Merhaba dostlarım hayatta neden başarısız oluruz üzerine bir temayı eleştirel bir bakış açısıyla ele alacağım.
Öncelikle olarak bu soru daha başlangıçta hatalıdır. Çünkü eğer bu soruyu soruyorsanız kendinizi başarılı olamadığınız içgüdüsüyle törpülersiniz ve başarısızlığı hayatınızda bir anormal olarak görürsünüz. İnsan en çok neyi düşünüyorsa kendini o konuda yetersiz ve başarısız hissetme eğilimi fazladır. Gelişmek içinde kendinizi bir konuda yetersiz hissetmeniz gerekir fakat sürekli olarak kendinizi bu döngüye sokmak başarıya olan inancınıza ve kendi iç benliğinize bir darbe indirmekten başka bir şey değildir. Bu umudunuzu baltalar ve başarısızlıktan kaçınarak bir çeşit hayatta kalma stratejisi izlersiniz. Bir süre sonrada kendi hareketsizliğini suçlar, tembelliğinize lanet edersiniz.
En temelde hayatta başarı gibi başarısızlık da normal ve sıradan bir şeydir. Bu şekilde görmeye başlarsanız aslında başarılı ya da iyi sayılan şeylerin arkasında yüzlerce saatlik başarısız deneme ve kusurlu bir şey olduğunu görürsünüz. Çünkü sıradan ve normal olan budur. Asıl sıkıntı kendinizi hareketsizliğiniz için suçlarken başarısızlık korkusu tarafından esir alınmanızdır. Bu bir çeşit kafestir ve inançlarınızı kırmadan çıkmanın herhangi bir yolu yoktur.

Hayatta olaylara başarı ya da başarısızlık düzleminden bakmak yerine farklı bir bakış açısıyla bakabilirsiniz: Hayatta tüm olaylar mücadele içerir ve mücadele edenler bir şeyler elde ederler. Olay başarınız yada başarısızlığınız değil, elinizden geleni yapmanız ya da yapmamanızdır. Mücadele ederken kendi başarısızlıklarınız bir çeşit ayna görevi görür. Eğer bu eksikleri kapatmaya çalışırsanız o konuda bir kademe daha ileri giderseniz. Zayıflıklarınız ya da başarısızlıklarınız korkmanız gereken şeyler değil, sizi istediğiniz hayattan alıkoyan ve kendinize kazandırmanız gereken engellerdir.
Burada neden diye sormak yerine nasıl bu olayı daha iyi yapabilirim? ya da nasıl hatamı düzeltebilirim? gibi zihin açıcı sorulara yönelmektir. Bu tarz bir kompleks soruya verilen yanıtlar işe yaramazlar. Çünkü duygusal süreçleri mantıksal olarak açıklayamazsınız. Bana kalırsa kompleks bir cevap yerine açık cevap şudur: Elinizden geldiğince mücadele etmiyorsunuz çünkü içinizden gelmiyor.
Üstelik bu soruların cevabını çoğu zaman kendiniz bilirsiniz fakat kendinize bir umut oluşturmak için farklı bir yanıt ararsınız. Bu cevapların kendi kaçındığınız şeyden kurtaracağını düşünürsünüz. Korku aklın katilidir. Bu yüzden o kaçındığınız şeyden ancak zorlu bir süreç ile çıkarsınız ve o yaşanmadan asla onu çözemezsiniz.

Çok güzel bir yazı

Çünkü yeniden başlama şansları var.