O kadar çabalıyorum, uğraşıyorum her şey için ama tekrar tekrar kaybediyorum. Kendimi sevmeye, geliştirmeye, insanlarla birlikte olmaya çalışıyorum. Ne arkadaşlarımla bir arada olmaktan, ne spor yapmaktan, ne kitapçı kitapçı dolaşmaktan artık zevk alamıyorum. Hayatıma zarar veriyor diye sevgilimden ayrılmıştım. 14 Ay oldu ve hala rüyamda onu görüyorum. 100lerce benden hoşlanan kız oldu (yanlış anlamayın artistlik yapmıyorum duruşumdan davranışlarımdan etkileniyorlar sadece) en sonunda kafaya koyup biriyle buluştum. Yok arkadaş tamam cinsel olarak uyarılıyorum, ama o kadar. Ne bir gelecek istiyorum ne de onunla olmak. Bugün artık cinsel isteğim de gitti, monk modedayım zaten kafayı takmıyorum umrumda değil pek.
En çok istediğimiz ve bastırılmış isteklerimiz rüyamızda karşılık bulurmuş. Bilinçaltımız bizimle böyle iletişim kurarmış, bizi böyle uyarırmış. Üst beynimle söylemem gerekirse ben bu kızı da istemiyorum iğrenç bir insan. Ayrılıktan sonra ne yapılması gerekiyorsa yaptım ama yok benim kanımda böyle bir şey yok. Neden hala onu istiyorum? Yaşım 19, pek çok erkeğin aksine 13 yaşımdan beri kendimi geliştiriyorum. İzmir gibi bir yerde yaşıyorum cinsel kaynağa erişimim çok, en kötü giderim bostanlıya 1 2 saatte bulurum birini, yapmışlığım var. Ama beynim cinsellik değil sadece onunla olmak istiyor. Bir şey yapmak değil onun yanında bulunmak, sarılmak, onunla olmak, elini tutmak. Aksine yaptığım her aktivite kendimi kandırıyorum gibi hissettiriyor. Yapmak istediğim (yapamadığım) bir şey var ve boş boş şeylerle uğraşıyorum.
Bilmiyorum, çok iradeli disiplinli istediğini bilen bir insan olarak bilinirim (onlara göre hayatım çok sıkıcı çünkü). Ama hayatta ilk defa bir alanda yenildim. Ne yapmam gerek gerçekten bilmiyorum. İçimi döküp rahatlamak ve öneri almak istedim. Buraya kadar okuduysan teşekkürler...
En çok istediğimiz ve bastırılmış isteklerimiz rüyamızda karşılık bulurmuş. Bilinçaltımız bizimle böyle iletişim kurarmış, bizi böyle uyarırmış. Üst beynimle söylemem gerekirse ben bu kızı da istemiyorum iğrenç bir insan. Ayrılıktan sonra ne yapılması gerekiyorsa yaptım ama yok benim kanımda böyle bir şey yok. Neden hala onu istiyorum? Yaşım 19, pek çok erkeğin aksine 13 yaşımdan beri kendimi geliştiriyorum. İzmir gibi bir yerde yaşıyorum cinsel kaynağa erişimim çok, en kötü giderim bostanlıya 1 2 saatte bulurum birini, yapmışlığım var. Ama beynim cinsellik değil sadece onunla olmak istiyor. Bir şey yapmak değil onun yanında bulunmak, sarılmak, onunla olmak, elini tutmak. Aksine yaptığım her aktivite kendimi kandırıyorum gibi hissettiriyor. Yapmak istediğim (yapamadığım) bir şey var ve boş boş şeylerle uğraşıyorum.
Bilmiyorum, çok iradeli disiplinli istediğini bilen bir insan olarak bilinirim (onlara göre hayatım çok sıkıcı çünkü). Ama hayatta ilk defa bir alanda yenildim. Ne yapmam gerek gerçekten bilmiyorum. İçimi döküp rahatlamak ve öneri almak istedim. Buraya kadar okuduysan teşekkürler...
