Belki de ilk defa bir mecrada anlatıyorum bu hikayeyi. Hiçbir kimse bilmiyor bu hikayeyi ilk kız arkadaşım hariç, o da yarım yamalak biliyor. Tartışma yaratabilecek bir konu ve bazı hassas detaylar var ancak yargılanmayacağım yerlerden biri burası.
Kendimi 21 yaşıma dek hiç erkek gibi hissetmedim, lise yıllarında zaten ağlak bir oğlan çocuğuydum ve hayat beni yenmiyordu, ben kendi kendime yeniliyordum. Toplum ne derse ona uyuyordum, bir hedefim ya da kendi tabirimce bir davam yoktu. Beni seven veya bana erkekliği öğretmiş bir babam da yoktu, üvey annemin zorbalığına hatta tacizine uğradım. Öz annem asla onları kötü görmedi zira kendi hep dar bakıyordu, bana inanmak istememişti. İlk pmo'mu üvey annemi düşünerek yaptım, ondan nefret ediyordum ve kendisinin namusa çok önem verdiğini de biliyordum, onu hep arzuladım zira gördüğüm en güzel kadınlardan biriydi. 18 yaşıma kadar bağımlılık, depresyon hatta psikotik eğilimler gösterdim ve kimse beni anlamaya çalışmadı, ben de kendimi anlatamadım. Nofap'i keşfedip mezuna kalmaya karar verdiğimde hayatımdaki en büyük amacım öz babamdan ve üvey annemden intikam almaktı, mezuna kalmamı anlayışla karşılamış ve bir sonraki sene sınava girebileceğimi söylemişlerdi. Bu anlayış onlardan yıllar içinde gördüğüm tek sevgiydi, intikamı almak istemedim en başta hatta babamla aram zamanla çok ama çok kötüleşince ve görüşmemizin sağlıklı olmayacağını bildiğimde bile intikam almak istemedim. Bir sabah uyandığımda bunu yapmak zorundayım dedim ve babama edebileceğim bütün küfürleri ettim, bir erkek bile olamadığını, o hayat kadını karısının köpeği olduğunu ve karısıyla yatmak için her şeyimi ortaya koyacağımı hatta onu düşünerek senelerce fantezi yapıp üstüne kıyafetlerini koklamaktan haz ettiğimi söyledim. Cinnetim rahatlamıştı ama sonrasını hiç hesaplamamıştım, babam öz annemle kavga etmiş ve beni görmek istemediğini belirtmişti. Üvey annem (babama yazılanları biliyor sanıyorum) aynı şekilde beni engellemişti. Babama hiçbir şekilde ulaşamıyorum artık.
Bir sene sonra hayatımı yavaşça rayına oturturken bir sinir haliyle üvey anneme ulaştım, kendisinin çocuğu olmadığını biliyordum ve onun kısırlığını yüzüne vurmuş, üstüne kısır kadınlarla yatmayı sevdiğimi söylemiştim. Çok ağır küfürler yağdırmıştım ve olay yine öz anneme gitmişti. Bu insanlar ya bana yaptıklarını göremeyecek kadar kördü ya da ben gereğinden çok kindar ve kötücül biriydim. Empati kuramama durumum olduğu için, hep bu söylendi bana, tepkilerimin ölçüsüzlüğü ve dar baktığım yüzüme vuruldu. Bu insanların hayatımdaki en büyük rakip olduğunu düşündüm fakat kendim uçuruma baktıkça uçurum da içime bakmaya başladı, kendi kendimin en büyük düşmanı olduğumu ve kötülüğümün onlardan değil, kendimden geldiğini anladım zamanla.
Böyle bir hikaye. Gece yine yazmak istedim, bakış açınızı merak ediyorum.
Kendimi 21 yaşıma dek hiç erkek gibi hissetmedim, lise yıllarında zaten ağlak bir oğlan çocuğuydum ve hayat beni yenmiyordu, ben kendi kendime yeniliyordum. Toplum ne derse ona uyuyordum, bir hedefim ya da kendi tabirimce bir davam yoktu. Beni seven veya bana erkekliği öğretmiş bir babam da yoktu, üvey annemin zorbalığına hatta tacizine uğradım. Öz annem asla onları kötü görmedi zira kendi hep dar bakıyordu, bana inanmak istememişti. İlk pmo'mu üvey annemi düşünerek yaptım, ondan nefret ediyordum ve kendisinin namusa çok önem verdiğini de biliyordum, onu hep arzuladım zira gördüğüm en güzel kadınlardan biriydi. 18 yaşıma kadar bağımlılık, depresyon hatta psikotik eğilimler gösterdim ve kimse beni anlamaya çalışmadı, ben de kendimi anlatamadım. Nofap'i keşfedip mezuna kalmaya karar verdiğimde hayatımdaki en büyük amacım öz babamdan ve üvey annemden intikam almaktı, mezuna kalmamı anlayışla karşılamış ve bir sonraki sene sınava girebileceğimi söylemişlerdi. Bu anlayış onlardan yıllar içinde gördüğüm tek sevgiydi, intikamı almak istemedim en başta hatta babamla aram zamanla çok ama çok kötüleşince ve görüşmemizin sağlıklı olmayacağını bildiğimde bile intikam almak istemedim. Bir sabah uyandığımda bunu yapmak zorundayım dedim ve babama edebileceğim bütün küfürleri ettim, bir erkek bile olamadığını, o hayat kadını karısının köpeği olduğunu ve karısıyla yatmak için her şeyimi ortaya koyacağımı hatta onu düşünerek senelerce fantezi yapıp üstüne kıyafetlerini koklamaktan haz ettiğimi söyledim. Cinnetim rahatlamıştı ama sonrasını hiç hesaplamamıştım, babam öz annemle kavga etmiş ve beni görmek istemediğini belirtmişti. Üvey annem (babama yazılanları biliyor sanıyorum) aynı şekilde beni engellemişti. Babama hiçbir şekilde ulaşamıyorum artık.
Bir sene sonra hayatımı yavaşça rayına oturturken bir sinir haliyle üvey anneme ulaştım, kendisinin çocuğu olmadığını biliyordum ve onun kısırlığını yüzüne vurmuş, üstüne kısır kadınlarla yatmayı sevdiğimi söylemiştim. Çok ağır küfürler yağdırmıştım ve olay yine öz anneme gitmişti. Bu insanlar ya bana yaptıklarını göremeyecek kadar kördü ya da ben gereğinden çok kindar ve kötücül biriydim. Empati kuramama durumum olduğu için, hep bu söylendi bana, tepkilerimin ölçüsüzlüğü ve dar baktığım yüzüme vuruldu. Bu insanların hayatımdaki en büyük rakip olduğunu düşündüm fakat kendim uçuruma baktıkça uçurum da içime bakmaya başladı, kendi kendimin en büyük düşmanı olduğumu ve kötülüğümün onlardan değil, kendimden geldiğini anladım zamanla.
Böyle bir hikaye. Gece yine yazmak istedim, bakış açınızı merak ediyorum.
