Merhaba.

Yeni bir sürece başlamak istiyorum ama bu konuda hiç isteğim yok. Hem var hem yok yani. Ama kesinlikle olumsuz bir ruh hali içerisinde de değilim. Yani depresif, melankoli, üzgün ya da umutsuz değilim. Sadece bu yolculuğa çıkmak için neredeyse yok denecek kadar az bir isteğim var.

Dışarıdan gazla bu işlerin olmadığını biliyorum. Eğer olsaydı, 2 motivasyon videosu izleyip dağları taşları delerdim ama sizler de çok iyi biliyorsunuz ki bu tarz şeyler sadece gaz. "Aslansın, yaparsın." tarzında. Sürekliliğe asla bir katkı sunmuyorlar. O gerçek motivasyonun içeriden gelmesi gerektiğini biliyorum ama, o kıvılcımı nasıl çıkaracağımı bilmiyorum.

Eğer boş zamanınız varsa birkaç şey söyler misiniz? Öneri, tavsiye vb. değil. Gerçekten, karşınızda olsam, samimiyetle bana ne derdiniz? Bunları duymak istiyorum, teşekkürler.

Süreci düşünme. Sadece başla, gerisini düşünme.

Aslansın, kralsın!

Telefon bir ihtiyaç değildi; bundan 150 sene önce telefonsuz da gayet yaşayabiliyorduk. Ama telefon hayatımıza girdiği andan itibaren kullanmaya başladık. Çünkü beyin, konforun tadını çoktan almıştı. Beynin dürtülerini bastırmak için irade gücünü harcadığın için, süreci yorucu olarak yorumluyor ve yapmaman için sana binbir türlü bahane sunuyor. En ufak şeyleri yapamadığım oluyordu; çöpü 1 hafta çıkarmamıştım, kötü kokuyor diye. Ama kötü koktuğu için mutfağa da giremiyordum. "Keşke uzaktan büyüyle alıp atabilsem," diye düşünüyordum. Oh, paşa beyin keyfine gel! Beş dakika aşağı ineceğim diye 1 hafta acı çekmiştim. Çözüm: Dikkatini başka yöne yönlendirmek. Arkada bir müzik açarsın, müziğe odaklanırsın; telefonda biriyle konuşursun, telefona odaklanırsın vb. Bu sırada beynin aynı anda iki şeye odaklanmaya zorlanacak ve bahane üretecek gücü kalmayacak.

Dipnot: Dikkatini yönlendirdiğin şey, aşırı dopamin salgılatan bir şey olmamalı. Yoksa bağımlılık döngüsüne girip daha kötü bir yola düşersin.
Edit: Yapacağın iş yaratıcı bir iş ise bir süre sonra işe odaklanabilirsin artık motivasyona ihtiyacın kalmaz. (Unutmuşum, yazayım dedim.)

Merhabalar, herkes zaman zaman böyle karamsarlığa ve boşluğa düşebilir.
Bu dönemlerde insanın duygularını paylaşan dostlarının olması ve onu o boşluktan çıkartacak bilgeliğe sahip mentörlerinin olması elzemdir.
Ben de benzer bir dönemden geçtim. Neden Neverfap Yapıyoruz?
Bu tartışmaya göz atmanı öneriyorum.
Fazla düşünme, sadece başla.
Gerisi gelecektir. Çünkü pornonun sana hiçbir faydası yok. Ancak porno izlememenin harika faydaları var? Neden kendini cezalandırıyorsun?

Dostum bu motivasyon zamanla iyileşme gördükçe dahada oluşacak, sürece başlayan insanların çoğu bu pmo illettinden kurtulmak için ağlayan artık depresif durumlardan dahi çıkamayan insanlar. Sadece sayacı başlatıp ilk işaret fişeğini at. Gerisi emin ol kararlı olduğun sürece gelecektir.