Geçen sene tam bugün başlamıştım, 24 gün dayanbilmiştim. Geçen sene hayat çok güzeldi benim için, kötü sanardum ama çok güzelmiş herşey. Birşeylerin değeri sadece kaybedilince değil, daha kötü bir hayata adım atınca anlaşılıyormuş aynı zamanda. Bu sene kontrolümü kaybettim, stoa öğretilerinden uzaklaştım ve iyi olan hiçbirşey zevk vermiyor kötü olan şeylerse eskisinden çok zarar veriyor bana. Kritik bir zamandayım psikolojimi, kontrolümü ve sahip olduğum tüm hislerimi geliştirebileceğim mükemmel bir zamana girdiğimi biliyorum. Ama motivasyonum 0.

Her kalktığım gün aileme üzüntümü belli etmemek için gülüp şakalar yapıyorum. Hiçbirine söyleyemedim ama her geçen gün intihara daha da yaklaşıyorum. Yalnız başıma motosikletle biryerlere çıkıp gezmeye korkuyorum intihara yeltenirsem diye. Evet insanın kendisinden korkması diye birşey de varmış bu hayatta.

hayatta hiçbirşey yapmak gibi bir hayalim kalmadı, yoruldum ve tükendim. Bu yaşıma kadar ağlamamıştım, her sorunuma ağlamak yerine dergal çözümler getirmiştim. Ama ilk defa anıra anıra ağladım hemde defalarca.

bulunduğum durumda belki nofap kendime daha da eziyettir bilmiyorum. Ama bu süreci atlattığımda kendimi her açıdan zorlamış ve çok daha güçlü birisi olarak döneceğim hayata.

Bunu sana söyleyen beynin dopamin isteği. Sürecinde ne kadar çok çatışma yaratacak eylemlerde bulunursan o kadar zorluk çektiğini ve hayatın senin üzerine geldiğini düşündürecek eylemlerde bulunursun. Süreç içinde ilerlediğim zaman anladım o herkesin aşılması gereken denen noktadan geçince anlıyorsun o zaman gerçeklre beliriveriyor karşına. Ben de bunu görmüş olduğum zaten halihazırda bir şeyleri biliyorsun ama adıma atma konusunda duygular zorluyordu .O zorlayıcı duygulardan çıkmanın yolu da o isteklerin içinden geçmek oluyor bunu yapa yapa anlıyorsun bir noktada evet belki sende de o motivasyon vardır ve dersin ki gerçekten biliyorum evet bir şey var ve içimde o şey gerçekleşirse bunu yapmayacağım sadece bir umut bir ışık olsun diyorsun .Ben de devam ederken bir yanda başarı hikayelerini okuyordum hem de diyordum ki aynı yerlere kaç kere geldin ve gördün ne olduğunu sürekli okuyup bilinci canlı tuttukça gerçek anlamda da hissettikçe zor da gelse uzak durmaya karşı isteğin olacaktır 3 hafta 1 ay yapmayacağım dedikleri gibi bakalım dedim ne kadar zorlansam da ki uzun zamandır bu süreçleri hiç görmemiştim ve en fazla 5 ay gibi bir zamana geldiğim için içimdeki istekler diriydi aslında bir anlamda. ve gerçekten de 2 aydan sonra nerdeyse hiç istek gelmedi okudum ve ilerledim o isteklerin içinden geçtim ve 2 aya yakın bir zaman geçti ben süreçte kolay ilerlediğimi gördüm gerçekten de dedim ki gerçekten dedikleri doğruymuş kendime böyle dedim 1 ay yapma zaten zorlayıcı istekler gelmeyecek ondan sonra ilerlemen kolaylaşacak ve beni çeldiren düşünceler fazlaydı ki kendimce en güçlü vesveselerini bana sunmuştu ve zaman geçmesiyle durulunca o düşünce de kayboldu cidden. Anladım ki bu dopamin isteğinden kaynaklanıyor bak süreç içinde yaşayınca bunu tecrübe ettiğin için kalıcı oluyor insanların hepsi bu süreçten geçiyor bunu kabullendim zorlanmanın olabileceğini sonra da dedim o meşhur 3 ay idealine varayım dedim o halde ve bunu yaşauıp görerek tecrübe ettiğim için o hislerin kayboluşuna şahit olduğumdan yani yüzleştiğimden ilerlemem kolaylaştı motive geldi ve böyle böyle ilerliyorsun zaten her ne olursa olsun deneyim bilgiden çok daha önemlidir.Bir korkuyla yüzleşmeden onu tanımadan nasıl ilerleyemiyorsan bu da aynen bu şekilde ilerliyor gerçekten dedikleri gibi kilit taşı zamanlar var sen o zamanlara gelince o düşünceleerin etkisi kayboluyor.Düşünceler senin isteklerinden güç alıyorlar sen olmadan onlar var olabilirleer mi sence tabi ki de hayır. Kimyasal salınımı olmadan hiçbir anlamı yok örneğin sen fap yaptıktan sonra hiç kadınlara karşı bir çekim hissediyor musun eminim ki hissetmiyorsundur bunu sen de biliyorsun .Duygulara prim vermediğinde onlar sönükleşiyorlar kilit taşı hormon salgıları ona göre karar verip ona göre karar alıyorsa o olmasa düşünce oluşmaz ne de bir şey hissedebilirsin cinsellik açısından aklına gelebilecek her türlü vesvesenin kaynağı dopamin salgısına ihtiyaç duymuş olduğun bağımlılıktan kaynaklıdır.

Peki geçen sene yaptığın şeyleri neden bu sene yapmıyorsun. Çok zor bişey değil bence. Spora gitmiyorsan spora yazılabilirsin. Hayat böyle geçmez dostum. Ağlayıp ya da dert yanarak hiç geçmez. Önüne bir engel çıkıyorsa, karşısına geçip oturamazsın. O engeli geçmek için üstesinden gelmen lazım. Klişe laflar oldu ama iyi bir hayat yaşamak istiyorsan kendine bir uğraş bul. Ben şahsen çok zayıftım ve spora giderek kaslandım. Hayat bana zayıf bir vücut verdi çünkü gelişip kaslanmam için. Hayat sana zor şeyler veriyorsa, gelişmeni istiyordur.

Bu sene üniversitemi yarıda bırakıp Ankara’dan alanya’ya taşındım. Ailemle birlikte bir iş kurdum. Hırvatistan’da bir iş bulmuştum aileme destek olmak adına reddettim. Hırvatistan’da çalışıp güzel bir üniversite için para biriktirecektim. Yaşım 23 gittikçe geç kalıyorum. Ailem için herşeyimden vazgeçtim, ama ailemde de verdiğim emeğin karşılığını göremiyorum, Sadece Hırvatistan değil birçok şeyimi feda ettim. Arkadaşlarımdan, geçmişimden, Ankara’dan, eğitimimden, zevklerimden herşeyimden. Şuan inanılmaz boşlukta hissediyorum. Sürekli midem bulanıyor, gözlerim kararıp ellerim karıncalanıyor.

Bu süreçteki tek problemim elbette bu anlattıklarım değil, öyle kolay düşecek ve karalar bağlayacak basit bir insan değilim. Çeşitli şeyler de var ve herbiri bir çıkmaz gibi duruyor karşımda. En son bir kağıda sıkıntılarımı yazdım ve baktım, çünkü resmen sıkıntı içinde yüzmeye başladım ve inanın dertlerimi bir diğeriyle uğraşırken unutur hale geldim, hepsi de benim için hayati sıkıntılar olmasına tağmen.

Kağıda yazdığım zaman çözümler de yazmaya başladım, birbiriyle bağlantılı olanları bir çizgiyle bağladım. Ama en son vardığım noktada bağlamak için çizdiğim çizgiler bile birbiriyle bağlandı ve resmen bir örümcek ağı oluştu, o kadar korkunç geldi ki anlatamam. Tanrıya soruyorum “ neden ulan neden?, millet salak, aptal; hiç düşünmeden tasalanmadan boşvererek mutluluğu yakalıyorlar ve mutlu oluyorlar. Beni neden böyle yarattın?” Yanlış anlaşılmasın övünmek için demiyorum ama bir potansiyelimin olduğuna inanıyorum, birşeyleri başabileceğime inanıyorum. Eğer bu potansiyelimi kullanamaz kendime kanıtlayamazsam işte bana da o koyar. Katlandığım şeylerin bir anlamı olmalı, zira müslüman değilim ve din benim için yaşamaya devam etmeye bir cevap değil.

Gudrun' Alıntı:

Bu sene üniversitemi yarıda bırakıp Ankara’dan alanya’ya taşındım. Ailemle birlikte bir iş kurdum. Hırvatistan’da bir iş bulmuştum aileme destek olmak adına reddettim. Hırvatistan’da çalışıp güzel bir üniversite için para biriktirecektim. Yaşım 23 gittikçe geç kalıyorum. Ailem için herşeyimden vazgeçtim, ama ailemde de verdiğim emeğin karşılığını göremiyorum, Sadece Hırvatistan değil birçok şeyimi feda ettim. Arkadaşlarımdan, geçmişimden, Ankara’dan, eğitimimden, zevklerimden herşeyimden. Şuan inanılmaz boşlukta hissediyorum. Sürekli midem bulanıyor, gözlerim kararıp ellerim karıncalanıyor.

Bu süreçteki tek problemim elbette bu anlattıklarım değil, öyle kolay düşecek ve karalar bağlayacak basit bir insan değilim. Çeşitli şeyler de var ve herbiri bir çıkmaz gibi duruyor karşımda. En son bir kağıda sıkıntılarımı yazdım ve baktım, çünkü resmen sıkıntı içinde yüzmeye başladım ve inanın dertlerimi bir diğeriyle uğraşırken unutur hale geldim, hepsi de benim için hayati sıkıntılar olmasına tağmen.

Kağıda yazdığım zaman çözümler de yazmaya başladım, birbiriyle bağlantılı olanları bir çizgiyle bağladım. Ama en son vardığım noktada bağlamak için çizdiğim çizgiler bile birbiriyle bağlandı ve resmen bir örümcek ağı oluştu, o kadar korkunç geldi ki anlatamam. Tanrıya soruyorum “ neden ulan neden?, millet salak, aptal; hiç düşünmeden tasalanmadan boşvererek mutluluğu yakalıyorlar ve mutlu oluyorlar. Beni neden böyle yarattın?” Yanlış anlaşılmasın övünmek için demiyorum ama bir potansiyelimin olduğuna inanıyorum, birşeyleri başabileceğime inanıyorum. Eğer bu potansiyelimi kullanamaz kendime kanıtlayamazsam işte bana da o koyar. Katlandığım şeylerin bir anlamı olmalı, zira müslüman değilim ve din benim için yaşamaya devam etmeye bir cevap değil.

Genişletmek için tıklayın ...

Herkes hata yapıyor ve bu hatalardan çok pişman oluyor. Hatalar bizim için bir ders niteliğindedir. 23 yaşındasın daha dostum. Hayatında değiştireceğin çok şey var daha artısı olacak ve eksisi olacaktır illa ki. Hırvatistana gitme kabiliyeti var ise Moldova'ya istersen Almanya'ya bilmem istediğin her ülkeye gidebilirsin. Bu kabiliyet sende var çünkü. Bu sefer ailenin karşına geçip daha da yapıcı konuşursun. Aile ile kavga edenlerin çoğu iletişim eksikliği yaşıyor diye tahmin ediyorum. Hiç bişey için geç kalmış değilsin, tekrardan denersin. Bu sefer daha motive olup, daha da hırslı olmalısın. Çünkü bazı hatalar bize hayata farklı bir bakış açısından bakmamızı sağlar.

Dr. Robert A. Glover "Efendi adamın toksik kırılganlığı"
bu kitabı okumanı şiddetle tavsiye ediyorum.

Kitapta gizli sözleşmelerden bahsediyor efendi adamın karşı tarafla yaptığı gizli sözleşmeler.
bu sözleşmelerden seninde karşı tarafında haberi olmuyor, farkındalık kazanana kadar. "sözde" efendi adam sürekli skor tutar x kişisine şunu yaptım bana bunu yapmadı, x kişisine böyle fedakarlık yaptım geri dönüşü böyle oldu gibisinden sendede bunu fark ettim.
Kitabın özeti burda var