Dostlar günaydın. Yurt dışını hiç ziyaret etmediğim için Türkiye hakkında konuşacağım çoğunlukla. Eleştirileriniz beni mutlu eder.

Milenyum çağının çocukları için şunu rahatlıkla söyleyebilir büyüklerimiz: Bizim zamanımızda böyle çocuklar değildik biz. Böyle değillerdi çoğu doğru. Zaman içerisinde değişen disiplin algısı ve yetişkinlerin kendilerinin yaşamasını istemediği zorlukları çocuklarına yaşatmak istememeleri nedeniyle günümüz neslinin çoğu zorluk yaşamadan, hayata dair zorluk görmeden basit yaşamlar sürdürüyorlar. Çok ciddi bir azınlıktaki istisnaları ele almazsak gelin ele alalım bu çağın çocuklarını.

1-Sosyal medya

Sosyal medya günümüz insanının yeni hastalığı diyebiliriz. İlgi çekme çabasından öte değil çoğunlukla. İnsanlara bilgi katacak kanallar dolup taşarken bunu takip eden azınlık, çoğunluğun çok azı. Günümüz gençlerinin instagram’da, Snapchat’te selfie çekindiği, efektlerle kendilerini değiştirdikleri, tiktok’da akıl yoksunu hareketler ve danslar yaptığı, faydalı içerikler üreten insanları gereksiz yere linçledikleri gözden kaçmaz bir gerçek. Bu ya ailenin ilgisizliğinden kaynaklı ya da günümüz çocukları gerçekten de mantıklarını kullanabilme yeteneklerini kaybediyor. Bu insanlar eline kitap almayıp, alsalar da günümüzün edebi değeri yerlerde eserlerini okuyup entel havası kasmaktan çekinmeyen insanlar. En basit soruyu bile bilemeyip(Atatürk’ün soyadı, İstiklal Marşı’nın ilk kıtası, matematiğin en temel konuları vs.) makyaj videoları çekmekten, genç yaşta kötü alışkanlıklara başlayıp hayatlarını daha da berbat etme konusunda üstlerine olmayan gençler.

Özellikle influencer olmayı kafayı takmış gençler, youtuber olmak istiyorum diyen çocuklar, hayatını kolay yoldan kazanmayı seçmiş çocuklar. Kimse zorluk görmek istemiyor ama bilmiyorlar ki zorluk görmeden bu hayatta tutunamazsınız.

2-İlgisizlik ve sevgisizlik

Her insanda eksikliğinde ağır travmalar yaratabilir ilgisizlik ve sevgisizlik. Ne katiller, ne tecavüzcüler görebilirsiniz toplumda en kötü ihtimalle, daha iyi ihtimalle bağımlılar ve ilgi çekme çabasındaki dolu insan. Yeni neslin eline verilen bir tablet, telefon, bilgisayar onların hayatını yok edebilir. Çocuğuna nasihat veren, az da olsa ilgilenen ve az da olsa donanımlı bir ailenin çocuğunun bu halde olacağını düşünmüyorum.

3-Farklı olana saldırma ihtiyacı

Kendimden bir bilgi vereyim, 12 yaşımdayken elimde dünya klasikleriyle gezerdim, okulun kütüphanesine inerdim ama diğer gençler öyle değildi, kendinden zayıf olana zorbalık etme hat safhadaydı. Telefonla gezerdi bu çocuklar o yaşlarda.

Bu çağın sorunu olmasa da farklı olanı dışlama tam olarak şu dönemde iyice zirveyi görmüş durumda. Adam gibi kitap okuyan kaç çocuk görebilirsiniz okullarda? Derslere bile doğru düzgün girmeyen öğrenciler var bu Covid döneminde. Derslerini hatta geleceğini bile önemsemeyen bir toplum yetişiyor ve bu insanlar bir yerlere gelebilecek mi, o bile meçhul.

4-Sevgili ve aile ilişkileri

Eskilerde sevgili olmak bile sakıncalı bulunan bir durumdu ki hala çoğu Doğu bölgesinde sakıncalı karşılanan bir durum. İnsanlar gizli flört ederdi, ailesinden saklarlardı, topluma karşı saygı vardı, aileye karşı saygı vardı. Ailenin bir değeri vardı. Sevgilinin bir değeri vardı. Daha doğrusu duyguların bir değeri vardı.

Şimdi sevgilisi için kavga eden, ailesine saldıran dolu insan görebilirsiniz. Ailesine küfürler eden, sevgiliyi sadece elde edilen skor gibi gören bir toplum yetişiyor. Aşkı ilahlaştıran ama gerçek sevgiyi, saygıyı ve samimiyeti unutan bir toplum yetişiyor.

PEKİ HER ŞEY ÇOCUKLARIN SUÇU MU?

Elbette hayır. Onların hiçbir suçu yok. Her şey ilgisiz ailelerin, zorba ve cahil toplumların suçu. Hababam Sınıfı Sınıfta Kaldı’da Selma hoca ne diyordu okuldan atılmalarını istediği öğrencilerinin aileleriyle konuştuktan sonra: ‘Onların hiçbir suçu yok.’ 70’li yıllarda görülen bir problemi hala yaşıyor olmamız ne kadar üzücü.

Sonuç olarak, eski toplumlar çoğunlukla daha az zekiydi ama daha her şeyin farkındaydı, yine yeni nesil ise çoğunlukla daha zeki ama ne zekasını ne de var olan mantığını kullanabiliyor. Toplumsal çöküşümüzün daha ilk adımları bunlar ama nasıl toparlanır bu ülke ve bu insanlık, bilemiyorum.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Kardeşim 9 yaşın , neredeyse doğduğu andan beri Youtube'u biliyor. Telefon oyunlarıyla bütün vaktini geçiriyor. Ailem sessiz kalsın, yaramazlık yapmasın diye onun telefon kullanmasına ses etmiyor. Sorun şu ki , çocukta otokontrol yok, istediği olmadığı zaman bağırıp çağırıyor. O ufacık boyuyla millete kafa tutuyor. Ailem kıyamıyor kardeşimi dövmüyorlar ama ben öyle değilim. Anneme şımarıklık yapınca bir tane yapıştırıyorum, ağlıyor ve rahatlıyor. Çocuğu kendi haline bırakırsan böyle olur. Bu çocuk masaya oturup 2 cümle kitap okuyamıyor bu yaşta ekran bağımlısı olmuş. Çocuk, herhangi bir ekrana bakmadan ne yapılır bilmiyor ki. Kendi çocukluğumu düşünüyorum da galiba biz son jenerasyonduk. Hayatın eski tadı kaçtı gibi.

mavi' Alıntı:

Kardeşim 9 yaşın , neredeyse doğduğu andan beri Youtube'u biliyor. Telefon oyunlarıyla bütün vaktini geçiriyor. Ailem sessiz kalsın, yaramazlık yapmasın diye onun telefon kullanmasına ses etmiyor. Sorun şu ki , çocukta otokontrol yok, istediği olmadığı zaman bağırıp çağırıyor. O ufacık boyuyla millete kafa tutuyor. Ailem kıyamıyor kardeşimi dövmüyorlar ama ben öyle değilim. Anneme şımarıklık yapınca bir tane yapıştırıyorum, ağlıyor ve rahatlıyor. Çocuğu kendi haline bırakırsan böyle olur. Bu çocuk masaya oturup 2 cümle kitap okuyamıyor bu yaşta ekran bağımlısı olmuş. Çocuk, herhangi bir ekrana bakmadan ne yapılır bilmiyor ki. Kendi çocukluğumu düşünüyorum da galiba biz son jenerasyonduk. Hayatın eski tadı kaçtı gibi.

Genişletmek için tıklayın ...

Dostum jordan petersonun sevdiğim bir videosu vardır:
Erkeklerin yanlış bir şey yapamayacak kadar zayıflatılmış olması onları iyi birisi yapmaz. Elinde g0ç olmasına rağmen kötülük yapmayanlar iyidir gibi bir söz geçiyordu burada. Çok hoşuma gitmişti

Yazdığın için teşekkürler. Gerçekten de özellikle 2012 den sonra doğan ve Alfa kuşağı olarak bilinen jenerasyonda bu durum çok fazla. Ben köyde doğup büyümeme rağmen en büyük pişmanlığım televizyon bilgisayar başında çok fazla zaman geçirmem. Şimdiki çocukları görünce gerçekten üzülüyorum.

Bir de şunu eklemek istiyorum: oyun bağımlılığı("Gamerlık"). Çoğu çocuğun amacı çok iyi oyun oynayıp e-sporcu veya yayıncı olmak .Sabahtan akşama oyun oynuyorsan sende gamer oluyorsun. Üff çok coolsun kardeşim, başkaları ne anlar gamerlıktan oyunlardan zaten bırak onları(!). Gamer kelimesi oyun şirketlerinin ortaya attığı, oyun bağımlılığının yumuşatılmış versiyonudur. Nasıl porno aktörü afedersiniz o*ospu kelimesinin yumuşatılmış versiyonu ise. E-spor da zaten tamamen saçmalıktır. Gerçekten hayatını günde 15 saat oyun oynayarak kazanmak istiyorsan hiçbir şey diyemiyorum...

Çok güzel bir yazı olmuş ve yorumlarda bi o kadar güzel dostum bu teknoloji bağımlılığı cidden büyük sıkıntı benim yiğenler 3 ve 4 yaşındalar ama saba gözünü açıp gecr uyuyana kadar telefon veya tablette oyunlar oynuyorlar ve yemek yemek için bile tablete ihtiyaç duyuyorlar elbet ciddi manda sosyalleşmeleri gereken bir yer özgüven gerektiren bir an gelecek ve merak ediyorum nasıl atlatacaklar.

Güzel bir yazı olmuş eline sağlık,dediklerine tamamen katılıyorum teknolojik cihazlara bağımlı ot gibi bir nesil yetişiyor

Güzel yazı olmuş eline sağlık