Yazı hayatımı daha kötü hale getiren herkese karşı yazılmıştır. İronik bir hava olmasına dikkat ettim. Teşekkür etmemin birinci sebebi ironi yapmak; aslında dalga geçiyorum. İkinci sebebi ise gerçekten bana kötülüğü gösterdikleri için onlara teşekkür ediyorum. Buradaki belirttiğim herkes ,tabiiki de tüm insanları kapsamıyor. Özellikle sizleri; herkes gibi olsaydınız burada olmazdınız herhalde. Sizlerden de :
...için;
Hepinize Teşekkürler!
kalıbıyla düşüncelerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Hayatınızı kötü hale getiren herkese karşı bir isyan sadece.
Hepinize Teşekkürler!
Kendime olan inanıcımı ve sevgimi, saygımı, bana hissettirdiğiniz duygular eşliğinde yıktığınız ve yaşamamın hiçbir anlamı olmadığına bana inandırdığınız, aslında bomboş bir salak olduğumu düşündürdüğünüz için;
Hepinize Teşekkürler!
Kendi dertlerimi kendime anlatarak, beynim ve kendimle çatışarak, kendimi en büyük dostum, etrafımdaki sessizliği en büyük çığlık yaptığınız ve yalnızken de insanın yaşayabildiğini öğrettiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
Beni yerin altına sokup ardından bana, “yerin altındaki bir ezik” muamelesi yapıp, çıkmak için elinizi bile uzatmadan, dalga geçtiğiniz için;
Hepinize teşekkürler!
İşlediğiniz her günahla, yaptığınız her kötülükle; hayata dair umutlarımı kırdığınız ve ölümü daha çok istememe neden olduğunuz ve kısmen bir hırsız, çoğunlukla umutlarımı öldüren bir katil olduğunuz için;
Hepinize Teşekkürler!
Beni yalnızlığa mahkûm edip, kenara köşeye itip, yokmuşum gibi davranarak, kendimle konuşarak, geçmişle bağlantı kurmamı; Dostoyevski ve Oğuz Atay gibi yazarlarla ve kitaplarımla buluşmamı sağladınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Söylediğiniz yalanlarla, yüzünüze taktığınız maskelerle, olmadığınız kişi gibi olarak, herkese olan güvenimi kırdığınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Belki de bana bir hayat borçlusunuz, yaptığınız her kötü hareketle beni kötülüğe davet ettiniz. Yalnızlığımdan, yaptığım her günahtan sizde sorumlusunuz. Hayatımı çaldınız! Bana bir hayat verebilir misiniz? O halde neydi bu rahatlığınız! Hiç düşünmediniz mi? Gene de bana kötülüğün somutlaşmış bir halini gösterdiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
Anlamaktan ziyade anlaşılmak, sevmekten ziyade sevilmek ve görmekten çok görülmek isteyerek bencillikte sınır tanımayan sizler, bana hayatımın en berbat yıllarını yaşattınız. İnsanlardan korkmamı ve onlara öcü gibi bakmama neden oldunuz. İyi insanların hakkınız yediniz! Düşene bir de siz vurdunuz, oysa bir insanın sorunu için toplumsal bir hüzün duyulması gerekmez miydi? İnsanlara olan ilgimi yıktığınız ve onlardan kaçmak zorunda bıraktığınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Hayatımın baş düşmanları, hayallerimin ana karakteri olup; insanların iyi veya kötü olduğunu karıştırmama neden olduğunuz, aklımdaki belirsizlikler ve çelişkilerle, yaşamı bir umut değilde çileye çevirdiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
...için;
Hepinize Teşekkürler!
kalıbıyla düşüncelerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Hayatınızı kötü hale getiren herkese karşı bir isyan sadece.
Hepinize Teşekkürler!
Kendime olan inanıcımı ve sevgimi, saygımı, bana hissettirdiğiniz duygular eşliğinde yıktığınız ve yaşamamın hiçbir anlamı olmadığına bana inandırdığınız, aslında bomboş bir salak olduğumu düşündürdüğünüz için;
Hepinize Teşekkürler!
Kendi dertlerimi kendime anlatarak, beynim ve kendimle çatışarak, kendimi en büyük dostum, etrafımdaki sessizliği en büyük çığlık yaptığınız ve yalnızken de insanın yaşayabildiğini öğrettiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
Beni yerin altına sokup ardından bana, “yerin altındaki bir ezik” muamelesi yapıp, çıkmak için elinizi bile uzatmadan, dalga geçtiğiniz için;
Hepinize teşekkürler!
İşlediğiniz her günahla, yaptığınız her kötülükle; hayata dair umutlarımı kırdığınız ve ölümü daha çok istememe neden olduğunuz ve kısmen bir hırsız, çoğunlukla umutlarımı öldüren bir katil olduğunuz için;
Hepinize Teşekkürler!
Beni yalnızlığa mahkûm edip, kenara köşeye itip, yokmuşum gibi davranarak, kendimle konuşarak, geçmişle bağlantı kurmamı; Dostoyevski ve Oğuz Atay gibi yazarlarla ve kitaplarımla buluşmamı sağladınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Söylediğiniz yalanlarla, yüzünüze taktığınız maskelerle, olmadığınız kişi gibi olarak, herkese olan güvenimi kırdığınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Belki de bana bir hayat borçlusunuz, yaptığınız her kötü hareketle beni kötülüğe davet ettiniz. Yalnızlığımdan, yaptığım her günahtan sizde sorumlusunuz. Hayatımı çaldınız! Bana bir hayat verebilir misiniz? O halde neydi bu rahatlığınız! Hiç düşünmediniz mi? Gene de bana kötülüğün somutlaşmış bir halini gösterdiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
Anlamaktan ziyade anlaşılmak, sevmekten ziyade sevilmek ve görmekten çok görülmek isteyerek bencillikte sınır tanımayan sizler, bana hayatımın en berbat yıllarını yaşattınız. İnsanlardan korkmamı ve onlara öcü gibi bakmama neden oldunuz. İyi insanların hakkınız yediniz! Düşene bir de siz vurdunuz, oysa bir insanın sorunu için toplumsal bir hüzün duyulması gerekmez miydi? İnsanlara olan ilgimi yıktığınız ve onlardan kaçmak zorunda bıraktığınız için;
Hepinize Teşekkürler!
Hayatımın baş düşmanları, hayallerimin ana karakteri olup; insanların iyi veya kötü olduğunu karıştırmama neden olduğunuz, aklımdaki belirsizlikler ve çelişkilerle, yaşamı bir umut değilde çileye çevirdiğiniz için;
Hepinize Teşekkürler!
Son düzenleme:
