Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Dostum halen konuşup dusunecegine birseylere başlasana artik ?

Bende yagliydim spora gittim vucudum cok guzel sekil aldi, yuzum yuvarlakti simdi ise gayet temiz, saglikli besleniyorum yuzumde yag sivilcede yok, bende diyebilirdim baslasam mi baslamasam mi , bunun yerine Elhamdulillah işe koyuldum, ve bu haldeyim

BıdıbıdıYapmaDopamin' Alıntı:

Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıklayın ...

Değerlilik hissini sana hiç kimse veremez dostum. Ne bir kız ne bir estetikçi, ne spor hocası ne okul. Ben de bu aralar değersizlik hissi ile ilgili baya düşünüyordum hatta bugün Psk. Tülay Kök'ün değersizlik duygusunu anlamak isimli podcastını dinledim. Dinlemeni öneririm.

Güzel kardeşim nofaple bu değersizlik olayının alakası yok. Bunu aşmak için kendini mükemmel kusursuz egoist ve insanlardan üstün tutarak bu durumu aşabilirsin bu insan yapıyorsa bu insan konuşuyorsa ben de yapabilirim diyebilirsin. Kendini üstün görmeden olmuyor hacı pasif moddan çıkıp atak modunda hareket etmelisin. Kızlar pasif erkekten hoşlanmaz hiçbir zaman platonik olmadım gider söylerim olursa olur olmazsa olmaz içimde tutacağıma söylerim bilir rahat olurdum en azından sevdiğimi bilirdi. Keşke yakışıklı olsam ne acınası bi kelime dostum kusura bakma ama yani sen tipsizim *ok gibiyim dersen nasıl olucak bu iş senin elinden tutup ya kanka öyle değil sen yakışıklısın deyip seni motive mi edicez. Sen kendi kendini motive ediceksin yürüyeceksin. Düştüğünde kalkmasını bileceksin her yükselişin düşüşü var hep en zirvede olamıyoruz bu durum normal klişe olucak ama ne ekersen onu biçersin iyi düşün iyi sözler söyle kendin için herşey senin için mükemmel ve kusursuz olsun.

Kendine önce kendin değer vermelisin ki dışarıdan da bunu bekleyebilesin. Kendine değer verebilmesi için de kendine saygı duyması gerekiyor. Kendine saygı duyabilmen için de belli bir konuda yetkinlik sahibi olman şart. Yani kendin için, geleceğin için çalıştığında kendine değer katmış olacaksın ve bütün bu saydıklarımın ardı ardına geleceğini düşünüyorum.

Hocam sorunu kabullenmek ve burda dile getirmek en önemli adım bence. Zira ben sürekli bu duygular içindeyim aynı zamanda unutma eğilimindeyim. Sürekli yargılanıyor hissi ; örneğin öğrenci belgemi almaya gittiğimde "bu yaşta okucanmı "demesini beklemem adamdan veya insanların bdni beğenmediğini herhangi bir sebepten dolayı kusurlu bulduğunu düşünmem. Bu düşüncelerinde gerçek gelmesi. Sanırım bunları atlatmanın yolu aynen bu şekilde 1.olarak bilince çıkarmak 2.olarak bizi beğenecek insanlar kazanma çabası içinde olmak. 2.ciden bizi alıkoyan ne ? Düşünsene tamda 1.cileri tamda bilince çıkaramadığımzdan bunu arayamıyoruz reddediliriz korksuu.

BıdıbıdıYapmaDopamin' Alıntı:

Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıklayın ...

kral orta yaşa gelince seni bu duygunun bitirdiğini, keşke bunu düşüneceğime bişeyler yapmaya çalışsaydım dıye dusuneceksın..sporsa spor, kıtapsa kitap oku, dersse der çalış..ama asla bunu düşünerek değerli vaktini kaybetme..ne yaparsan yap, bunu düşünmekten çok daha iyidir..37 yaşındayım, geriye bakınca ne salakmışım diyorum..senden daha değerli hiçbirşey yok dünyada kardeş..emin ol..

BıdıbıdıYapmaDopamin' Alıntı:

Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıklayın ...

pmo’suz 500. güne doğru gidiyorum, zaman zaman duygu durum değişikliği az da olsa yaşıyorum. Şu an yaşadıkların çok normal. Bunları düşünerek zaman kaybetme. Spora mı başlamak istiyorsun, başla. Hobi veya iş anlamında başka bir şey mi yapacaksın, yap. Özetle anı yaşa ve ileriye bak. 124.günde tekrar konuya yazıp son durumunu bizimle paylaşmayı ihmal etme.

BıdıbıdıYapmaDopamin' Alıntı:

Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıklayın ...

dostum değiştiremeyeceğin şeyler için üzülme. Benim de burnum uzun, boyum 1.72 , bazen konuşurken çok kelime hatası yapıyorum ve daha bir çok olumsuz yönüm var ama buna rağmen gelişmeye devam ediyorum. Spora devam et, kendini geliştir kızlarla ilişkilerini çok dert etme benim tanıdığım bir kaç arkadaşım var tipleri bana göre gerçekten kötü 10/4 verilecek adamlar ama baktığında benden daha çok sevgili yapmış adamlar. Kırmızı Hap mevzusu bu konuya bir nevi ilaç gibi tabi üstüne senin de tecrübe edinmen gerekir. Sen kendini geliştirmeye devam et bir gün bi bakarsın kızlar sana gelmeye başlamış.

BıdıbıdıYapmaDopamin' Alıntı:

Herkese selam arkadaşlar umarım iyisinizdir. Beni soracak olursanız halim biraz karışık. Son zamanlarda kendimi değersiz hissetmeye başladım. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum çökmüşlük var üzerimde. Sürecin 24. günündeyim ilk evre olan yoksunluk safhasını geçtim ilerlemekteyim fakat bu duygu durumu canımı çok sıktı. Bazen diyorum keşke yakışıklı olsaydım. Vücudum yağlı olmasada az çok sporla şekil alabilmişsede yüzüm yuvarlak ve yağlı gözüküyor artı burnum kemerli. Spora başlamayı düşünüyorum sonra aklıma "zaten öncede yaptın ama yine bu durumdan kurtulamadın" diyorum. Dışarıda insanları görüyorum herkes bakımlı insanlar. İki hafta önce spor mülakatlarım vardı şükür onu geçtim ama ordan kalma üzerimde yoğun stres ve kaygı birikti. Acaba kızlar bana bakar mı diye düşünüyorum bu beni daha da kaygılandırıyor. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı platonik sevdik onda da kaybettik. Bu yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum acaba diyorum sürecin bir parçası mı diye sonra ne alaka falan diyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var spora başlamayı düşünüyorum fakat bu duygu durumundan nasıl çıkarım bunda yardım ederseniz çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıklayın ...

Hocam bir insanın değerini ne belirler? Kendine önce bu soruyu sor. Statü mü, para mı, çevre mi? Neyse ne, fakat bunu belirleyen toplum değil sensin. Yakışıklı değilim diyorsun, o senin kendi yorumun, algın gerçeği belirlemiyor. Belki de çevrende yakışıklı bulunuyorsun, kişisel bakım ve sporunu yaptığın takdirde sıkıntı çekmezsin. Dış görünüşe çok takıyorsunuz arkadaşlar, sizlere obez olun, saçlarınızı sıksak yağdan pilav yapacak kadar pis olun demiyoruz fakat düzenli bakım ve sporla çok şeyi başarabilirsin. Kadınları emin ol kardeşim, çok büyük bir çoğunluğumuz takıyoruz ama değmez, elde edince hayatının problemleri bitmeyecek ya da bir kız seni beğenince mutlu olacaksın fakat bunun yükünü kaldıramayacaksın belki de. Çevremde adamlar görüyorum, ya kız peşinde sürünüyorlar ya da ilişkileri umursamıyormuş gibi yapıyorlar. Ha mutlu olanlar var mı, elbette var ilişkileriyle ve mutlu da olsunlar. Sürünmeye veya rol yapmaya gerek var mı, yok.

Yaşamı ve insanları o kadar da fazla takma kafaya, spora başla ve kendi değerini belirleyen faktörler üzerine çalış.

Nietzshche'nin de yazdığı gibi: "Bir şeyin değeri kişinin elde ettiği değil, onun için ödediği şeyde, yani maliyetindedir."
Bu sözden yola çıkarak şunu sorabiliriz kendimize: Kendini yaratmak için bir bedel ödedin mi?

Skirmisher 'in dediklerine de katılıyorum.

Degisebilecek, tedavisi olan seylere insanlarin uzulmesine hic bi zaman anlam veremedim, 20 yasindayken benden 3 yas kucuk kuzenim kanser olmustu, tedavisi yok cozumu yok dunyalari da versek duzelmeyecekti biliyorduk ve zaten vefat etti. Hicbirseyi o gunden sonra takmamaya baslamistim. Burnun mu cirkin git 1 ay garsonluk yap estetik ol, yuzunde lekeler mi var git cilt bakimi yaptir ne bilim kremler falan var illaki duzeliyor. Sacin mi yok ? Ektirebilirsin, paran mi yok ? Elin ayagin tuttugu surece kazanabilirsin. Ben mesela ten rengimin daha acik olmasini cok isterdim, bir gun bir vitiligo hastasiyla karsilastim, o gun ten rengime, tenime o kadar sukrettim ki bir daha asla hicbiseyimden sikayetci olmadim. Umarim bi gun kendinizde ya da yakininizda cozumu olmayan bir saglik problemiyle karsilasmazsiniz, cunku insan gercekten kaybedince degerini anliyor. Buyuklerimiz hep der ya elin ayagin tutuyor sukret diye, o kadar haklilardi ki, ama hic bi zaman ciddiye almiyorduk. Bir kanser klinige gitsen 'off ya hayat cok kotu burnum cirkin vucudum yagli' desen buyuk ihtimal seni oldururler orda. Dedigim gibi umarim en ufakda olsa tedavisi olmayan bir saglik problemi yasamazsin. Ama tedavisi olan bir sorun yasamani isterim elindekilerinin degerini anlaman icin

dostum bunun benzerini yaşayan çok insan var çok normal durumu kabullenip şuan ne yapabilirim diye kendine sor bazen sordugun soruların cevabını kendin vereceksin ve bu senin için doğru bir karar olacak.

Ben de aynı şekilde hissediyorum bazen ama o kadar yalnızlığa alıştım ki insanları umursayamıyorum kendimle alakalı yani. Öbür türlü insanlara kendimden çok değer veriyorum. Kimseyi kıramıyorum, üzemiyorum, kendi elimdekini bile onlara veriyorum... Sanırım fazla iyiyim bu dünya için...