Arkadaşlar selamun aleyküm. 3/4 yıl önce yaşadığım hayata tövbe ettim. Namazlarımı aksatmadan Rabbime hamd olsun kılabiliyorum. Birçok arkadaşım benim gerçekten arkadaşım değilmiş ki birçoğu hayatımdan çıktı. İlerleyen süreçlerde diğer arkadaşlarımla vakit geçiriyordum ama onlarla da artık zevklerimiz uyuşmamaya başladı. Onların keyif aldığı şeylerden ben keyif alamamaya başladım. Yavaş yavaş onlardan da kopmaya başladım. Çok sevdiğim bir arkadaşım yaşadığım ruhsal bunalımda yanımda durmadı beni arayıp sormadı bile ilaçlar falan içiyordum yine de ziyaret dahi etmedi. Bu durum beni bayağı bir üzdü ama yapacak bir şey yok dedim. Panik ataklar, ağır anksiyeteler ve hatta xanax içtirecek kadar sorunlar yaşadım. Hâlâ daha süre gelen neredeyse her gün hayattan bıkmış gibi hissediyorum. Hiçbir günü mutlu geçiremiyorum, keyif alamıyorum.
Benim Allah’tan başka sığınacak bir dalım yok. Her derdimi O’na anlattım, her sıkıntımı O’nunla paylaştım. Çok göz yaşı döktüm ama duamın kabulüne kendime layık görmüyorum. Tövbe ediyorum, daha sonrasında boş bir anımda düşüncelerime ve arzularıma yenik düşüyorum ve paralı görüntülü sohbet uygulamalarına para yatırıp kendimi tatmin ediyorum. Öylesine pişmanlık, öylesine acı çekiyorum ki bunu size kelimelerle tarif edemem. Günlerim bomboş geçiyor bir aktivite ekleyemiyorum kendime çünkü gün boyu boş bir mağazada oturmakla görevliyim. Tövbe ediyorum tekrardan bırakacağım diyorum 7. günde dayanamayıp bırakıyorum kendimi. En fazla 7 gün dayanabildim. Sonra diyorum ki Rabbin senin duanı niye kabul etsin bu kadar günaha rağmen.
Benim miğdemde şişkinlik oluyor kronik gastrit rahatsızlığı var. Stres kaynaklı olabileceği söylendi trankobuskas falan da yazdılar ama içmedim biraz ilginç bir ilaç olduğu için korktum. Her neyse.. Ben sürecimi çoğu bozuşumun sebebleri olarak şunları gözlemledim:
1-)Ben de anksiyete var miğdem şiştiği zaman gaz oluyor ve miğdem kasılıyor nefes almakta güçlük çekiyorum bu gerçekten miğdem dolayı ama ben korkuyorum ve dehşete kapılıyorum bu korkudan kurtulmak için kendimi orada buluyorum.
2-)7.Günlere ulaştığımda öylesine bir korku kaplıyor ki beni ellerim ayaklarım çok heyecanlı bir hal alıyor göğüsümde hissediyorum heyecanı ve sanki kalbime vuracakmış gibi korkuyorum ve kendimi orada buluyorum.
3-)Sanki gerçek bir ilişki yaşasam o gerçek ilişkiden de nasılsa bıkıcam düşüncesine kapılıyorum.
4-)Hayatta mutlu olmanın, eğlenmenin artık bana lâyık olmadığı düşüncesine kapılıyorum; hep stres,endişe ve korku ile mücadele edecekmişim gibi hissediyorum.
5-)PMO’yu bıraksam dâhi hiçbir şeyin düzelmeyeceğini, beynimin çalışmasının bozulduğunu düşünüyorum. Bırakmanın da imkansıza yakın olarak görüyorum çünkü korkular beni çok korkutuyor.
—Arkadaşlar durumum bu özetle. Yüzlerce kez denememe rağmen yine başarısız oldum. Yakında askere gideceğim Allah nasip ederse. Orada da korkular yaşamaktan korkuyorum. Yedek subay olarak başvurdum silahlar falan korkmak istemiyorum cesur olmak istiyorum. Birçoğunuz bu nasıl biri diyorsunuz ama gerçekten normalde mental olarak güçlü biriyim ama bir türlü yapamadım, bu durumu yenemedim. Beynimde karıncalanmalar oluyor, başım dönüyor falan. Sevgili bu süreci başarıyla tamamlamış olan arkadaşlar; bu yaşadıklarım dopamin ile alakalı mı? sizce ilaç kullanmalı mıyım? ilaçsız pmo yapmadan dayanabilirsem ne kadar sürede düzelirim? düzelme durumun nedir?
… Okuduğunuz için TEŞEKKÜR EDERİM
Benim Allah’tan başka sığınacak bir dalım yok. Her derdimi O’na anlattım, her sıkıntımı O’nunla paylaştım. Çok göz yaşı döktüm ama duamın kabulüne kendime layık görmüyorum. Tövbe ediyorum, daha sonrasında boş bir anımda düşüncelerime ve arzularıma yenik düşüyorum ve paralı görüntülü sohbet uygulamalarına para yatırıp kendimi tatmin ediyorum. Öylesine pişmanlık, öylesine acı çekiyorum ki bunu size kelimelerle tarif edemem. Günlerim bomboş geçiyor bir aktivite ekleyemiyorum kendime çünkü gün boyu boş bir mağazada oturmakla görevliyim. Tövbe ediyorum tekrardan bırakacağım diyorum 7. günde dayanamayıp bırakıyorum kendimi. En fazla 7 gün dayanabildim. Sonra diyorum ki Rabbin senin duanı niye kabul etsin bu kadar günaha rağmen.
Benim miğdemde şişkinlik oluyor kronik gastrit rahatsızlığı var. Stres kaynaklı olabileceği söylendi trankobuskas falan da yazdılar ama içmedim biraz ilginç bir ilaç olduğu için korktum. Her neyse.. Ben sürecimi çoğu bozuşumun sebebleri olarak şunları gözlemledim:
1-)Ben de anksiyete var miğdem şiştiği zaman gaz oluyor ve miğdem kasılıyor nefes almakta güçlük çekiyorum bu gerçekten miğdem dolayı ama ben korkuyorum ve dehşete kapılıyorum bu korkudan kurtulmak için kendimi orada buluyorum.
2-)7.Günlere ulaştığımda öylesine bir korku kaplıyor ki beni ellerim ayaklarım çok heyecanlı bir hal alıyor göğüsümde hissediyorum heyecanı ve sanki kalbime vuracakmış gibi korkuyorum ve kendimi orada buluyorum.
3-)Sanki gerçek bir ilişki yaşasam o gerçek ilişkiden de nasılsa bıkıcam düşüncesine kapılıyorum.
4-)Hayatta mutlu olmanın, eğlenmenin artık bana lâyık olmadığı düşüncesine kapılıyorum; hep stres,endişe ve korku ile mücadele edecekmişim gibi hissediyorum.
5-)PMO’yu bıraksam dâhi hiçbir şeyin düzelmeyeceğini, beynimin çalışmasının bozulduğunu düşünüyorum. Bırakmanın da imkansıza yakın olarak görüyorum çünkü korkular beni çok korkutuyor.
—Arkadaşlar durumum bu özetle. Yüzlerce kez denememe rağmen yine başarısız oldum. Yakında askere gideceğim Allah nasip ederse. Orada da korkular yaşamaktan korkuyorum. Yedek subay olarak başvurdum silahlar falan korkmak istemiyorum cesur olmak istiyorum. Birçoğunuz bu nasıl biri diyorsunuz ama gerçekten normalde mental olarak güçlü biriyim ama bir türlü yapamadım, bu durumu yenemedim. Beynimde karıncalanmalar oluyor, başım dönüyor falan. Sevgili bu süreci başarıyla tamamlamış olan arkadaşlar; bu yaşadıklarım dopamin ile alakalı mı? sizce ilaç kullanmalı mıyım? ilaçsız pmo yapmadan dayanabilirsem ne kadar sürede düzelirim? düzelme durumun nedir?
… Okuduğunuz için TEŞEKKÜR EDERİM
