Bu gün bir gün daha yaşlandınız, hızlı bir başlangıç oldu değil mi ? Aslında odadaki fili görmezden geldiğimiz bir şeydir ölüm. Ölümsüzmüş gibi yaşarız ve sürekli tatmin edici şeyler yaparız. Belki izlemişsinizdir "Bucket List" diye film vardı 2 tane adamın ölmeden önce yaptıklarını gösteriyordu bu film bize, ülkeden ülkeye gezip yapamadıkları şeyleri yapıyorlardı. Şimdi sorun şu, neden ölüm bize yaklaşınca bunlar aklımıza geliyor ki? Çoğumuz burada 15-20 yaş arasındayız ve önümüzde uzun bir yol var hayatımızı mahveden ve zamanımızı çalan şeylere öyle bir sarılıyoruz ki kendi hayatımızın tadını çıkartamadan ölüyoruz, düşünsenize bu dünyada hiçbir hayalini gerçekleştiremeden ölen insanlar var ve bu insanların hayallerini gerçekleştirememesinin en büyük sebebi içgüdüsüne yenik düşmesi ve pes etmesidir.
Kendi zamanımıza değer vermemiz lazım, giden zamanın telafisi olmuyor şu yazıda harcadığım vakti bir daha geri dönmeyecek.
Genelde yaşlılar arkaya bakıp "ya keşke okusaydım, keşke hayallerimin peşinden gitseydim" gibi şeyler söyler, lütfen böyle olmayın. Hayalleriniz için çok çalışın, buradaki insanlar kendini geliştirmeye aç insanlar biliyorum (Ki öyle olmasanız burada işiniz olmazdı.)


Çok etkilendiğim bir şiiri sizle paylaşmak isterim(burada paylaşılmıştı sanırım bilmiyorum.)

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
GİTTİKÇE ÖLÜYORUM....

Şu hayatı savsaklayarak geçiriyorum. Okuduklarım ve dinlediklerim bir işe yaramıyor. Artık yavaştan doğrulma vakti geldi.