de aynı şekilde bunları değerlendireceğim.

Mezuniyet insana yeni bir kapı açar, öğrencilik hayatının rahatlığını geride bırakıp, omuzlarına daha ağır sorumluluklar alman gerekir. Günümüzde gençlerin bu belirsizliğe düşmeleri oldukça sık görülen bir durum, çevremde hemen hemen bütün akranlarım bunları yaşadı. Maalesef ülkemizde bu geçiş aşaması zor bir süreç. Ama eminim sen yakında bu belirsizliği bıçak gibi kesip atacaksın.

1- Sınavlarda başarısız olman seni asla hayallerinden vazgeçirmemeli. Çünkü bir insanın hayalleri her ne kadar sınavlara bağlı olsa da ondan çok daha değerlidir. Farklı bir yol bulup mücadele edersen hayallerine ulaşmanın hiçbir şey engelleyemez.

2- Her çalışma ortamının farklı bir enerjisi, hissiyatı vardır. Burda şunu ele almak gerekiyor; eğer gerçekten güzel şartlar altında, sana gerçekten değer veren, iş ahlakı oturmuş kişilerle çalışsan bu şekilde düşünür müydün? Bence hayır. Bir daha asla şahısların senin mesleğine olan sevgini sorgulatmasına izin verme.

3- Burayı boş bırakıyorum, tamamen ayrı bir bilim dalı burası

4- Ben liseyi yatılı olarak okudum. Ailemden uzun süre ayrı kalırdım. Buna çok içerlerdim. Eski okulumdaki ve şehrimdeki arkadaşlarım rahat bir hayat sürerken ben uzakta ev hasreti çekerdim. Fakat aileme her kavustuğumda ki yaşadığım sevinci anlatamam. Şunu demek istiyorum, ayrılıklar olmasaydı kavuşmanın bir anlamı kalmazdı. Tıpkı senin durumun gibi, hayallerini bekleyeceksin, uğruna çaba gösterip mücadele edeceksin ki elde ettiğinde her şeyin bir anlamı olsun.

5- Maddiyat sıkıntıları düzenini kurup, bir işe girene kadar devam edecektir. Çok büyük paraları batırmadığın sürece buna canını hiç sıkma.

6- Bana çok fazla gelecekte yaşıyorsun gibi geldi. Bu seni kaygılı bir insan yapar. Biraz şimdiye odaklan, bugün üzerine düşenleri en iyi şekilde yap. Bırak hayat aksın sen sadece ona yön ver.

7- Aslında bu sorunların hepsinin çözümünü biliyorsun. Sadece seni frenleyen negatif durumlar var.

Belki de bir süre her şeyi kenara çekip hiçbir şey yapmamalısın. Bu sana iyi gelebilir. Fakat sınırlı bir süre. Ondan sonra kaldığın yerden devam edersin. Sadece şunu bil, bu hissettiklerin hemen hemen herkesin başına geliyor ve kesinlikle geçecek.

Ülkenin çoğu böyle maalesef korona herkesi bitirdi kimsede motivasyon bırakmadı.
1 seneden fazladır boşa yaşıyormuşuz gibi bir hissiyat var içimde, yasaklar hepimizi boğdu.
Saat 21.00 dan sonra dışarda olmayı özledim, yolda nefessiz kalmadan yürümeyi özledim, düzgün bir şekilde gözlük takabilmeyi bile özledim.
Ekonomik sıkıntılar zaten çok farklı bir boyuta ulaştı artık.
Üniversite okuyan gençlerin %40'ı işsiz
İnsanların dünyaya dair hiç bir umudu kalmadı özellikle şu dönemde.
Daha geçen gün bir genç kendini kahvehanede astı.

Yani o kadar berbat bir dönem ki bilmiyorum ne zaman bitecek..

herakles' Alıntı:

Öncelikle merhaba dostum, hayatta bazen bazı şeyleri çok yoğun olarak yaşarsın. Bence sen de böyle bir dönemin içindesin. Bu olayları farklı zaman dilimlerinde yaşasan muhtemelen oldukça güçlü bir duruş sergileyerek atlatabilecek güçtesin.

sen yaşadığın sıkıntıları numaralandırarak yazmışsın, ben de aynı şekilde bunları değerlendireceğim.

Mezuniyet insana yeni bir kapı açar, öğrencilik hayatının rahatlığını geride bırakıp, omuzlarına daha ağır sorumluluklar alman gerekir. Günümüzde gençlerin bu belirsizliğe düşmeleri oldukça sık görülen bir durum, çevremde hemen hemen bütün akranlarım bunları yaşadı. Maalesef ülkemizde bu geçiş aşaması zor bir süreç. Ama eminim sen yakında bu belirsizliği bıçak gibi kesip atacaksın.

1- Sınavlarda başarısız olman seni asla hayallerinden vazgeçirmemeli. Çünkü bir insanın hayalleri her ne kadar sınavlara bağlı olsa da ondan çok daha değerlidir. Farklı bir yol bulup mücadele edersen hayallerine ulaşmanın hiçbir şey engelleyemez.

2- Her çalışma ortamının farklı bir enerjisi, hissiyatı vardır. Burda şunu ele almak gerekiyor; eğer gerçekten güzel şartlar altında, sana gerçekten değer veren, iş ahlakı oturmuş kişilerle çalışsan bu şekilde düşünür müydün? Bence hayır. Bir daha asla şahısların senin mesleğine olan sevgini sorgulatmasına izin verme.

3- Burayı boş bırakıyorum, tamamen ayrı bir bilim dalı burası

4- Ben liseyi yatılı olarak okudum. Ailemden uzun süre ayrı kalırdım. Buna çok içerlerdim. Eski okulumdaki ve şehrimdeki arkadaşlarım rahat bir hayat sürerken ben uzakta ev hasreti çekerdim. Fakat aileme her kavustuğumda ki yaşadığım sevinci anlatamam. Şunu demek istiyorum, ayrılıklar olmasaydı kavuşmanın bir anlamı kalmazdı. Tıpkı senin durumun gibi, hayallerini bekleyeceksin, uğruna çaba gösterip mücadele edeceksin ki elde ettiğinde her şeyin bir anlamı olsun.

5- Maddiyat sıkıntıları düzenini kurup, bir işe girene kadar devam edecektir. Çok büyük paraları batırmadığın sürece buna canını hiç sıkma.

6- Bana çok fazla gelecekte yaşıyorsun gibi geldi. Bu seni kaygılı bir insan yapar. Biraz şimdiye odaklan, bugün üzerine düşenleri en iyi şekilde yap. Bırak hayat aksın sen sadece ona yön ver.

7- Aslında bu sorunların hepsinin çözümünü biliyorsun. Sadece seni frenleyen negatif durumlar var.

Belki de bir süre her şeyi kenara çekip hiçbir şey yapmamalısın. Bu sana iyi gelebilir. Fakat sınırlı bir süre. Ondan sonra kaldığın yerden devam edersin. Sadece şunu bil, bu hissettiklerin hemen hemen herkesin başına geliyor ve kesinlikle geçecek.

Genişletmek için tıklayın ...

Bir şeyleri tekrar düşündürdü bunlar bana. Güzel bir bakış açısı getirmişsin teşekkür ederim...

Bazen her şey yoluna oturuyor. En azından iyi hissetmeye başlıyorum. Tekrar bu düşüncelere düştüğümde yapacak bir şey kalmıyor benim için. Kalıcı bir huzur için zamana ihtiyaç var sanırım...

Ben de aynen böyle hissediyorum bu sene üniversite sınavına girecektim maalesef çöp oldu kendimi motivasyonla çalışan araba gibi hissetmeye başladım iki gün mükemmel 15 gün berbat majör depresyonlar türlü sıkıntılar bu pandemi eğer planlanmışsa Allah o planlarını başlarına yıksın inşaallah

Dostum kendini yalnız hissetme diye yazıyorum. Belli oluyor ki hayatının o 2 çatala ayrıldığı dönemlerindesin. Devam etmek için motivasyon ya da herhangi bir şey beklersen elindekileri de yitireceksin gibi. Bu gün dinlediğim şiirde şöyle diyor du

Uyanmanın bedeli serapları fedadır
Uykuya dalayım dersen
Kâbusa dalmak pahasına

Yani Kâbusa dalma dostum çıkışı zor.

En güzel gökkuşağı en fırtınalı zamanlardan sonra ortaya çıkar
Pes etme dostum biz arkandayız
Silkelen, biz kötü gün dostuyuz çok şükür
Maddi anlamda bir ihtiyacın olursa özelden ibanını at yardım edebildiğim kadar ederim
Mücadele et ve Allah tevekkül et o içtenlikle inananlara yardım eder

Sadece inan, şüphe duymayacak şekilde inan ve mücadele et

Ben senin şu an yaşadığın şeyleri yaklaşık 2-3 ay önce yaşadım bunun büyük bir sebebi diğer arkadaşların da belirttiği gibi korona süreci.

Mezuna kalmama rağmen istediğim üniversiteyi kazanamadım ve şu an 2 yıllık üniversitenin yanında DGS sınavına hazırlanıyorum bir yandan ortalamamı yüksek tutup DGS sınavına çok fazla çalışmam gerek diğer yandan eğer iyi bir mühendis olmak istiyorsam kendimi hem dil hem de teknik anlamda geliştirmem gerek, bu konuların üstüne bir de ülkemizin kötü, korona süreci ile biten sosyallik bitince oldukça kafayı yiyecek gibi oldum, hatta anksiyete ve vücudumda çeşitli seğirme titreme sorunlarım başladı, bunun üzerine nörolojiye gitmişliğim bile var.

Bunu şöyle atlattım; Kendime şunu dedim sen bir insansın robot değil bazen iyi bazen kötü hissedeceksin, korona ve yukarıda belirttiğim kötü süreçler üst üste geldiği için kendinde olamaman, geleceğin için çok çabalayamaman normal. Kendine 1 veya 2 amaç yani hedef koy bunları gerçekleştirmen şu anlık yeterli olacaktır, ayrıca geleceği kafanı yiyecek seviyede düşünme, ufak ufak plan yap az da olsa uygulamaya çalış, yani geleceğin için TEMEL olan işi yap. Bu temel iş benim için DGS sınavını kazanmaktı, İngilizce gibi diğer önemli işleri sonraya bıraktım.

Ruh halim 2 ay öncesine göre oldukça iyi kendimi çok zorlamıyorum ve kaslarımdaki seğirmelerim oldukça azaldı, bazen kendini rahat bırakmak çok zorlamamak ve sadece çok önemli işleri yapmak insanı oldukça rahatlatıyor, sanada bunları yapmanı öneririm.

Ve ayrıca şunu söylemek isterim motivasyon tamamen gelip geçici bir şeydir, şu an motivasyonun yok değil sadece iraden biraz darbe aldı bu da zamanla düzelecektir.

Aman kralım doparlan bırakma kendini Hayat akışı hep inişli çıkışlıdır.Şuan iniyorsun ama bunun yukarı çıkışı da olacak.O yüzden kendine gel.Hatalarını analiz et.Hayatına yeni uğraşlar kat,hedefler koy.Demesinden daha zor farkındayım ama bu durumdan ancak bu kurtarır.Circo her zaman arkanda