Herkese merhaba, belki hatırlayan vardır. Bu siteye 90 günlük sürecimi tamamladığımı ve etkilerini yazmıştım. Vaktinde intiharı düşündüğümü, ne kadar depresif olduğumu da eklemiştim o yazıma. Üzerinden aylar hatta yıllar geçti. Dostlar, yaşamak ne zor bir şey. Gerçekten fazlasıyla zor.
Eğer yazım gelişigüzel olursa baştan belirtmek isterim, gece saat 3'de bütün bitkinliğimle bu yazıyı yazıyorum.
Ben bu Neverfap sürecine başlarken asla sadece p*rnoyu ve mastürbasyonu bırakacağım diye çıkmadım. Her daim bu felsefeyi hayatımda benimseyip daha iyi ve kaliteli birey olmak için çıktım. Onlarca kez başarısızlık, onlarca kez kriz, onlarca kez mastürbasyon yaptıktan sonraki pişmanlık, yenilmişlik hissini yaşadım. Ama hiçbir zaman pes etmemeye çalıştım, peki başardım mı? Hayır. Pes ettiğim zamanlar oldu, çukurun dibine düştüğüm zamanlar. Şu an o zamanlardan birinin içindeyim fakat tekrardan ayağa kalkmak için bir şeyler karalamak iyi olur diye düşündüm.
En başa gitmek ve hem başkalarına yaşadıklarımı anlatmak hem de kendime geçmişi hatırlatmak istiyorum. //Bu bağımlılığa nasıl başladığımı, bu bağımlılıkla geçen yıllarımı ve üniversite sınavına hazırlanmamın 1. senesini profilimdeki diğer yazılarda bahsettiğim için girmeyeceğim//
Üniversite sınavına ikinci kez gireceğim sene, - yıl 2021- yine odamda paragraf çözerken oturuyorum. Bir anda penisim sertleşti, aklıma p*rno sahneleri resim olarak belirmeye başladı. Ortada hiçbir neden yokken. Artık bu durumdan bıkmıştım. Ders çalışmamı, odaklanmamı, bakış açımı ve yaşantımı etkiliyordu. Sakin olmaya çalıştım ve internetten neden böyle bir şey olduğunu araştırdım, karşıma Neverfap çıktı. Biraz okuduktan sonra Youtube'dan videolar izledim bu konuyla ilgili. Kafaya yavaş yavaş koymuştum, ben bunu hayatıma uygulayacaktım. Yanlış hatırlamıyorsam ilk 4 sürecim başarısız oldu fakat daha sonra 110 küsür günlük süreç yaşadım. 90 günün sonunda Discord kanalında mentor olarak görev almaya başladığımı eklemek isterim fakat bozduktan sonra aktif olarak yapmadım. Bu sürecimi neden bozduğumu inanın bende bilmiyorum.
Bilgisayar başında Discord adlı uygulamada ders çalışma sunucularında görüntümü açmış bir şekilde çalışırken Youtube'a şarkı dinlemeye girdim ve bir klip.. O klipte oynayan bir kadın beni krize soktu. Evde tektim, kapatmam gerektiğini biliyordum ama kapatamıyordum. Hatırlıyorum dostlar, beynime adeta söz geçiremiyordum. Tek yapmam gereken kapatıp dersime devam etmekti. Ama olmadı, gerisini anlatmama gerek yok biliyorsunuz.
Süreçlerimden ders çıkararak, Youtube'da şarkı kliplerini izlememe, Instagram'da keşfetimde bulunan tetikleyici kadın fotoğrafları gidene kadar asla kadın fotoğraflarına bakmama kararı aldım fakat tam başardım denemez. 110 günlük sürecim boyunca güzel etkilerini önceki yazılarımda saydım, profilimden bakabilirsiniz. Bu etkiler aklımın her daim bir köşesinde bulundu, zaten bunun için pes etmedim ve hala pes etmiyorum. Biliyorum bu tünelin sonunda beni aydınlık bekliyor.
Bu uzun sürecimi bozduktan sonra uzun süre toparlayamadım. Kısa kısa süreçler yaşadım. 1 haftalık, 3 günlük, 1 günlük vb. Günler günleri kovalarken ben karanlığa gömülmeye devam ediyordum. Üniversite sınavına 2.kez hazırlandığım odamın 4 duvarı arasında adeta kendimi bitiriyordum. Potansiyelim yitiyordu. Üniversite sınavına son 3 ay kala, yine bir gece oturuyordum. Geleceğimi düşünmeye çalıştım, olmak istediğim kişiyi, neler yapmak istediğimi. Ve telefonumun kamerasını açıp kendi kendime konuştum, dakikalarca. O gece kafamı yastığa koyduğumda bir karar almıştım, artık kesindi kararım. Ertesi sabaha uyandığımda yeni bir ben varmış gibi hissediyordum. O gün başladığım süreç inanır mısınız dostlar, 9 ay sürdü. 9 AY! Bu sürecimin yarısı evde yarısı sınavı kazanıp gittiğim Gazi Üniversitesi'nde geçti. Üniversite sınavına kalan son 3 ayda sürecimin etkileri abartılacak kadar belli olmasada, üniversiteye başladığımda sürecimin etkileri açıkça belli oluyordu. Eski benden eser yoktu. Çekingen, özgüvensiz, korkak, depresif, mutsuz... Asla yoktu. Herkesle sosyalleşebiliyordum, mutluydum. İnsanlar beni seviyordu, kendimi tanıyordum. //Şimdi insanlar p*rno ve mastürbasyon bu kadar etkilemez bir insanı diyebilir, onlara atfen birkaç kelime söylemek istiyorum. Üstte dediğim gibi, ben bunu sadece p ve m olarak basit gözle görmüyordum, bu olay benim için bir zincirleme reaksiyon ve felsefeydi// 9 aylık sürecimin bozmadan önceki son günlerinde, Neverfap kuruluşuna başvuru yaptım. Wp gruplarında mentor olarak görev almak istiyordum. Attığım başvuru kabul edildi. 1 ve 2. aşamayı geçtim. 3. yani son aşamaya gelmeyi başardım. Hangi tarih tam hatırlayamıyorum ama 3. aşamaya hak kazandığımı mailimde gördüğüm günden önceki gün 9 aylık sürecime son vermiştim.
Peki bu sürecimi nasıl bozabildim? Koskoca 9 ay? O kadar ay geçmesine rağmen hala bir şeyler tetikleyebiliyor mu? EVET, DOSTLAR EVET! Hem üniversitede takıldığım arkadaş çevresi hem de internette, p*rno izleyip mastürbasyon yapmanın bir sorun olmadığını söyleyen o kadar insana şahit oldum ki. Bir süre sonra ne kadar zararlı olduğunu bilsem de etkilendim. Yavaş yavaş etkileniyordum, bunu biliyordum sürecimin son günlerinde. Yine bir gün üniversiteden eve geldim. Ev boştu. Yatağıma uzanmış Instagram'da takılırken tetikleyiciler karşıma çıkmaya başladı. Bir krize girdim. Aslında her krize girdiğimde dışarı çıkar veya direk duşa atardım kendimi. Ama yapamadım bu sefer. Zararsız olduğu fikri sanki beynime o kadar süre sonra tekrardan nüfuz etmişti. Tetikleyicilere bakarken, aklımda hep şu dönüyordu. 'Zaten bağımlı değilsin çok sık yapmıyorsun' , 'bunun sana bir zararı yok' , 'bir kereden bir şey olmaz'.
Sonuç, hepimizin bildiği gibi. Hüsran.
"Merhaba,
Ben 3. aşamaya girmeye hak kazanmış stajyer mentor adayıyım. 3. aşama için de randevumu aldım lakin üzülerek bu başvurumdan çekilmek istiyorum. Son zamanlarda oluşan depresif ruh halim, kararsızlığım ve kendi benliğimle verdiğim kaostan ötürü insanlara bu haldeyken herhangi bir yardım yapabileceğimi düşünmüyorum. Uzun lafın kısası eğer bir sorumluluk alacak isem onu layıkıyla yerine getirmeliyim fakat bu şu an mümkün gözükmüyor.
Lütfen kusuruma bakmayın, affınıza sığınıyorum.
İyi Günler."
Bu hüsrandan sonraki gün gelen maile şöyle bir cevap yazdım. Buradan okursalar Neverfap İnsan Haklarına teşekkürlerimi sunarım. Anlayışla karşılayıp kendimi iyi hissettiğimde tekrardan dönebileceğimi söyledikleri için.
Bu uzun süreçten sonra bir daha asla toparlanamadım dostlar. Hep 3 günde, 4 günde veya bir haftada bir bozup duruyorum. Üniversiteler de uzaktan olduğu için resmen kendimi üniversite sınavına hazırlandığım zamanlardaki o büyük karanlık çukurda gibi hissediyorum. Şu an hiçbir şey hissedemiyorum, asosyalim, mutsuzum, özgüvensizim. Ama pes etmedim, başarabilirim. En sevdiğim kişi olan Elon Musk, -kişisel hayatını tasvip etmiyorum fakat yaptığı işlere hayranım- çoğu kez başarısız oldu fakat pes etmedi ve şu an çok iyi bir konumda. Aynı şekilde her ne kadar düşsem de küllerimden tekrar bu gece doğduğuma inanıyorum, inanmak istiyorum.
Bu gece nerden esti bu yazı fikri ve bu karar diye sorarsanız da, şuradan esti. Yaklaşık 1 saat önce CSGO oynuyordum ve öldüğümde Instagram'da gezinirken açık kadın fotoğraflarına denk geldim. Çıkamadım, baktıkça bakasım geldi. Tabii rekabetçi oyununu da kaybettim. Oyun bitmesine rağmen hala bakmaya devam ettim. İçimde mastürbasyon yapma hissi vardı ama bu gece bastırdım. Kapattım telefonumu, kapattım oyunu. Kendi kendime şu kelimeleri tekrar ettim: Ezik olarak kalmak mı istiyorsun?
Kim ezik olarak kalmak ister ki? Kim karanlık bir çukurda potansiyelini yok etmek ister ki? Çoğu yerde konuşuluyor p ve m'nun zararlı olmadığı, çok üzücü. Aslında hepimiz zehirleniyoruz bir noktada. Dopamin sistemimiz, düşüncelerimiz, bakış açımız bozuluyor. Birçoğunun umrunda değil. Umarım, umarım bir gün insanlar gerçeği keşfeder.
Yazıma Elon Musk'ın şu sözüyle son vermek istiyorum:
Bazı insanlar değişimden hoşlanmaz ancak diğer alternatif felaketse değişimi kucaklamak zorundasınız.
Değişimi kucaklamayan insanlardan olmayı tercih etmeyelim çünkü edersek potansiyelimizi yıkıp atmak zorunda kalacağız. Bu bir felaket!
Bu yazıyla bu gece başlattığım sürecimin çok uzun sürmesi dileğiyle, kendinize iyi bakın. Okuyan herkese teşekkürler.
Eğer yazım gelişigüzel olursa baştan belirtmek isterim, gece saat 3'de bütün bitkinliğimle bu yazıyı yazıyorum.
Ben bu Neverfap sürecine başlarken asla sadece p*rnoyu ve mastürbasyonu bırakacağım diye çıkmadım. Her daim bu felsefeyi hayatımda benimseyip daha iyi ve kaliteli birey olmak için çıktım. Onlarca kez başarısızlık, onlarca kez kriz, onlarca kez mastürbasyon yaptıktan sonraki pişmanlık, yenilmişlik hissini yaşadım. Ama hiçbir zaman pes etmemeye çalıştım, peki başardım mı? Hayır. Pes ettiğim zamanlar oldu, çukurun dibine düştüğüm zamanlar. Şu an o zamanlardan birinin içindeyim fakat tekrardan ayağa kalkmak için bir şeyler karalamak iyi olur diye düşündüm.
En başa gitmek ve hem başkalarına yaşadıklarımı anlatmak hem de kendime geçmişi hatırlatmak istiyorum. //Bu bağımlılığa nasıl başladığımı, bu bağımlılıkla geçen yıllarımı ve üniversite sınavına hazırlanmamın 1. senesini profilimdeki diğer yazılarda bahsettiğim için girmeyeceğim//
Üniversite sınavına ikinci kez gireceğim sene, - yıl 2021- yine odamda paragraf çözerken oturuyorum. Bir anda penisim sertleşti, aklıma p*rno sahneleri resim olarak belirmeye başladı. Ortada hiçbir neden yokken. Artık bu durumdan bıkmıştım. Ders çalışmamı, odaklanmamı, bakış açımı ve yaşantımı etkiliyordu. Sakin olmaya çalıştım ve internetten neden böyle bir şey olduğunu araştırdım, karşıma Neverfap çıktı. Biraz okuduktan sonra Youtube'dan videolar izledim bu konuyla ilgili. Kafaya yavaş yavaş koymuştum, ben bunu hayatıma uygulayacaktım. Yanlış hatırlamıyorsam ilk 4 sürecim başarısız oldu fakat daha sonra 110 küsür günlük süreç yaşadım. 90 günün sonunda Discord kanalında mentor olarak görev almaya başladığımı eklemek isterim fakat bozduktan sonra aktif olarak yapmadım. Bu sürecimi neden bozduğumu inanın bende bilmiyorum.
Bilgisayar başında Discord adlı uygulamada ders çalışma sunucularında görüntümü açmış bir şekilde çalışırken Youtube'a şarkı dinlemeye girdim ve bir klip.. O klipte oynayan bir kadın beni krize soktu. Evde tektim, kapatmam gerektiğini biliyordum ama kapatamıyordum. Hatırlıyorum dostlar, beynime adeta söz geçiremiyordum. Tek yapmam gereken kapatıp dersime devam etmekti. Ama olmadı, gerisini anlatmama gerek yok biliyorsunuz.
Süreçlerimden ders çıkararak, Youtube'da şarkı kliplerini izlememe, Instagram'da keşfetimde bulunan tetikleyici kadın fotoğrafları gidene kadar asla kadın fotoğraflarına bakmama kararı aldım fakat tam başardım denemez. 110 günlük sürecim boyunca güzel etkilerini önceki yazılarımda saydım, profilimden bakabilirsiniz. Bu etkiler aklımın her daim bir köşesinde bulundu, zaten bunun için pes etmedim ve hala pes etmiyorum. Biliyorum bu tünelin sonunda beni aydınlık bekliyor.
Bu uzun sürecimi bozduktan sonra uzun süre toparlayamadım. Kısa kısa süreçler yaşadım. 1 haftalık, 3 günlük, 1 günlük vb. Günler günleri kovalarken ben karanlığa gömülmeye devam ediyordum. Üniversite sınavına 2.kez hazırlandığım odamın 4 duvarı arasında adeta kendimi bitiriyordum. Potansiyelim yitiyordu. Üniversite sınavına son 3 ay kala, yine bir gece oturuyordum. Geleceğimi düşünmeye çalıştım, olmak istediğim kişiyi, neler yapmak istediğimi. Ve telefonumun kamerasını açıp kendi kendime konuştum, dakikalarca. O gece kafamı yastığa koyduğumda bir karar almıştım, artık kesindi kararım. Ertesi sabaha uyandığımda yeni bir ben varmış gibi hissediyordum. O gün başladığım süreç inanır mısınız dostlar, 9 ay sürdü. 9 AY! Bu sürecimin yarısı evde yarısı sınavı kazanıp gittiğim Gazi Üniversitesi'nde geçti. Üniversite sınavına kalan son 3 ayda sürecimin etkileri abartılacak kadar belli olmasada, üniversiteye başladığımda sürecimin etkileri açıkça belli oluyordu. Eski benden eser yoktu. Çekingen, özgüvensiz, korkak, depresif, mutsuz... Asla yoktu. Herkesle sosyalleşebiliyordum, mutluydum. İnsanlar beni seviyordu, kendimi tanıyordum. //Şimdi insanlar p*rno ve mastürbasyon bu kadar etkilemez bir insanı diyebilir, onlara atfen birkaç kelime söylemek istiyorum. Üstte dediğim gibi, ben bunu sadece p ve m olarak basit gözle görmüyordum, bu olay benim için bir zincirleme reaksiyon ve felsefeydi// 9 aylık sürecimin bozmadan önceki son günlerinde, Neverfap kuruluşuna başvuru yaptım. Wp gruplarında mentor olarak görev almak istiyordum. Attığım başvuru kabul edildi. 1 ve 2. aşamayı geçtim. 3. yani son aşamaya gelmeyi başardım. Hangi tarih tam hatırlayamıyorum ama 3. aşamaya hak kazandığımı mailimde gördüğüm günden önceki gün 9 aylık sürecime son vermiştim.
Peki bu sürecimi nasıl bozabildim? Koskoca 9 ay? O kadar ay geçmesine rağmen hala bir şeyler tetikleyebiliyor mu? EVET, DOSTLAR EVET! Hem üniversitede takıldığım arkadaş çevresi hem de internette, p*rno izleyip mastürbasyon yapmanın bir sorun olmadığını söyleyen o kadar insana şahit oldum ki. Bir süre sonra ne kadar zararlı olduğunu bilsem de etkilendim. Yavaş yavaş etkileniyordum, bunu biliyordum sürecimin son günlerinde. Yine bir gün üniversiteden eve geldim. Ev boştu. Yatağıma uzanmış Instagram'da takılırken tetikleyiciler karşıma çıkmaya başladı. Bir krize girdim. Aslında her krize girdiğimde dışarı çıkar veya direk duşa atardım kendimi. Ama yapamadım bu sefer. Zararsız olduğu fikri sanki beynime o kadar süre sonra tekrardan nüfuz etmişti. Tetikleyicilere bakarken, aklımda hep şu dönüyordu. 'Zaten bağımlı değilsin çok sık yapmıyorsun' , 'bunun sana bir zararı yok' , 'bir kereden bir şey olmaz'.
Sonuç, hepimizin bildiği gibi. Hüsran.
"Merhaba,
Ben 3. aşamaya girmeye hak kazanmış stajyer mentor adayıyım. 3. aşama için de randevumu aldım lakin üzülerek bu başvurumdan çekilmek istiyorum. Son zamanlarda oluşan depresif ruh halim, kararsızlığım ve kendi benliğimle verdiğim kaostan ötürü insanlara bu haldeyken herhangi bir yardım yapabileceğimi düşünmüyorum. Uzun lafın kısası eğer bir sorumluluk alacak isem onu layıkıyla yerine getirmeliyim fakat bu şu an mümkün gözükmüyor.
Lütfen kusuruma bakmayın, affınıza sığınıyorum.
İyi Günler."
Bu hüsrandan sonraki gün gelen maile şöyle bir cevap yazdım. Buradan okursalar Neverfap İnsan Haklarına teşekkürlerimi sunarım. Anlayışla karşılayıp kendimi iyi hissettiğimde tekrardan dönebileceğimi söyledikleri için.
Bu uzun süreçten sonra bir daha asla toparlanamadım dostlar. Hep 3 günde, 4 günde veya bir haftada bir bozup duruyorum. Üniversiteler de uzaktan olduğu için resmen kendimi üniversite sınavına hazırlandığım zamanlardaki o büyük karanlık çukurda gibi hissediyorum. Şu an hiçbir şey hissedemiyorum, asosyalim, mutsuzum, özgüvensizim. Ama pes etmedim, başarabilirim. En sevdiğim kişi olan Elon Musk, -kişisel hayatını tasvip etmiyorum fakat yaptığı işlere hayranım- çoğu kez başarısız oldu fakat pes etmedi ve şu an çok iyi bir konumda. Aynı şekilde her ne kadar düşsem de küllerimden tekrar bu gece doğduğuma inanıyorum, inanmak istiyorum.
Bu gece nerden esti bu yazı fikri ve bu karar diye sorarsanız da, şuradan esti. Yaklaşık 1 saat önce CSGO oynuyordum ve öldüğümde Instagram'da gezinirken açık kadın fotoğraflarına denk geldim. Çıkamadım, baktıkça bakasım geldi. Tabii rekabetçi oyununu da kaybettim. Oyun bitmesine rağmen hala bakmaya devam ettim. İçimde mastürbasyon yapma hissi vardı ama bu gece bastırdım. Kapattım telefonumu, kapattım oyunu. Kendi kendime şu kelimeleri tekrar ettim: Ezik olarak kalmak mı istiyorsun?
Kim ezik olarak kalmak ister ki? Kim karanlık bir çukurda potansiyelini yok etmek ister ki? Çoğu yerde konuşuluyor p ve m'nun zararlı olmadığı, çok üzücü. Aslında hepimiz zehirleniyoruz bir noktada. Dopamin sistemimiz, düşüncelerimiz, bakış açımız bozuluyor. Birçoğunun umrunda değil. Umarım, umarım bir gün insanlar gerçeği keşfeder.
Yazıma Elon Musk'ın şu sözüyle son vermek istiyorum:
Bazı insanlar değişimden hoşlanmaz ancak diğer alternatif felaketse değişimi kucaklamak zorundasınız.
Değişimi kucaklamayan insanlardan olmayı tercih etmeyelim çünkü edersek potansiyelimizi yıkıp atmak zorunda kalacağız. Bu bir felaket!
Bu yazıyla bu gece başlattığım sürecimin çok uzun sürmesi dileğiyle, kendinize iyi bakın. Okuyan herkese teşekkürler.
Son düzenleme:
