Skirmisher
Jüpiter Yolcusu
Merhabalar, soruyu biraz detaylandırmak istiyorum, şahsi bir soru. Üstün zeka mensubu değilim ancak gerçekten beni tanıyan insanlar benim eğitimli ve zeki, hatta zekasını doğru kullanabilecek kadar akıllı biri olduğu söylüyor. IQ testi yapıldı çocukken ancak sonucunu asla öğrenemedim, sadece iki sınıf önden başlayabileceğim söylendiğinde ailemin bunu şiddetle reddettiğini hatırlıyorum. Quora yazıları gibi işte ben 180 IQ'yum, ben bir deha mıyım falan değil sorum. Zaten toplumda her şeyin aşırısı en başta ya lince uğramış ya da anlaşılmamıştır, çoğu zaman da sonradan kabul görmüştür. Fütürist yazarlar tankları, yapay zekayı, kredi kartlarını, televizyonu ön gördüklerinde çoğu insan ütopik bulmuştur ancak çok azı bir dehanın ışığını görmüştür, icatlar geliştirmiş ve tarihi değiştirmiştir. İnsanoğlu olarak tüketmekten öteye geçemiyoruz artık, üreten ve yaratan insanları takdir edenler olsa bile sadece takdir ediyoruz, daha iyisini yaratmak için çabalamıyoruz.
Ailemin yanına geldiğim bu tatilde annem ve babama tarihten, psikolojiden, tıptan, temel bilimlerden ve mühendislikten bahsediyor; tarihi tekerrür kılmayacak toplumları yaratmanın yollarını anlatıyordum. Bana dedikleri şey "Oğlum, bunlara kafa yorma, anı yaşa, keyfini çıkart hayatın, zaten öleceğiz" idi, ben de "Bir iz bırakmadan, sadece milyarların içinde bir sayı olarak mı öleceğiz" dedim. Keyfini başka şekilde sürüyorum hayatın, bir anlam arayışında ya da bir kitapta, bir arkadaşımın yanında, bir kadınla birlikte ya da sadece bir düşüncenin eşliğinde anı yaşıyorum. Ölümle yüzleşmek zor olabilir ama bunu sadece yaşamı tadına vararak yaşamayan kişiler ya da dini yönleri olan kişiler sorgular sanıyorum. Ölüm korkulacak bir şey değil, sadece her şeyin varacağı bir sondur. Forumda insanlara yardım ediyorum, sorularını yanıtlıyorum, cevabı alıp kullanan da oluyor, beğenmeyen de olabiliyor. Ailemin bakış açısından ötürü onlarla o kadar konuşmuyorum, dünyayı ye-iç-yat sanıyorlar; ben mi fazla abartıyorum bu kadar çalışmayı, okumayı ve sorgulamayı yoksa onlar toplumun çoğunluğunu mu oluşturuyor?
Düşüncelerinizi merak ediyorum.
Ailemin yanına geldiğim bu tatilde annem ve babama tarihten, psikolojiden, tıptan, temel bilimlerden ve mühendislikten bahsediyor; tarihi tekerrür kılmayacak toplumları yaratmanın yollarını anlatıyordum. Bana dedikleri şey "Oğlum, bunlara kafa yorma, anı yaşa, keyfini çıkart hayatın, zaten öleceğiz" idi, ben de "Bir iz bırakmadan, sadece milyarların içinde bir sayı olarak mı öleceğiz" dedim. Keyfini başka şekilde sürüyorum hayatın, bir anlam arayışında ya da bir kitapta, bir arkadaşımın yanında, bir kadınla birlikte ya da sadece bir düşüncenin eşliğinde anı yaşıyorum. Ölümle yüzleşmek zor olabilir ama bunu sadece yaşamı tadına vararak yaşamayan kişiler ya da dini yönleri olan kişiler sorgular sanıyorum. Ölüm korkulacak bir şey değil, sadece her şeyin varacağı bir sondur. Forumda insanlara yardım ediyorum, sorularını yanıtlıyorum, cevabı alıp kullanan da oluyor, beğenmeyen de olabiliyor. Ailemin bakış açısından ötürü onlarla o kadar konuşmuyorum, dünyayı ye-iç-yat sanıyorlar; ben mi fazla abartıyorum bu kadar çalışmayı, okumayı ve sorgulamayı yoksa onlar toplumun çoğunluğunu mu oluşturuyor?
Düşüncelerinizi merak ediyorum.