lokisonofodin
Yeni Üye
- Katılım
- 7 Nis 2024
- Mesajlar
- 9
- Tepki puanı
- 3
- Puanları
- 3
Merhaba arkadaşlar ben Türkiye'nin sayılı liselerine giden bir öğrenciyim. Aslında bakınca hayatımda her şey çok güzel ilerliyor. Sosyal çevrem oldukça geniş, düzenli spora gidiyorum ve oldukça güzel bir vücudum var, dersler konusunda okulun en iyilerindenim, kendime oldukça fazla vakit ayırıp sanatsal, bilimsel ve kültürel hobilerime oldukça sürem kalıyor. Ve kendimdeki düzenli gelişmeyi de dışarıdan rahatça gözlemleyebiliyorum.
Benim sorunum ise farklı. Hayatımın bu sürecinde her ne kadar gözle görülür bir sorunum olmasa da herhangi bir motivasyonum yok. Bu motivasyon ve heves eksikliği son sürelerde o kadar fazlalaştı ki yaşamaya ara vermek istediğim günler oldu. O gün içerisinde kötü bişey yaşamamış olsam bile sadece artık bana herhangi bir zevk veren birşey kalmadı hayatımda. Sınavlardan yüksek almak bana mutluluk vermezken düşük almak da üzgünlük verememeye başladı. Ve başka konularda da aynı etkiyi görüyorum. Kendimi iyi hissetmiyorum. Herkes belirli bir amaç, hayal, hedef uğruna yaşıyor ya da birileri uğruna ve hatta kendilerine zevk veren şeyler uğruna yaşıyorlar. Benim ise bunlara yakın hiçbir şeyim yok. Bakınca herkesin sahip olmak istediği türden bir hayata sahibim. İnsanların yanında da oldukça neşeliyim tek olduğumdaki yaşadığım anlamlandırılamaz bunalımı, depresyonu dışıma yansıtmıyorum. Duygularımı ifade etmekte zorlansam da komik olduğumdan dolayı sosyalleşmemde hiç sorun çıkartmadı. Kendimi oldukça da yalnız hissediyorum. Kimse benim içimdekileri anlayamayacakmış gibi hissediyorum.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Neden yaşadığımı bilmiyorum. Dindar da bir insanım ve asla intihar etmeyi planlamıyorum ama bazen kendime hayatı durdurmanın bir yolu olsa ve cidden istediğimde tekrar başlatsam demediğim gün olmuyor gibi bir şey. Bilmiyorum. Kendimi ifade de edemiyorum. Kendi yorumlarınızı çok merak ediyorum çünkü anonim bi şekilde olsam bile kendimi anca bu kadar anlatabiliyorum.
Benim sorunum ise farklı. Hayatımın bu sürecinde her ne kadar gözle görülür bir sorunum olmasa da herhangi bir motivasyonum yok. Bu motivasyon ve heves eksikliği son sürelerde o kadar fazlalaştı ki yaşamaya ara vermek istediğim günler oldu. O gün içerisinde kötü bişey yaşamamış olsam bile sadece artık bana herhangi bir zevk veren birşey kalmadı hayatımda. Sınavlardan yüksek almak bana mutluluk vermezken düşük almak da üzgünlük verememeye başladı. Ve başka konularda da aynı etkiyi görüyorum. Kendimi iyi hissetmiyorum. Herkes belirli bir amaç, hayal, hedef uğruna yaşıyor ya da birileri uğruna ve hatta kendilerine zevk veren şeyler uğruna yaşıyorlar. Benim ise bunlara yakın hiçbir şeyim yok. Bakınca herkesin sahip olmak istediği türden bir hayata sahibim. İnsanların yanında da oldukça neşeliyim tek olduğumdaki yaşadığım anlamlandırılamaz bunalımı, depresyonu dışıma yansıtmıyorum. Duygularımı ifade etmekte zorlansam da komik olduğumdan dolayı sosyalleşmemde hiç sorun çıkartmadı. Kendimi oldukça da yalnız hissediyorum. Kimse benim içimdekileri anlayamayacakmış gibi hissediyorum.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Neden yaşadığımı bilmiyorum. Dindar da bir insanım ve asla intihar etmeyi planlamıyorum ama bazen kendime hayatı durdurmanın bir yolu olsa ve cidden istediğimde tekrar başlatsam demediğim gün olmuyor gibi bir şey. Bilmiyorum. Kendimi ifade de edemiyorum. Kendi yorumlarınızı çok merak ediyorum çünkü anonim bi şekilde olsam bile kendimi anca bu kadar anlatabiliyorum.