Son Paylaşımlar

Sitemize Hoşgeldiniz NeverFap Türkiye

Bize katılmak için kayıt olabilir veya giriş yapabilirsiniz.

Forum Rehberi >>>

Neverfap Türkiye Forum kurallarını öğrenmeniz ceza almanızı engeller. Kurallarımızı okuyunuz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Yönetimle İletişime Geç >>>

Sitemizi kullanırken yaşadığınız sorun ve önerilerinizi yöneticiler ile paylaşabilirsiniz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Krizler İle Mücadelede Edindiğim Tecrübe Ve Kaldığım Zor Durum (110.Gün)

bekodsi

Ay Yolcusu
Katılım
26 May 2021
Mesajlar
49
Tepki puanı
76
Puanları
21
Herkese selamlar.

Bu hikaye 110 günlük bir başarı hikayesidir ama aynı zamanda da pmo'yu bıraktıktan sonra yaşadığım psikolojik durumun ve süreçte yaşadığım ilginç durumun özetidir.
Forumda yeniyim bu yüzden başlık açtığım kısımda bir sıkıntı olduysa kusuruma bakmayın. Forumda yeniyim ama süreçte değilim. Neverfap akademi ile yaklaşık 6 ay önce tanıştım ve şuan 110. günümdeyim. Sürece başlamadan önceki pmo bağımlılığı çukurunda geçirmiş olduğum hayatın bende yaratmış olduğu aşırı sıkıntılı ve sorunlu hayat tarzı, psikolojik sorunlar, duyarsızlık , sevgi gösterememe ve sağlıksal sorunlardan dolayı artık bırakmam gerektiğine karar verdim ve yola koyuldum bundan 6 ay önce. İlk başta pmo'nun beynimde yaratmış olduğu yıkamanın oldukça yoğun olduğunu fark ettim ve sapkınca düşünceleri beynimden çıkarmam ve tamamen kurtulmam gerekiyordu. Bunun için neverfap akademinin sunmuş olduğu blog yazıları , paylaşımları ve en önemlisi PBKY kitabını okudum. En önemlisi dememin sebebi beni bu konuda çok ciddi bir şekilde aydınlattı ve pmo hakkındaki gerçekleri kanıtlarıyla sundu ve farkına varmamı sağladı, 2 kez baştan sona okudum kesinlikle öneriyorum. İlk başlarda bende sürecimde amatörce hatalar yaptım tetikleyicileri serbest bırakmak, hiç beklenmedik anda karşıma çıkacak olacak gerçeğini umursamamak , belirli bir günden sonra 1 kez baksam bir şey olmaz, en saf ve masum olanını bulur bir kez bakarım diye düşünceler tabi ki beni relapselere soktu ama edindiğim tecrübeler relapse olmanın kesinlikle hiçbir faydası olmadığı ve pmo'nun ne kadar tehlikeli ve masum görünen lanet bir tuzak olduğuydu. Tetikleyicilerden kurtulmak bana çok faydalı oldu ve relaps periyodlarımı uzatmaya başladım ve en sonunda da bir daha pmo bağımlılığına yenik düşmemek üzere yola koyuldum.

Başlarda her şey çok iyi gidiyordu artık karşı cins hakkındaki düşüncelerim değişmeye , insani duygularım artmaya , enerjimi daha düzgün kullanmaya başladım vs. Fakat hiç beklenmedik anlarda sosyal medyada , internette vs. tetikleyicilere maruz kaldım ve tabi ki krizler meydana gelmeye başladı. Bu krizler arzulamanın ötesinde aşırı heyecanlanma görüldüğünden çarpıntı ve baş dönmesi gibi sorunlar meydana getirdi. Bu sorunları daha önce relaps olduğumda da yaşamıştım ve bunun korkusu bile çok kötü hissettiriyordu. Gördüğüm tetikleyiciler çok abartılacak kadar değildi belki de ama ben sürecim hakkında çok hassas ve kararlı olduğum ve daha önce belirttiğim psikolojik panik atar benzeri durumları yaşadığım için kesinlikle taviz vermek istemiyordum. (Daha önce geçmişte panik atak ve anksiyete sorunu yaşadığım için psikolojik danışmandan yardım almış kısa bir süre antidepresan kullanmıştım ondan sonra geçmişti. Enteresan bir şekilde tetikleyiciler gördüğümün gecesi bende rüyalanma etkileri yaratmaya başladı ve bu durum beni mahvetti. Sürecimi bozmadım ama neden hala bu tarz istek ve duygulardan arzulardan kurtulamadığım gerçeği, ben istemesem bile bu duygunun gece zorla beni rüyalandırdığı gerçeği aklımı almıyordu. Bununla ilgili çok yazı okudum, araştırdım fakat birçok yerde (neverfap dahil) rüyalanmanın süreci bozmadığı, korkulacak bir şey olmadığı ve elimizde olmayan bir durum olduğu yönündeydi. Sürecimin ilk ayında olduğum için çok takılmadım ama tetikleyici olabilitesi olan yerlerde dikkatli olmam gerektiğinin farkındaydım bu yüzden sosyal medyada geçirdiğim vakti azalttım , bir süre sonrada hiç geçirmemeye başladım. Bunun çok faydası oldu tabi ki ve irademi güçlendirdi ve sürecim devam etti.

Relapse olmadım fakat istemeden gözümün önüne gelen şeylerin geceleri uykumu bölmesi ve bu durumları yaşatıyor olması beni çok ürkütüyor ve sinirlendiriyordu. Üstelik bu rüyalarda benim için bir tetikleyiciydi ve görmek istemediğim şeylerdi ve irademi bozuyordu. Rüyalanmanın ertesi gününde geçen 1-2 günden sonra krizler yine geçiyor normale dönüyordum. Aradan 1 aya yakın uzun zaman geçtikten sonra gayet masum bir şekilde internette gezinirken saçma bir şekilde maruz kaldığım aşırı tetikleyiciler beni yine mahvetmiş , krize ve derin korkuya sokmuş panik atak durumunda yaşadığım şikayetleri ( çarpıntı , aşırı heyecanlanmadan kaynaklı sıkışmalar , nefes darlığı , elde titreme) vs. durumları yaşadım ve bu bir fobi durumuna dönüştü. Artık internet kullanımı, girdiğim siteler, telefon kullanımını çok ciddi şekilde kısıtlamaya başladım. Durup dururken haber sitesinin kenarında, youtube' de video aralarında çıkan manasız tetikleyici reklamlar bile beni bir anda heyecanlandırıyor ve sıkışmaya sebep oluyordu. Bazen rüyalanmalar 4 günde 2 defa oluyordu fakat tetikleyicilerden uzak durunca düzeliyordu. Tetikleyici kavramı artık yaşadığım bu durumdan ve rüyalanma sorunundan dolayı çok başka bir duruma sahipti beynimde. Artık yolda yürürken gördüğüm birileri bile benim için tetikleyici olabiliyordu. Tabiki rüyalanma o kadar sık ve bundan dolayı olmuyordu ama krize sokuyor, irademi zayıflatıyor ve acaba tekrar pmo kurbanı olacak mıyım korkusuna kapılıyor uykularımı kaçırıyor.

Hiçbir tetikleyiciye maruz kalmamak için ve rüyalanmamak için kendimi epey şeyden kısıtladım ve soyutladım. Bu krizlere rağmen ısrarla ayakta durdum sürecimde 110. güne geldim. Fakat artık çok hassas bir haldeyim. Sürekli bir yerden tetikleyici çıkacağı korkusu arkadaş grubuna biri bir şey atacak, haber sitesinde kenarda tetikleyici bir fotoğraf göreceğim korkusu beni mahvetti ve en küçük bir şeye bile bakamıyorum artık. Baktığım zaman daha önce belirttiğim psikolojik durum, krizleri ve bu beni pmo'ya tekrar düşürebilir korkusu yaşıyorum. 110.günde rüyalanmaya hala çare bulamadım sadece tetikleyicilerden uzak durmaya çalışıyorum ama en küçük bir şey yine aynı sorunu bana yaşatıyor. Sürecimi kesinlikle bitirmek istemiyorum terapiste tekrar gitsem bu durumu açıklamak bile insanı çok kötü ve utandırıcı hissettiriyor. Artık karşı cinsten birisiyle konuşmak bile beni aşırı tedirgin ediyor. Geçmişte pmo ile iç içe olan dönemlerde yaptıklarım aklıma gelince bile beni mahvediyor derin korkulara sürüklüyordu. Sosyal anlamda bu durumlar beni çok ciddi etkiledi ve bu dönemde konuştuğum karşı cinsten kişilerle bile iletişimimi bitirdim. Pmo'yu bıraktığım için çok mutluyum ve sayısız olumlu etkisini gördüm fakat süreçte geldiğim psikolojik noktada neden bunları yaşadığımı inanın hiç anlayamıyorum. Bu dönemde cinsellikten de ciddi anlamda soğudum ve birileri ile bir şeyler paylaşmak, cinsel duygular beslemek bile artık imkansız ve korkutucu hale geldi...
 
Moderatörün son düzenlenenleri:
Katılım
5 Kas 2020
Mesajlar
22
Tepki puanı
65
Puanları
16
Yaş
23
Herkese selamlar.

Bu hikaye 110 günlük bir başarı hikayesidir ama aynı zamanda da pmo'yu bıraktıktan sonra yaşadığım psikolojik durumun ve süreçte yaşadığım ilginç durumun özetidir.
Forumda yeniyim bu yüzden başlık açtığım kısımda bir sıkıntı olduysa kusuruma bakmayın. Forumda yeniyim ama süreçte değilim. Neverfap akademi ile yaklaşık 6 ay önce tanıştım ve şuan 110. günümdeyim. Sürece başlamadan önceki pmo bağımlılığı çukurunda geçirmiş olduğum hayatın bende yaratmış olduğu aşırı sıkıntılı ve sorunlu hayat tarzı, psikolojik sorunlar, duyarsızlık , sevgi gösterememe ve sağlıksal sorunlardan dolayı artık bırakmam gerektiğine karar verdim ve yola koyuldum bundan 6 ay önce. İlk başta pmo'nun beynimde yaratmış olduğu yıkamanın oldukça yoğun olduğunu fark ettim ve sapkınca düşünceleri beynimden çıkarmam ve tamamen kurtulmam gerekiyordu. Bunun için neverfap akademinin sunmuş olduğu blog yazıları , paylaşımları ve en önemlisi PBKY kitabını okudum. En önemlisi dememin sebebi beni bu konuda çok ciddi bir şekilde aydınlattı ve pmo hakkındaki gerçekleri kanıtlarıyla sundu ve farkına varmamı sağladı, 2 kez baştan sona okudum kesinlikle öneriyorum. İlk başlarda bende sürecimde amatörce hatalar yaptım tetikleyicileri serbest bırakmak, hiç beklenmedik anda karşıma çıkacak olacak gerçeğini umursamamak , belirli bir günden sonra 1 kez baksam bir şey olmaz, en saf ve masum olanını bulur bir kez bakarım diye düşünceler tabi ki beni relapselere soktu ama edindiğim tecrübeler relapse olmanın kesinlikle hiçbir faydası olmadığı ve pmo'nun ne kadar tehlikeli ve masum görünen lanet bir tuzak olduğuydu. Tetikleyicilerden kurtulmak bana çok faydalı oldu ve relaps periyodlarımı uzatmaya başladım ve en sonunda da bir daha pmo bağımlılığına yenik düşmemek üzere yola koyuldum.

Başlarda her şey çok iyi gidiyordu artık karşı cins hakkındaki düşüncelerim değişmeye , insani duygularım artmaya , enerjimi daha düzgün kullanmaya başladım vs. Fakat hiç beklenmedik anlarda sosyal medyada , internette vs. tetikleyicilere maruz kaldım ve tabi ki krizler meydana gelmeye başladı. Bu krizler arzulamanın ötesinde aşırı heyecanlanma görüldüğünden çarpıntı ve baş dönmesi gibi sorunlar meydana getirdi. Bu sorunları daha önce relaps olduğumda da yaşamıştım ve bunun korkusu bile çok kötü hissettiriyordu. Gördüğüm tetikleyiciler çok abartılacak kadar değildi belki de ama ben sürecim hakkında çok hassas ve kararlı olduğum ve daha önce belirttiğim psikolojik panik atar benzeri durumları yaşadığım için kesinlikle taviz vermek istemiyordum. (Daha önce geçmişte panik atak ve anksiyete sorunu yaşadığım için psikolojik danışmandan yardım almış kısa bir süre antidepresan kullanmıştım ondan sonra geçmişti. Enteresan bir şekilde tetikleyiciler gördüğümün gecesi bende rüyalanma etkileri yaratmaya başladı ve bu durum beni mahvetti. Sürecimi bozmadım ama neden hala bu tarz istek ve duygulardan arzulardan kurtulamadığım gerçeği, ben istemesem bile bu duygunun gece zorla beni rüyalandırdığı gerçeği aklımı almıyordu. Bununla ilgili çok yazı okudum, araştırdım fakat birçok yerde (neverfap dahil) rüyalanmanın süreci bozmadığı, korkulacak bir şey olmadığı ve elimizde olmayan bir durum olduğu yönündeydi. Sürecimin ilk ayında olduğum için çok takılmadım ama tetikleyici olabilitesi olan yerlerde dikkatli olmam gerektiğinin farkındaydım bu yüzden sosyal medyada geçirdiğim vakti azalttım , bir süre sonrada hiç geçirmemeye başladım. Bunun çok faydası oldu tabi ki ve irademi güçlendirdi ve sürecim devam etti.

Relapse olmadım fakat istemeden gözümün önüne gelen şeylerin geceleri uykumu bölmesi ve bu durumları yaşatıyor olması beni çok ürkütüyor ve sinirlendiriyordu. Üstelik bu rüyalarda benim için bir tetikleyiciydi ve görmek istemediğim şeylerdi ve irademi bozuyordu. Rüyalanmanın ertesi gününde geçen 1-2 günden sonra krizler yine geçiyor normale dönüyordum. Aradan 1 aya yakın uzun zaman geçtikten sonra gayet masum bir şekilde internette gezinirken saçma bir şekilde maruz kaldığım aşırı tetikleyiciler beni yine mahvetmiş , krize ve derin korkuya sokmuş panik atak durumunda yaşadığım şikayetleri ( çarpıntı , aşırı heyecanlanmadan kaynaklı sıkışmalar , nefes darlığı , elde titreme) vs. durumları yaşadım ve bu bir fobi durumuna dönüştü. Artık internet kullanımı, girdiğim siteler, telefon kullanımını çok ciddi şekilde kısıtlamaya başladım. Durup dururken haber sitesinin kenarında, youtube' de video aralarında çıkan manasız tetikleyici reklamlar bile beni bir anda heyecanlandırıyor ve sıkışmaya sebep oluyordu. Bazen rüyalanmalar 4 günde 2 defa oluyordu fakat tetikleyicilerden uzak durunca düzeliyordu. Tetikleyici kavramı artık yaşadığım bu durumdan ve rüyalanma sorunundan dolayı çok başka bir duruma sahipti beynimde. Artık yolda yürürken gördüğüm birileri bile benim için tetikleyici olabiliyordu. Tabiki rüyalanma o kadar sık ve bundan dolayı olmuyordu ama krize sokuyor, irademi zayıflatıyor ve acaba tekrar pmo kurbanı olacak mıyım korkusuna kapılıyor uykularımı kaçırıyor.

Hiçbir tetikleyiciye maruz kalmamak için ve rüyalanmamak için kendimi epey şeyden kısıtladım ve soyutladım. Bu krizlere rağmen ısrarla ayakta durdum sürecimde 110. güne geldim. Fakat artık çok hassas bir haldeyim. Sürekli bir yerden tetikleyici çıkacağı korkusu arkadaş grubuna biri bir şey atacak, haber sitesinde kenarda tetikleyici bir fotoğraf göreceğim korkusu beni mahvetti ve en küçük bir şeye bile bakamıyorum artık. Baktığım zaman daha önce belirttiğim psikolojik durum, krizleri ve bu beni pmo'ya tekrar düşürebilir korkusu yaşıyorum. 110.günde rüyalanmaya hala çare bulamadım sadece tetikleyicilerden uzak durmaya çalışıyorum ama en küçük bir şey yine aynı sorunu bana yaşatıyor. Sürecimi kesinlikle bitirmek istemiyorum terapiste tekrar gitsem bu durumu açıklamak bile insanı çok kötü ve utandırıcı hissettiriyor. Artık karşı cinsten birisiyle konuşmak bile beni aşırı tedirgin ediyor. Geçmişte pmo ile iç içe olan dönemlerde yaptıklarım aklıma gelince bile beni mahvediyor derin korkulara sürüklüyordu. Sosyal anlamda bu durumlar beni çok ciddi etkiledi ve bu dönemde konuştuğum karşı cinsten kişilerle bile iletişimimi bitirdim. Pmo'yu bıraktığım için çok mutluyum ve sayısız olumlu etkisini gördüm fakat süreçte geldiğim psikolojik noktada neden bunları yaşadığımı inanın hiç anlayamıyorum. Bu dönemde cinsellikten de ciddi anlamda soğudum ve birileri ile bir şeyler paylaşmak, cinsel duygular beslemek bile artık imkansız ve korkutucu hale geldi...
Merhaba,
Öncelikle tebrik ederim yüz on gün
bırakmak için çaba harcamışsın.Ama sen bırakamamışsın.Lütfen beni yanlış anlama. Ve bu bakış açısıyla devam edersen relapse kaçınılmaz olacak.Öncelikle bana güven psikanalizde gerçekten iyiyim.

Hadi açıklayalım.Sen anladığım kadarıyla şu anda anksiyetelerle boğuşup duruyorsun.Davranislarina da yansımaya başlamış ve bunu durdurmazsan emin ol,OKB hastası bile olabilirsin. "Neden böyle hissediyorum,arınma süreci neden bunlara sebebiyet veriyor ,bende bir sorun mu var ,acaba yanlış mı yapıyorum? "gibi sorular sorup kendini yiyip bitiriyorsun.Neden neden? Çünkü karşı cinsi gördüğün her yerden , her platformdan kaçıyorsun .Onlar toksik madde gibi görünüyor değil mi? hemen uzaklaşmalıyım. Farkında olmadan zihninde kendini tutsak ediyorsun ve her gün kafandaki mengeneyi sıkmaya devam ediyorsun,bu da olaya git gide farklı bir anlam yüklemene sebep oluyor bir nevi iç huzurunu, özgüvenini baltaliyorsun.Anksiyetelere yol açıyorsun.Vesvesen, kuruntun hiç bitmiyor. Sebebi kim bil bakalım? Sebebi sensin.

Peki nasıl kurtulcam ben bu durumdan ?
Öncelikle rahat ol, uzun saçlılarda bizim gibi insan .Onlarla konusabilirsin, gorusebilirsin ,bir şeyler paylaşabilirsin.Hatta bakabilirsin.Mesala bir hatun kişiyle konusurken yüzüne bakabilirsin .Bunda ne var?

Tetikleyici mevzusuna gelirsek burda kararı sen vereceksin.Ben nefsim için mi bakıyorum,şehvetimi mi tatmin ediyorum?En iyi kişinin kendisi bilir değil mi? Gideyim milletin orasına burasına bakayım,müstehcen içeriklere bakayım sonra ben nefsim için bakmıyorum bu da yanlış.O yüzden belirleyici olan sensin.

Kendine güven ,silkelenip yoluna devam et.Düşünce kafeslerinden kurtulduğunda beni daha iyi anlayacaksın.

Selametle?
 

Mr.Nobod^2

Yeni Üye
Katılım
26 Kas 2020
Mesajlar
3
Tepki puanı
4
Puanları
3
Konum
Gaziantep
Arkadaşım daha önce bir çok yerde duyduğum üzere - ki sen de elbette duymuşsundur - pembe fili düşünmemeye çalışmak ve ondan kaçmaya çalışmak, onun aklımızdan çıkmamasını ve ondan kaçamayacağımız gerçeğini gösterir bize. Sana tavsiyem; ''meditasyon yapmak'' seni dinginleştirecektir. Zihnimizde hırçın köpekler vardır her zaman, biz kıpırdamaz isek onlar da belirli bir zaman sonra dururlar, ama biz kaçarsak bizi kovalarlar. Derin bir nefes al ve sakinleş.
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape5
shape6
Üst