Arkadaşlar merhaba, burada birçok konuda birbirimiz için çözümler üretiyoruz. Birçok paylaşımdan da yeni metotlar öğreniyorum.
Son zamanlarda birçok hususta doğru işler yapmama ve olumlu süreçler yaşamama rağmen kendimi çok hırpalıyorum.
Özellikle mükemmelliyetçilik resmen bu hayatın bazı kısımlarını bana zehir ediyor. Kaygı ile takıntıya dair bir eylem planı oluşturamadım ya da hep geçici çözümler ürettim.
Kendimi sürekli denetleme, yargılama, doğru yaptım mı, acaba şöyle mi olmalıydı, 2 gün sonra bu yaşanırsa başıma ne gelir vs. tarzı zararlı düşünceler yoruyor beni.
Bir kişiye sohbette bulunuyorum ve o anıda kafamda değişik senaryolar üretiyorum. Yanlış mıydı yaklaşımım kendimi gereğinden fazla mı açtım gibi kaygılı durumlar. Obsesif kompulsif gibi görünüyor fakat aslında o boyutta da değil. Çünkü hayatımın her anı böyle değil fakat yaşadığım zamanlar işkenceye dönüyor.
Her neyse meditasyon, spor iyi geliyor. İlave olarak kendi programıma bunları nasıl ilave ederim? Meditasyon sizce nasıl yapılır? Zihni boşaltmanın en güzel yolları nelerdir? Kitap okumak örneğin o da sanki bir ilaç gibi. Bazen meditasyon, kitap okuma, spor üçlüsünün de etkili olmadığı anlar olabiliyor. Dopamin sistemimi ciddi derecede onardım bir de bu sorunun üstesinden gelirsem dünyanın en mutlu insanlarından biri olacağım. Sorunlar komple çözülsün gibi ütopik bir şey de istemiyorum. Sadece nasıl bir organizasyonla bu sorunu etkili bir şekilde yönetirim?
Bu konuda problem yaşayanlarınız, üstesinden gelenleriniz kısacası bu meseleye dair benimle ve forumla paylaşmak istediklerinizi okumayı ve hayatıma dahil etmeyi isterim.

Zihnin o an yaptığın şeyden uzaklaştığında o an yaptığın şeyden zevk almamaya başlarsın çünkü dikkatin başka bir yerdedir.

Anksiyete ciddi bir problem. Vücudun stres mekanizmasını aktive eder. Gelecek tehditler için vücudu uyarır. Sorun şu ki stres sistemi 200.000 yıl öncesi için evrildi. Ve o zamanlarda insanlarda stres oluşturacak şeyler genellikle vahşi hayvanlar vs. di. Modern zamanda artık vahşi hayvanlardan kaçmıyoruz ancak sistem hala aynı. Ufak bir tehditte neredeyse aynı miktarda stres oluşuyor. Kötü hissetmen çok normal.

Zaten meditasyon yapıyorsun. Bu güzel. Ama mükemmeliyetçilik takıntın var. Bir soru: mükemmel neye denir? Aslında üstüne düşününce mükemmelin doğada olmadığını ve bizim uydurmamız olduğunu fark edeceksin. Olmayan bir şey için neden uğraşasın ki?

Kendine de ben elimden geleni yapacağım, hata yaparsam analiz eder tekrar yapmamaya çalışacağım ve her şey benim kontrolüm altımda değil. Vs vs.

Stoacilik ta Budizm de aslında aynı yerlere çıkıyor neredeyse. Çünkü fark etmişler sen tanrı değilsin ama kendin olabilirsin.

Linchx' Alıntı:

Bir soru: mükemmel neye denir? Aslında üstüne düşününce mükemmelin doğada olmadığını ve bizim uydurmamız olduğunu fark edeceksin. Olmayan bir şey için neden uğraşasın ki?

Kendine de ben elimden geleni yapacağım, hata yaparsam analiz eder tekrar yapmamaya çalışacağım ve her şey benim kontrolüm altımda değil. Vs vs.

Stoacilik ta Budizm de aslında aynı yerlere çıkıyor neredeyse. Çünkü fark etmişler sen tanrı değilsin ama kendin olabilirsin.

Genişletmek için tıklayın ...

Teşekkür ederim. Sanırım hayatta bazı istediklerimi istediğim oranda yapamamamdan dolayı oluyor bu. Bir amaç belirliyorum ve ona giden yolda hep kendi kendime çıkardığım zorluklar oluyor. Eskiden yaşadığım olumsuzluklar ve eksikler bir daha karşıma çıkar mı korkusu var. Bu da sürekli kendimi eleştiri tahtasına koymama neden oluyor. Ne kadar duygusal yönüne odaklanmayacağım desem de birçok duygu bir noktadan sonra anksiyeteye dönüyor. Kendim olmaya devam edeceğim elbette insanın kendine kendine zalim olması kadar yıpratıcı az durum var.

defiantwarrior' Alıntı:

Teşekkür ederim. Sanırım hayatta bazı istediklerimi istediğim oranda yapamamamdan dolayı oluyor bu. Bir amaç belirliyorum ve ona giden yolda hep kendi kendime çıkardığım zorluklar oluyor. Eskiden yaşadığım olumsuzluklar ve eksikler bir daha karşıma çıkar mı korkusu var. Bu da sürekli kendimi eleştiri tahtasına koymama neden oluyor. Ne kadar duygusal yönüne odaklanmayacağım desem de birçok duygu bir noktadan sonra anksiyeteye dönüyor. Kendim olmaya devam edeceğim elbette insanın kendine kendine zalim olması kadar yıpratıcı az durum var.

Genişletmek için tıklayın ...

Her zaman farkında ol. Neyi neden hissettiğinin. Neden öyle düşündüğünün farkında ol. Farkında olursan her zaman bir çözüm yolu üretmeye çalışırsın. Ama kendini kandırır veya uyuşturursan sıkıntın devam eder. Farkındalık en önemli şey belki de.