Bozbey' Alıntı:

Arkadaşlar merhaba umarım iyisinizdir, bayağı oldu konu açmıyorum. Bugün yazacağım birkaç satırda olan benliğimi nasıl değiştirebileceğinim konusunda görüşlerinizi yazmanızı bekliyorum, aklınıza ne geliyorsa yazın lütfen


Arkadaşlar ben 16 yaşındayım küçüklükten beri hep sessiz sakin okulda masum görünen bir bireyim sürekli etrafımdakiler tarafından şikayet alıyorum misal bir yere misafirliğe gittiğimizde, dışarı çıkıp biriyle iki kelam etmeye çalıştığımda işi iki ucu ***lu derneğe benzetiyorum şimdi kitap oku diceksiniz kitap okuyorum anlayarak hafızama kazıyarak okuyorum ama dışarıda bir türlü olmuyor insanlar kırılmasın diye salak mal rolüne bile giriyorum ki kırılmasın diye bu sessizlik vb sorunları nofap yapıp geçiren var mı lütfen ne aklınızdan geçiyorsa yazın

Genişletmek için tıklayın ...

SDG' Alıntı:

Sosyalleşme/ sessiz kalmayla birebir örtüşmüyor ama benim de kalabalık önünde konuşma konusunda çekincelerim vardı, anlatayım belki sana ilham olur.
Daha iyi hale gelebilmek için fakültede gönüllülük esasına göre küçük amfide 30 - 40 kişinin önünde yapılacak sunumlarda ilk gönüllülüğü aldım. Geri dönüşü olmayacak bir yola girdiğim için sunumu hazırlayıp, günlerce evde ayna önünde pratik yapıp hazırlandım. Ve sunumu yaptım. Oldukça heyecan yaptım, bazen sesim falan titredi ama problem değil, o medeni cesareti gösteremeyen arkadaşlarıma kıyasla çok iyi bir iş çıkardım.
Toplamda iki defa sunum yaptım bu şekilde.

Bir de gene geliştirmek için 30 kişilik kotalı derslerde sınav olacağı gün kantinde 5-6 kişiyle başlayan sonra duyanın sandalye çekip oturmasıyla 12 kişiye kadar yükselen ortak çalışmada kendimi anlatıcı konumuna sokardım sürekli.

Şimdi oldukça geliştim bence, başta zoom derslerinde konuşurken de çok heyecanlanıyordum, gene gönüllü sunumlar yapa yapa, fikir beyan ede ede artık her derste olmasa da bazı derslerde çatır çatır konuşuyorum. Hoca bazen fahiş hata yaptığımda beni bozuyor ama vız gelir tırıs gider, bir süre sonra üstünde bir arsızlık oluyor tabiri caizse .

Sosyalleşme de geliştirilebilir bir şey bence. Pratik mükemmelleştiriyor, kendine konuşabileceğin ortam yaratma konusunda kafa yorarsan, biraz da zorlarsan gelişirsin .
Hitabeti iyi olan bir avukatı dinlemiştim, şey demişti "Ben üniversitedeyken derste ilk defa 3. sınıfta söz alıp konuşabilmiştim, meselenin üstüne düşünce her şey gelişebiliyor."

Genişletmek için tıklayın ...

Günde en az yedi kişiyle konuşan kişi sosyal kişi olarak kabul edilebilir

Genişletmek için tıklayın ...

h_anil' Alıntı:

Dostum sessiz kalmanın gücünün farkında değilsin anladığım kadarıyla ve bu seni sen fark etmemiş olsan bile harika bir konuma sokuyor. Bence durumu kabullen ve neden sessiz kaldığını bulmaya çalış. Belki başkalarını senden haklı gördüğün için sessiz kalıyorsundur ama şunu unutma: sessiz kalmak sana mükemmel bir analiz ve olayları daha iyi gözlemleme yeteneği verir. Sen sessizliğini kullanıp doğru çıkarımlar yaptıkça hem özgüvenin hem de özsaygın artacak. Bende senin gibiydim. Ama artık sessiz kalmıyorum. Çünkü sessizlik sayesinde insanlara en iyi en etkili ne söyleyebileceğimi biliyorum. Ve tabiri caizse boş konuşmadığım için insanların gözünde daha fazla saygı görüyorum. Yani demem o ki sessizliğin gücünü kullan. Belki bu senin felaketin değil kurtuluşundur. Bir de böyle düşün. Sonu sevdiğim bir filmdeki bir replikle bitirmek istiyorum.


"Kendine bu kadar güvenme evlat! Ne kadar iyi olursan ol, asla dikkatleri üstüne çekme! Bu en büyük hatan olur. Her zaman küçük görünmek zorundasın. Sessiz ol, küçük adam ol. Aptalı oyna, istenmeyeni. Saf görünen zeki ol. Mona Lisa'nın eteğindeki el benim. Ben bir sürprizim evlat, geldiğimi asla görmezler. Sende eksik olan bu..."
Şeytanın Avukatı

Genişletmek için tıklayın ...

Javert' Alıntı:

Eğer cool, az ama öz konuşan bir adamsan bu dediğin işe yarar.

Duygusal olarak güçsüz, sessiz ama konuştuğunda da çok dolu konuşmayan adamın sessizliği bir işe yaramaz.

Senin dediğin, sükut altındır muhabbeti.

Ama buradaki muhabbet, sessizlik değil, utangaçlık ve sosyal fobi.


Ve kitap okumanın sosyal yararı, bu kitabı biliyorum demek oluyo genelde, ben çok faydasını görmedim.

Konuşmanın akıcı olmasının kitapla alakası yok gençler, kelime dağarcığı meselesi var ama akademisyen değilsen veya böyle süslü Osmanlıca laflar söylemeyi seven, tizi reftar olanın payine damen dolaşır gezen tipler var, onlara özenmiyorsanız gerek yok.


Hani şey muhabbeti varya, yakışıklı asılsa çapkın, çirkin asılsa taciz diye, aynı onun gibi.

Sessiz kalmak değil, sessiz kalanın kim olduğu önemli, resimde başka yere odaklan.

Genişletmek için tıklayın ...

SessizAdam' Alıntı:

Bak ilk olarak , insanlar karşısında asla yaranmaya çalışma , senden ders notu vs. İsteyip iş düşünce gelen ama takılmaya gelince çağırmayan tiplere de değer verme. Seni seven insanlara değer ver.

Zayıf yönlerini kabullen ama insanlara anlatma , mesela özgüvensiz misin , bunu kimseye anlatma. Atıyorum aşk acın mı var , yine anlatma , konu aşka falan gelirse seviyorum o kızı aga de geç. Çok az insan harici dertleşmeni umursamazlar , bazı insanlar ise içten içe dalga geçer.

Konuşmayı yönlendir. Mesela 10dk siyaset konuştun diyelim , konuyu ekonomiye çevir , oradan iş imkanlarına çevir oradan üniversitede ne okumak istiyorsanız ona çevir vs vs... İpleri eline al (bu zor değil , insanlar muhabbet ederken nereye çeksen konuyu oraya gelirler)

Bir yerde sıra beklerken falan yakınında varsa amca teyze dede vs. Olursa konuş , kaç yaşındasın ne iş yapıyorsun fln de , hele emekliyse sana 2 saat hayatını anlatmaya çalışan çıkar bazen senin yaşında camii avlusuna oturup ezanı beklerken muhabbet ettiğim için camiilerden birsürü 60-70 yaşına arkadaşım olmuştu. Doğup büyümediğim memleketimi hep bu insanlarla konuşurken tanıdım.

Ya da kurs gibi yerlerde değişik ilgi alanlarında gençlerle tanışabilirsin. Uygulamalı kurslarda mecbur bir işi yaparken konuşman gerekebiliyor. Bilgisayarlı kurslarda falan da öyle. Kızlara karşı çekindiğm döneme bile halk eğitimde çizim kursunda bayağı güzel bir kız yanımaki pcde oturuyordu , ufak tefek hatalarını bana sormuştu ve 2-3 hafta boyunca hep yan yana oturunca ister istemez arkadaş gibi olmuştuk.

Kendini geri çekme , ben uzun süre herkes benden nefret ediyor diye inandım. odama kapanıp dünyadan soyutlanmıştım. Halbuki gerçek bu değil. Kimse kimseyi deliler gibi sevmiyor zaten , çok sosyal birisi değilsen büyüdükçe anca 3-5-10 kişi sever seni gerisi çıkar menfaat. Kendini uzaklaştırma , insanların arasına karış.

Sınıfa girince güçlü bir sesle günaydın falan de , öğretmenlerini görünce onlara da selam ver sabaları vs. Hatta teneffüslerde bahçede nöbetçi öğretmen boş boş geziyorsa hangi dersin hocasıysa üniversitede o öğretmenlik ile ilgil soru sor. Çok uzattım kısaca her fırsatta boşuna da olsa konuşmaya çalış. İnsanların sevdiği yerden girersen zaten onlar çok konuşuyor heyecan falan kalmıyor. Günü gelince de sen anlatırsın onlar dinler. Hala benim de bir miktar çekincem var ama kendimi iteleyince herkesle konuşabiliyorum.

Genişletmek için tıklayın ...