Merhaba arkadaşlar ilk defa sosyal medyadan yazı yazıyorum daha önce hiçbir yerde yazı paylaşmadım internette gizlilik olduğu halde utanıyordum, buradaki insanları samimi buldum birkaç endişem var, bunu sizinle paylaşmak istiyorum fikirlerinizi almak istiyorum.
Öncelikle hayatımdan kısa bir kesit anlatacağım, 10 yaşımda yine memlekete gitmek için yola koyulduk hatırladığım kadarıyla neşeli bir aileydik oynaya zıplaya giderdik annem öğretmen babam polis memuruydu, memlekete gitmeyi çok severdim, dedemin yanında kalırdık inekler, koyunlar, tavuklar en çokta traktöre merakım vardı bu nedenle her yıl bu günü iple çekerdim ancak bu sefer işler yolunda gitmedi birdaha o yola çıkamadık, memlekete giderken tek şeritli 10 km'ye yakın yol vardı orada karşıdan gelen araçla çarpışıyoruz ortalık berbat durumda gözümü açtığımda bir sürü insan yardıma gelmişti akrabalar yola çıktı tabi ben o anları hatırlayamıyorum, rüya gördükten sonra hemen unutmamız gibiydi, annem babam ve doğmamış kardeşime Veda etmek zorunda kaldım 2010 senesinde tüm ailemi kaybettim, o anlara dair hatırladığım birşeyde taziye ziyaretine gelenlerin sürekli bana bakmasıydï o zamanda çok değişik duygulardaydim üzülmüyordum ağlamıyordum sadece dedem nereye giderse peşi sıra takip ediyordum daha sonra beni çok seven teyzem, beni zorla yanına aldı 2 sene bana baktı daha sonra kendi kararimla hemde dedemin ilk günden beridir ısrarıyla gittim yanına, teyzem zaten evliydi dedemle ninem tekti o günden bugüne dedemin yanındayım.
Ailemi kaybedince 2 yıl okula gitmedim yeniden yetmişe herkes ısrar etti ancak nafile çok aşırı utangaçlığım vardı ailemi kaybedince sahipsiz hissettim çok sessizdim inanın bana 18 yaşımdan sonra yavaş yavaş açıldım çok geride kaldım liseyi zor bitirdim devlete gittim yapamadım korkak utangaçtım sonra dedem öğretmenle görüşmüş fazla çekingen olduğumu öğrencilerin üzerine gittiğini falan söylemiş dedemde beni koleje
yazdırdı oraya gitmeye başladım oradada aynıydım sessizdim en azından üzerime gelen yoktu, herşey internet aldıktan sonra başladı internette geziyordum okuyorum YouTube videoları izliyordum yeni dünyayı keşfettim o zamanlar çok ilerlemiştim çünkü dipteydim, herşey güzel gitmedi o zamanlar internetin kötü tarafınada düştük biliyorsunuz yalnızlığımı bu kötü sitelerde geçirdim, kuzenim tıp okuyordu tatile gelmiş, ona ne yaptığını sordum üniversiteyi anlattı neler var hangi meslekler var onları anlattı sosyal ortamlardan herşeyden konuştuk o kadar sohbete daldıkki sabaha kadar konuştuk o gün tamam dedi, araştırmaya başladım meslekleri. 1 ay sürdü çünkü ne yapacağımı bilmiyordum üniversiteye neden gideceğimi bilmiyordum ve bulmuştum makine mühendisliği üzerinden 3 sene geçti halen aynı mesleği istiyorum makine mühendisliği, peki bu 3 senede ne olduda ertelendi tamamen bu pmo döngüsü gerçekten bu inanılmaz zararını gördüm, özgüvenimi özsaygimi kaybettim kendime güvenemedigim için gidemedim o senelerde kuzenim çağırdı üniversiteyi gezdirdi o kadar güzeldi ki ama yapmazdım, manken gibi kizlar yakışıklı erkekler güzel giyimli insanları gördükçe daha çok ezildim içime kapandım oradan uzaklaşmak istedim ve öyle oldu akşam hemen memlekete döndüm, çok ağır şekilde kendime geldim ama bu seferde asıl tavsiye almak istediğim konuya geldik geç kalmışlık, konuşmayı bilmiyorum, birkez bile sosyal ortama girmedim, utangaçlığımı iyice attım girişimci olmakta istiyorum ama özgüvenim hâlen yok yaşım 22 oldu bu yaşta üniversiteden mezun oluyorlar ben daha Sınava hazirlanamadım çok kez başladım bıraktım plan program yaptım yaptırdım ama pmo ve bazı şeyler aşık olmam ? bu önemli sınavı ertelettirdi suç benim, ama herşeyi geride bıraktım artık son oldu bu online dersler aldım sınava çalıştıkça özgüvenimin geleceğini düşünüyorum lakin geç kalmışlık beni yoruyor hergün aklıma geliyor yüksek yerleri hedefliyorum daha önce çalıştığım süreçte çok ilerledim ancak bıraktım 2 3 ay sonra tekrar başladım tekrar bıraktım disiplinsizlik var, hayatımı düzene sokmam lazım yoksa daha geç olacak, hertürlü tavsiyeye açığım yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum. Unuttum arkadaşlar kuzenim İTÜ de okuyor bende o okulu çok sevdim ama diğer okullarda çok güzel Boğaziçine girmedik ama çok güzel görünüyordu biliyorum buralari kazanamam ama İstanbul'da okumak istiyorum o şehire hayranım, 1 sene boyunca çok çalışacağım hayırlısı olsun, dershaneye gidebilirim şuan düşünüyorum.
Öncelikle hayatımdan kısa bir kesit anlatacağım, 10 yaşımda yine memlekete gitmek için yola koyulduk hatırladığım kadarıyla neşeli bir aileydik oynaya zıplaya giderdik annem öğretmen babam polis memuruydu, memlekete gitmeyi çok severdim, dedemin yanında kalırdık inekler, koyunlar, tavuklar en çokta traktöre merakım vardı bu nedenle her yıl bu günü iple çekerdim ancak bu sefer işler yolunda gitmedi birdaha o yola çıkamadık, memlekete giderken tek şeritli 10 km'ye yakın yol vardı orada karşıdan gelen araçla çarpışıyoruz ortalık berbat durumda gözümü açtığımda bir sürü insan yardıma gelmişti akrabalar yola çıktı tabi ben o anları hatırlayamıyorum, rüya gördükten sonra hemen unutmamız gibiydi, annem babam ve doğmamış kardeşime Veda etmek zorunda kaldım 2010 senesinde tüm ailemi kaybettim, o anlara dair hatırladığım birşeyde taziye ziyaretine gelenlerin sürekli bana bakmasıydï o zamanda çok değişik duygulardaydim üzülmüyordum ağlamıyordum sadece dedem nereye giderse peşi sıra takip ediyordum daha sonra beni çok seven teyzem, beni zorla yanına aldı 2 sene bana baktı daha sonra kendi kararimla hemde dedemin ilk günden beridir ısrarıyla gittim yanına, teyzem zaten evliydi dedemle ninem tekti o günden bugüne dedemin yanındayım.
Ailemi kaybedince 2 yıl okula gitmedim yeniden yetmişe herkes ısrar etti ancak nafile çok aşırı utangaçlığım vardı ailemi kaybedince sahipsiz hissettim çok sessizdim inanın bana 18 yaşımdan sonra yavaş yavaş açıldım çok geride kaldım liseyi zor bitirdim devlete gittim yapamadım korkak utangaçtım sonra dedem öğretmenle görüşmüş fazla çekingen olduğumu öğrencilerin üzerine gittiğini falan söylemiş dedemde beni koleje
yazdırdı oraya gitmeye başladım oradada aynıydım sessizdim en azından üzerime gelen yoktu, herşey internet aldıktan sonra başladı internette geziyordum okuyorum YouTube videoları izliyordum yeni dünyayı keşfettim o zamanlar çok ilerlemiştim çünkü dipteydim, herşey güzel gitmedi o zamanlar internetin kötü tarafınada düştük biliyorsunuz yalnızlığımı bu kötü sitelerde geçirdim, kuzenim tıp okuyordu tatile gelmiş, ona ne yaptığını sordum üniversiteyi anlattı neler var hangi meslekler var onları anlattı sosyal ortamlardan herşeyden konuştuk o kadar sohbete daldıkki sabaha kadar konuştuk o gün tamam dedi, araştırmaya başladım meslekleri. 1 ay sürdü çünkü ne yapacağımı bilmiyordum üniversiteye neden gideceğimi bilmiyordum ve bulmuştum makine mühendisliği üzerinden 3 sene geçti halen aynı mesleği istiyorum makine mühendisliği, peki bu 3 senede ne olduda ertelendi tamamen bu pmo döngüsü gerçekten bu inanılmaz zararını gördüm, özgüvenimi özsaygimi kaybettim kendime güvenemedigim için gidemedim o senelerde kuzenim çağırdı üniversiteyi gezdirdi o kadar güzeldi ki ama yapmazdım, manken gibi kizlar yakışıklı erkekler güzel giyimli insanları gördükçe daha çok ezildim içime kapandım oradan uzaklaşmak istedim ve öyle oldu akşam hemen memlekete döndüm, çok ağır şekilde kendime geldim ama bu seferde asıl tavsiye almak istediğim konuya geldik geç kalmışlık, konuşmayı bilmiyorum, birkez bile sosyal ortama girmedim, utangaçlığımı iyice attım girişimci olmakta istiyorum ama özgüvenim hâlen yok yaşım 22 oldu bu yaşta üniversiteden mezun oluyorlar ben daha Sınava hazirlanamadım çok kez başladım bıraktım plan program yaptım yaptırdım ama pmo ve bazı şeyler aşık olmam ? bu önemli sınavı ertelettirdi suç benim, ama herşeyi geride bıraktım artık son oldu bu online dersler aldım sınava çalıştıkça özgüvenimin geleceğini düşünüyorum lakin geç kalmışlık beni yoruyor hergün aklıma geliyor yüksek yerleri hedefliyorum daha önce çalıştığım süreçte çok ilerledim ancak bıraktım 2 3 ay sonra tekrar başladım tekrar bıraktım disiplinsizlik var, hayatımı düzene sokmam lazım yoksa daha geç olacak, hertürlü tavsiyeye açığım yardımlarınızı fikirlerinizi bekliyorum. Unuttum arkadaşlar kuzenim İTÜ de okuyor bende o okulu çok sevdim ama diğer okullarda çok güzel Boğaziçine girmedik ama çok güzel görünüyordu biliyorum buralari kazanamam ama İstanbul'da okumak istiyorum o şehire hayranım, 1 sene boyunca çok çalışacağım hayırlısı olsun, dershaneye gidebilirim şuan düşünüyorum.
