Bu yazı duyğusallık üzerine şahsi düşüncelerimi içerir. İlki Neverfap sürecinde, ikincisi ise genel Hayatda duyğusallığın etkisinden bahsediyor.
Neverfap süreci duyğusallıkla iç-içedir, bir çok insan için. Bir çok insanda daha derin şahsi sorunlar vardır. Aile, sevgisizlik, aşırı sevilmek, arkadaşsızlık, ve s. Bu da kişiyi baya üzüyor duyğusal olarak. Bağımlılık ise yaraya basılan tuz misali bu ağrını artırıyor şiddetli biçimde. Siz her krize girdiğidinizde duyğusal olarak değişir, kötü, işe yaramaz hissedersiniz. Bu sizin iradenizi zayıflatır ve relapse olunca birden kaybolur. Hepsinin bir ilüzyon olduğunu anlar ve pişman olursunuz. Ancak bu seferde kaybetdiğiniz için yeni bir duyğusal özsayğısızlık başlar. Bunlar sizi duyğusal olarak çok kötü duruma sokar, üstelik diger gerçek sorununuzda buna eklenince, geçmiş olsun.
Yapacağınız şey ilk önce mantıklı düşünmek. Bağımlılığı unutun. Esas soruna odaklanın. Yarayı iyleştirin. Onu anladıktan sonra sürecinize başlayın. Bu seferde süreçde hiç bir duyğuya güvenmeyin. Sinir, üzüntü, stress ve s. bir çok şey yaşıycaksınız. Bunları iradenizle kontrol edin ve özelliklede kriz anında kendinizi kontrol edip rasyonel düşünün. Relapse olursanız ani bir duyğusal çöküş hissi size saldırır. Çok zor olucak, ama direnin. Asla hisslere teslim olmayın. Mantıklı plan yapın ve relapse-i analiz edip devam edin. Ben bunu defalarca yaşadım ve çok zordu. Ama başardım. 12-13 detaylı kriz analizinden sonra, 6 aylık bir süreden sonra, şimdiki son sürecime eylül ayında başladım. Artık çok tecrübeliydim ve bir çok şeye hazırdım. Umarım bunu sizde başarırsınız. Bu hayatınız boyu gerekicek bir özellik. Süreciniz daim olsun...
Sevgiler, Sayğılar Efendiler
Neverfap süreci duyğusallıkla iç-içedir, bir çok insan için. Bir çok insanda daha derin şahsi sorunlar vardır. Aile, sevgisizlik, aşırı sevilmek, arkadaşsızlık, ve s. Bu da kişiyi baya üzüyor duyğusal olarak. Bağımlılık ise yaraya basılan tuz misali bu ağrını artırıyor şiddetli biçimde. Siz her krize girdiğidinizde duyğusal olarak değişir, kötü, işe yaramaz hissedersiniz. Bu sizin iradenizi zayıflatır ve relapse olunca birden kaybolur. Hepsinin bir ilüzyon olduğunu anlar ve pişman olursunuz. Ancak bu seferde kaybetdiğiniz için yeni bir duyğusal özsayğısızlık başlar. Bunlar sizi duyğusal olarak çok kötü duruma sokar, üstelik diger gerçek sorununuzda buna eklenince, geçmiş olsun.
Yapacağınız şey ilk önce mantıklı düşünmek. Bağımlılığı unutun. Esas soruna odaklanın. Yarayı iyleştirin. Onu anladıktan sonra sürecinize başlayın. Bu seferde süreçde hiç bir duyğuya güvenmeyin. Sinir, üzüntü, stress ve s. bir çok şey yaşıycaksınız. Bunları iradenizle kontrol edin ve özelliklede kriz anında kendinizi kontrol edip rasyonel düşünün. Relapse olursanız ani bir duyğusal çöküş hissi size saldırır. Çok zor olucak, ama direnin. Asla hisslere teslim olmayın. Mantıklı plan yapın ve relapse-i analiz edip devam edin. Ben bunu defalarca yaşadım ve çok zordu. Ama başardım. 12-13 detaylı kriz analizinden sonra, 6 aylık bir süreden sonra, şimdiki son sürecime eylül ayında başladım. Artık çok tecrübeliydim ve bir çok şeye hazırdım. Umarım bunu sizde başarırsınız. Bu hayatınız boyu gerekicek bir özellik. Süreciniz daim olsun...
Sevgiler, Sayğılar Efendiler
