Bıktığım çok şey var.

Yazmaya kalksam nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Kitabın ortasında gibiyim. Ne başını biliyorum, ne sonunu. Okumaya kalkınca da neyi okuduğumu dahi anlayamadığım bir halet-i ruhiye. Kaybolmuşluk hissi, yön bulamamak, bunalmışlık, kafa karışıklığı, tatminsizlik, bıkkınlık...

Beni 3 senedir hayata adapte eden şeylerden biri spor yapmaktı. Neredeyse son 6 aydır disiplinle gitmeye devam ediyordum. Geldiğim noktada iradem tıkanmış vaziyette. Spor dahi yapasım gelmiyor. Gidiyorum 1 saat sonra kaçmak istiyorum.

Görevlerimi, sorumluluklarımı yeteri kadar yerine getiremiyorum. Bıkkınlık içindeyim.

Çok süreçlerim oldu. Dip zamanları çok kez gördüm ama bu son dönemlerde hissettiğim gibisi oldu mu hatırlamıyorum. Baş ağrısı, o an içinde bulunduğu ana ait hissedememe, bir sis perdesi altında olmak gibi. Süreç dahi yapamaz hale getirdi beni.

KPSS ile yeni bir sayfa açacağıma söz vermiştim. Ama çalışamıyorum.. Masada oturamıyorum. Saatlerce çalışabilirken, çalışamıyorum.

Kafam çok karışık.

Yeni bir sürece ihtiyacım var. Bunu yapmam gerekiyor. Yeniden toparlanabilmem için... Sağlıklı beslenmeliyim, sporu düzgün ve kontrol edilebilir olarak yapmalıyım, düzenli dersleri çalışmalıyım. Yapmam gereken işleri ve sorumlulukları düzenli bir biçimde yapabilmeliyim.

Bunları gecenin 2'sinde yazıyorum. Midem bulanıyor bu hisler karmaşasında...

Akıl sağlığımı korumaya çalışıyorum.

Çok yorgunum. Dinlenemiyorum yeteri kadarıyla. Aklım sürekli başka yerlerde. Kafayı yememek için geliştirdiğim en büyük silahlarımdan biri olan sporumu dahi kaybetmiş vaziyette olmak can sıkıyor. Çünkü gidecek motivasyonu, yapacak heyecanı bulamaz hale geldim.

Bir çıkış olmalı.

Umarım bu süreç bana bu çıkışı kazandırır... Güçlü olmaktan, çabalamaktan, mücadeleden midem bulansa da...

spor olarak uzun yürüyüşler yapıyorum
gelincede soğuk duş (sıcak su olmadan)
sonrasında uyumak kolay geliyor

Hey hey hey egefitness... dur dur bu o değildi Gün: 0

Merhaba,


Günlüğü açmamdan bu yana bayağı zaman ve haftalar geçti. Hasbelkader bir müddet süreç yapsam da bir bağımlı gibi istediğim zaman -genellikle- pmo bataklığına bir göz kırpıp durdum.

Planlama ve istediklerimi yapabiliyor olmak konusunda Temmuz ayından sonra biraz daha dikiş tutturdum gibi hissediyorum.

Spor önce haftada 1-2'ye sonra da 10 günde 1'e düşmüş gibi oldu. Zamanı ayarlamakta yaşadığım sorun ve neticesinde kafa karışıklıkları spordan uzaklaştırdı. 2-3 senedir sporun içinde olsam da son 6 aydır sporda yaşadığım mental bıkkınlığı başka bir alanda yaşamadım. Bunu yeniden aşmak istiyorum ama önümde sınav ve birtakım işler olduğundan spor gene geri planda kalmak zorunda oluyor.

Evet en kötüsü şu: Belli bir süre pmo yapmadığımda, fastfood yemediğimde, abur cubur tüketmediğimde... Bıkkın hissediyorum. Tamamlanmamış şeyler varmış gibi oluyorum. Dopaminin yoksunluğu hemen birkaç gün içinde inanılmaz can sıkıyor. Ve yapmam gerekenlere odaklanamaz hale geliyorum. Depresif, yorgun bir ruh hali oluşuyor. Ama tam tersi bunlardan birine düştüğümde çocuksu bir hissiyat ile sakinleşmiş hissediyorum.​

Çünkü yıllar önce olduğu gibi tekrar bir bağımlılık evresi altındayım.

Yeniden bir yol çizeceğim. Bazı şeyler eskisi gibi değil. Bunun farkındayım. Günlüğümü düzenli tutmaya çalışıp, neverfapin yaşattığı o güzel hisleri yeniden deneyimleyeceğim... Eskisinden çok daha iyi bir seviyedeyim. Bakalım...