Son zamanlarda etrafımdaki insanlar bana kız arkadaş yapmam gerektiğini söylüyorlar. Buna annem ve babam da dahil. "Git konuş biriyle, açılırsın ona, sap mı kalacaksın hep?" tarzı cümlelerle bana baskı kuruluyormuş gibi hissediyorum. Bazen içimden geçiriyorum "Acaba bir kız arkadaşım olsaydı ne olurdu?" diye. Dışarıya çıktığımda bir kadın ve erkeğin mutlu olduğunu gördüğümde "Ben neden bu kadar mutlu değilim?" ya da "Onlardan ne eksiğim var?" gibi komplekslere giriyorum. Bu durum hep beni sıkmıştır ve baskıya almaktadır. Ne yapacağımı da bilemiyorum. Etrafımda bazı insanlar çorap değiştirir gibi kız ya da erkek arkadaş değiştiriyor. Sosyal medyada sürekli farklı insanlarla yazışıyorlar ve sanki bir tüketim çılgınlığı gibi bir durum oluşmuş ilişkiler konusunda.

Diyelim ki birkaç gün önce bir telefonun yeni modeli çıktı ve bir önceki modeline göre değişik olan tek özelliği içindeki çip biraz daha güçlendirilmiş ve yeni bir renk eklenmiş. O durumda yapılan, hemen eski telefonu kullanmayı bırakıp hemen yenisine geçmek. Aslında devrimsel nitelikte bir değişim olmamış ya da eski telefonunda hiçbir sorun yokken telefonu değiştiriyorsun. Bu durum ilişkilere de geçmiş durumda. Herkes kullan-at model ilişkilere geçmiş gibi bir durum var.

Şu ana kadar hiç kız arkadaşım olmadı. Ve etrafımda böyle örnekler gördükçe daha da soğuyorum. Eğer ilişkilere bir şekilde bulaşırsam bu modeldeki bir ilişki modeline geçmem kaçınılmaz. Çünkü çoğu insan bana yakışıklı olduğumu ve neden kız arkadaşımın olmadığını soruyor. İçimde bunu yapabilecek potansiyelimin olduğunu biliyorum ama hiçbir şekilde bulaşmak istemiyorum. Aynı zamanda Monk Mode'da bulunduğumu varsayarsak ne yapacağımı da bilemiyorum. Sosyal yeteneklerimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama bu tarz ilişkilere bulaşmak istemiyorum.

Sizce bu durum ve şartlar çerçevesinde ne yapmam gerekir?

Odin' Alıntı:

Son zamanlarda etrafımdaki insanlar bana kız arkadaş yapmam gerektiğini söylüyorlar. Buna annem ve babam da dahil. "Git konuş biriyle, açılırsın ona, sap mı kalacaksın hep?" tarzı cümlelerle bana baskı kuruluyormuş gibi hissediyorum. Bazen içimden geçiriyorum "Acaba bir kız arkadaşım olsaydı ne olurdu?" diye. Dışarıya çıktığımda bir kadın ve erkeğin mutlu olduğunu gördüğümde "Ben neden bu kadar mutlu değilim?" ya da "Onlardan ne eksiğim var?" gibi komplekslere giriyorum. Bu durum hep beni sıkmıştır ve baskıya almaktadır. Ne yapacağımı da bilemiyorum. Etrafımda bazı insanlar çorap değiştirir gibi kız ya da erkek arkadaş değiştiriyor. Sosyal medyada sürekli farklı insanlarla yazışıyorlar ve sanki bir tüketim çılgınlığı gibi bir durum oluşmuş ilişkiler konusunda.

Genişletmek için tıklayın ...

Diziler filmler bizi bu yönde manipüle etmeye çalışıyorlar. Disnep filmlerinde her prensesin bir prensi oluyor. Daha çocukluktan aşılanmaya başladı. Filmlerde kız başkasıyla çıkmasına rağmen eski sevgilisi hala onu düşünüyor onun yasını çekiyor. Saçmalık değil mi ? Erkeklerin sadece 1 kişiyle olabileceği ruh eşimiz diye birşey olduğu hakkında şeyler ile bizim üzerimizde umut tacirliği yapıyorlar. Diziler sayesinde bunlar normal oldu. Erkek sonuna kadar kovalar kovalar sonunda kıza ağlayarak açılır mutlu mesut yaşarlar. Yok böyle birşey. Mavi hap yani modern çağın öğretisi bu. Yani size(erkeklere) "Bir kıza ihtiyacınız var bu şekilde daha mutlu olursunuz" gibisinden şeyler söyleniyor. Bilinç altımızda böyle işliyor.

Çok fazla sevgili değiştiren kişiler zaten kız peşinde koşarlar ve kendilerini geliştirmeye vakitleri olmaz. Hedeflerin hayallerin var ve bunları başarabilmek için en iyi zamanın şuan en iyi zamanını en kötü şeyler ile geçirmek potansiyelini boşa harcamaktır. Aynı şekilde maskülen bir erkek için kız önemli değildir öncelik her zaman kendisindedir maskülen erkeğin. Bu erkekler ne kadar erkek gibi gözüksede değildir.

Sevgililik kavramınada karşı değilim %1 kadını bulana kadar çalış. Bir yerde illaki karşına çıkar. %1 ne %99 ne Efsanevi kart varken Başlangıç seviyesi kartı almaktır bu.

Kesinlikle bir bir kız arkadaşın veya eşin olmak zorunda değil, ama kızlarla istediğinde konuşabilmeli ve yatağa girebilmesin. Dr Redpill kanalına bak.

Bir şey daha eklemek istiyorum. Kadın erkek ilişkileri dışında da şöyle bir durun var. Başka başlık açmak istemediğim için buraya yazacağım.

Kimsenin önceliği değilim. Etrafımda arkadaşlarım var. Iyi kötü bir şekilde iletişimim var. Ama arkadaşlıkları belli bir seviyenin üstüne çıkmıyor. Senelerdir durum böyle. Sürekli, ben bir yerlere davet ediyorum insanları. Sürekli ben hal hatır soruyorum. Şu an arkadaşlarımın neredeyse hepsi okuldan. Okulda arkadaşlarımın ders dışında bana mesaj attıkları neredeyse yok. Geçen sene bir iki davet aldım ama gittiğim yerler benim yaşam tarzıma tamamen aykırı ve orada da mutlu olamadım.

Monk Mode'a girince bu insanları daha iyi analiz etme imkanı doğdu. Dün test olsun diye bir iki arkadaşımı dışarı çağırdım ama bana ya işleri olduğunu ya da müsait olmadıklarını söylediler. Geçerli sebepleri var ama o arkadaşlarımın yanında hep bir parya gibi hissediyorum. Sanki ait olmadığım bir yerde yabancı gibi hissediyorum. Artık yalnız kalmaktan yoruldum. Ve arkadaşlarımı kaybetmekten korkuyorum. Çünkü başka arkadaşım kalmayacak ve okul bitene kadar yalnız kalacağım diye düşünüyorum. Mantıklı bir düşünce yapısı değil ama uzun süre yalnız kaldıktan sonra arkadaş kaybetmenin olasılığı bile tedirgin etmeye yetiyor.

Sizce yalnız kalıp yoluma devam mı etmem gerekiyor yoksa arkadaşlarıma katlanmam mı gerekiyor? Ne yapabilirim?

Kız arkadaşın olmak zorunda değil böyle bir zorunluluk asla olmadı. Bir kızla ilişki yaşamak ya da yaşamamak senin kişisel tercihin ama kız arkadaşın olmayacaksa bile kızlarla iletişimin olması iyi olur ( ben şahsen bazı yakın gördüğüm kızlarla konuşurum ama asla sevgili anlamında bir ilişki yaşamak istemedim ). Dediğin her şey doğru herkes telefon değiştirir gibi sevgili değiştiriyor ki bu kişiler beyni olmayan primat yapılı insanlardır.

Bununla beraber seni önemsemeyen insanları sen de önemseme tavsiyem bu yönde aksi yönde kafaya çok takarsın. Verdiğin örnekte sürekli sen hal hatır soruyor ve bir yerlere davet ediyorsan görüşme artık onlarla zaten kafaya takmasan bu soruyu sormazdın bile ( ben beni takmayan emelleri için kullanan ve mesaj attığım takdirde görmezden gelenleri engelleyen bir daha görüşmeyen birisiyim mesela bu biraz agresif bir tutum olabilir ama beni bu rahatlatıyor. ). Arkadaş anlamında yalnız biri kalmak ne kadar mantıklı subjektif bir şey. Eğer ki mutlu olabilirsen arkadaşın olmayabilir ( tavsiye etmem, ara sıra insan konuşacak birileri arar bu insanın sosyal bir varlık olması ile ilgili ). Ortak ilgi alanların olan bir kızla, bir erkekle iletişim kurmaya başlayabilirsin ve onları zamanla gözlemle bir cacık olmayan kişilerse direkt görüşmeyi kes sadece görürsen merhabalaş o kadar zamanla gerçek dostlarını bulursun kim bilir belki gerçekten sevgili olabileceğin kişiyi de böyle bulursun hayat bu.