Neverfabı belki 4 seneyi aşkındır biliyorum. Bir çok denemem birden fazla çok farklı süreçlerim oldu. 3 seneyi aşkın olan ilişkimi bitirip kafamda kendime ait bir hayat çizdikten sonra tam 2.5 sene önce bir sürece başladım ve 1.5 senelik bir sürecim oldu sonra süreci bozdum kısa dönem uzun dönem derken değişik süreçler yaşadım ama ne pornografiye ne de masturbasyona delicesine bağımlı değilim krizlere yenildiğim tabi ki oldu lakin genel anlamda başarılıyım diyebilirim.
Gelelim en önemli konuya ben bu süreçte üniversite kazandım,okula başladım,işe girdim para biriktirdim,dağcılık,tırmanış,yamaç paraşütü,ilk yardım,telsiz,arama kurtarma,tüplü dalış vs. vs. bir çok hobiyi yaptım iyi bir arkadaş çevresi edindim, kız arkadaşımla ilişkiye başladım (1 senedir devam ediyor)sosyalliğimi arttırdım, işle ilgili araştırmalar yaptım. Kendi şirketimi açtım(1 sene önce, istediğim gibi gitmesede) lakin maddi kaygılar beni yiyip bitirmeye başladı. İşim var(şu an para kazanmasamda potansiyeli yüksek), hobilerime zaman ayırıyorum, kız arkadaşım var hep istediğim aslında hayalini kurduğum hayatı yaşıyorum denebilir ama gel gelelim maddi olarak özgür değilim ve aileden para alıyorum, işler rayına gitmiyo(Ana sebebi aslında benim) bu durum beni içten içe derin bir bunalıma sokmaya başladı ama bu yavaş yavaş oluyor, son zamanlarda sosyalleşmek istemiyorum, evde çok zaman geçirmeye başladım, beslenmeye dikkat etmiyorum,spora gitmiyorum her şeye maliyet ve param gidecek olarak bakıyorum lakin en garibi de sınırsız param olsa diye düşündüğümde yapmak istediğim çok fazla şey olmasına karşılık içimde yine bir boşluk oluşuyor anlam veremediğim tamamlanmayan bir boşluk var gibi, eskiden dine bağlı bir insandım son bi kaç yıldır dinden uzaklaştım bu sebebten midir bilmiyorum, neden yaşıyorum? neden varım? hayatı para kazanıp,gezip tozup eğlenip hobilerimi yapıp, deneyimleyip ölmek için mi yaşıyorum?
Neden yaşıyorum? Kimin için yaşıyorum? Kime ne faydam var veya olacak? Hayatımın hangi döneminde tamamlanmış hissedeceğim? Mutluluğu hep bi adım ileride mi arıyorum? Elimde olanın değerini bilmediğim için mi böyle hissediyorum?
İnanın kalbim sıkışıyor nefes alış verişimi ayarlayamıyorum, zaten eskiden yoğun bir sosyal fobim vardı o tekrar nüksetmeye başlıyor gibi hissediyorum. İnsan içinde olmak istemez hale geldim, kendimi fiziken beğeniyorum, uzun boylu,fit, çevredeki kız ve erkek arkadaşların söylediğine görede yakışıklı karizmatikmişim, çocukluktan beri kendimi çok eleştiriyorum, kendimi fiziken beğensemde yine de eleştiriyorum buda özgüvenimi eritiyor resmen. Şunu farkediyorum çevredeki insanlar hayatıma özelliklede instagramdan bana bakınca beni kıskanıyor ve hayatımın mükemmel olduğun sanıyor ayrıca insanlar bana saygı duyduğunu hissediyorum ama ben sadece kötü özelliklerime odaklanıyorum.
Şu an çayımı almış oturmuş çay içerken bunları yazıyorum, şu yazıları yazarken bile kalbim kasılmış ve hızlı atıyor inanın hayatımdaki problemin ne olduğunu bilemiyorum bile...
Bağımlılıklarım desem alkol sigara uyuşturucu içmem içmedim, pornografi ve masturbasyon bağımlılık düzeyinde değil ara ara süreci bozduğum anlar oluyor(genelde boş zaman geçirip zihnimle baş başa kalınca) onlarca bağımlılıkla ilgili video makale okudum, 3-4 farklı kitap bitirdim zihnin işleyişi,irade,bağımlılıklar,alışkanlıklarla ilgili ama....
Kitabın birinde zihin evrimsel olarak sürekli gelişim halinde olmak ister o sebeble sürekli "bir şey yap, bir şey yap yoksa kötü şeyler olacak" hissi verir yani stres oluşturur ki harakete geçelim diyordu bu yeni çağa uygun olmayan evrimsel süreçte sürekli bir şey yapmamız gerektiğini hissettiğim için kaygımız ve stresimizin sebebini anlayamıyoruz vs diye bi anlatımı vardı, acaba içinde olduğum durum bu mu diyorum ne yapsam geçer diyorum ama içimde zihnimin derinlerinde cevaplanmamış ve tamamlanmamış bir şeyler var gibi hissediyorum.
İçimi dökmek için yazdım dostlar yazı karışık belki biriyle bağlantısız olabilir özenli yazılmış bir şey değil, zihnimi boşaltmazsam kafayı yiyecek gibiydim.
Bazen sadece zihnimden geçenleri yazıya dökmek bile bi nebze rahatlatıyor insanı, hepimizin hakkında hayırlısı olsun.
Gelelim en önemli konuya ben bu süreçte üniversite kazandım,okula başladım,işe girdim para biriktirdim,dağcılık,tırmanış,yamaç paraşütü,ilk yardım,telsiz,arama kurtarma,tüplü dalış vs. vs. bir çok hobiyi yaptım iyi bir arkadaş çevresi edindim, kız arkadaşımla ilişkiye başladım (1 senedir devam ediyor)sosyalliğimi arttırdım, işle ilgili araştırmalar yaptım. Kendi şirketimi açtım(1 sene önce, istediğim gibi gitmesede) lakin maddi kaygılar beni yiyip bitirmeye başladı. İşim var(şu an para kazanmasamda potansiyeli yüksek), hobilerime zaman ayırıyorum, kız arkadaşım var hep istediğim aslında hayalini kurduğum hayatı yaşıyorum denebilir ama gel gelelim maddi olarak özgür değilim ve aileden para alıyorum, işler rayına gitmiyo(Ana sebebi aslında benim) bu durum beni içten içe derin bir bunalıma sokmaya başladı ama bu yavaş yavaş oluyor, son zamanlarda sosyalleşmek istemiyorum, evde çok zaman geçirmeye başladım, beslenmeye dikkat etmiyorum,spora gitmiyorum her şeye maliyet ve param gidecek olarak bakıyorum lakin en garibi de sınırsız param olsa diye düşündüğümde yapmak istediğim çok fazla şey olmasına karşılık içimde yine bir boşluk oluşuyor anlam veremediğim tamamlanmayan bir boşluk var gibi, eskiden dine bağlı bir insandım son bi kaç yıldır dinden uzaklaştım bu sebebten midir bilmiyorum, neden yaşıyorum? neden varım? hayatı para kazanıp,gezip tozup eğlenip hobilerimi yapıp, deneyimleyip ölmek için mi yaşıyorum?
Neden yaşıyorum? Kimin için yaşıyorum? Kime ne faydam var veya olacak? Hayatımın hangi döneminde tamamlanmış hissedeceğim? Mutluluğu hep bi adım ileride mi arıyorum? Elimde olanın değerini bilmediğim için mi böyle hissediyorum?
İnanın kalbim sıkışıyor nefes alış verişimi ayarlayamıyorum, zaten eskiden yoğun bir sosyal fobim vardı o tekrar nüksetmeye başlıyor gibi hissediyorum. İnsan içinde olmak istemez hale geldim, kendimi fiziken beğeniyorum, uzun boylu,fit, çevredeki kız ve erkek arkadaşların söylediğine görede yakışıklı karizmatikmişim, çocukluktan beri kendimi çok eleştiriyorum, kendimi fiziken beğensemde yine de eleştiriyorum buda özgüvenimi eritiyor resmen. Şunu farkediyorum çevredeki insanlar hayatıma özelliklede instagramdan bana bakınca beni kıskanıyor ve hayatımın mükemmel olduğun sanıyor ayrıca insanlar bana saygı duyduğunu hissediyorum ama ben sadece kötü özelliklerime odaklanıyorum.
Şu an çayımı almış oturmuş çay içerken bunları yazıyorum, şu yazıları yazarken bile kalbim kasılmış ve hızlı atıyor inanın hayatımdaki problemin ne olduğunu bilemiyorum bile...
Bağımlılıklarım desem alkol sigara uyuşturucu içmem içmedim, pornografi ve masturbasyon bağımlılık düzeyinde değil ara ara süreci bozduğum anlar oluyor(genelde boş zaman geçirip zihnimle baş başa kalınca) onlarca bağımlılıkla ilgili video makale okudum, 3-4 farklı kitap bitirdim zihnin işleyişi,irade,bağımlılıklar,alışkanlıklarla ilgili ama....
Kitabın birinde zihin evrimsel olarak sürekli gelişim halinde olmak ister o sebeble sürekli "bir şey yap, bir şey yap yoksa kötü şeyler olacak" hissi verir yani stres oluşturur ki harakete geçelim diyordu bu yeni çağa uygun olmayan evrimsel süreçte sürekli bir şey yapmamız gerektiğini hissettiğim için kaygımız ve stresimizin sebebini anlayamıyoruz vs diye bi anlatımı vardı, acaba içinde olduğum durum bu mu diyorum ne yapsam geçer diyorum ama içimde zihnimin derinlerinde cevaplanmamış ve tamamlanmamış bir şeyler var gibi hissediyorum.
İçimi dökmek için yazdım dostlar yazı karışık belki biriyle bağlantısız olabilir özenli yazılmış bir şey değil, zihnimi boşaltmazsam kafayı yiyecek gibiydim.
Bazen sadece zihnimden geçenleri yazıya dökmek bile bi nebze rahatlatıyor insanı, hepimizin hakkında hayırlısı olsun.
