Forumun en eski üyelerinden biriydim (2019) ve geçen sene vedamı verip ayrıldım. Geri dönme planım başlarda yoktu ancak birkaç gün daha buralardayım. Sizlere belli başlı tecrübelerimi aktarmak istiyorum, eski bir mezun olarak nasıl hatalar yaptığımı ve şu an olsa neleri telafi edeceğimi anlatmak isterim.

Başta mezun olduktan sonra hayatım belli bir süre daha yükselerek gitti fakat bir şeyler yanlış gidiyordu. Tanımayanlar için 23 yaşında bir tıp öğrencisiyim ve derslerimiz inanılmaz yoğun olmakla birlikte her geçen gün aslında sosyal hayattan da bir şeyleri kısıyordum. Eskisi kadar kitap okuyamıyordum ya da kendimi ileri götürebilecek faaliyetlerde bulunamıyordum. Sporu bıraktım zamanla ve eski fiziğimden eser kalmadı (eskisi de muhteşem değildi). Özellikle Şubat ayından itibaren hayatımda köklü değişiklikler yapmaya başladım, konu sadece Nofap değil burada hatta artık Nofap'in eskisi kadar sosyal mecrada gücünün kaldığını düşünmüyorum. Şubat sonunda kız arkadaşımdan ayrıldım, benim için çok zorlu bir karar oldu ancak burada tek faktör o değildi, yavaşça akıl sağlığımda kötüleşmeler gözlemliyordum ki bu durum doğal olarak ilişkimize yansıyordu. Kavgalarımız artıyor hatta bazen saçma sapan sebeplerden kavga ediyorduk, bir noktada aramızda pozitif bir iletişim bile kalmamıştı. Onu her yerden engelledim ama bana ulaşmanın bir yolunu buldu, konuşmak istedi. İlişkiyi bitirmek istemiyordu, dediğim tek şey ondan uzak olmak istediğim ve iki taraf da hatalarını düzeltmeye başlayıp da karşılıklı adımlar atmadığımız takdirde devam etmeyeceğim idi. Akıl sağlığım kötüleşmeye devam etti ve bir hafta içinde üç kez i*tihara teşebbüs ettim, belli bir süre yatırılmayı talep ettim, kabul ettiler. Çıktığımda ilk işim yeni arkadaşlar edinmek, spora başlamak, yeni bir hobi edinmek ve ilişkilerden belli bir süre uzak olmak oldu.

Zamanla toparlamaya başladım, kullandığım lityum ve diğer ilaçlar iyi geliyordu. Kız arkadaşımı aradım ve konuştuk, bana bunları hak etmediğimi söyledi, kırgınlığını dile getirdi. 10 aylık ilişkimizin son aylarında ona hakaretler etmiş, başka erkeklerle birlikte olmakla suçlamış, cinsel bir nesne gibi davranmıştım, defalarca kez kalbini kırmıştım. Kendime de kızıyordum ki ben de ona kırgındım. Ona bu şartlar altında ilişkinin yürümesinin imkansız olduğunu, zamanla bir şeylerin toparlanabileceğinden bahsettim. Romantik bir ilişkiye açık olmadığımı, ilişki olsa bile çok kısa bir sürede tarafların birbirini daha kısa sürede parçalayacaklarını söyledim. İçimde bir duygu kalmadığı için arkadaş kalmak istedim ki zaten en yakın arkadaşımdı kendisi ilişkiden önce.

Hayatımdan Kırmızı Hap'ı çıkarttım. İlişkimizi toksik hale getiren faktörlerden birinin bu olduğunu düşünüyorum. Katıldığım noktaları var ancak bu akımı okumaya şu an hazır değilim. Son görüşlerim akımla alakalı belli bir olgunluğa erişilmeden okunmaması gerektiği yönünde yoksa öfke fazında çürüyüp gidersiniz. Okunacak, öğrenilecek, elde edilecek çok fazla şey var bu hayatta, özellikle 18-25 yaş bandında. İnsan ilişkileri her daim acı verici olmuştur arkadaşlar, nadiren yüzünüz güler.

Şu an agalarla spora gidiyor, dünya görüşümü genişletiyor ve maskülen bir vizyon ile misyon edinmeye odaklı yaşıyorum. Metin çevirilerine tekrardan odaklandım. Yurt dışını araştırmaya devam ediyorum.

Süreci daha iyi hale getirebilmek için neler tavsiye edebilirsiniz?