Son Paylaşımlar

Sitemize Hoşgeldiniz NeverFap Türkiye

Bize katılmak için kayıt olabilir veya giriş yapabilirsiniz.

Forum Rehberi >>>

Neverfap Türkiye Forum kurallarını öğrenmeniz ceza almanızı engeller. Kurallarımızı okuyunuz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Yönetimle İletişime Geç >>>

Sitemizi kullanırken yaşadığınız sorun ve önerilerinizi yöneticiler ile paylaşabilirsiniz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Sosyal Fobi Ve Aile Baskısı

rumelianbomber

Venüs Yolcusu
Katılım
15 Kas 2020
Mesajlar
45
Tepki puanı
94
Puanları
24
Konum
Bulgaristan
Selamlar. Kendimi bildim bileli içine kapanık ve genelde insanlar ile iletişim kurmaktan çekinen bir kişiyim. Konuşma sorunlarım yok, özellikle bana yakın olan insanlar ile gayet iyi geçiniyor ve sohbet ediyorum. Ancak gel gör ki yeni tanıştığım veya yakın olmadığım, hatta birçok zaman uzun yıllardır tanıdığım insanlar ile bir türlü doğru düzgün konuşamıyorum. Yok! Aklıma bir kelime veya soru bile gelmiyor. Sürekli benim hakkımda ne düşünür gibi şeyleri kafaya takıyorum. Zaten genelde konuşma isteğim de olmuyor, konuşmak işkence gibi geliyor. Kendi fikirlerimi söylemek yerine onların hoşuna gidecek şeyleri söylemeyi tercih ediyorum. Bütün bu düşüncelerin ne kadar gereksiz ve saçma olduğunu bilsem bile sosyalleşme sırasında öyle olmuyor işte. Bütün bu olayların yanında tabii düşündüğünüz gibi hiç sevgilim olmadı. Kızlarla nasıl konuşacağımı biliyorum ,ancak yukarda da dediğim gibi, kızların olduğu bir ortama girince aklıma ne bir soru ne bir laf geliyor. Eskiden kızlar ile de sorunsuz iletişim kurabiliyrdum ancak daha sonra taşındım ve yeni çevreye ayak uyduramadım. Sürekli beni aptal olarak göreceklerini düşündüğüm için zaten çekingen duruyorum. Arkadaşlarım mal gibi hareketler yapıyor yine bütün kızlar onlarda, ben onlar gibi davransam sanki dağdan, bayırdan gelmiş bir ayıymışım gibi bakarlar. Dış görünüş olarak da kötü değilim, şu lanet sivilceler biraz iş bozuyor sadece, ancak ağazın laf yapmayınca olmuyor işte. Ailemde bütün bunların farkında olacaktır ki sürekli üzerimde bir baskı oluşturuyorlar. Ben bu illetten kurtulmaya çalışıyorum, ancak onlar sanki beni daha derin bir çukura sürüklemek istiyorlarmış gibi "niye insanların yanında konuşmuyorsun", "sen bir kız bul başka birşey istemiyorum" gibi şeyler söylüyor, milletin önünde konuşunca da "niye öyle dedin adama", "bak öyle şey söylenmez" gibi uyarılar yapıyorlar. Gerçekten işin içine aile de girince sorun daha da büyüyor, henüz lisede olduğum için taşınma gibi bir şansım da yok.
İnsanların arasında gergin veya utangaç değilim ancak konuşmaya gelince olmuyor, beynim duruyor sanki. Bazen sınıfta öğretmenler düşünme gerektiren sorular soruyor, ben tek başıma çok ilginç cevaplar düşünebiliyorken sınıfın ortasında en basit soruya bile yanıt veremiyorum. Bunun dışında kendi beynimdeki Ben ile gerçek hayattaki Ben sanki farklı kişiler. Düşüncelerimde çok mantıklı ve büyük ideallere sahip bir kişiyim ancak gerçekte bir bakmışım saçma sapan bir işle veya saçma sapan bir muhabbetle uraşıyorum. Beynimde bir "Ben" oluşturdum, ancak bu benliğin şuanki kişiliğimle yakından uzaktan alakası yok. Bu illet hayatımı mahvediyor gerçekten. Daha önce böyle bir rahatsızlık yaşamış ve kurtulmuş olan veya hala bu illetle mucadele eden arkadaşlar tavsiye verebilir mi?

NOT: Neverfap bu olaya bir nevi yardım edebiliyor. Ben NoFap'in süper güçler yarattığını görmedim, ancak şu sosyalleşme sorununa cidden fayda sağlayabiliyor. Sebebi ise bir süre mastürbasyon yapmayınca libidonun tavan yapacağı ve aynı bir eş arayan aslan gibi senin de içgüdüsel olarak daha çok sosyalleşmek ve birşeyler başarmak istemendir. NoFap olayında aldığım en büyük etkilerden birisiydi bu.
 
N

neurosoft

Misafir
Daha önce böyle bir rahatsızlık yaşamış ve kurtulmuş olan veya hala bu illetle mucadele eden arkadaşlar tavsiye verebilir mi?
Her ne kadar samimi olduğum bir kaç dostumla konuşabiliyor olsam da kafamdaki kuruntular yüzünden ortamlara giremediğimi düşünüyorum. Spotlight effect denen bir şey vardır. İnsanların toplu olarak bulunduğu yerlerde sanki kendini izliyormuş gibi olur insan. Bu yüzden fazlasıyla geriliriz. Bende aşırısı olduğunu düşünmüyorum. Lakin özellikle bazı insanların gözünde nasıl gözüktüğüme dair tahminler yaparak kendimi geriyorum. Bu çoğu zaman insanlarla konuşmama engel olabiliyor. Bazen insanlarla selamlaşmam gereken mekanlarda sıra bana gelecekken bir anda geriliyorum. Ama bunu aşacağıma inanıyorum. Hiçbir insan başka bir evrenden gelmedi. Karşı cins mevzubahis olunca da genelde insanda: Onların gözünde nasıl görünüyorum? Onlarda nasıl bir izlenim bıraktım? gibisinden saçma sapan sorular akla gelebiliyor... Aslında bu da gereksiz bir şey. Yani psikolojikman kendimize zulmediyoruz. Başka hiçbir şey değil Bu kafayla zaten bir yere gidilmez. Bunu ben de biliyorum. Önemli olan hayatımızda yeterince tecrübe kazanmak. İletişim kurabileceğimiz mekanlarda pısırık kalmamak ve köşede sigara içme zayıflığına düşmemek.
 

Luxx

Merkür Yolcusu
Katılım
12 Kas 2020
Mesajlar
140
Tepki puanı
212
Puanları
58
Bence insanlara kendini kabul ettirmeye çalışma.Ama kendini tamamen dışlandırma da.Dostum KENDİN OL.Nasıl hissediyorsan öyle davran.Başka insanların ilgisini çekmek için bir şeyler yapma bence.Belki de sen normal davranıyorsundur onlar anormaldir.
Tabi bir de senin de belirttiğin gibi nofap çok etkili.PMO yaptığımızda beynimizde sis oluştuğu için konuşamaman normal olabilir.Dediğim gibi insanlar karşısında rahat ol.KENDİN OL
 

rumelianbomber

Venüs Yolcusu
Katılım
15 Kas 2020
Mesajlar
45
Tepki puanı
94
Puanları
24
Konum
Bulgaristan
Bence insanlara kendini kabul ettirmeye çalışma.Ama kendini tamamen dışlandırma da.Dostum KENDİN OL.Nasıl hissediyorsan öyle davran.Başka insanların ilgisini çekmek için bir şeyler yapma bence.Belki de sen normal davranıyorsundur onlar anormaldir.
Tabi bir de senin de belirttiğin gibi nofap çok etkili.PMO yaptığımızda beynimizde sis oluştuğu için konuşamaman normal olabilir.Dediğim gibi insanlar karşısında rahat ol.KENDİN OL
Doğru söylüyorsun. Şunu da farkediyorum ki bu meselede benim de çok büyük hatalarım var. Örneğin toplum önünde küçük düşsem asla kendime yediremiyorum, topluma kızıyorum, sonra içime kapanıyorum. Bunu yapmak yerine gerçekten savaşıp toplumuna katılabilmek daha iyi bir seçenek gibi görünüyor. Sonuçta eğer "toplum" denilen zincirleri koparabilmek istiyorsak ilk başta o toplumun içine girebilmemiz gerekiyor. Yoksa sadece toplumdan dışlanmış, uyumsuz bir kişi oluyoruz. Bir grubun içinde bulunmazsak ne kadar istesek bile yükselemeyiz. Bu yüzden bence "yalnız kurt" felsefesi yanlış , "güçlü" veya "lider" kurt olmaya çalışmak daha iyi seçenek. Çünkü yalnız kurt yalnız ölür... Bu hayatta aslında ne istiyorsak onu başarmak için savaşmalıyız. Başkalarının hayatını yaşamıyoruz sonuçta ,onlar ne der, ne düşünür gibi şeyleri takarak adeta onların hizmetçiliğini yapıyoruz.
 

Sesli Okuyan

Ay Yolcusu
Katılım
3 Haz 2021
Mesajlar
46
Tepki puanı
79
Puanları
21
İnsanları bu kadar kafanda büyütmene gerek yok.
Bu yazdığıma şu an hak versen dahi alışık olduğun davranışı yapacaksın.
İnsanlar genelde havadan sudan konuşur sohbetin etkileşimi ve enerjisi insanların nasıl konuştuğuna dayalı olur.
Sen ne konuşacağına fazla kafayı takıyorsun.
İstersen dünyanın en iyi konusunu bul o konu insanların kafasında yer edinecek sonra gidecek.
Kimileri o konuyu tekrardan düşünecek.
Alışmadığın denizin başında dikilmekten ziyade içine dalman gerekir.
Saksı gibi dikilme yani.
Biraz rahat ol.
 

whatWasfap

Uranüs Yolcusu
Katılım
10 Kas 2020
Mesajlar
138
Tepki puanı
366
Puanları
91
Konum
İzmir
''Düşünmeden damlama'' isimli metodumla aklıma hiçbir şey sokmadan gördüğüm anda kız grubunun içine damlıyor ve merhaba diyorum. Tepkileri aldıktan sonra da heyecan falan kaçıyor (kızlar yaklaşılmayı seviyor) beni çözmelerini bekliyorum soru falan soruyorum. Düşünürsem asla gidemem bunu biliyorum. Erkeklerle zaten sorun olmuyor merhaba bilader diyosun.
 

Mr. İrade

Venüs Yolcusu
Katılım
12 Tem 2021
Mesajlar
77
Tepki puanı
119
Puanları
39
Selamlar. Kendimi bildim bileli içine kapanık ve genelde insanlar ile iletişim kurmaktan çekinen bir kişiyim. Konuşma sorunlarım yok, özellikle bana yakın olan insanlar ile gayet iyi geçiniyor ve sohbet ediyorum. Ancak gel gör ki yeni tanıştığım veya yakın olmadığım, hatta birçok zaman uzun yıllardır tanıdığım insanlar ile bir türlü doğru düzgün konuşamıyorum. Yok! Aklıma bir kelime veya soru bile gelmiyor. Sürekli benim hakkımda ne düşünür gibi şeyleri kafaya takıyorum. Zaten genelde konuşma isteğim de olmuyor, konuşmak işkence gibi geliyor. Kendi fikirlerimi söylemek yerine onların hoşuna gidecek şeyleri söylemeyi tercih ediyorum. Bütün bu düşüncelerin ne kadar gereksiz ve saçma olduğunu bilsem bile sosyalleşme sırasında öyle olmuyor işte. Bütün bu olayların yanında tabii düşündüğünüz gibi hiç sevgilim olmadı. Kızlarla nasıl konuşacağımı biliyorum ,ancak yukarda da dediğim gibi, kızların olduğu bir ortama girince aklıma ne bir soru ne bir laf geliyor. Eskiden kızlar ile de sorunsuz iletişim kurabiliyrdum ancak daha sonra taşındım ve yeni çevreye ayak uyduramadım. Sürekli beni aptal olarak göreceklerini düşündüğüm için zaten çekingen duruyorum. Arkadaşlarım mal gibi hareketler yapıyor yine bütün kızlar onlarda, ben onlar gibi davransam sanki dağdan, bayırdan gelmiş bir ayıymışım gibi bakarlar. Dış görünüş olarak da kötü değilim, şu lanet sivilceler biraz iş bozuyor sadece, ancak ağazın laf yapmayınca olmuyor işte. Ailemde bütün bunların farkında olacaktır ki sürekli üzerimde bir baskı oluşturuyorlar. Ben bu illetten kurtulmaya çalışıyorum, ancak onlar sanki beni daha derin bir çukura sürüklemek istiyorlarmış gibi "niye insanların yanında konuşmuyorsun", "sen bir kız bul başka birşey istemiyorum" gibi şeyler söylüyor, milletin önünde konuşunca da "niye öyle dedin adama", "bak öyle şey söylenmez" gibi uyarılar yapıyorlar. Gerçekten işin içine aile de girince sorun daha da büyüyor, henüz lisede olduğum için taşınma gibi bir şansım da yok.
İnsanların arasında gergin veya utangaç değilim ancak konuşmaya gelince olmuyor, beynim duruyor sanki. Bazen sınıfta öğretmenler düşünme gerektiren sorular soruyor, ben tek başıma çok ilginç cevaplar düşünebiliyorken sınıfın ortasında en basit soruya bile yanıt veremiyorum. Bunun dışında kendi beynimdeki Ben ile gerçek hayattaki Ben sanki farklı kişiler. Düşüncelerimde çok mantıklı ve büyük ideallere sahip bir kişiyim ancak gerçekte bir bakmışım saçma sapan bir işle veya saçma sapan bir muhabbetle uraşıyorum. Beynimde bir "Ben" oluşturdum, ancak bu benliğin şuanki kişiliğimle yakından uzaktan alakası yok. Bu illet hayatımı mahvediyor gerçekten. Daha önce böyle bir rahatsızlık yaşamış ve kurtulmuş olan veya hala bu illetle mucadele eden arkadaşlar tavsiye verebilir mi?

NOT: Neverfap bu olaya bir nevi yardım edebiliyor. Ben NoFap'in süper güçler yarattığını görmedim, ancak şu sosyalleşme sorununa cidden fayda sağlayabiliyor. Sebebi ise bir süre mastürbasyon yapmayınca libidonun tavan yapacağı ve aynı bir eş arayan aslan gibi senin de içgüdüsel olarak daha çok sosyalleşmek ve birşeyler başarmak istemendir. NoFap olayında aldığım en büyük etkilerden birisiydi bu.
O kafada efsane düşüncelerle gerçekte 3 IQ fikirler atma durumu herkeste var galiba. :)
Sıkıntı sadece konuşmada ise YouTube da bu konu hakkında videolar var konuşacak konu bulma diye.
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape5
shape6
Üst