Süreciniz nasıl ?

3 haftayı bitirdim, son birkaç gündür inişli çıkışlı

LightElectricWave' Alıntı:

Süreciniz nasıl ?

Genişletmek için tıklayın ...

Sabah derslerim vardı ona girdim, öğleden sonra da direksiyon dersim vardı, bugün direksiyonda görmüş olduğum 17 ve 18. ders saatimdi, aracı eskisine göre daha iyi sürüyorum, parkımı iyi yapıyorum, park alanından çıkarken nasıl çıkmam gerektiğini daha dün öğrendim, duruş kalkış yaparken stop etmiyorum ve yokuştan birkaç cm de olsa artık aracı kaydırmadan gaza basıp ilerliyorum, dikkat edeceğim şeyler: sinyal vermem gereken yerde sinyali vermek, özellikle duruş-kalkış yerinde sağa sinyalimi veriyorum duruyorum, çıkarken sol sinyalimi veriyorum, geri geri gelme yerine giderken sağ sinyalimi vereceğim, çıkarken sol sinyalimi vereceğim, paralel parktan çıkarken sol sinyalimi verip o öğrendiğim şeyi uygulayacağım. Trafikte de kırmızı ışıktayken vitesimi 1'e almayı unutmuyorum. Bu cumartesi günü direksiyon sınavım var, geçeceğime inanıyorum. Şimdi gidip yarınki ödevim için kalan sorularımı çözeceğim.

Bugün direksiyon sınavım vardı, kaldım ve bu ikinci girişimdi, geçen ay sınava girdiğimde parktan çıkarken karşı yola atlayıp, karşı yoldan gelen aracın önüne kırmıştım aracı ondan kalmıştım, bu girişimde daha gidemeden ilkinde stop ettim, direksiyon hocam vitesime bakmamı söyledi sonra vitesi boşa aldım... tekrar aracı çalıştırdım, vitesi 1 e getirdiğimi sandım, o an sinyal vermeyi unutmuşum, komisyon üyesi iyi biriymiş sinyal vermeyi unuttun dedi neyse sinyali verdim ama vitesi 3 e almışım... ve araç ikinci kez stop etti, kaldım... üzüldüğüm şey şu: geçen sınavda stresliydim bayağı ilerlemiştim, bunda rahattım böyle oldu. Resmen basiretim bağlandı, ben gerçekten başka bir şey diyemiyorum. Başka bi sınava daha hazırlanıyorum ve ehliyet işini aradan çıkarmak istiyordum, insan ikinci kez kalınca üzülüyor. Ama direksiyon sınavından kalan tek ben değilim, bu dünyanın sonu da değil, yine girerim. İlk birkaç saat çok üzüldüm, saatler ilerledikçe üzüntüm azaldı, şu anda iyiyim. Pmo sürecimden bahsedecek olursam, süreçte 3 haftayı geçmiştim ve sınavdan önce yani dün akşam, kendimi rahatlatmak için mastürbasyon yapayım dedim, sonra kendimi porno izlerken buldum, pornoyu izlemeseydim daha iyi olurdu, beynim kirlenmemiş olurdu. Ama yine de kendimi tatmin etmek bana iyi geldi.

Düzeltme: 3.de direksiyon sınavını geçtim

Yaşadığım birkaç olaydan kaynaklı kendimi çok çaresiz hissediyorum. Günlerdir çaresizlik hissini yaşıyorum ve yenilerde bunun sebebiyle yüzleştim. Bu oldukça canımı acıttı.

Artık, yaşadığım anın farkında olarak yaşamımı devam ettireceğim, küçük sorunlara odaklanıp dert sandığım şeylerde takılı kalmayacağım, hayatın güzelliklerini göreceğim. Derslerden pek vakit ayıramıyorum kendime, ne yapıp edip uyku düzenimi sağlayacağım, yapmak istediğim veya sürekliliğini devam ettirmek istediğim şeylerin peşinden gideceğim.

Örgü örmeyi seviyorum mesela, örmekte olduğum acı kahve atkımı günde ikişer üçer sıra örsem birkaç ayda biter. Önemli olan az da olsa devamlılığı sağlamak.

Okumakta olduğum Dostoyevski'nin İnsancıklar isimli kitabını okumaya devam edeceğim.

İleride tek başıma yaşamak hayalim ve bunun için bir yerden başlamak gerek. Mesela yemek yapmayı öğrenebilirim, en azından hafta sonu annemden bir iki bir şey öğrensem pek güzel olur. Ne öğrenirsem kârıma.

Giysilerdeki ve diğer kumaşlardaki delikleri onarmayı öğrenebilirim. Evde delinmiş çorap vardır illaki al eline iğne ipliği ve onunla başla.

Bir gün yalnız kalabilirim, bunun için yemek yapmayı bileyim, elim iğne iplik tutsun. Bunları öğrenip uyguladıktan sonra belki evi çekip çevirebilirim.

Son zamanlarda farkında olmadan veya bilerek insanlara anlık yükselebiliyorum, sinirime hakim olmayı öğrenmem gerek. (Sakinleşmek için papatya çayı içiyorum ama çokta işe yaramıyor gibi.)

Bundan sonra buraya yazmayı düşünüyorum, yeri geldiğinde sıkıntılarımı, yeri geldiğinde mutluluğumu paylaşayım. İnsanlara iç dökmektense dijital günlüğüme iç dökmeyi tercih ederim. Duygularımı yazarak ifade etmek beni rahatlatıyor.

Sevgili Fleabag ne olursa olsun yaşama tutunmaya çalışman, yaşamak için hâlâ bi umudunun olduğunun göstergesi. Sakın ha kendine zarar verme, seni seviyorum. ♡

Sorunlarını ve yapman gerekenleri biliyorsun bu çok güzel. Duygularına kulak asma ve çalışmaya devam et, sana tüm forum olarak güveniyoruz

Çarşamba akşamı sürecimi bozdum o günden bu yana süreçteyim

Tamamlanması gereken görevlerim var, zor da olsa masaya oturdum, soru çözdükçe motivasyonum arttı aynı zamanda mastürbasyon yapma isteği geldi, içimdeki enerjiyi faydalı bi şeye dönüştürmek istiyorum, o enerjiyi brownie yaparak harcayacağım

Gerçekleşmesini istediğim hayallerimin kolajını yaptım

Benim pmo'yu çoğu zaman yapmamın sebebi yüzleşmek istemediğim, içimde bastırdığım duygulardan kaçınmak. Çünkü yüzleşmek çok sancılı bir süreç insanın canı acıyor, gözünden damlalar süzülüyor, kolay değil. Duygularımdan kaçmak yerine zararlı arkadaşlık ilişkilerimi konuşup içimi dökmek istiyorum. Öncelikle arkadaşlık ilişkilerime değer veren biriyim. Önem verdiğim şeyler: güven, her iki tarafında birbirine saygılı olması, arkadaşın mutluluğuyla mutlu olmak, üzüntüsüyle üzülmek, her iki tarafta bir şey anlattığında dinlemek, anlaşılmak. Gelelim zehirli arkadaşlık ilişkilerime. Kimin gerçek arkadaşım olup olmadığı o insanın hayatına biri girince belli oluyor.
Birkaçını kaybetme sebebim hayatlarına birini alıp kendilerini dış dünyadan soyutlamaları. Ya da ahlak veya karakterlerinde beklenmedik değişimler yaşanması. İnsanlar öyle bi değişiyor ki hayatlarına birini alınca. Gerçekten sinir oluyorum. Mesela o insanı o insanla olmasını desteklemişim, o kişiyle ilgili dertlerini dinlemişim. Ya sen o insanla mutlu bir ilişki yaşayınca sen nasıl beni silip atıyorsun. Bak şunu yargılamıyorum. Hayatına birini alınca arkadaşınla eskisinden daha az vakit geçirirsin bunu inkar etmiyorum. Sen bütün gün sevgilinle olup beni hiç aramayıp benimle arama mesafe koyunca deli oluyorum deli. Bak önceden 4 kere görüşüyoruzdur. Bu hayatında biri varken en aza inebilir. Ama neden o kişi senin hayatına girince ben niye diskalifiye oluyorum.Diğer arkadaşlığımın bitme sebebi de kendi mutluluğunu veya üzüntüsünü anlatıp karşı tarafı hiç dinlemeyen insan modeli. Arkadaşım dediğin biri sen bi şey anlatırken lafını böler mi, sen bir şey anlatırken ansızın ortalıktan kayıp mı olur. Artık son konuşmamızda uyardım ve tartıştık. Böyle biri arkadaş değil enerjimi sömüren ruh emici. Bunun dışında diğer arkadaşlarımla olan ilişkilerim iyi, çok şükür bi problemim yok. Karşılıklı saygı, sevgi içindeyiz, güzel bi arkadaşlığımız var. Sadece yaş büyüdükçe herkesin sorumluluğu artırıyor. Herkesin kendi halinde bi yoğunluğu var. Buna rağmen birbirimize vakit ayırıyoruz. Ama işte bu yıl bu anlattığım zehirli arkadaşlarımla olan durumum beni çok üzüyor. Düşünüyorum da önemli olan az ve öz arkadaşımın olması. Yine de kendimi yalnız hissediyorum. Tek başıma vakit geçirmeyi seven de biriyim. Ama bazen işte insan öyle hissediyor. Geçen o eski zehirli arkadaşlarımla olan fotoğraflarıma denk geldim. O günler çok güzel ve çok özeldi. Bazen özlüyorum o günleri. Şu anda büyüdüğümüz için midir bilmiyorum ama o eski arkadaşlığımızda olan ilişkimiz farklı ve özeldi. Sevildiğimi o zamanlar iliklerime kadar hissettiren birileri vardı. Şimdiki arkadaşlık ilişkilerim yavan geliyor. Hayatımda olan arkadaşlarımı seviyorum biliyorum onlar da beni seviyorlar ama hâlâ bi eksiklik var. Ya da ben belki bazı şeylere çok anlam yüklüyorum.