Ragnar Odinson
Mezun
- Katılım
- 10 Mar 2021
- Mesajlar
- 389
- Tepki puanı
- 883
- Puanları
- 160
Dostlar merhaba. Bir süredir forumdan uzaktım ve forumdan uzak kalıp bir şeyleri başarabilirim diye bir sürece girdim ancak şu an gerçekten içinde bulunduğum durum 23 yıllık ömrümde karşılaştığım en zorlu durumlardan biri olabilir.
Okuldan mezun oldum ve artık bir mühendisim. Ancak işsiz bir mühendisim. Stajlarımı iyi yerlerde yaptım, network oluşturdum, hocalarla aramı iyi tuttum, projelerin içinde yer aldım ve almaya devam ediyorum. Şu anda TÜBİTAK desteği alan bir projem var devam etmekte olan. Ancak nereye başvursam iş için hep kapılar suratıma kapandı. Bazı yerler deneyimli kişiler arıyordu, bazı yerler mülakata çağırıp sonrasında mülakatı iptal etti, bazı yerler hiç geri dönmedi. En az 15 yere başvurdum ve elimde var sıfır. Bir yandan iş arıyorum ki deneyim kazanabileyim, para kazanabileyim diye. Ancak şuan için pek olumlu bir tablo yok. Kendime dikkat etmeye çalışıyorum, hayatımı düzene sokmaya çalışıyorum. Aileme yük olmamak için elimden gelen ne varsa yapmaya çalışıyorum. Ailem ise bu düşüncelerimi reddediyor ve saçmaladığımı düşünüyorlar.
Genel durumu bu şekilde özetleyebilirim. Başlığı böyle yazmamın sebebine geleyim. Şu an anlaşılıyor ki iş bulamıyorum ve bu durum böyle devam edecek gibi görünüyor. Ayrıca özel sektörü de aşağı yukarı bildiğim için pek de özel sektöre bulaşmak istemiyorum. Çünkü benim alanımda haftada 60 saat çalışma ve komik miktarlarda maaşlar söz konusu oluyor yeni başlayanlarda. KPSS sınavına çalışmaya karar verdim, bir iki kitap aldım, hangi dersi nasıl çalışmam gerektiğini de öğrendim ve kendime bir plan hazırladım. Ancak şöyle bir şey de aklıma takıldı. Askerliği her türlü yapmam gerekiyor. İki sene tecilim var bunda bir şüphe yok. Eğer ki yaparsam ya yedek subay olarak ya da iş bulursam bedelli olarak yapma planım vardı ancak bu iş bulma süreci üçüncü ayına girmek üzere ve yaşadığım şeyler psikolojik olarak beni yıpratmaya başladı. Aldığım retler, hayatta yaşadığım olaylar, çevremde olan olaylar derken psikolojik baskı gitgide artmaya başladı. Askerliği şu an bir kaçış olarak görüyorum. Birçok faydası var eğer ki yedek subay olarak yaparsam askerliği ama normal 6 aylık askerlik denk gelme riski de var ve böyle olursa KPSS'nin de tehlikeye girme durumu var. Yedek subay olarak da yaparsam yine tehlikeye girecek.
Bir tarafım, kır dizini çalış efendi gibi KPSS'ye diyor askerliğe falan karışmadan, diğer bir tarafım git askere paşalar gibi yedek subay ol o zaman çalışırsın diyor. Ne yapacağıma karar veremedim. Önümüzdeki hafta Şubat celbinin duyurusu yapılır muhtemelen ve yeni ay içinde buna karar vermem gerekecek.
Sizce bu durumda ne yapmam gerek? Yanlış yaptığım ya da eksik yaptığım bir şey varsa söylerseniz o eksiğimi, hatamı kapatabilirim. Üçüncü kişilerin de görüşüne ihtiyacım var ve sizlerin bu durumda iyi analizler yapabileceğinize dair inancım tam.
Cevaplarınızı bekliyorum.
Okuldan mezun oldum ve artık bir mühendisim. Ancak işsiz bir mühendisim. Stajlarımı iyi yerlerde yaptım, network oluşturdum, hocalarla aramı iyi tuttum, projelerin içinde yer aldım ve almaya devam ediyorum. Şu anda TÜBİTAK desteği alan bir projem var devam etmekte olan. Ancak nereye başvursam iş için hep kapılar suratıma kapandı. Bazı yerler deneyimli kişiler arıyordu, bazı yerler mülakata çağırıp sonrasında mülakatı iptal etti, bazı yerler hiç geri dönmedi. En az 15 yere başvurdum ve elimde var sıfır. Bir yandan iş arıyorum ki deneyim kazanabileyim, para kazanabileyim diye. Ancak şuan için pek olumlu bir tablo yok. Kendime dikkat etmeye çalışıyorum, hayatımı düzene sokmaya çalışıyorum. Aileme yük olmamak için elimden gelen ne varsa yapmaya çalışıyorum. Ailem ise bu düşüncelerimi reddediyor ve saçmaladığımı düşünüyorlar.
Genel durumu bu şekilde özetleyebilirim. Başlığı böyle yazmamın sebebine geleyim. Şu an anlaşılıyor ki iş bulamıyorum ve bu durum böyle devam edecek gibi görünüyor. Ayrıca özel sektörü de aşağı yukarı bildiğim için pek de özel sektöre bulaşmak istemiyorum. Çünkü benim alanımda haftada 60 saat çalışma ve komik miktarlarda maaşlar söz konusu oluyor yeni başlayanlarda. KPSS sınavına çalışmaya karar verdim, bir iki kitap aldım, hangi dersi nasıl çalışmam gerektiğini de öğrendim ve kendime bir plan hazırladım. Ancak şöyle bir şey de aklıma takıldı. Askerliği her türlü yapmam gerekiyor. İki sene tecilim var bunda bir şüphe yok. Eğer ki yaparsam ya yedek subay olarak ya da iş bulursam bedelli olarak yapma planım vardı ancak bu iş bulma süreci üçüncü ayına girmek üzere ve yaşadığım şeyler psikolojik olarak beni yıpratmaya başladı. Aldığım retler, hayatta yaşadığım olaylar, çevremde olan olaylar derken psikolojik baskı gitgide artmaya başladı. Askerliği şu an bir kaçış olarak görüyorum. Birçok faydası var eğer ki yedek subay olarak yaparsam askerliği ama normal 6 aylık askerlik denk gelme riski de var ve böyle olursa KPSS'nin de tehlikeye girme durumu var. Yedek subay olarak da yaparsam yine tehlikeye girecek.
Bir tarafım, kır dizini çalış efendi gibi KPSS'ye diyor askerliğe falan karışmadan, diğer bir tarafım git askere paşalar gibi yedek subay ol o zaman çalışırsın diyor. Ne yapacağıma karar veremedim. Önümüzdeki hafta Şubat celbinin duyurusu yapılır muhtemelen ve yeni ay içinde buna karar vermem gerekecek.
Sizce bu durumda ne yapmam gerek? Yanlış yaptığım ya da eksik yaptığım bir şey varsa söylerseniz o eksiğimi, hatamı kapatabilirim. Üçüncü kişilerin de görüşüne ihtiyacım var ve sizlerin bu durumda iyi analizler yapabileceğinize dair inancım tam.
Cevaplarınızı bekliyorum.