Ben kimim? Kısaca bağımlılık düzeyim
Selamlar! Ben hepiniz gibi küçük yaşlarda mastürbasyon ile tanışıp bağımlı oldum. 10 yaşında başlayan bu iğrenç hikayem 19 yaşında sona erdi. 17 yaşıma geldiğimde bağımlılık olarak en derinlere indiğimi hatırlıyorum. Normal içerikler yetmezmiş gibi sissy hypno içeriklerine yönelerek hayatımın içine ettim. Cinsel yönelimimin değiştiğine bile inandım o derece bir beyin yıkaması yaptım kendime. Hatta çoğunuz gibi iğrenç şeyler bile yaptım. Günlük olarak aralıksız 6 saat içerik tükettiğimi bile hatırlıyorum. Yemek yemeyi bırakın bazen kim olduğumu unutuyordum. Pmo ise günlük minimum 3 oluyordu.
Bağımlılığım neden oluştu?
Öncelikle bunun bir çok sebebi var. Çocukluk travmaları bunun bence ana tetikleyicisi. Küçükken bazı şeyleri unutmak adına bazı yollara başvururuz bu ya oyun olur ya da cinsellik. Aynı şekilde sosyal ilişkiler de buna dahil. Küçükken benim kalçam fazla büyüktü vücuduma göre orantısızdı yani. Bu yüzdendir ki özgüvenim yerle bir oluyordu ve zorbalaniyordum. Bunların hepsi harmanlanınca ortaya saçma sapan piskolojik sorunlar çıkıyor ve bağımlılığın oluşmasına katkı sağlıyor. Ergenliğim daha iyi geçseydi kesinlikle bu tarz sorunlar oluşmayacaktı.
Bırakmaya nasıl karar verdim?
Önceden no nut november akımını biliyordum ancak saçma geliyordu ve hiç oralı olmamıştım. Hatta bağımlılığımın olduğunu ben 16-17 yaş arasında öğrendim. Youtube da gezinirken şans eseri Umut Bural'ın röportajına denk gelmiştim. Birazını izlediğim hâlde biraz da olsun fikir sahibi olmuştum artık. Uzun bir süre araştırdıktan sonra nofap akımına katılmaya karar vermiştim. Ilk denemelerimde sayısız kez başarısızlığa uğradım. Hatta 1 buçuk sene boyunca hiç 1 aylık sürecim olmamıştı bile.
Nasıl bıraktım?
Okumaya hep üşendiğim bir kitap vardı. Forumlarda hep görüyordum ancak hiç oralı olmuyordum. Kitabın adı "pbky" (pornoyu bırakmanın kolay yolu). Bir gün kafama esti ve okuyayayım bari dedim kendime ve okumaya başladım. Okudukça ne kadar yanlış yaptığımı fark ettim ve bırakmanın aslında gözde büyütmeye değmeyecek kadar kolay olduğunu fark ettim. Kitaptan sonraki ilk denememde 30 güne ulaştım. Ufak bir relapse sonrası tekrardan işe koyuldum ve şu anki sürecime ulaştım.
Krizlere karşı ne yaptım?
Bu sürecimde kriz ile pek karşılaşmadım desem yeridir. Ancak son günlerde bir kaç kriz yaşadım göz ucuyla kız resimlerine baktım ama devamı gelmedi uzun bir öz eleştiriden sonra. Kararlı ve emin bir şekilde ilerledim hep. Geri çekilmeleri sonuna kadar yaşadım ve flatline'i sonuna kadar hissettim. Süreçten keyif almaya baktım ve hayatımı sosyal anlamda geliştirmeye baktım hep.
Hayatımda neler değişti?
Her şeyim değişti. Maddelerle anlatayim.
Kendimle ne kadar gurur duysam da hâla sabit kaldığım bazı konular var. Geleceğim ile alakalı hiç bir şey yapmadım 90 gün içerisinde. Ders çalışmadım ve ya bir hobi ile ilgilenmedim. Hep sosyal ortam kovaladım , arkadaşlıklar edindim ve eğlendim. Nofap'i bir bahane olarak kullandım her zaman. Ders çalışmaya gelirsek sevmediğimi fark ettim. Sisteme duyduğum nefret yüzünden kaynaklaniyor büyük ihtimalle. Bu sene mezuna kalıp makine mühendisliği ile ilgili olan bir fabrikaya gireceğim. Amaç iş öğrenmek. Şehrimdeki üniversite zaaten yüksek puan istemiyor ordan yürüyeceğim kariyer anlamında. Almancam ve ingilizcem de olduğundan bir şekilde halledeceğime inaniyorum.
Sürecin bana zararları
Sürecin bana hiç bir zararı olmadı. Beynin yenilenmesini sabırla bekledim, bunu bir doğal olay olarak kabul ettim ne kadar da çekilmez olsa da buna katlandım. Katlanmak zorundayız çünkü bunca zaman beyine fazlaca hasar verdik. Süreç içinde sakın beyin nasıl olsa iyileşiyor diye tüm zamanınızı yatarak geçirmeyin bir şey elde edemezsiniz.
Gelelim tavsiyelerime;
Son
Bu 90 gün kariyer hedeflerimden ne kadar uzak dahi olsa başarıya ulaştığımı düşünüyorum. Artık bundan sonrası daha önemli benim için. 90 gün oldu bitti diye artık hayatı umursamamazlık yapmayacağım, aksine yeni başliyorum. Tekrardan asla bağımlılığa dönmeyeceğim. Dönmem için de hiç bir sebep yok. Işe girmeyi düşünüyorum yaz döneminde. Yaz sonu ise ilgilendiğim meslek dalına bodozlama gireceğim öğrenmek için.
Foruma tekrar tekrar sürecimin detaylarını ileteceğim. Aklıma bir şeyler geldikçe de güncellerim mesajı.
Kendimi bir insan gibi hissediyorum artık tıpkı çocukluğumda olduğu gibi. Kaybedecek hiç bir şeyiniz yok.
Sürecinizde başarılar seviliyorsunuz🫶
Selamlar! Ben hepiniz gibi küçük yaşlarda mastürbasyon ile tanışıp bağımlı oldum. 10 yaşında başlayan bu iğrenç hikayem 19 yaşında sona erdi. 17 yaşıma geldiğimde bağımlılık olarak en derinlere indiğimi hatırlıyorum. Normal içerikler yetmezmiş gibi sissy hypno içeriklerine yönelerek hayatımın içine ettim. Cinsel yönelimimin değiştiğine bile inandım o derece bir beyin yıkaması yaptım kendime. Hatta çoğunuz gibi iğrenç şeyler bile yaptım. Günlük olarak aralıksız 6 saat içerik tükettiğimi bile hatırlıyorum. Yemek yemeyi bırakın bazen kim olduğumu unutuyordum. Pmo ise günlük minimum 3 oluyordu.
Bağımlılığım neden oluştu?
Öncelikle bunun bir çok sebebi var. Çocukluk travmaları bunun bence ana tetikleyicisi. Küçükken bazı şeyleri unutmak adına bazı yollara başvururuz bu ya oyun olur ya da cinsellik. Aynı şekilde sosyal ilişkiler de buna dahil. Küçükken benim kalçam fazla büyüktü vücuduma göre orantısızdı yani. Bu yüzdendir ki özgüvenim yerle bir oluyordu ve zorbalaniyordum. Bunların hepsi harmanlanınca ortaya saçma sapan piskolojik sorunlar çıkıyor ve bağımlılığın oluşmasına katkı sağlıyor. Ergenliğim daha iyi geçseydi kesinlikle bu tarz sorunlar oluşmayacaktı.
Bırakmaya nasıl karar verdim?
Önceden no nut november akımını biliyordum ancak saçma geliyordu ve hiç oralı olmamıştım. Hatta bağımlılığımın olduğunu ben 16-17 yaş arasında öğrendim. Youtube da gezinirken şans eseri Umut Bural'ın röportajına denk gelmiştim. Birazını izlediğim hâlde biraz da olsun fikir sahibi olmuştum artık. Uzun bir süre araştırdıktan sonra nofap akımına katılmaya karar vermiştim. Ilk denemelerimde sayısız kez başarısızlığa uğradım. Hatta 1 buçuk sene boyunca hiç 1 aylık sürecim olmamıştı bile.
Nasıl bıraktım?
Okumaya hep üşendiğim bir kitap vardı. Forumlarda hep görüyordum ancak hiç oralı olmuyordum. Kitabın adı "pbky" (pornoyu bırakmanın kolay yolu). Bir gün kafama esti ve okuyayayım bari dedim kendime ve okumaya başladım. Okudukça ne kadar yanlış yaptığımı fark ettim ve bırakmanın aslında gözde büyütmeye değmeyecek kadar kolay olduğunu fark ettim. Kitaptan sonraki ilk denememde 30 güne ulaştım. Ufak bir relapse sonrası tekrardan işe koyuldum ve şu anki sürecime ulaştım.
Krizlere karşı ne yaptım?
Bu sürecimde kriz ile pek karşılaşmadım desem yeridir. Ancak son günlerde bir kaç kriz yaşadım göz ucuyla kız resimlerine baktım ama devamı gelmedi uzun bir öz eleştiriden sonra. Kararlı ve emin bir şekilde ilerledim hep. Geri çekilmeleri sonuna kadar yaşadım ve flatline'i sonuna kadar hissettim. Süreçten keyif almaya baktım ve hayatımı sosyal anlamda geliştirmeye baktım hep.
Hayatımda neler değişti?
Her şeyim değişti. Maddelerle anlatayim.
- Kızlara olan bakış açım değişti.
- Cinsiyet yönelimim değişti kızlardan etkileniyorum artık. Eski fanteziler ise köreldi.
- Kızlarla rahat konuşabiliyorum ve istersem tavliyorum
- 3 tane ilişkim oldu süreç içerisinde. Kısa süreli olabilir ancak çok tecrübe kazandım diyebilirim hem temas olarak hem duygusal açıdan. Kızlara değer gösterdiğin anda ayvayı yersin muhabbetinden çok çektim hatta.
- Çekiciliğim arttı.
- Insanlarla olan iletişimim tamamen değişti ve karakterim sonunda oluştu. Artık tamamen farklı birisiyim.
- Sigarayı tamamen bıraktım.
- Şekeri bıraktım.
- Sürekli değiştin lafları geliyor ben de değişmedim geliştim diyorum
- 2-3 senedir spora gidiyorum ama bu 90 gün gibi hiç verim alamadım şu zamana kadar. Hem yağ veriyorum hem de kas kazaniyorum inanılmaz bir değişim geçirdim. Mutlaka düşünenler olacaktır hem spora gidiyorsun hem bağımlıydım diyorsun diye. Gerçekten boşuna gidiyordum ve sadece spora bel bağlarsanız bu hayatta hiç bir bağımlılıktan kurtulamazsınız bunu çok yaşadım maalesef.
- Arkadaş ortamımı tamamen değiştirdim. Toksik ve sadece eğlenceye dayalı arkadaşlıkların artık bende bir değeri yok. Dertleşemediğim adama artık fazla olarak bir değer bindirmeyeceğim.
- Odaklanmam arttı.
- Anksiyetem yok oldu denecek kadar azaldı.
- Kendime olan saygım geri geldi ve bana saygı duymayan kimseye tahammülüm yok. Bu bana güncelleme ile gelen özelliklerden en sevdiğim olabilir.
- Kendimi rahatça ifade edebiliyorum.
- Saygınlık kazandım.
- Göz temasında çok zorluk çekiyordum onu da aştım.
Kendimle ne kadar gurur duysam da hâla sabit kaldığım bazı konular var. Geleceğim ile alakalı hiç bir şey yapmadım 90 gün içerisinde. Ders çalışmadım ve ya bir hobi ile ilgilenmedim. Hep sosyal ortam kovaladım , arkadaşlıklar edindim ve eğlendim. Nofap'i bir bahane olarak kullandım her zaman. Ders çalışmaya gelirsek sevmediğimi fark ettim. Sisteme duyduğum nefret yüzünden kaynaklaniyor büyük ihtimalle. Bu sene mezuna kalıp makine mühendisliği ile ilgili olan bir fabrikaya gireceğim. Amaç iş öğrenmek. Şehrimdeki üniversite zaaten yüksek puan istemiyor ordan yürüyeceğim kariyer anlamında. Almancam ve ingilizcem de olduğundan bir şekilde halledeceğime inaniyorum.
Sürecin bana zararları
Sürecin bana hiç bir zararı olmadı. Beynin yenilenmesini sabırla bekledim, bunu bir doğal olay olarak kabul ettim ne kadar da çekilmez olsa da buna katlandım. Katlanmak zorundayız çünkü bunca zaman beyine fazlaca hasar verdik. Süreç içinde sakın beyin nasıl olsa iyileşiyor diye tüm zamanınızı yatarak geçirmeyin bir şey elde edemezsiniz.
Gelelim tavsiyelerime;
- PBKY adlı kitabı hatim edin ve defalarca okuyun. Sürecinizin ilk 30 gününde ara ara okuyun.
- Kitap okuyun falan diye tavsiye veremeyeceğim çünkü kendim uygulamadım.
- Sosyal ortamlara girmenizi tavsiye ediyorum. Eğlenmeye bakın sürecinizde. Insanlarla tanıştıkça açılacaksınız zaaten.
- Tiktok, instagram ve youtube shortslarda vaktinizi hebâ etmeyin. Ara ara ben giriyorum alışkanlıktan ve insanı deli gibi mal ediyor.
- Bir şeye çok fazla anlam yüklemeyin, bu bir sınav olabilir ve ya bir kız da olabilir. Güzel bir laf vardı forumda. 2 sene sonra takmayacağın şeyler için üzme kendini. Hayatın her anı yaşamaya değer.
- Kendinizi mutlaka geliştirin bir konuda.
- Sizi aşağıya çekmek isteyen toksik arkadaşlarınıza mesafeyi koyun yoksa sürecinizde çok çekersiniz kendim tecrübe ettim. Hak edene hakettiği gibi davranın kısacası.
- Yaşadığınız kötü anılara birer tecrübe gözüyle bakın. Yani neşeyle yaşayın hayatınızı. Ara ara aynanın karşısına geçip dans edin şarkı eşliğinde.
- Son bir tavsiyem daha; özellikle ilk ayınızda müzik eksik olmasın kulağınızdan. Müzik bağımlılığı gelişir diyeniniz varsa da bana göre yanılıyor. 3. Ayınızı bitirdiğinizde kulaklığınızı çöpe attığınız zaman müziği aramiyorsunuz bile. Tabii mod düşüren müziklerden bahsetmiyorum modunuzu yükseltecek hareketli şarkılardan bahsediyorum.
Son
Bu 90 gün kariyer hedeflerimden ne kadar uzak dahi olsa başarıya ulaştığımı düşünüyorum. Artık bundan sonrası daha önemli benim için. 90 gün oldu bitti diye artık hayatı umursamamazlık yapmayacağım, aksine yeni başliyorum. Tekrardan asla bağımlılığa dönmeyeceğim. Dönmem için de hiç bir sebep yok. Işe girmeyi düşünüyorum yaz döneminde. Yaz sonu ise ilgilendiğim meslek dalına bodozlama gireceğim öğrenmek için.
Foruma tekrar tekrar sürecimin detaylarını ileteceğim. Aklıma bir şeyler geldikçe de güncellerim mesajı.
Kendimi bir insan gibi hissediyorum artık tıpkı çocukluğumda olduğu gibi. Kaybedecek hiç bir şeyiniz yok.
Sürecinizde başarılar seviliyorsunuz🫶
