Bırakalı ne kadar oldu bilmiyorum ama 5. evredeyim.
Tetikleyici, çekici kadın bedeni, çıplaklık vs bunlar zaten beynimde önemsemediğim ve dışarı çıktığımda dikkatimi bile çekmeyen şeyler (erkekten bir farkı yok gibi geliyor). Gündemle ilgili birkaç mevzu için twitterda gezerken bir tweete gelen yanıtlarda saçma sapan nude atan bir hesaba denk geldim. Biraz aşağı inip ''bir insan niye böyle bir şey yapar ki'' falan diye düşündüm. Eskiden olsa arkama bakmadan kaçardım ama şunu fark ettim: Ne bir gram tetikleniyorum, ne canım istiyor, ne de tekrar pmoya dönmek beni korkutuyor. Normal çıplak bir hayvana bakmaktan farkı yoktu benim için, neyse kapattım biraz sinir oldum insanların böyle saçma şeyler yapmasına. Toplum hakkında düşündüm falan sonra şeyi fark ettim. Beynim pmo yapmamı bunun ihtiyaç olduğunu falan söylüyordu. Muhtemelen çok uzun süre tek boşalma yolu bu olduğu için beynimde bu yol tetiklendi diye düşündüm. İradem zaten aşırı güçlü. 20 Saat falan ders çalışabiliyorum. Sırf iradem güçlensin reseptörler yenilensin diye günlerce aç, uykusuz, spordan bitkin ve durmadan ders kitap vsye kendimi gömmem işe yaramış. Pek sıkıntı olmadı yani sinek ısırığı gibiydi.
Acemi olsam ve bakmaya devam etsem (birsürü böyle hesap var) muhtemelen beynim eski pmo kafasına girerdi. Uzun günleri geride bıraktıktan sonra o çukurun ne kadar derin olduğunu beyniniz unutabiliyor.
Faydalı olacak bir şey, belki ayda 3 4 kere pmonun zararlarını okumak olabilir. Relapse notları veya pmo yüzünden acı çeken dostlarımızı da okumak o çukurun ne kadar berbat olduğunu ve eskiden neler yaşadığımızı bize hatırlatabilir.
Kafamdan tamamen silinmiş olması da ayrıca hoşuma gitti sosyal medya falan kullanmadığım için de aklıma gelmiyor, ama devamlı twitterda vs. takılsam muhtemelen sürecim büyük tehlikeye girerdi. Sözün özü, bıraktım diye bir şey yok. İlk başladığımızda da zararlarının farkında değildik. Bu çağda pornografiye karşı çok bilinçli olmalı ve her daim uzak durmalıyız. Başta kendimize ve ileride çocuklarımıza, ailemize, eşimize karşı sorumluluğumuz bu. Kaygan çukura bir kere düştüğünüz zaman çıkmak çok daha zor.
Tetikleyici, çekici kadın bedeni, çıplaklık vs bunlar zaten beynimde önemsemediğim ve dışarı çıktığımda dikkatimi bile çekmeyen şeyler (erkekten bir farkı yok gibi geliyor). Gündemle ilgili birkaç mevzu için twitterda gezerken bir tweete gelen yanıtlarda saçma sapan nude atan bir hesaba denk geldim. Biraz aşağı inip ''bir insan niye böyle bir şey yapar ki'' falan diye düşündüm. Eskiden olsa arkama bakmadan kaçardım ama şunu fark ettim: Ne bir gram tetikleniyorum, ne canım istiyor, ne de tekrar pmoya dönmek beni korkutuyor. Normal çıplak bir hayvana bakmaktan farkı yoktu benim için, neyse kapattım biraz sinir oldum insanların böyle saçma şeyler yapmasına. Toplum hakkında düşündüm falan sonra şeyi fark ettim. Beynim pmo yapmamı bunun ihtiyaç olduğunu falan söylüyordu. Muhtemelen çok uzun süre tek boşalma yolu bu olduğu için beynimde bu yol tetiklendi diye düşündüm. İradem zaten aşırı güçlü. 20 Saat falan ders çalışabiliyorum. Sırf iradem güçlensin reseptörler yenilensin diye günlerce aç, uykusuz, spordan bitkin ve durmadan ders kitap vsye kendimi gömmem işe yaramış. Pek sıkıntı olmadı yani sinek ısırığı gibiydi.
Acemi olsam ve bakmaya devam etsem (birsürü böyle hesap var) muhtemelen beynim eski pmo kafasına girerdi. Uzun günleri geride bıraktıktan sonra o çukurun ne kadar derin olduğunu beyniniz unutabiliyor.
Faydalı olacak bir şey, belki ayda 3 4 kere pmonun zararlarını okumak olabilir. Relapse notları veya pmo yüzünden acı çeken dostlarımızı da okumak o çukurun ne kadar berbat olduğunu ve eskiden neler yaşadığımızı bize hatırlatabilir.
Kafamdan tamamen silinmiş olması da ayrıca hoşuma gitti sosyal medya falan kullanmadığım için de aklıma gelmiyor, ama devamlı twitterda vs. takılsam muhtemelen sürecim büyük tehlikeye girerdi. Sözün özü, bıraktım diye bir şey yok. İlk başladığımızda da zararlarının farkında değildik. Bu çağda pornografiye karşı çok bilinçli olmalı ve her daim uzak durmalıyız. Başta kendimize ve ileride çocuklarımıza, ailemize, eşimize karşı sorumluluğumuz bu. Kaygan çukura bir kere düştüğünüz zaman çıkmak çok daha zor.
