Kriz anı dediğimiz an gelir, kimi bu ana üreme isteği der kimi de ani dopamin çekilmesi der.
PBKY kitabında şöyle der:
"Ne yaparsanız yapın ama kararınızdan şüphe etmeyin. Şüphe etmeye başladıktan sonra ciddiye almamaya başlayacaksınız ve daha da kötüleşecek."

Kriz anlarında süreci bozmam için gerekçe nedir?
1) Süreci bozmam bana zevk verecek.
2) Süreci bozmam beni çok fazla etkilemeyecek.

O halde süreci bozmamam için gerekçe nedir?
Nofap'in faydalarını göreceksin, uzun vadede bozmaman senin için daha iyi olacak.

Kısa sürelerle süreci bozmak veyahut tamamen özgürlüğe kavuşmak.
Çoğu kişi bu konuda kararsız kalır.
Süreci bozup bozmamak konusunda kendisiyle cebelleşir.

Hangisi yapılmaya değer?
Hangisi pişmanlık hangisi gurur getirir?
Bence düşünülmesi gereken konu bu.

"Her zaman büyük haz şehvetten ziyade onu yenebilmiş olmanın verdiği hazdır."

Bana sorarsan mesele relapse in pişmanlık sebebi olacağını bilmemekte değil . Verdiği haz normal aktivitelerden kat kat fazla olduğu için haliyle nofapi ciddiye alan bir insan olsak ve vicdanımız her saniye seslense bile pornografik içerik tüketebiliyoruz malesef... Hazzı kenara itebilecek kafa yapısını kazanmak lazım. Bu da okumakla, araştırmakla, tecrübe etmekle oluyor.

.

---

Genelde 7 günde bir bozuyorum. Sürece başlarken cok iyiyim ama sonradan ufak bir krizi bile kaldıramıyorum. Süreci bozunca kendimden nefret ediyorum. Bundan bıktım artık. Süreci bozarken o duyguya kapılıyorum ve hiç, biraz sonra pişman olacağım yapmamalıyım gibi düşünceler aklıma gelmiyor. Bu işten bunaldım artık. Neyse, filozofun dediği gibi, yürümeye devam et yol insanı terbiye eder. Başarmak ümidiyle yürümeye devam edeceğim.

Süreci bozmak içindeki boşluğu doldurmaz yeni bir boşluk yaratır.

Duygu düşünceden güçlüdür, alelacele düşünmek yerine bir durumu yaşarmışçasına düşünmek o durumdaki kokuyu sesleri görüntüyü tekrar tekrar akla getirmek düşünce tohumunun yeşermesini sağlar.
Krizler hakkında, neverfap hakkında bilinçlenmek önemlidir tabii ama önemli olan şey pişmanlık ve gurur düşüncesini zihinde olgunlaştırmak ve oturtmaktır.
Bunun yolu da sabır ve odaklanmaktan geçer.
"Boş zihin şeytanın çalışma odasıdır." denir zihni tek şeye verip odaklanmak, meşgul olmak önemlidir.