Bıktığım çok şey var.
Yazmaya kalksam nereden başlayacağımı bilmiyorum.
Kitabın ortasında gibiyim. Ne başını biliyorum, ne sonunu. Okumaya kalkınca da neyi okuduğumu dahi anlayamadığım bir halet-i ruhiye. Kaybolmuşluk hissi, yön bulamamak, bunalmışlık, kafa karışıklığı, tatminsizlik, bıkkınlık...
Beni 3 senedir hayata adapte eden şeylerden biri spor yapmaktı. Neredeyse son 6 aydır disiplinle gitmeye devam ediyordum. Geldiğim noktada iradem tıkanmış vaziyette. Spor dahi yapasım gelmiyor. Gidiyorum 1 saat sonra kaçmak istiyorum.
Görevlerimi, sorumluluklarımı yeteri kadar yerine getiremiyorum. Bıkkınlık içindeyim.
Çok süreçlerim oldu. Dip zamanları çok kez gördüm ama bu son dönemlerde hissettiğim gibisi oldu mu hatırlamıyorum. Baş ağrısı, o an içinde bulunduğu ana ait hissedememe, bir sis perdesi altında olmak gibi. Süreç dahi yapamaz hale getirdi beni.
KPSS ile yeni bir sayfa açacağıma söz vermiştim. Ama çalışamıyorum.. Masada oturamıyorum. Saatlerce çalışabilirken, çalışamıyorum.
Kafam çok karışık.
Yeni bir sürece ihtiyacım var. Bunu yapmam gerekiyor. Yeniden toparlanabilmem için... Sağlıklı beslenmeliyim, sporu düzgün ve kontrol edilebilir olarak yapmalıyım, düzenli dersleri çalışmalıyım. Yapmam gereken işleri ve sorumlulukları düzenli bir biçimde yapabilmeliyim.
Bunları gecenin 2'sinde yazıyorum. Midem bulanıyor bu hisler karmaşasında...
Akıl sağlığımı korumaya çalışıyorum.
Çok yorgunum. Dinlenemiyorum yeteri kadarıyla. Aklım sürekli başka yerlerde. Kafayı yememek için geliştirdiğim en büyük silahlarımdan biri olan sporumu dahi kaybetmiş vaziyette olmak can sıkıyor. Çünkü gidecek motivasyonu, yapacak heyecanı bulamaz hale geldim.
Bir çıkış olmalı.
Umarım bu süreç bana bu çıkışı kazandırır... Güçlü olmaktan, çabalamaktan, mücadeleden midem bulansa da...
Yazmaya kalksam nereden başlayacağımı bilmiyorum.
Kitabın ortasında gibiyim. Ne başını biliyorum, ne sonunu. Okumaya kalkınca da neyi okuduğumu dahi anlayamadığım bir halet-i ruhiye. Kaybolmuşluk hissi, yön bulamamak, bunalmışlık, kafa karışıklığı, tatminsizlik, bıkkınlık...
Beni 3 senedir hayata adapte eden şeylerden biri spor yapmaktı. Neredeyse son 6 aydır disiplinle gitmeye devam ediyordum. Geldiğim noktada iradem tıkanmış vaziyette. Spor dahi yapasım gelmiyor. Gidiyorum 1 saat sonra kaçmak istiyorum.
Görevlerimi, sorumluluklarımı yeteri kadar yerine getiremiyorum. Bıkkınlık içindeyim.
Çok süreçlerim oldu. Dip zamanları çok kez gördüm ama bu son dönemlerde hissettiğim gibisi oldu mu hatırlamıyorum. Baş ağrısı, o an içinde bulunduğu ana ait hissedememe, bir sis perdesi altında olmak gibi. Süreç dahi yapamaz hale getirdi beni.
KPSS ile yeni bir sayfa açacağıma söz vermiştim. Ama çalışamıyorum.. Masada oturamıyorum. Saatlerce çalışabilirken, çalışamıyorum.
Kafam çok karışık.
Yeni bir sürece ihtiyacım var. Bunu yapmam gerekiyor. Yeniden toparlanabilmem için... Sağlıklı beslenmeliyim, sporu düzgün ve kontrol edilebilir olarak yapmalıyım, düzenli dersleri çalışmalıyım. Yapmam gereken işleri ve sorumlulukları düzenli bir biçimde yapabilmeliyim.
Bunları gecenin 2'sinde yazıyorum. Midem bulanıyor bu hisler karmaşasında...
Akıl sağlığımı korumaya çalışıyorum.
Çok yorgunum. Dinlenemiyorum yeteri kadarıyla. Aklım sürekli başka yerlerde. Kafayı yememek için geliştirdiğim en büyük silahlarımdan biri olan sporumu dahi kaybetmiş vaziyette olmak can sıkıyor. Çünkü gidecek motivasyonu, yapacak heyecanı bulamaz hale geldim.
Bir çıkış olmalı.
Umarım bu süreç bana bu çıkışı kazandırır... Güçlü olmaktan, çabalamaktan, mücadeleden midem bulansa da...
