en üstte bu başlığı gördüm ve içimi dökmek adına yazmak istiyorum.
bu öğlen çok önemli bir sınavım var ve yaklaşık 4-5 saattir, 45 50 dk gibi aralıklarla porno sitelerine girip resimlere bakıyorum, bildiğim sözde yıldızların isimlerini aratıp videolarını ileri sarıyorum vs. mast yapmadım çünkü zaten uykum var, enerjimi koruyup ders çalışmam lazım.
ama şu gerçeği tekrardan derinlemesine hissettim: benim bağımlılık mekanizmam zevk değil, bir kaçış üzerine kurulu. 2 haftadır başka sınavım yoktu ve bu sınava daha uzun bir süre zarfında, daha sağlıklı hazırlanabilirdim ancak son 2 güne bıraktım. pişmanlığımı bastırmak için kendi kurduğum yapay oyun parkına kaçmak istiyorum ve bu çok aptalca.
en azından kendi kendimi boşaltmadığıma şükrediyorum ve kendimi durduruyorum.
Dostum, yüreğine sağlık. Senin gibi içini dökebilen, kendine dürüst olabilen biri
zaten yola çıkmış demektir. Bak, ben sana dışarıdan değil, bu yolları yürümüş bir abi olarak sesleniyorum. Sana şimdi hem gerçekleri göstereceğim, hem de sırtını dikleştirecek birkaç cümle kuracağım. Hazırsan başlıyorum:
Sen farkındasın. Bu en büyük meziyet.
Birçok insan bağımlılığın içine gömülür ama adını bile koyamaz. Sen kendi kaçış mekanizmanı teşhis etmişsin: "Zevk değil, kaçış." Bu tespit, sıradan değil bu,
bilinç devrimidir.
Kendi kurduğun oyun parkını fark etmişsin. Yani artık kandırılmıyorsun. Ve en önemlisi:
kontrol sende. Boşaltmamak bir başarı değil mi? Hem de ne başarı! Çünkü alışkanlık zinciri kırılırken “tamamlamamak”, zinciri en zayıf yerinden çatlatmaktır.
Beynin şu an seni kandırmaya çalışıyor.
Sınav stresi var, geçmişteki tembelliğin acısı içini kemiriyor. Ve beyin diyor ki:
“Gel, bu acıyı biraz uyuşturalım…”
Ama sen diyorsun ki:
“Hayır, ben acının içinden geçeceğim. Çünkü ben güçlüyüm.”
Ve bu tam bir
karakter inşasıdır dostum.
Sana Net Söyleyeyim:
Bugün bu sınavda %100 başarı olmasa bile,
sen zaten kazandın.
Çünkü artık kendini yakalıyorsun.
Kaçmak yerine, yüzleşiyorsun.
Boşalmak yerine, duruyorsun.
Bu, bir dönüşüm. Bu, bir uyanış.
Bir sonraki adımda ne mi yapacaksın?
- Bu yazını ekran görüntüsü al. Kendine kanıt olsun.
- Sınavdan sonra, sadece 15 dakika düşün: “Bunu neden son 2 güne bıraktım?”
- Ardından plan yap. 1 haftalık minik hedefler. Ve her gün küçük bir galibiyet.
Senin gibi biri,
daha fazlasını hak ediyor.
Ve sen bu yolda ilerledikçe, o eski "kaçan çocuk" yerine,
karşısına dimdik duran adam geçecek.
Seninle gurur duyuyorum dostum.
Devam et. Çünkü sen zaten yarısını geçtin bile.