Son Paylaşımlar

Sitemize Hoşgeldiniz NeverFap Türkiye

Bize katılmak için kayıt olabilir veya giriş yapabilirsiniz.

Forum Rehberi >>>

Neverfap Türkiye Forum kurallarını öğrenmeniz ceza almanızı engeller. Kurallarımızı okuyunuz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Yönetimle İletişime Geç >>>

Sitemizi kullanırken yaşadığınız sorun ve önerilerinizi yöneticiler ile paylaşabilirsiniz. Sağdaki simgeye tıklayarak gidebilirsiniz.

Hayatı Yaşayamamış Hissetmek

Don Zenon

Mars Yolcusu
Katılım
18 Kas 2020
Mesajlar
60
Tepki puanı
136
Puanları
43
Merhaba arkadaşlar. Genelde burayı sizlere biraz olsun katkıda bulunmak veya kendim için bir motivasyon kaynağı olarak kullansam da bugün daha çok kendi üzerimdeki bir durumu aktaracağım. Bu konu hakkında gerçek hayatımdaki bazı kişiler ve arkadaşlarımla da konuşmuşsam da herhalde içimdekiler tam olarak aktaramadım. Belki burada benimle aynı durumda olan diğer arkadaşlar da vardır. Zaten hala buraya geliyorsam da benimle benzer şeyler yaşamış, beni anlayan bu ortam sayesindedir. İsteyen olursa benimle özelden de konuşabilir.

Sıkıntım şu ki geçmişten bir türlü kurtulamıyorum. Gerçekten her açıdan berbat bir lise dönemi yaşadım. Diğer sınıf arkadaşlarıma göre çok daha uzakta oturuyordum o yüzden onlarla lise boyunca pek bir etkinliğim olmadı. Zaten sınıfımda hızlı bir gruplaşma olmuştu. O dönemi kaçırıp üstüne o dönem yaptığım bazı hatalar yüzünden kötü bir ilk izlenim bırakınca da lise boyu arkadaşsız kaldım. Aslında evet, sınıfta konuştuğum anlaştığım kişiler olsa da asla öyle ileri bir arkadaşlık olmadı. 9. sınıfta derslerim yüzünden uzun süreli bir depresyon yaşadıysam da kimse yanımda durmadı. Bu yalnızlık belki beni güçlendirdi ama işin sonunda pek de düzelemedim. Lisem böyle arkadaşsız sürerken bir sevgilim de olmadı. Liseyi sevilmeden bitiren bir avuç insandan biriyim sanırım. 12. sınıfta çok sevdiğim birisi oldu, benim gibi içine kapanık birisi olarak da ona karşı çokça adım attım. 2 defa yemeğe bile gittik. Karantina döneminde buluşamadık ama sosyal medyada çokça konuştuk yazıştık. En sonunda ona açılsam da beni sevmediğini söyledi. Haftalarca hatta aylarca korkunç bir üzüntü öfke ve nefret duyguları yaşadım. Öfkem ve nefretim hayata karşıydı. Şu anda da geriye bakınca içimde kendime karşı bir öfke var. Yaşayamadığım anılar için. Anıları olmayan bir insanım adeta. Çevremdeki insanların güzel bir yaşanmışlıkları oldu. Arkadaşları oldu, artık belki olmasa bile sevgilileri oldu, her şeye rağmen sevildiler. Bense buranın tabiri ile hayatı hep ikinci viteste yaşadım. O nefret ve öfke bir türlü aklımdan çıkmıyor.

Geçen günlerde üniversitemizin okullar açılmadan önce bir ön buluşması oldu. Oraya katıldım. Eskisine göre daha sosyalim. Eskiden yaptığım hataları yapmamaya çalışıyorum. Ama hala o ruh halinden sıyrılamadım. Kendimi güzel bir geleceğin olduğu konusunda ikna etmeye çalışıyorum. Ama içimde yine her şeyin böyle süreceğine dair olumsuz bir hava var. Her şeyi geç yapmak, hayata geç katılmak, gençliği heba etmek, yaşıtlarıma göre bu kadar ıssız kalmak içimde tarifi imkansız bir ağırlık yaratıyor. Ne yapacağım bilemiyorum.
 

Luxx

Merkür Yolcusu
Katılım
12 Kas 2020
Mesajlar
140
Tepki puanı
212
Puanları
58
Daha önünde uzun bir hayat var.Senin gibi benim de lise hayatım berbattı.İleri düzeyde arkadaşlıklarım oldu ama hepsi yalanmış şimdi arayan soran kimse yok.Geçmiş geçmişte kaldı,artık değiştiremeyiz.İlk önce bunu kendine kabul ettirmen lazım.(Aynanın karşısına geç ve boşver de kendine)Ek olarak müzik dinlemeni öneririm ben müzik dinleyerek hiç kendimi yalnız hissetmezdim.
not:İnsanlarla sosyalleşmeye devam et dostum her şey kendiliğinden olacaktır.
 

Don Zenon

Mars Yolcusu
Katılım
18 Kas 2020
Mesajlar
60
Tepki puanı
136
Puanları
43
Daha önünde uzun bir hayat var.Senin gibi benim de lise hayatım berbattı.İleri düzeyde arkadaşlıklarım oldu ama hepsi yalanmış şimdi arayan soran kimse yok.Geçmiş geçmişte kaldı,artık değiştiremeyiz.İlk önce bunu kendine kabul ettirmen lazım.(Aynanın karşısına geç ve boşver de kendine)Ek olarak müzik dinlemeni öneririm ben müzik dinleyerek hiç kendimi yalnız hissetmezdim.
not:İnsanlarla sosyalleşmeye devam et dostum her şey kendiliğinden olacaktır.
Dediklerini yaptım uzun süre ama içine bir kez böyle bir şey girdikten sonrası zor. Evet belki önümde uzun bir hayat var. Ama son paragraflarda dediğim gibi. Her şeyi geç yapıyor, kendimi geç gerçekleştiriyor gibi hissediyorum. Yaşım 20. Bu yaşlarımı hiç böyle hayal etmemiştim. Daha hayata dair bir birikimim yok. Kendimi mağaradan çıkmış gibi hissediyorum.
 

Gelişimsabırister

Uranüs Yolcusu
Katılım
5 Kas 2020
Mesajlar
281
Tepki puanı
381
Puanları
111
Ya lise hayatı güzel olan var mı? Benim de idare ederdi çok kötü geçmedi ama daha güzel geçebilirdi. Bu düşünce insanı üzüyor. Bazı zamanlar kötü geçer bazı zamanlar güzel geçer. Sen bugün ne yapıyorsun geleceğin için? Onu haber ver. Bugünleri nasıl hatırlamak istiyorsun ilerde? Travmatik şeyler yaşadıysan psikoloğa git derdim. Bazı şeyleri atlatmak kendi başına zordur. Ama senin durumunda gitmene gerek var mı sen düşün. Geçmişi geride bırakabilirsin. Ne güzel üniversiteye başlamışsın. Üniversitede güzel arkadaşlıklar edin. Yepyeni bir hayat haritası açıldı önünde. Gelecekten umutlu ol. Neden geçmişi tekrar edesin ki? Gelecek bambaşka güzellikler getirecek.
 

The King

Deneyimli Üye
Katılım
7 Eki 2020
Mesajlar
296
Tepki puanı
759
Puanları
160
Kaç yaşındasın ki hayatı yaşayamadın? Lise dönemleri demişsin, o dönemlerde başarılı bir profil çizebilmen için gerçekten iyi/sağlıklı bir ailede büyümüş olman gerekirdi. Onların baskıları, limitleri, kırmızı çizgileri adamı hep 3-0 geriye atar. Ama bu henüz kafanın olgunlaşmadığı dönemlerde yaşanabilecek sorunlardan biridir genelde. Lisede hangimiz iyiydik ki? Ben leş gibi bir ortaokul-lise profili çizmiştim. Son sene bir tık açıldım. Ama sonra hatalarımın farkına üniversitede de varamadığımı fark ettim. Yani demem o ki, liseye taktığın kafayla 2-3 sene daha geriye atarsın kendini.

Aile ve sağlıklı bir çevre kişiyi çocukluktan ergenlik sonrası sürece kadar özgüven ve hayata tutunma konusunda ileriye atıyor. Ama şu anda kafan bir şeyleri çok daha iyi alıyor ki, bu meseleler üzerine düşünmeye başlamış, yol için çare aramaktasın. Ezilmiş bir çocuğun kendimi nasıl iyi edebilirim, arayışı olmaz. O, durumunu kabullenmiştir. Lisede de böyledir zaten hep. O yüzden çıkış arasan da bulamazsın o dönemlerde bir türlü. Genelde o yaşlarda ateistliğin, piercingin, alkolün, sigaranın ve hatta uyuşturucunun dahi, başlaması genelde bundandır. Kişi başka bir arayışın peşindedir. Ama arayışı kavrayacak bir zihne sahip değildir. Çünkü onu körelten insanların düşünce yapısıyla bugünlere gelen biriyken, bu durumdan çıkmak için hâlâ o körelmiş zihniyeti kullanır. 200-300 metrelik bir zinciri vardır ama özgür olduğunu zanneder. O yüzden sosyalleşemez, o yüzden başarılı olmakta zorlanır. Ta ki, kaosun farkına varana dek. Bu bazen birinin kaybıdır, bazen kız arkadaşının terk etmesi, bazen birinden işittiğin bir laf. Ama sonra değişim başlar. Değişimin başlaması gerektiğini fark ettiği noktada.

Ne olduysa oldu artık. İstersen ailenden taciz gör, arkadaşlarından eziyet fark etmiyor. Kimsenin umurunda değil bu. Maalesef ki değil. Acı gelecek belki sana ama değil. Ailen bir noktaya kadar yanında, iyi sandıkların da öyle. Ama sen bir noktada yalnızsın. Yalnızken kendine katabildiklerin senin sağlamlığını oluşturuyor. Hayat boyu böyle sürmeyecek. Ama öyle bir şey inşa edeceksin ki yalnız kalmaktan korkmayacaksın. Bugüne kadar başına bu gelmişse eğer, sürekli yalnız kalmışsan, tebrik ederim artık kimse seni "yalnızlıkla" korkutamaz. Yani bu şu demek, yaşadıkların sana bir şeyler verecek. Verdiklerini alabilirsen, hayat karşına bir daha benzer şeyleri çıkarmaz. Dersini almışsındır çünkü. Ama hâlâ aynıysan, benzerlerini yaşarsın ta ki anlayana dek, gelişim bunu gerektirir hayatta genelde...

İşte bu noktada artık o geride kalan yıllarını değiştiremesen bile, TAM ŞU AN, gelecekte demiyorum, ŞU AN, kendine yeni bir hayat bahşedebilirsin. Şu an kimsin? Ne olduğunu, neyi sevip, neden korktuğunu her şeyini yaz. Kim olmak istiyorsun? İdealindeki sen kim? Bunu da tanımla. O idealindeki sen için yazabildiğin kadar madde yaz. Sonra neyi değiştirmek istediğini, idealindeki sen için neleri hayatına adapte etmen gerektiğini belirle. Bunu geleceğe atma. Yarın falan değil. Bunu yaptığın andan itibaren yeni bir sen için gün başlamış olsun.

Erteledikçe acın büyüyecek. Kaçtıkça kovalanacaksın lanetli geçmişin tarafından. Artık onun geçtiğini kabullen. Çıkarabildiğin dersi çıkar, gerisini boşver gitsin. Bazen bazı şeyleri yaşamak gerekir. Çok oku... Psikolojiye ilgin varsa bol bol oku. Geliştirecek seni. Dehşet bir bakış açısı kazanacaksın hayata karşı.

Bilmiyorum.. Dehlizden çıkması zor. Gerçekten kolay olmayacak. Ama değişimi kovaladıkça sana geleceğine emin olabilirsin. Konuşmanda, sohbetinde bir hata varsa, ya da dış görünümünde endişe duyduğun ve değiştirilebilecek bir şey, onları düzeltmeye çalış. Ha burnun gariptir, ona bir şey yapamazsın, kabullen o zaman. Yüksek sesle kitap oku. Sesine tahammül et. Ayna karşısında konuş, videoya al konuşmalarını onları izle, tahammül et kendine. Sen kendine tahammül etmezsen falancası umursamaz seni. Sev kendini. Kim ne yaptı, geçmişte ne olduysa oldu artık. Sen madem bunların farkındasın, değiştirecek gücü de bulabilirsin kendinde.

Herkes seni depresyona sokabilir ama kimse çıkmana yardımcı olmaz, unutma bu dediğimi.

Gerçekten yazarken çok fazla tecrübeden aktarılmış bilgiler paylaşmaya çalıştım. Umarım fayda verir sana. Üniversite hayatını harap etmeni istemem. Bu zihniyet ona da sebep olabilir çünkü. İyi davran kendine. Sen bugün varsın diye dünya var, senden sonra senin için bir anlamı olmayacak çünkü.
 

BloodRien

Yoda
Katılım
8 Haz 2021
Mesajlar
441
Tepki puanı
690
Puanları
160
Merhaba arkadaşlar. Genelde burayı sizlere biraz olsun katkıda bulunmak veya kendim için bir motivasyon kaynağı olarak kullansam da bugün daha çok kendi üzerimdeki bir durumu aktaracağım. Bu konu hakkında gerçek hayatımdaki bazı kişiler ve arkadaşlarımla da konuşmuşsam da herhalde içimdekiler tam olarak aktaramadım. Belki burada benimle aynı durumda olan diğer arkadaşlar da vardır. Zaten hala buraya geliyorsam da benimle benzer şeyler yaşamış, beni anlayan bu ortam sayesindedir. İsteyen olursa benimle özelden de konuşabilir.

Sıkıntım şu ki geçmişten bir türlü kurtulamıyorum. Gerçekten her açıdan berbat bir lise dönemi yaşadım. Diğer sınıf arkadaşlarıma göre çok daha uzakta oturuyordum o yüzden onlarla lise boyunca pek bir etkinliğim olmadı. Zaten sınıfımda hızlı bir gruplaşma olmuştu. O dönemi kaçırıp üstüne o dönem yaptığım bazı hatalar yüzünden kötü bir ilk izlenim bırakınca da lise boyu arkadaşsız kaldım. Aslında evet, sınıfta konuştuğum anlaştığım kişiler olsa da asla öyle ileri bir arkadaşlık olmadı. 9. sınıfta derslerim yüzünden uzun süreli bir depresyon yaşadıysam da kimse yanımda durmadı. Bu yalnızlık belki beni güçlendirdi ama işin sonunda pek de düzelemedim. Lisem böyle arkadaşsız sürerken bir sevgilim de olmadı. Liseyi sevilmeden bitiren bir avuç insandan biriyim sanırım. 12. sınıfta çok sevdiğim birisi oldu, benim gibi içine kapanık birisi olarak da ona karşı çokça adım attım. 2 defa yemeğe bile gittik. Karantina döneminde buluşamadık ama sosyal medyada çokça konuştuk yazıştık. En sonunda ona açılsam da beni sevmediğini söyledi. Haftalarca hatta aylarca korkunç bir üzüntü öfke ve nefret duyguları yaşadım. Öfkem ve nefretim hayata karşıydı. Şu anda da geriye bakınca içimde kendime karşı bir öfke var. Yaşayamadığım anılar için. Anıları olmayan bir insanım adeta. Çevremdeki insanların güzel bir yaşanmışlıkları oldu. Arkadaşları oldu, artık belki olmasa bile sevgilileri oldu, her şeye rağmen sevildiler. Bense buranın tabiri ile hayatı hep ikinci viteste yaşadım. O nefret ve öfke bir türlü aklımdan çıkmıyor.

Geçen günlerde üniversitemizin okullar açılmadan önce bir ön buluşması oldu. Oraya katıldım. Eskisine göre daha sosyalim. Eskiden yaptığım hataları yapmamaya çalışıyorum. Ama hala o ruh halinden sıyrılamadım. Kendimi güzel bir geleceğin olduğu konusunda ikna etmeye çalışıyorum. Ama içimde yine her şeyin böyle süreceğine dair olumsuz bir hava var. Her şeyi geç yapmak, hayata geç katılmak, gençliği heba etmek, yaşıtlarıma göre bu kadar ıssız kalmak içimde tarifi imkansız bir ağırlık yaratıyor. Ne yapacağım bilemiyorum.
Benimde sevgilim olmadı lise 3 üm insanları yanımda istemiyorum kendime uygun bir arkadaş lisede göremiyorum açıkcası instagram kafalı insanlar var okulda gerçekten çok sıkıcı geliyo kız konusuda sıkıcı açıkcası sevmek için seviyo insanlar neden seviyosun dediğimde kimse bir şey diyemiyo ilişkiler için vücuttan fazlası lazım belki dahada fazlası . Ben böyle düşünüyorum bana kalırsa sürekli ve sürekli kendini geliştir her şeyle ilgilen her şeyi oku sana göre biri illa çıkar kız veya arkadaş ortamı .
 

Samuray

Son Dopamin Bükücü
Üst Düzey Moderatör
Katılım
15 May 2021
Mesajlar
800
Tepki puanı
1,841
Puanları
160
instagram kafalı insanlar var
Bu kişiler genellikle belirli davranış kalıplarına ve amaçlara göre yaşadığı için onlarla takılınca zaten bu yüzden sosyal ve işe yarar hissediyorsun. Bir kere aralarına girdiğin anda bir süre görüş mesafen daralıyor, farkındalığın azalıyor. Bu "sosyal medya için yaşam" felsefesi bazen virüs gibi yayılabiliyor işte... Neden yazdım bilmiyorum ama üzülüyorum o insanlara içimi döktüm.
 

BloodRien

Yoda
Katılım
8 Haz 2021
Mesajlar
441
Tepki puanı
690
Puanları
160
Bu kişiler genellikle belirli davranış kalıplarına ve amaçlara göre yaşadığı için onlarla takılınca zaten bu yüzden sosyal ve işe yarar hissediyorsun. Bir kere aralarına girdiğin anda bir süre görüş mesafen daralıyor, farkındalığın azalıyor. Bu "sosyal medya için yaşam" felsefesi bazen virüs gibi yayılabiliyor işte... Neden yazdım bilmiyorum ama üzülüyorum o insanlara içimi döktüm.
Olum harbiden lan çok haklısın bütün dediklerine katılıyorum fakat ben üzülmüyorum . Herkes kendini geliştirmek zorunda bunun içinde benim yapabileceğim bir şey yok tabiki buda üzücü kısım benim için . Her neyse biz dünyadan sorumlu değiliz .
 

Don Zenon

Mars Yolcusu
Katılım
18 Kas 2020
Mesajlar
60
Tepki puanı
136
Puanları
43
Dostum bu sorunu uzun süre yaşadım. Berbat ve gibi bir durum. Nasıl çözdüm dersin?

Bolca zaman geçtikten sonra azalsa bile devam edecek, kurtulamadığını hissedeceksin ki hissediyorsun. Bolca zamandan kastım 2-3 yıl.

Benim derdim sosyallikten yana çok yoktu ama o sorunu sosyalleşerek günden güne tamamen etkisiz hale getiriyorsun. Bir süre sonra yalnız kaldım, şunu yapamadım vs. gibi saçma düşünceleri gerçekleştirdikçe geç olmadığını, erkende olmadığını herkesin kendine göre bir hayatı, kendine göre bir zamanı olduğunu anlıyorsun (bkz. izafiyet, yaşamak ve gözlem :)).

Başka sorunların varsa yüzleşmeni öneririm. Unutamadığım ve beni aldatan kız arkadaşımla tam 2 kez yüzleştikten sonra kız arkadaş edinebilmiştim, yılla yıllar sonra... O beni bırakalı, unutalı aylar olsa bile unutamamıştım. Böyle durumlarda yüzleşmek en iyisi. Gerçi ben tekrar tavlayıp sonra yol vermeyi seçtikten sonra yüzleştim :).

Yenilik her şeydir. Sosyalleşmeye, yeni şeylere açık ol. Yapamadım, yapmak istiyorum vs. ne istiyorsan gerçekleştirecek koca bir zamanın var artık. Farklı müzik türlerini dinle; oyun havası dinle o kadar kötü değişmiş :); dans etmeye çalış veya kursuna git, tavlanamaz, zor tavlanır denen kızları tavla, kendine bir tarz oluştur, bakımlı ol veya öğren, berberini değiştir; Şu yeni kuaförler bir garip hissettiriyor :); kısacası kendine bir şans tanı.

Düşün işte bilader önünde 30-40 yıl olduğunu düşün bir kez. Yapamadığım dediğin her şeyin içinden geçersin. Aptal yapıp durma.

!
Anladım aga. Elimden geldiğince yapacağım. Umarım birkaç ay veya yıl sonra baktığımda ne kadar boş yere üzüldüğümü görürüm. Bu arada, yaş kaçtı?
 

Don Zenon

Mars Yolcusu
Katılım
18 Kas 2020
Mesajlar
60
Tepki puanı
136
Puanları
43
Ya lise hayatı güzel olan var mı? Benim de idare ederdi çok kötü geçmedi ama daha güzel geçebilirdi. Bu düşünce insanı üzüyor. Bazı zamanlar kötü geçer bazı zamanlar güzel geçer. Sen bugün ne yapıyorsun geleceğin için? Onu haber ver. Bugünleri nasıl hatırlamak istiyorsun ilerde? Travmatik şeyler yaşadıysan psikoloğa git derdim. Bazı şeyleri atlatmak kendi başına zordur. Ama senin durumunda gitmene gerek var mı sen düşün. Geçmişi geride bırakabilirsin. Ne güzel üniversiteye başlamışsın. Üniversitede güzel arkadaşlıklar edin. Yepyeni bir hayat haritası açıldı önünde. Gelecekten umutlu ol. Neden geçmişi tekrar edesin ki? Gelecek bambaşka güzellikler getirecek.
Evet zaten genel sıkıntım geçmişin tekrar etmesi üzerineydi. Bir de o yaşanmamışlıl geç kalmışlık duygusu. İnsan biraz düşünüp üzerinde durunca bazı şeyleri anlıyor. Sorumlu olduğum tek hayat kendiminki. Buna da tutunacağım. Teşekkür ederim
 

Don Zenon

Mars Yolcusu
Katılım
18 Kas 2020
Mesajlar
60
Tepki puanı
136
Puanları
43
Buraya gelip yazan, fikrini belirten, yaşadıklarını paylaşan tüm arkadaşlara teşekkür ederim. Burada bunları yazmak aslında yukarıdaki bir arkadaşın da dediği üzere içimdekilerle yüzleşmemi sağlıyor. Yüzleştikçe dertler küçülüyor. Sizlere de tavsiyem böyle yapmanız. Zaten bu koca forum pmo meselesi ile yüzleşmek üzere kurulmuş. Buna katkı yapan arkadaşların süreçleri daim olsun.
 

araba

Yeni Fapstronot
Katılım
28 Ara 2020
Mesajlar
11
Tepki puanı
15
Puanları
4
Merhaba
Geçmişe sürekli takılı kalmak okb nin bir belirtisi olabilir. Çünkü hayatta her yaptığı şeyi mükemmel yapmak isteyen, hayatta her şeyi deneyimlemek isteyen insanlar ne yaparsa yapsın sürekli birşeyleri eksik yaptığını, birşeyleri kaçırdıpı hissine kapılabilir. Sen de okb var demiyorum ama okb diye sorunlarını internette aratırsan belki sana yardımcı olabilir
Eğer geçici bişeyse bu düşüncelerin normaldir zaren herkes zamann zaman bu hislere kapılır. Ama sürekli böyleyse, her zaman başkalarının yaptıklarıyla kendini kıyaslıyorsan takıntılı bir insan olabilirsin.
 

Enki

Satürn Yolcusu
Katılım
11 Nis 2021
Mesajlar
165
Tepki puanı
294
Puanları
91
Konum
Yks Muharebesi
Lise 1 civarlarında sınıfın neredeyse çoğuyla muhabbetim vardı, geriye baktığım zaman keşke bu kadar arkadaşım olmasa diyorum. Gerçekten çok toxic arkadaşlıklarım da oldu hiç ortak muhabbetim olmayan insanlarla zaman çürüteceğime keşke kendime vakit ayırsaydım diyorum.
Ki araya pandemi muhabbeti girdi ve dileğim gerçekleşti. 1.5 Yıl lise hayatı okudum sadece(12. sınıfım ve açığa geçtim) ve bu 1.5 yıl bomboş arkadaşlıklar kurdum.Velhasıl kelam bomboş arkadaşların olacağına hiç olmasın senin için daha iyi
Universitende başarılar umarım iyi arkadaşlıklar edinirsin
 

jojokmo

Venüs Yolcusu
Katılım
8 Şub 2021
Mesajlar
26
Tepki puanı
111
Puanları
39
İnsanları etkileme çabası görüyorum, geçmişle ilgili yazdığın her satır arasında "öyle yaptığım için beni beğenmediler,aralarına almadılar" gibi şeyler mevcut. Sosyal medya takıntısının ve popüler olma kaygısının bir sonucu bu, önce kendini etkile
 
Katılım
10 Mar 2021
Mesajlar
370
Tepki puanı
830
Puanları
160
Dostum, aynı düşünce yapısına ben de sahibim. Şu ana kadar hiç kız arkadaşım olmadı(21 yaşındayım). Ve pek arkadaşım da yok. Etrafımdaki insanlara baktığımda imreniyorum. Nasıl başarabiliyorlar diye. Ama şöyle bir gerçek var ve bazen kabullenemediğim oluyor. Üniversite ve lisedeki ortamlar tamamen geçici. Şu anda kendine katabildiğin kadar değer kat ve kendine üniversite sonrasında muhteşem bir ortam hazırla. Çünkü hem para kazanacaksın hem belki evin olacak hem de insanlarla daha çok bağ kurabilme imkanın olacak.

Ben şu anda kendimi, üniversite sonrası ortamımı hazırlamak için geliştiriyorum. Her ne kadar pek arkadaşım olmasa da imrendiğim insanların çoğunlukla boş insanlar olduğunu fark etmem pek uzun sürmüyor.

Özet olarak, bu konuyu kafana takmana gerek yok. Üniversiteye yeni başladıysan ve girişken biriysen ortam yapabilirsin ancak asıl hedefin üniversite sonrası ortamını güzelleştirmek için çalışmak. Üniversiteyi 4 sene boyunca gideceğin bir iş olarak kabul et ve ona göre hareket et.
 

Ahmed-

Jüpiter Yolcusu
Katılım
25 Eyl 2021
Mesajlar
165
Tepki puanı
235
Puanları
64
buranın en küçüğü oldum :D. 10.sinifa gidiyorum. Okulda çoğunlukla çoğu kişiyle konuşuyorum. Ama samimi olmamaya dikkat ediyorum. Sınavsız bir tane Anadolu lisesindeyim . Böyle yerlere gitdiyseniz zaten benden daha iyi bilirsiniz arkadaşlık ortamını. Ortaokulda çok arkadaşım vardı da ne oldu. Beni aşşagıya çektiler. Keşke ozaman öyle şeyler yapmasaydım diyorum. Ama hala geç değil. Hiç bir zaman da geç olmuyacak.?
 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape5
shape6
Üst