06.02.2025

Birkaç günlük Semen Retention serimi bozdum. Hâlâ daha irade konusunda sıkıntılarım var. Muhtemelen bıraktığıma dair kendime sahte telkinlerde bulunmuşum. Söylediklerimle yaptıklarım uyuşmuyor. Bu konuda daha dikkatli olmalıyım, diğer türlü etrafımdan saygı göremem.


Nerede okumuştum bilmiyorum ama, "Can sıkıntısı şeytanın oyun alanıdır (İng.: "Boredom is devil's playground")," gibi bir söz vardı. Yaşanan şey tam olarak budur. Boş kalan insan yanlış şeyler yapmaya temayüllüdür. Günü bir şekilde fayda sağlayan şeylerle doldurmak gerek. Organize olmayan insanın hayatı çalı çırpı gibi oradan oraya savrulur. Düzen, düzen, düzen.

Şu anda düzenli yaptığım tek şey, hiçbir şekilde müzik dinlememek. Büyük bir başarı sayılmasa da bunun yararını görüyorum. Gerçeklere daha bağlıyım, hayattan (ve sorunlarımdan) kaçmaktan vazgeçtim. Düşünmeye daha çok vaktim oluyor böylece.

07.02.2025

Bugün de çok fazla bir şey yapmadım ne yazık ki. Çok fazla uyarana maruz kaldım. O yüzden sadece iç görülerimi aktaracağım: Herkes bir şeylerle meşgul olduğunu düşünüyor ancak meşgul oldukları şeylerin yalnızca çok az bir kısmı gerçek hayatta işlerine yarayacak türden şeyler. Yani 80/20 Kuralı burada da geçerli. İşte bu şeyleri tespit edip onlara odaklanmak lazım. Sosyal medya bu %20'lik şeylerden biri değil (kendi işinizi tanıtmak için kullanmadığınız sürece). Zaman yönetimi çok önemli. Bu hayattaki en değerli şey zamandır. Kolay harcanır ve geri getirmesi mümkün değildir. Tüm medya ve reklamcılık sektörü insanların dikkatini satın almakla meşguldür.

08.02.2025

Bugün benim için "İdare eder," diyebileceğim bir gündü. Satranç uygulamasını sildim, çünkü çok fazla zamanımı aldığını fark ettim ve benim için ucuz dopamin kaynağı olduğu için gereksiz buldum. Düşüncem ise "Gerçek satranç maçlarına çıkmadığım sürece satranç oynamanın bir anlamı yok," yönünde oldu. O tahtaya ve taşlara dokunmadan satrancın bir zevki olmaz bana göre. Diğer yandan yine podcastsiz ve müziksiz 4. ya da 5. günüme girdim. Bu iki şeyi bıraktım çünkü (1) müziğin uyuşturucuyla aynı etkiyi bıraktığını siz de biliyorsunuz ve müzik denilen şeyin endüstrileşmeyle birlikte sona erdiğini düşünüyorum, (2) podcast dinleyecek olsan her yerden ya sponsor reklamı çıkıyor ya da adamlar kendi reklamını yapıyor, üstelik podcast takip etmesi de oldukça stresli bir şey. Bunun yerine sakin bir şekilde oturup düşüncelerimle baş başa kalıyorum. Çok daha mutlu ediyor beni (her ne kadar beni hayatın acı gerçeklerini düşünmeye teşvik etse de).

Bunun dışında YouTube'dan tekrar ederek yapmayı öğrendiğim taş kağıt makas oyununu Python dili ile bakmadan yazmayı başardım. Bu da benim için oldukça önemli bir şeydi (tabii ki videonun ilerleyen zamanlarında adam programı geliştirerek, yani sonradan öğrettiği konuları ekleyerek geliştiriyor).

09.02.2025

Bugün çok bir şey yapamadım çünkü akrabalarla birlikteydim İzmir'de. Telefona çok bakmamış oldum böylece. Sohbet etmeye odaklandım daha çok. Bedelli askerliğim için kutlama yaptık günün sonunda. Birlikte fotoğraf çekildik. Şimdi biraz Python çalışacağım. Bu lanet şeyle ilgilenmeye başlayınca bırakamıyorsun. Programlama gerçekten bir tür ilaç. Ve nasıl her ilaç gibi, nasıl kullandığına göre göstereceği etki de değişkenlik gösterir. Forumda paylaştığım taktiği eğer sayarsak iyi bir şey yapmış oluyorum. Sonuçta diğer kardeşlerime yardımcı olmuş oluyorum böylece. 140journos'un "Panel" adlı belgeselindeki o 20 yaşındaki yazılımcı çocuk gibi hissediyorum bazen. O videoda "İnsanlarla iletişim kuramadığım için bilgisayarlarla iletişim kurmayı tercih ettim," demişti. O da benim gibi otistik (dalga olarak söylemiyorum, bende de otizm spektrum bozukluğu var ve bu yüzden beden dili ile ilgilendiğim bir dönem oldu hayatımda). Otistik insanların hayatları "normal" insanların hayatlarına kıyasla daha zor geçer, bu şüphe götürmez bir gerçek. Biz ise diğer insanları taklit ede ede bu farklılığımızı saklarız. James Hetfield da çocukluğunda oldukça utangaç biriymiş ve o da taklit ede ede aşmış bunu.

İngilizce çalışmayı aksattığım için biraz suçluluk duyuyorum. Beynim neden çalışmadığımla ilgili bahane üretecek durumda ama ben bunların hiçbirini kabul etmeyeceğim. En yakın zamanda, düzenli şekilde İngilizce çalışmaya geri döneceğim. Aynı şeyi elektro gitar çalma konusunda da düşünüyorum. Kaydettiğim videolardan öğrene öğrene çalacağım. Sonuçta internet derya deniz eğitim konusunda.

10.02.2025

Bugün telefonu kullanmadan uzun süre dayanmıştım ve telefon olmadan da durulabileceğini gördüm. Bu cihazdan ne kadar ayrı kalırsam onu daha fazla işe yarayacak şekilde kullanmak istiyorum. Kitaplar pahalı olmasa hiçbir kitabı telefonfan okumak zorunda kalmam. İçinde bulunduğumuz dönem bana feodalitenin olduğu zamanları hatırlatıyor. O zamanlar sadece üst kesimdeki insanların bilgiye erişimi varmış. Yeter ki Fahrenheit 451'de olduğu gibi kitapların yakıldığı bir dönem yaşamayalım.

Hiç kimsenin bilgiye ulaşamadığı bir yerde tiranlık hüküm sürer (Ör: Hitler Almanyası ya da Stalin Sovyetleri). .

Kendi kitaplığımı oluşturmayı hep istemişimdir, ve bu kitaplık beni yansıtsın istemişimdir hep. Ama aklımın bir köşesinde de "fiziki kitaplar almam ağaçların katledilmesine destek olduğum anlamına mı gelir?" sorusu kendini belli ediyor arada.

11.02.2025

Bugün elim istemsizce "Türkçe p*rno" diye arattı Google'da. Nitekim o aptal sitelerden birini açtım da, ama o videolara karşı aşırı derecede tiksinç duyduğum için ve bunlara savaş açtığım için (yazılım öğrenme sebeplerimden biri de p*rno sitelerine saldırmak zaten) kendime "Bu insanların rezil ilişkilerini seyretmek gavatlıktan başka bir şey değildir," dedim ve anında çıktım siteden.

Bu sitelere harcadığınız her dakika o sitelere (ve daha da önemlisi, o sektöre) verdiğiniz prim demektir. Bu adamlara gerekirse hodri meydan okuyacağız. Elinizin gittiği her saniye "Ben böyle biri değilim," diye hatırlatın kendinize.