1. Normalsin.
2. Robot değilsin.
3. Kendini kırbaçlamaktan vazgeç.
Vaktinin bir bölümünü çalışmaya ayırmalısın tabii ki ama tamamını değil. Bir gün film izle, bir gün arkadaşlarınla gez, bir gün sevdiğin şeyleri ye(dopamin için her şeyi kesmeyi bırakın artık lütfen). Keşke geleceğin garanti altında olsaydı ama değil. Yine de bu dünyanın sonu değil. 25 yaşındayım senin geçtiğin yollardan geçtim, hissettiğin şeyleri hissettim. 18 yaşımda hiçbir şey olamayacağımı hissediyordum. Ama bir şeyler oldu, yeterince çalışınca karşılığını alıyorsun. Ayrıca sana yemin ederim, çalışıp kendi paranı kazansan bile sorunlar peşini bırakmıyor. İyi bir işi ve kötü bir işi olan adamlar yaptıkları işlerle doğru orantılı olarak iyi ya da kötü hissetmiyorlar. Bu tamamen hayata nasıl baktığınla ilgili bir şey. Toplumda iyi sayılan bir işim var ama bazen benden daha sıkıntılı durumda olan insanlara bakıyorum ve mutluluklarına özeniyorum. Büyük bir pencere olduğunu varsay ve hayata oradan bak. Bazen mutlu olacaksın, bazen başarılı, bazen berbat hissedeceksin, bazen özgür bazen sıkışmış. Acı çekmeyeceğinin sözünü veremem her şeye sahip de olsan acı çekmek insanın doğasında var, fiziksel olmasa bile zihinsel süreçlerle acı çekeceksin. Mutluluk net var olan bir durum değil, belli olay ve olgular sonucu insana uğrayan ve sonra tekrar yokluğa karışır gibi görünen bir duygu. Ama acının varlığı daha net hissediliyor. Bir şeyler olacak işte, zaman geçip gidecek. Bugün yaşayacaksın, yarın öleceksin. Sadece 3-5 yıl sonraki hayatını değil, 30-40 yıl sonrasını da düşünürsen bulanık olan kafan daha da netleşecektir.
