Bir düşünmemiz gerekiyor nereye kadar gidecek böyle sonu yok sürekli faha fazlası daha farklısı daha fazlası daha farklısı oldukça sonu gelmeyen bir istek hiç bir zaman bitmeyecek hiç bir zaman tam doyum olmayacak ben stres atmak için bazen bunu yapıyordum bazende iyi hissetmek için sonra durdum dedimki kendi kendime e ben bunu stres atmak için yaparsam her strese girdiğimde bunu mu yapıcam? Eğer böyle yapmaya devam edersem bu bir kısır döngü haline gelir ve ben sürekli olarak bunu yaparım Dopamin reseptörlerim açılmaya başlayıp dopamin sistemi normale dönmeye başlayınca ben zaten stres anında aklıma bunu yapmak gelmeyecek gelse bile bilincinde olucam şunu fark ettim ki onu yapmak için bir sebep ararsam bunu yapıyorum ve bendeki en büyük yıkıcı etkisi bunu gerçekten hissettim kafam o yaptığım gün ve sonraki gün çalışmıyordu ölü gibi oluyordum ve ben kriz anı geldiğinde krizin gitmesi için bir şeyler yapmıyorum gideceğini biliyorum ve bekliyorum onunla savaşmıyorum geri çekilme yaşandığı için bu yoksunluk semptonu olarak görüyorum bunu kendi kullandığım tekniği yaptıklarımı yaşadıklarımı tecrübelerimi kısaca yazmak istedim belki birilerine ilham olur sürekli bozsamda her seferinde bu sefer yapıcam deyip tekrar başlıyorum her zaman bir umut vardır her zaman yapılacak bir şey vardır umudunuzu kaybetmeyin.
