Baştan uyarımı yapayım, iç karartıcı olabilecek bir yazı bu. Ne kadar iç karartıcı da olsa gerçeklerden kaçmamamız en mühim nokta burada, o yüzden okumanızı şiddetle öneriyorum.
Toplum olarak hiçbir zaman durumumuz süper olmadı, ne siyasi anlamda ne eğitim anlamında ne psikolojik anlamda. Hiçbir zaman en iyi dönemimiz mükemmel değildi, belki 90'lı yılların gençleri 2000'leri övüyordur, 80'ler de 90'ları övüyordur. Rock'n Coke konserleri, ucuzluk, tatiller, insan gibi bir yaşam. Muhabbetlerimiz dahi her koşula karşın daha pozitifti, bu kadar dibi göreceğimizi öngörmemiştik. Türk toplumu savaşçı bir toplumdu, tarih bunu defalarca kanıtlamıştır, tarih kimin kim ve neyin ne olduğunu hep kanıtlamıştır. İnsan detaylarını değiştirdi ama özünü asla. Daha uzun boyluyuz eskilere göre, obez toplumlar arttı, maskülenite lince uğruyor ve feministler artık ne için savaştığını bile bilmiyor. Bir savaş veriyorlar ama amaçlarını kaybetmişler, eşit olmak istiyorlar güya. Kadın ve erkek gerçekten eşit olsaydı neredeyse bütün kadınlar intihar ederdi. Kadının hayatta kalabilmesi için güzel ve doğurgan olabilmesi yeterli, en kötü evlenirler ama bir erkeğin kaçışı yok, pes etme lüksü yok. Bir derdim var desen bir kadın olarak herkesi yanında bulursun, erkek bunu derse bir kişi bile yanında olursa yeter de artar. Ne yaparsak yapalım var olma mücadelesi veriyoruz, zorundayız buna. Artık verdiğimiz savaş silahlarla, füzelerle değil; insanlarla veriliyor. İnsanı insana çarpıştırdık, artık sadece kendi toplumumuz değil, dünya olarak çok büyük bir psikolojik savaşın içindeyiz. Toplumlar olarak kurtulabilmemiz çok zor, öyle bir noktadayız ki 5-10 yıla kendi kendimizin sonunu getireceğiz. Bireysel kurtuluşlar mühim ama bu bile inanılmaz bir çabanın ödülü. İnsan olmak zor, yaşamak hep zor ancak günümüz dünyasında hepimizin sıkıntısı farklı. Biz ekonomiden çekiyorsak birileri de amaçsızlık, aşırı uyarılma (aşırı yemek, sosyal medya, dopamin vs) sebepli, anlaşılmamaktan ötürü çekiyor. Hepimiz yalnızız, sadece kendimizi bir şeylerle ve birileriyle tatmin etmeye çalışıyoruz. Bireysel kurtuluşunuza odaklanın, hiçbir insana sahip değilsiniz, bırakın gitsinler gerekirse; dünya her seferinde daha pis vuracak, hazırlıklı olun. Unutmayın bunu...
Not: Yazı bana aittir.
Toplum olarak hiçbir zaman durumumuz süper olmadı, ne siyasi anlamda ne eğitim anlamında ne psikolojik anlamda. Hiçbir zaman en iyi dönemimiz mükemmel değildi, belki 90'lı yılların gençleri 2000'leri övüyordur, 80'ler de 90'ları övüyordur. Rock'n Coke konserleri, ucuzluk, tatiller, insan gibi bir yaşam. Muhabbetlerimiz dahi her koşula karşın daha pozitifti, bu kadar dibi göreceğimizi öngörmemiştik. Türk toplumu savaşçı bir toplumdu, tarih bunu defalarca kanıtlamıştır, tarih kimin kim ve neyin ne olduğunu hep kanıtlamıştır. İnsan detaylarını değiştirdi ama özünü asla. Daha uzun boyluyuz eskilere göre, obez toplumlar arttı, maskülenite lince uğruyor ve feministler artık ne için savaştığını bile bilmiyor. Bir savaş veriyorlar ama amaçlarını kaybetmişler, eşit olmak istiyorlar güya. Kadın ve erkek gerçekten eşit olsaydı neredeyse bütün kadınlar intihar ederdi. Kadının hayatta kalabilmesi için güzel ve doğurgan olabilmesi yeterli, en kötü evlenirler ama bir erkeğin kaçışı yok, pes etme lüksü yok. Bir derdim var desen bir kadın olarak herkesi yanında bulursun, erkek bunu derse bir kişi bile yanında olursa yeter de artar. Ne yaparsak yapalım var olma mücadelesi veriyoruz, zorundayız buna. Artık verdiğimiz savaş silahlarla, füzelerle değil; insanlarla veriliyor. İnsanı insana çarpıştırdık, artık sadece kendi toplumumuz değil, dünya olarak çok büyük bir psikolojik savaşın içindeyiz. Toplumlar olarak kurtulabilmemiz çok zor, öyle bir noktadayız ki 5-10 yıla kendi kendimizin sonunu getireceğiz. Bireysel kurtuluşlar mühim ama bu bile inanılmaz bir çabanın ödülü. İnsan olmak zor, yaşamak hep zor ancak günümüz dünyasında hepimizin sıkıntısı farklı. Biz ekonomiden çekiyorsak birileri de amaçsızlık, aşırı uyarılma (aşırı yemek, sosyal medya, dopamin vs) sebepli, anlaşılmamaktan ötürü çekiyor. Hepimiz yalnızız, sadece kendimizi bir şeylerle ve birileriyle tatmin etmeye çalışıyoruz. Bireysel kurtuluşunuza odaklanın, hiçbir insana sahip değilsiniz, bırakın gitsinler gerekirse; dünya her seferinde daha pis vuracak, hazırlıklı olun. Unutmayın bunu...
Not: Yazı bana aittir.
