Önce porno ile ne zaman tanıştığımı bahsedeyim. Yanlış hatırlamıyorsam 7. veya 8. sınıftaydık. Mahallede top oynuyorduk arkadaşlarla yan mahalleden bir lise 2 3 yaşlarından bir ergen ''evinizde internet var mı'' dedi evet dedim, ''o zaman sen pornoda izliyorsundur'' dedi, ''o ne'' dedim. Bilmiyor ayaklarıma yattığımı zannetti ilk başta ama suratımdan anlamış olmalı ki sonra ''eve gidince yaz internete bak'' dedi. Eve gittiğimde bir baktım. Karşıma malum şeyler çıktı hemen kapattım utancımdan, hem de dinimden ötürü kötü de hissettim. Böylelikle tanışmış oldum. Ergenliği doruklarımda hissettiğim lise 2 de de tam anlamıyla izlemeye başladım. İlk başlarda utana sıkıla izliyordum, git gide rahat rahat izler hale geldim. Bağımlı olmuştum farkına varmasam da. Sonra lise 3 de aynı şekilde devam etti. Lise 4 te (2017) henüz nofap, neverfap gibi bi akım çıkmamıştı. Ya da benim haberim yok bilmiyorum. Kendi kendime bunun bana zarar verdiğini anladım, çözümledim. Bunu anladıktan sonra, fap yaptıktan sonra gelen pişmanlık hissi ile ömür boyu bir daha porno izlemiycem diye yemin edip pişmanlığım geçtikten sonra tekrar bozuyordum. Sonra yeminim için kefaret orucu tutuyordum. Derken derken baktım bu böyle olmuyor. Üniversite sınavına girene kadar izlemiyceğime yemin ettim. Belirli bir zaman olduğu için bu yeminimi bozmadım. Kendimi derslere vermiştim. Sonra hayatım o kadar düzene girdi ki. Kendimi dersin başında tutabiliyordum. Sabah kalktığım akşam yattığım saat belliydi. Kendimi telefondan da uzak tutabiliyordum, iradem o kadar güçlendi ki. Okulda bayağı dikkat çekmeye başlamıştım. İnanması saçma gibi gelecek ama saçım bile güzel şekil alıyordu. Deneme sınavlarında okul birincisi oldum. Kızların dikkatini çekiyordum. Kızın birisi benden hoşlandığını söyledi. Sonra bir tane sevgilim oldu. Kızlarla rahat takılıyordum okulun bahçesinde rahat hareket ediyordum. Arkadaşlarım çok çalışmasına rağmen ben az ve verimli çalışmayla okul birincisi oluyordum. Özgüvenim tavandı yani her açıdan. Sonra sınavı atlattım güzel de bir sıralama geldi. (üniversite felan filan buraları geçiyorum)
Sonra tekrar başladım bu illete. Eskisinden daha kötü bağlı oldum. Özgüvenim yerlerde. Kızlarla arkadaşça konuşabiliyorum ama sevgililiğe çeviremiyorum. Her konuda kararsız kalıyorum. Çalışmak, kitap okumak zulüm gibi geliyor. Ve bunlar olurken kendimi geliştiremediğim için zamanın boşa gittiği hissine kapılmam daha da kötü depresif yapıyor beni. Sonra pandemi oldu daha çok evde mala bağladım derken pandemi bitti ve şimdi 4.sınıftayım. Pandemi zamanında da hep diyordum kendime izledikten sonra bu sonuncuydu bir daha izlemiycem falan diye. Nofap'la da tanıştım bu zamanda. Ve benim deneyimlerimin bir akım olduğunu gördüm. Bu topluluğu bu olayın farkında olan insanların olduğunu görmek beni mutlu etti. Neyse şimdi 4. sınıftayım ve okula döndük uzun bir pandemi arasından sonra. Geldiğimde spora başladım ve dedim ki bundan sonra pmo yok. Çok güzel bir başlangıç yaptım. Hiç izlemedim de, spordan dolayı güzel bir vücutta yapmıştım. Flörtlerim olmaya başladı. Kızların ilgisini çekmeye başladım. Sınıfta yine rahat konuşuyordum. Bazen yalnız takıldığım zamanlarda bile kendimden emindim, kendimle barışıktım. Hatta kendimle vakit geçirmenin keyfine varıyordum. Kitap okuyordum kafamın içi rahattı, huzur doluydu. Saatlerim verimli geçiyordu. KPSS senem olmasına rağmen hiç stresli değildim. Kızın biri ile uzun vakit geçirdik okuldaki bir dersten dolayı ve dönem bittiğinde kız bana sarılmak istedi, sıradan sarılma bile değildi bu çok içtendi hissettim bunu. Çekindiğim fotoğraflarda bile yüzümdeki o güzel enerji anlaşılıyordu, fotoğrafa videoya yansıyordu.. Youtube'a video çekiyorum ben 4.sınıf ilk dönemle şimdiki (2.) dönem arasında çektiğim videolardaki enerji arasında dağlar kadar fark var (2.dönem tekrar başladım pmo'ya) . Tip aynı tip, kıyafetler aynı, kamera aynı, her şey aynı ama enerjinin farklı olması o kadar yansıyor ki. Sanki şimdi tipim mal gibi, yalnız takılmayı eziklik zannediyorum, çekiniyorum dışarda yalnız gözükmekten. İlk dönem benden iki yaş büyük kız bana sevgilimin olup olmadığını sordu, siz düşünün. Şimdi ise kendimi yaşıt olduğum kızlardan küçük görüyorum. Hani şey olur ya bu yaşıt kız arkadaşlar çok makyaj giyinişle olgun kadın gibi dururlar ve sen kendini küçükmüş gibi hissedersin yanına yakıştıramazsın kendini. Küçük gözükmüyormuşum aslında, ilk dönem gayette o tarz kızların dikkatini çekiyordum ve benimle konuşmak istiyorlardı. Ve yanıma yakıştırıyordum da ben de olgun 22 yaşında bir erkeğim diyordum. Ama şimdi ikinci dönem (pmo ya tekrar başladıktan sonra). Kendimi küçükmüş gibi hala ergenmiş gibi hissediyorum. Özgüvenim yüksek değil düştü, istediklerimi rahat rahat ifade edemiyorum. Tembelim. Geçen dönem konuştuğum bir sürü kız ile şimdi konuşmuyorum, konuşamıyorum, muhabbetim, enerjim sarmıyor... Bu ses kalınlaşması olayı da şöyle oluyor aslında sesiniz kalınlaşmıyor, nofap ile özgüvenli olduğunuz için kendinizden daha emin konuşuyorsunuz ve pısırık olmadan ne istediğinizi dile getiriyorsunuz bu da sesinizin kalınlaştığınızı zannetmenize sebep oluyor ama halbusemki bu senin her zaman ki sesin ama sen pmo dan dolayı özgüvensizsin ve pısırıksın, konuştuğun zamanda utandığın için içine içine konuşuyorsun. Bak evde tek başınayken şöyle rahatça bir bağır bağırdıktan sonra kendi kendinle emin bir şekilde konuş, sesin aynı nofapteki o etkileyici sesinle aynı olacak ama özgüvensiz olduğumuz için pmodan dolayı sesimiz inceyken kalınlaştı diyoruz.
Biraz karışık mı yazdım bilmiyorum yine pmo yaptım ve kafam allak bullak sınava da çalışamıyorum, çevremde pek arkadaşımda kalmadı. Mal gibi hissediyorum o yüzden yazdıklarımı karışık yazmış olabilirim.. (bu siteye de yeni üye oldum, yazım hakkında görüş belirtirseniz sevinirim yine buralarda yazarım ben de bir şeyler)
Sonra tekrar başladım bu illete. Eskisinden daha kötü bağlı oldum. Özgüvenim yerlerde. Kızlarla arkadaşça konuşabiliyorum ama sevgililiğe çeviremiyorum. Her konuda kararsız kalıyorum. Çalışmak, kitap okumak zulüm gibi geliyor. Ve bunlar olurken kendimi geliştiremediğim için zamanın boşa gittiği hissine kapılmam daha da kötü depresif yapıyor beni. Sonra pandemi oldu daha çok evde mala bağladım derken pandemi bitti ve şimdi 4.sınıftayım. Pandemi zamanında da hep diyordum kendime izledikten sonra bu sonuncuydu bir daha izlemiycem falan diye. Nofap'la da tanıştım bu zamanda. Ve benim deneyimlerimin bir akım olduğunu gördüm. Bu topluluğu bu olayın farkında olan insanların olduğunu görmek beni mutlu etti. Neyse şimdi 4. sınıftayım ve okula döndük uzun bir pandemi arasından sonra. Geldiğimde spora başladım ve dedim ki bundan sonra pmo yok. Çok güzel bir başlangıç yaptım. Hiç izlemedim de, spordan dolayı güzel bir vücutta yapmıştım. Flörtlerim olmaya başladı. Kızların ilgisini çekmeye başladım. Sınıfta yine rahat konuşuyordum. Bazen yalnız takıldığım zamanlarda bile kendimden emindim, kendimle barışıktım. Hatta kendimle vakit geçirmenin keyfine varıyordum. Kitap okuyordum kafamın içi rahattı, huzur doluydu. Saatlerim verimli geçiyordu. KPSS senem olmasına rağmen hiç stresli değildim. Kızın biri ile uzun vakit geçirdik okuldaki bir dersten dolayı ve dönem bittiğinde kız bana sarılmak istedi, sıradan sarılma bile değildi bu çok içtendi hissettim bunu. Çekindiğim fotoğraflarda bile yüzümdeki o güzel enerji anlaşılıyordu, fotoğrafa videoya yansıyordu.. Youtube'a video çekiyorum ben 4.sınıf ilk dönemle şimdiki (2.) dönem arasında çektiğim videolardaki enerji arasında dağlar kadar fark var (2.dönem tekrar başladım pmo'ya) . Tip aynı tip, kıyafetler aynı, kamera aynı, her şey aynı ama enerjinin farklı olması o kadar yansıyor ki. Sanki şimdi tipim mal gibi, yalnız takılmayı eziklik zannediyorum, çekiniyorum dışarda yalnız gözükmekten. İlk dönem benden iki yaş büyük kız bana sevgilimin olup olmadığını sordu, siz düşünün. Şimdi ise kendimi yaşıt olduğum kızlardan küçük görüyorum. Hani şey olur ya bu yaşıt kız arkadaşlar çok makyaj giyinişle olgun kadın gibi dururlar ve sen kendini küçükmüş gibi hissedersin yanına yakıştıramazsın kendini. Küçük gözükmüyormuşum aslında, ilk dönem gayette o tarz kızların dikkatini çekiyordum ve benimle konuşmak istiyorlardı. Ve yanıma yakıştırıyordum da ben de olgun 22 yaşında bir erkeğim diyordum. Ama şimdi ikinci dönem (pmo ya tekrar başladıktan sonra). Kendimi küçükmüş gibi hala ergenmiş gibi hissediyorum. Özgüvenim yüksek değil düştü, istediklerimi rahat rahat ifade edemiyorum. Tembelim. Geçen dönem konuştuğum bir sürü kız ile şimdi konuşmuyorum, konuşamıyorum, muhabbetim, enerjim sarmıyor... Bu ses kalınlaşması olayı da şöyle oluyor aslında sesiniz kalınlaşmıyor, nofap ile özgüvenli olduğunuz için kendinizden daha emin konuşuyorsunuz ve pısırık olmadan ne istediğinizi dile getiriyorsunuz bu da sesinizin kalınlaştığınızı zannetmenize sebep oluyor ama halbusemki bu senin her zaman ki sesin ama sen pmo dan dolayı özgüvensizsin ve pısırıksın, konuştuğun zamanda utandığın için içine içine konuşuyorsun. Bak evde tek başınayken şöyle rahatça bir bağır bağırdıktan sonra kendi kendinle emin bir şekilde konuş, sesin aynı nofapteki o etkileyici sesinle aynı olacak ama özgüvensiz olduğumuz için pmodan dolayı sesimiz inceyken kalınlaştı diyoruz.
Biraz karışık mı yazdım bilmiyorum yine pmo yaptım ve kafam allak bullak sınava da çalışamıyorum, çevremde pek arkadaşımda kalmadı. Mal gibi hissediyorum o yüzden yazdıklarımı karışık yazmış olabilirim.. (bu siteye de yeni üye oldum, yazım hakkında görüş belirtirseniz sevinirim yine buralarda yazarım ben de bir şeyler)
şaka biryana aklınla bunu bulup yapman gerçekten sıradışı birşey. Yada biz çok vasatız. Tam bilemedim. Sürecinde kolaylıklar ve sabır dilerim.
