Uzun zamandır kafaya koyup, uzunca bir süreç kovalamamıştım. Son aylarda en yüksek sürecim 30 gün falan oldu. Onun haricinde 15-20 günde bir kez görüntüsüz bozmaktaydım. Bu defa iş biraz görüntülere kaymaya başlayınca, eski anlamsızlıkların yeniden baş göstereceği endişesiyle hemen aksiyon almam gerektiği kanaatine vardım. Kafaya hedef türünde koymayınca bir noktadan sonra bozunca umursamaz oluyorsunuz. Yeniden kafaya koyulası bir sürece başlamak istiyorum...

Halihazırda yapılacak birkaç düzen isteyen şey söz konusu:

- Diyete sıkı bir bağlılıkla devam etmek,
- Spora gereken önemi vermek,
- Ders çalışma düzeni oluşturmak,
- Kitap okuma düzenini sağlama oturtmak,
- Uyku düzenine geçiş,
- ve tabii ki nofap.

Tüm bunların hepsi zor ve yorucu görünse de aslında hepsi birbiriyle bağlantılı ve zorunlu benim için. Çünkü uykum ciddi problem. Ve bu benim ders çalışma düzeni oluşturmamı engelliyor zira gün ortasında spora gitmek ve öncesinde geç uyanmak, derse zaman ayırmak için tembellik etmeme yol açıyor. Pek tabii ki uyku düzeni karmaşası aynı zamanda spordaki toparlanmamı da sekteye uğratıyor.

Bir şeyleri değiştiren, bunun için mücadele eden, çok kez bıkan, yine de yılmayan insanlar olduk. O yüzden buralarda alıyoruz soluğu 1.5 senedir. 500 kere düştüğümüzde aklımız 501.kalkışta oluyor. Bir yol çizip, bu yola bağlı kalıp, aslında hiçbir şeyi hedefi dışında umursamayan, robotsu o adama dönmek istiyorum. Son yıllarda bunu ortadan kaldırsam da bazen "beast mode" denilen, canavarsı moda geçiş gerekebiliyor.

Burada en azından o aksiyona hızlı bir geçiş sağlayacağıma inanıyorum. Hadi hayırlısı diyelim.

İlk gün, yeni bir spor salonuna kayıt yapmaya gittim. 40 dakika kardiyodan sonra eve geçtim. Ama evin kalabalıklığı, bu ortam oluştuğunda fast-food yemeye zorunlu bir şekilde sevk oluyormuş gibi hissediyorum. Aslında fast food bahane, zira ortamın muhabbeti bunu oluşturuyor kanaatindeyim. Maalesef bu batağa düştük. 1-2 gün diyet namına bir şey kalmadı. Seri bir şekilde toparlandığımı söylemem gerek.

Süreç kötü bozuldu son 1 haftadır. Dolayısıyla bugün yüzümdeki o yorgunluğu, gözlerdeki tükenmişliği gördüm kardiyo sonrası. Normalde bu kadar bitiklik olmaz ama... Sebebi PMO net bu.

Dil için çalışmalar kovalıyorum. Belli bir periyot oluşturmaya çalışıyorum.

Uyku düzenim leş... Hayatımı zindan ediyor. Ama toparlamak için ani bir reaksiyonla neşteri vurmaya niyetlendim. Bakalım güzel işler olacak gibi.

Toparlanmam lazım. Gelecek karmaşasını yaşamadan evvel bir şeyler düzene oturmalı. Kesinlikle şu önümdeki sınava çalışmalıyım. İşler ufaktan yoluna giriyor. Kendimi, hayatı ve kendim için mücadele etmeyi seviyorum.

Yok yok, berbat ettik gene. Ulan uyansana lan. Yemin ediyorum aklımı yitireceğim. Aylar oldu aylar... Hâlâ o motivasyonu, o ateşi yakamıyorum bir türlü. Ama bu böyle olmaz. Biliyorum bir nokta var. Kaosun yarattığı mucizeler var. Ve o noktalardan birindeyim. Ya bu kaosu aşmanın başka bir yolu yok, çabalamaktan başka. Tek başınayım be. Vallahi ailenin bile gelip de durduğu bir nokta var. Sen teksin oradan sonra. Tek mücadele ediyorsun. Çünkü kazandığında arkanda biz vardık diyecekler ama düştüğünde tek düşüyorsun.. Ve düşmeni o kadar çok isteyen insan var ki çevrende... Kimse, bir başkasının kendisinden bir tık daha önde olmasını istemez. Neden istesin ki? Kendisi geride kaldı çünkü. Sen ondan evvel yetişeceksin bir şeylere. Allah aşkına uyan artık. Aç şu gözlerini. Ne hayalin vardı senin hatırla... Tembellikle, çıkmazla mücadele etmekle bir *ok olmaz. Sen, olması gerekeni yapacaksın. Yapmak zorundasın. Şuuraltına bunu öğretmen gerek. Ne olur kalk. Senin eski azmine, hırsına ihtiyacın var. Kül olan ateşi yeniden yakabilmeye ihtiyacın var. O ateşte yansan bile..

Ufak ufak çalışıyorum. Yeterli mi? Asla. Antrenmanları yarı yarıya düşüreceğim. Zira diyet ve spor aşırı derecede zihnimi yoruyor. Yapmayınca vicdan azabı yaşıyorum. 3 hareketten oluşan 5x5 ve haftada 3 günlük bir egzersiz planına geçeceğim. Diyeti de mümkün mertebe 2000 kalori civarına sabitlemeye çalışacağım. Bunun dışında sürecim gene bozuldu ve çok çok kötü beslendim. Maalesef dağınık bir dönemdeyim. Toparlanması biraz anlamsız şekilde zorluyor. Ama artık zaman kaybetmemem lazım. Elimdeki zamana odaklanmalıyım.

Bugün twitterda gördüğüm bir tweet bana terk etmem gereken çok kötü alışkanlıklarımın oluştuğunu fark ettirdi,
1) Kararsızlık
2) Plansızlık
3) Gerçekleşmeyecek hayallere kafa yormak
4) Hayır diyememek
5) Sürekli şikayet etmek
6)Başkalarıyla kıyaslamak
7) Mükemmeliyetçi olmak

Maalesef son dönemlerde bunlara aşırı derecede sahibim. Ancak azaltılabilir, değiştirilebilir, ortadan kaldırılabilir. Eğer farkındaysak, bir şeyin bize zarar verme ihtimali azalır ya da ortadan kalkar. Yola devam.. Adım adım aşıyorum mesafeleri. Yeter ki vazgeçmeyeyim.

Bugün tam da istediğim hayatın bir örneğini kendime yaşattım. Bayağı bayağı erken uyanıp ders çalıştıktan sonra gün ortası biraz kestirip sonrasında da spora gittim. Hem ders konusu hem spor bir arada bayağı güzel ve verimli oldu. Bu düzeni hayatıma oturtmaya çalışıyorum. İnşallah her şeyi güzel hale getiriyoruz yavaştan.

Günaydın. Gece 2:30'da uyandım. En sevdiğim uyku tarzı. Akşam 20:00 civarı, artan melatoninle beraber eğer 4'ten sonra çay-kahve içilmemişse, 17 civarı yenen yemeğin kana karışıp insüline yaptıkları sonucunda hafif hoş bir uyku çöker. Tam o anda kıymetini bilip ve garip de bir risk alıp -zira o saatte yapılacak birçok aktivite bulur insan geceye kadar- uyursanız, neticesi gece vakti aniden uyanıp, işe güce koyulacak bolca vakit bulmayla sonuçlanır. Ancak ben, uyandığımdan beri beslenme-diyet için belli bir program ayarlamakla zaman harcadım. Şimdi de ders videoları izlemeye geçiş yapacağım. Daha da uyumam. Ama gün ortası felaket bir uyku çökebiliyor. Orada küçük bir kahve, 15-20 dakikalık bir uykuyla belki üstesinden bir tık gelinebilir. Aksi halde gün ortası 1-2 saat uyunursa, geceye uyku gene bozuluyor.

Şu hayatı oturtmak biliyorum çok zor. Her gün 20:00 civarı uyumak ve gece 2-3'te uyanmak, her babayiğidin harcı olmadığı gibi günümüz şartlarında sürdürülebilirliği zayıf. Belki tek yaşasam mümkün olabilirdi. Ama bu bana çok iyi geliyor. 2020 yılında 2020'nin en iyi haftası olarak nitelendirdiğim Kasım ayının ilk haftası, tamamen böyle bir sisteme geçmiştim. Gün o kadar verimli oluyor ki tarifi yok. Maalesef sonraları bozuldu. Ama şimdilerde gene geçiş çabalarım var. Çünkü ben gece yaşamayı, geceyi seven biriyim. Hatta birazdan aydınlık yayılınca, yüzüm gözüm saçma bir uykulu hal alıyor. Zaman bir anda 7 sonrası hızlanıp, ruh halini uykulu moda sevk ediyor. Ama gecenin karanlığında bu durum hiç olmuyor, sadece işime odaklanıyorum...

Sürecim 5-6.günde. Ağırlıklar, kullanılan supplementler, nofap ve genel anlamda dinlendiğim bir düzen içinde olmamın, testosteronu tetiklediğini, bunun cinsel dürtüleri şaha kaldırdığını hissettiğim günlerdeyim. Akışına bırakırsam uzun vadeli bir yakıt olarak kullanabileceğim tüm bunları.

Bakalım umarım umduğumdan çok daha verimli, lezzetli, keyifli bir gün olur.