Dosteyevski "Şeytanlar" kitabından alıntıdır ve paylaşmak istedim.

-Sizce insanları intihar etmekten alıkoyan şey nedir? Diye sordum. Sanki ne hakkında konuştuğumuzu hatırlamaya çalışıyormuş gibi bana rüya gibi baktı.
Ben hala çok az şey biliyorum. İki batıl inanç caydırır, iki şey; sadece iki; biri çok küçük diğeri çok büyük. Ama küçük de çok büyük
Adamım... adamım hala çok az şey biliyorum... İki batıl inanç caydırır, iki şey; sadece iki; biri çok küçük diğeri çok büyük. Ama küçük aynı zamanda çok büyük.

- Hangisi daha küçük?

- Ağrı.

- Ağrı? Bu o kadar önemli? Bu durumda?

-Her şeyden önce. İki tip vardır: Kendilerini büyük bir kederden ya da öfkeden ya da delirmiş ya da fark etmez... Birdenbire acıyı daha az düşünürler. Akıllıca yapanlar çok düşünür.

-Bilerek intihar eden var mı? Çok var. Batıl inanç olmasaydı, çok olurdu; çok fazla;
Herkes

-Herkes değil?

Sessizdi.

- Acı çekmeden ölmenin bir yolu yok mu?

Bunu hayal et. - önümde durdu, - büyük, ev boyutunda bir taş hayal edin; gökten sarkar ve altındasın, üstüne, başına düşse ağrır mısın?

Ev büyüklüğünde taş mı? Tabii ki, bu korkunç.

Korkudan bahsetmiyorum; acı hisseder misin?

Bir dağ büyüklüğünde bir kaya, bir milyon pound mu? Açıkçası, acıtmıyor. Gerçekten, eğer durursan... Ama çok korkacaksın. Herkes acıtmadığını bilir ama herkes acıtabileceğinden korkar.

- Evet, ikinci büyük sebep nedir?

- Dünya.

- Yani ceza?

Farketmez. O dünya; sadece o dünya. - Ahbap, o dünyaya inanmayan ateistler yok mu?
O yine susmuştu.

- Muhtemelen düşüncelerinize göre yargılıyorsunuz. "Bunu herkes yapar, başka türlü yargılayamazlar" dedi. - Gerçek özgürlük, ne zaman yaşayıp yaşamadığınızın önemi olmayacak. Bu ana hedeftir.

- Amaç? Sonuçta, belki kimse yaşamak istemiyordur? "Hiç kimse," diye kesin bir şekilde yanıtladı.

Bu dertleşme konusu değil ki
Konu yanlış yere açıldı zannımca

cgang' Alıntı:

Bu dertleşme konusu değil ki
Konu yanlış yere açıldı zannımca

Genişletmek için tıklayın ...

normalde ne seçmiştin kategoriye

cgang' Alıntı:

Bu dertleşme konusu değil ki
Konu yanlış yere açıldı zannımca

Genişletmek için tıklayın ...

Bu kişisel gelişim konusu da değil.
"İntihar" hakkında benzer düşüncelerin varmış ki kitaptaki bu alıntıları paylaşmak istemişsin. O sebeple dertleşme'ye koydum istersen konu dışına koyayım.

Black Rose' Alıntı:

Bu kişisel gelişim konusu da değil.
"İntihar" hakkında benzer düşüncelerin varmış ki kitaptaki bu alıntıları paylaşmak istemişsin. O sebeple dertleşme'ye koydum istersen konu dışına koyayım.

Genişletmek için tıklayın ...

Doğru Edebiyat Felsefe bölmesi getirseniz çok güzel olurdu
Ve daha çok bölmeler
Isterseniz örnek vereyim

Ben de bu konu hakkında Camus'nün Sisifos Söyleni'nden alıntı yapayım:
"Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. (...) Bir sorunun bir başka sorundan daha önce sonuçlandırılması gerektiğini neye göre yargılamalı diye sorulursa, gerektirdiği eylemlere göre, diye yanıt veririm.''

'' Böyle bir edim, yüreğin sessizliğinde, tıpkı büyük bir yapıt gibi hazırlanır. İnsan kendi de bilmez bunu. Bir akşam tetiğe basar ya da kendini sulara bırakır. ''

“Kendini öldürmek, bir anlamda, melodramlarda olduğu gibi içindekini söylemektir. Yaşamın bizi aştığını ya da yaşamı anlamadığımızı söylemektir.”

“Yalnızca ‘çabalamaya değmez’ demektir kendini öldürmek.”

“isteyerek ölmek, bu alışkanlığın gülünçlüğünün, yaşamak için hiçbir derin neden bulunmadığının, her gün yinelenen bu çırpınmanın anlamsızlığının, acı çekmenin yararsızlığının içgüdüyle de olsa benimsenmiş olmasını gerektirir”

“Bıkkınlık, makinemsi bir yaşamın edimlerinin sonundadır, ama bilincin devinimini de başlatır. Onu uyandırır, gerisine yol açar. Gerisi, bilinçsiz olarak yeniden zincire dönüş ya da kesin uyanıştır. Uyanışın ardından da sonuç gelir zamanla: İntihar ya da iyileşme.”

lexsuperior' Alıntı:

Ben de bu konu hakkında Camus'nün Sisifos Söyleni'nden alıntı yapayım:
"Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. (...) Bir sorunun bir başka sorundan daha önce sonuçlandırılması gerektiğini neye göre yargılamalı diye sorulursa, gerektirdiği eylemlere göre, diye yanıt veririm.''

'' Böyle bir edim, yüreğin sessizliğinde, tıpkı büyük bir yapıt gibi hazırlanır. İnsan kendi de bilmez bunu. Bir akşam tetiğe basar ya da kendini sulara bırakır. ''

“Kendini öldürmek, bir anlamda, melodramlarda olduğu gibi içindekini söylemektir. Yaşamın bizi aştığını ya da yaşamı anlamadığımızı söylemektir.”

“Yalnızca ‘çabalamaya değmez’ demektir kendini öldürmek.”

“isteyerek ölmek, bu alışkanlığın gülünçlüğünün, yaşamak için hiçbir derin neden bulunmadığının, her gün yinelenen bu çırpınmanın anlamsızlığının, acı çekmenin yararsızlığının içgüdüyle de olsa benimsenmiş olmasını gerektirir”

“Bıkkınlık, makinemsi bir yaşamın edimlerinin sonundadır, ama bilincin devinimini de başlatır. Onu uyandırır, gerisine yol açar. Gerisi, bilinçsiz olarak yeniden zincire dönüş ya da kesin uyanıştır. Uyanışın ardından da sonuç gelir zamanla: İntihar ya da iyileşme.”

Genişletmek için tıklayın ...

Diğer sayfasını bilerek paylaşmadım yoksa Intihara Teşvikden hapishaneye atılırdım ?