Aşırı Bağlanıyorum

Hades · 3 Tem 2021

Evet yine ben ve yine sorunlarımdan biri...

Buraya yazdığım sorunlarımın hiçbirini a bu bende var hadi bunu da sorayım diye yazmıyorum bunlar bende uzun zamandır olan şeyler ve forumun amacı dışına çıkmamak için arka arkaya yazmıyorum. Bu arada sadece araştırıp sonuç bulamazsam size geliyorum.

Sorunuma gelecek olursam;
"İnsanlara bağlanmam ve onlar ilgilerini kestiğinde kendimi kötü hissetmem"
Bunun ilk nedenleri ailemden fazla sevgi görmemiş olmam olabilir bunu değiştiremem. İkinci nedeni yalnız ve özgüvensiz olmam. Yalnızlık hariç eskiye göre iyiyim. Ama bu duyguyu kontrol altına alabilir miyim? (bağlanma duygusunu) bunu sormak istedim nasıl yapabilirim? Ben de normalden fazla bir insanlara bağlanma ve alışma var diye düşünüyorum.

hedonist · 3 Tem 2021

bos zamanini doldurman lazim o kisiden daha onemli bi amacin olmali

Hades · 3 Tem 2021

hedonist' Alıntı:
bos zamanini doldurman lazim o kisiden daha onemli bi amacin olmali

Bunu zaten yapıyorum ama yine de aklımın bir köşesinde durmaya devam ediyor. Ve yapacağım işi de bozuyor

neurosoft · 3 Tem 2021

Hades' Alıntı:
"İnsanlara bağlanmam ve onlar ilgilerini kestiğinde kendimi kötü hissetmem"

Böyle bir durumda olduğum zaman genelde kendimi kötü hissederim. Bazen sevdiğim insanların gerçekten beni arayıp sormadıklarını düşünüyorum. Ben onlara mesajla hal hatır sorduğum için haliyle aynısını onlar içinde bekliyorum. Tabii ki bu olmayınca da depresif, mutsuz birisi oluveriyorum. Problem tamamen zihinsel sanırım. Bu yüzden düşüncelerimizi değiştirmediğimiz müddetçe bu sorunu aşmak imkansız. Bana bunu herkesin söylediğinden ve kimsenin bunu nasıl yapacağımızı göstermediğinden dert yanacaksınız belki de... Şöyle bir parantez açalım o halde: Öncelikle insan ruhi olarak kaotik(aslında bir düzen teşkil eder elbette. Lakin işin içinde belki de binlerce değişken olunca sağımız solumuz belli olmuyor.) bir varlıktır. Ne zaman ne yapacağı belli olmaz. Haliyle dün size çok enerjik gelen bir insanın yarın belki de kendi kıyameti yaklaşırcasına melankoliye kapılması sizi şaşırtmasın. Şimdi olaya insanın kaotik olduğu bilinciyle yaklaşırsak arkadaşlarınızdan her gün aynı şekilde ilgi alaka görmeyi beklemekte saçmalık olur. Evet belki çok üzüldük, onların bize değer vermediğini ve tamamen vakit kaybı yaratıklar olduğunu düşündük. Lakin duygularımızın yoğunluğundan kaynaklı gün yüzüne çıkan bu negatif düşünceler aslında tepelerinden bakınca hiçte geçerli ya da doğru düşünceler değiller. Peki iyi hoş ta, bu gene de onların bize ilgi vermediği gerçeğini değiştirmiyor, haliyle mutsuzluğumuz ve depresif ruh halimiz devam ediyor. Ne yapmalıyız? Aslında bu noktada düşünce yapımızın şekillendiği zihnimizde bunu bir problem olarak değil yalnızca işleyişi itibariye 4 mevsime benzeyen hayatın bir parçası olarak kodlamakla işe başlamak belki de yapacağımız en sağlam hamlemiz olacaktır. Bu noktadan sonra sevdiğimiz insanların hal ve tavırlarındaki değişimi merkezileştirmekten ziyade basit bir olgu olarak yorumlayacağımız için zihnen daha ferah bir düşünce yapısına sahip olmak bizim için daha kolay olacaktır. Sonrasında aslında hepimizin ağzında klişeleşmiş bir cümle var: "hobini bul adamım!". Ben sana hobini bul, spor yap, takma kafana gibi içi boş bir takım şeyler söylemeyeceğim. Sen bunları zaten bilen olgun bir insansın. Ve biliyorum ki hobilerinde vardır. Benim sana tavsiyem üzerlerine gidebildiğin kadar gitmen yönünde olacak. Örneğin ben fl studioyla uğraşıp müzik yapmaya çalışıyorsam yeni projemde kayda değer bir sonuç alana kadar uğraşacağım. Neden peki? İnsan yapısı gereği(buna fıtratta diyebiliriz elbette.) yeni bir şeyler yapmadan, bir şeylerin varsayılan ayarlarını kurcalamadan rahat olamayan ve depresyona giren bir varlıktır. Bu sebeple benim tutkum neyse ona öyle bir dalmalıyım ki dopamin akışım sağlansın. Serotonin balans dengem korunsun. Özetle konfor alanından çıkmalısın dostum. Buna küçük değişimlerle başlayabilirsin. Her zaman dinlediğin müziklerden alıştıklarını sil yenilerini yükle. Her zaman yürüyüş yaptığın rotanı değiştir yeni yollarla haşır neşir ol. Buna gerekirse kendini zorla. Ama keyif almaya bak.

İradeavcısı · 3 Tem 2021

Hades' Alıntı:
Evet yine ben ve yine sorunlarımdan biri...

Buraya yazdığım sorunlarımın hiçbirini a bu bende var hadi bunu da sorayım diye yazmıyorum bunlar bende uzun zamandır olan şeyler ve forumun amacı dışına çıkmamak için arka arkaya yazmıyorum. Bu arada sadece araştırıp sonuç bulamazsam size geliyorum.

Sorunuma gelecek olursam;
"İnsanlara bağlanmam ve onlar ilgilerini kestiğinde kendimi kötü hissetmem"
Bunun ilk nedenleri ailemden fazla sevgi görmemiş olmam olabilir bunu değiştiremem. İkinci nedeni yalnız ve özgüvensiz olmam. Yalnızlık hariç eskiye göre iyiyim. Ama bu duyguyu kontrol altına alabilir miyim? (bağlanma duygusunu) bunu sormak istedim nasıl yapabilirim? Ben de normalden fazla bir insanlara bağlanma ve alışma var diye düşünüyorum.

İnsanlara bağlanmak derken biraz daha açar mısın ?
Karşı cinse mi
Arkadaşa mı
Ya da nasıl birşey

Hades · 3 Tem 2021

neurosoft' Alıntı:
Böyle bir durumda olduğum zaman genelde kendimi kötü hissederim. Bazen sevdiğim insanların gerçekten beni arayıp sormadıklarını düşünüyorum. Ben onlara mesajla hal hatır sorduğum için haliyle aynısını onlar içinde bekliyorum. Tabii ki bu olmayınca da depresif, mutsuz birisi oluveriyorum. Problem tamamen zihinsel sanırım. Bu yüzden düşüncelerimizi değiştirmediğimiz müddetçe bu sorunu aşmak imkansız. Bana bunu herkesin söylediğinden ve kimsenin bunu nasıl yapacağımızı göstermediğinden dert yanacaksınız belki de... Şöyle bir parantez açalım o halde: Öncelikle insan ruhi olarak kaotik(aslında bir düzen teşkil eder elbette. Lakin işin içinde belki de binlerce değişken olunca sağımız solumuz belli olmuyor.) bir varlıktır. Ne zaman ne yapacağı belli olmaz. Haliyle dün size çok enerjik gelen bir insanın yarın belki de kendi kıyameti yaklaşırcasına melankoliye kapılması sizi şaşırtmasın. Şimdi olaya insanın kaotik olduğu bilinciyle yaklaşırsak arkadaşlarınızdan her gün aynı şekilde ilgi alaka görmeyi beklemekte saçmalık olur. Evet belki çok üzüldük, onların bize değer vermediğini ve tamamen vakit kaybı yaratıklar olduğunu düşündük. Lakin duygularımızın yoğunluğundan kaynaklı gün yüzüne çıkan bu negatif düşünceler aslında tepelerinden bakınca hiçte geçerli ya da doğru düşünceler değiller. Peki iyi hoş ta, bu gene de onların bize ilgi vermediği gerçeğini değiştirmiyor, haliyle mutsuzluğumuz ve depresif ruh halimiz devam ediyor. Ne yapmalıyız? Aslında bu noktada düşünce yapımızın şekillendiği zihnimizde bunu bir problem olarak değil yalnızca işleyişi itibariye 4 mevsime benzeyen hayatın bir parçası olarak kodlamakla işe başlamak belki de yapacağımız en sağlam hamlemiz olacaktır. Bu noktadan sonra sevdiğimiz insanların hal ve tavırlarındaki değişimi merkezileştirmekten ziyade basit bir olgu olarak yorumlayacağımız için zihnen daha ferah bir düşünce yapısına sahip olmak bizim için daha kolay olacaktır. Sonrasında aslında hepimizin ağzında klişeleşmiş bir cümle var: "hobini bul adamım!". Ben sana hobini bul, spor yap, takma kafana gibi içi boş bir takım şeyler söylemeyeceğim. Sen bunları zaten bilen olgun bir insansın. Ve biliyorum ki hobilerinde vardır. Benim sana tavsiyem üzerlerine gidebildiğin kadar gitmen yönünde olacak. Örneğin ben fl studioyla uğraşıp müzik yapmaya çalışıyorsam yeni projemde kayda değer bir sonuç alana kadar uğraşacağım. Neden peki? İnsan yapısı gereği(buna fıtratta diyebiliriz elbette.) yeni bir şeyler yapmadan, bir şeylerin varsayılan ayarlarını kurcalamadan rahat olamayan ve depresyona giren bir varlıktır. Bu sebeple benim tutkum neyse ona öyle bir dalmalıyım ki dopamin akışım sağlansın. Serotonin balans dengem korunsun. Özetle konfor alanından çıkmalısın dostum. Buna küçük değişimlerle başlayabilirsin. Her zaman dinlediğin müziklerden alıştıklarını sil yenilerini yükle. Her zaman yürüyüş yaptığın rotanı değiştir yeni yollarla haşır neşir ol. Buna gerekirse kendini zorla. Ama keyif almaya bak.

Teşekkür ederim de olay aslında birinin bana bir gün ilgili bir gün ilgisiz olması değil aslında. Tam açık yazamamışım. Mesela biriyle konuşursun sohbet eder takılırsın vs. Sonra bir şey olur ve arkadaşlığınız sohbetiniz biter. Kişi artık hayatımda değil ve bana olan ilgisi de yok ben aslında burada kişiyi değil ilgisini özlüyorum bunu fark ettim.

Hades · 3 Tem 2021

H.arun' Alıntı:
İnsanlara bağlanmak derken biraz daha açar mısın ?
Karşı cinse mi
Arkadaşa mı
Ya da nasıl birşey

Her ikisi de. Yani biriyle yakın olursun samimi olursun sonra bir şekilde arkadaşlığınız/ilişkiniz biter. Ben onlarla kendi içimde fazla bağ kurduğum için unutmak hayatıma devam etmek konusunda biraz zorluk çekiyorum. Kız, erkek, büyük, küçük. Eğer biriyle samimi olduysam eğlenmişsek vs. Sonrasında kendi hayatıma devam etmek biraz sıkıntı oluyor

uçurtma avcısı · 4 Tem 2021

benim kendi deneyimimi anlatayım. ben çok kişi değil bir kaç kafa dengi arkadaş severim ve onlara aşırı derecede bağlanırım. artık adamlar anlar onlarsız hiçbişey gibi hissettiğimi ve beni kullanmaya başlarlar beni pekde takmamaya başlarlar okul hayatım aynende böyle geçti toplasan 4 tane böyle arkadaşım oldu ve hepside beni bu şekilde ekerek arkadaşlığımızın bitmesine sebep oldu tabii ben seninde aynı şekilde kopmakda zorlandığım için hep kendimden taviz vererek arkadaşlık süremi uzattım. belki klasik olcak ama kaçan kuvalanır taktiğini uyguluyorum artık ve gerçektende işe yarıyo.
o adama aşırı bağlanmak isteği hala var ama ben seviyemi koruyorum kovalamıyorum artık kendimden taviz vermemi benden fedakarlık yapmamı istiyorsa yapıyorum ve o bana aynı şekilde yapmassa arkadaşlığımı bozmak yerine asla kendimden gereksiz fedakarlık yapmıyorum. daha yalnız oluyorum böyle yaparak belki ama gerçekten kendimden taviz verdiğim durumlara göre çok daha mutluyum. seninkinin farklı bir versyonu oldu sanırım ben buna benzettim ama o yüzden yazdım.

lazkurt037 · 4 Tem 2021

Merhaba dostum bende aynı şekilde çok kolay bağlanıyorum. Bunu çok duygusal olmama bağlıyorum. Bu durumun beni çok üzdügunu fark ettim, özellikle yaşadığım yoğun stresli ilişkiden sonra insanlara duvar örmüş durumdayım. Şunu unutmamalısın; hayatına giren her insanın bir rolü var, rolleri bitince gidecekler. Senin bunlardan deneyim kazanman ve kendini geliştirmen gerek bu şekilde büyüyoruz. Yeni insanlarla tanışmak zorunda kalırsam tanışıyorum. Sonra sessizleşiyorum, gözlemliyorum. Bensiz de idare edebildiklerini gördükten sonra çekiliyorum ve yeni insanlar arıyorum bu şekilde fazla bağlanmıyorum belki denemek istersin.

Hades · 4 Tem 2021

uçurtma avcısı' Alıntı:
benim kendi deneyimimi anlatayım. ben çok kişi değil bir kaç kafa dengi arkadaş severim ve onlara aşırı derecede bağlanırım. artık adamlar anlar onlarsız hiçbişey gibi hissettiğimi ve beni kullanmaya başlarlar beni pekde takmamaya başlarlar okul hayatım aynende böyle geçti toplasan 4 tane böyle arkadaşım oldu ve hepside beni bu şekilde ekerek arkadaşlığımızın bitmesine sebep oldu tabii ben seninde aynı şekilde kopmakda zorlandığım için hep kendimden taviz vererek arkadaşlık süremi uzattım. belki klasik olcak ama kaçan kuvalanır taktiğini uyguluyorum artık ve gerçektende işe yarıyo.
o adama aşırı bağlanmak isteği hala var ama ben seviyemi koruyorum kovalamıyorum artık kendimden taviz vermemi benden fedakarlık yapmamı istiyorsa yapıyorum ve o bana aynı şekilde yapmassa arkadaşlığımı bozmak yerine asla kendimden gereksiz fedakarlık yapmıyorum. daha yalnız oluyorum böyle yaparak belki ama gerçekten kendimden taviz verdiğim durumlara göre çok daha mutluyum. seninkinin farklı bir versyonu oldu sanırım ben buna benzettim ama o yüzden yazdım.

Biraz benziyor ama ama tam olarak bu şekilde değil

Hades · 4 Tem 2021

lazkurt037' Alıntı:
Merhaba dostum bende aynı şekilde çok kolay bağlanıyorum. Bunu çok duygusal olmama bağlıyorum. Bu durumun beni çok üzdügunu fark ettim, özellikle yaşadığım yoğun stresli ilişkiden sonra insanlara duvar örmüş durumdayım. Şunu unutmamalısın; hayatına giren her insanın bir rolü var, rolleri bitince gidecekler. Senin bunlardan deneyim kazanman ve kendini geliştirmen gerek bu şekilde büyüyoruz. Yeni insanlarla tanışmak zorunda kalırsam tanışıyorum. Sonra sessizleşiyorum, gözlemliyorum. Bensiz de idare edebildiklerini gördükten sonra çekiliyorum ve yeni insanlar arıyorum bu şekilde fazla bağlanmıyorum belki denemek istersin.

O konuda haklısın. Mesela ilk defa uzak mesafe ilişkim vardı. ilişki 2 ay sürdü sürmesine ama benim onu unutmam 8 ayımı aldı. burada bende duygusal olarak baya baya dipte olduğumu fark ettim ama o süreden sonra güçlenmiş olacağım ki eskisi kadar bağlanıp acı çekmiyorum. "Bensiz de idare edebildiklerini gördükten sonra çekiliyorum ve yeni insanlar arıyorum" derken ne demek istedin tam olarak?

lazkurt037 · 4 Tem 2021

Hades' Alıntı:
O konuda haklısın. Mesela ilk defa uzak mesafe ilişkim vardı. ilişki 2 ay sürdü sürmesine ama benim onu unutmam 8 ayımı aldı. burada bende duygusal olarak baya baya dipte olduğumu fark ettim ama o süreden sonra güçlenmiş olacağım ki eskisi kadar bağlanıp acı çekmiyorum. "Bensiz de idare edebildiklerini gördükten sonra çekiliyorum ve yeni insanlar arıyorum" derken ne demek istedin tam olarak?

İnsanlara bakıyorum onlarla iletişimimi kurmuşum verebileceğimi verip, almışım. Onların hayatı devam ettiğine göre benimki de etmeli diye düşünüyorum. Tabi bazen ters tepebiliyor insanlar neden böyle yapıyorsun filan diyorlar bende böyleyim diyip siyriliyorum çünkü ileride daha çok bağlanıyorum. Duygusal bağ kuruyorum sarılmak istediğim filan oluyor gerçi temas bağımlılığın kaynaklanıyor sanırım. Öyle işte

Hades · 4 Tem 2021

lazkurt037' Alıntı:
İnsanlara bakıyorum onlarla iletişimimi kurmuşum verebileceğimi verip, almışım. Onların hayatı devam ettiğine göre benimki de etmeli diye düşünüyorum. Tabi bazen ters tepebiliyor insanlar neden böyle yapıyorsun filan diyorlar bende böyleyim diyip siyriliyorum çünkü ileride daha çok bağlanıyorum. Duygusal bağ kuruyorum sarılmak istediğim filan oluyor gerçi temas bağımlılığın kaynaklanıyor sanırım. Öyle işte

Aslında iyi yapıyorsun. Çünkü onların çoğu bunu meraktan soruyorlardır senden önce unutmuşlardır. Olabildiğince insanlara sarılmaktan kaçınıyorum zaten..

SDG · 4 Tem 2021

Hades' Alıntı:
Evet yine ben ve yine sorunlarımdan biri...

Buraya yazdığım sorunlarımın hiçbirini a bu bende var hadi bunu da sorayım diye yazmıyorum bunlar bende uzun zamandır olan şeyler ve forumun amacı dışına çıkmamak için arka arkaya yazmıyorum. Bu arada sadece araştırıp sonuç bulamazsam size geliyorum.

Sorunuma gelecek olursam;
"İnsanlara bağlanmam ve onlar ilgilerini kestiğinde kendimi kötü hissetmem"
Bunun ilk nedenleri ailemden fazla sevgi görmemiş olmam olabilir bunu değiştiremem. İkinci nedeni yalnız ve özgüvensiz olmam. Yalnızlık hariç eskiye göre iyiyim. Ama bu duyguyu kontrol altına alabilir miyim? (bağlanma duygusunu) bunu sormak istedim nasıl yapabilirim? Ben de normalden fazla bir insanlara bağlanma ve alışma var diye düşünüyoru

SDG · 4 Tem 2021

Hades' Alıntı:
Evet yine ben ve yine sorunlarımdan biri...

Buraya yazdığım sorunlarımın hiçbirini a bu bende var hadi bunu da sorayım diye yazmıyorum bunlar bende uzun zamandır olan şeyler ve forumun amacı dışına çıkmamak için arka arkaya yazmıyorum. Bu arada sadece araştırıp sonuç bulamazsam size geliyorum.

Sorunuma gelecek olursam;
"İnsanlara bağlanmam ve onlar ilgilerini kestiğinde kendimi kötü hissetmem"
Bunun ilk nedenleri ailemden fazla sevgi görmemiş olmam olabilir bunu değiştiremem. İkinci nedeni yalnız ve özgüvensiz olmam. Yalnızlık hariç eskiye göre iyiyim. Ama bu duyguyu kontrol altına alabilir miyim? (bağlanma duygusunu) bunu sormak istedim nasıl yapabilirim? Ben de normalden fazla bir insanlara bağlanma ve alışma var diye düşünüyorum.

Bana burada kaygılı bağlanma var gibi geldi. Çocuklukta ailenle olan ilişkin sonraki ilişkilerinde beklentilerini, korkularını etkiliyor. Uzman değilim tabi ki bu sadece benim yorumum. Düzeltilebilir bir şey. Ben terapiye gittikten sonra düzeldim örneğin.
Ailenle olan ilişkin de düzelir, yakın olduğun insanlarla olan ilişkin de düzelir. Daha kaliteli olur.
Bu kendi başına yapılabilir mi bilmiyorum, farkındalığının yüksekliğine, değişime olan direncine bağlı, terapide de bu süre kişiden kişiye değişir. Bazıları değişime daha yatkındır, daha heveslidir, bazılarına toprağa yaklaşır gibi yaklaşmak gerekir. Sularsın, gübrelersin, çapalarsın ardından sabırla vaktinin gelmesini, emeğinin çimlenmesini beklersin.

İlgini çekerse instagramdan küçük ilham kutusunu takip edebilirsin.

Hades · 4 Tem 2021

SDG' Alıntı:
Bana burada kaygılı bağlanma var gibi geldi. Çocuklukta ailenle olan ilişkin sonraki ilişkilerinde beklentilerini, korkularını etkiliyor. Uzman değilim tabi ki bu sadece benim yorumum. Düzeltilebilir bir şey. Ben terapiye gittikten sonra düzeldim örneğin.
Ailenle olan ilişkin de düzelir, yakın olduğun insanlarla olan ilişkin de düzelir. Daha kaliteli olur.
Bu kendi başına yapılabilir mi bilmiyorum, farkındalığının yüksekliğine, değişime olan direncine bağlı, terapide de bu süre kişiden kişiye değişir. Bazıları değişime daha yatkındır, daha heveslidir, bazılarına toprağa yaklaşır gibi yaklaşmak gerekir. Sularsın, gübrelersin, çapalarsın ardından sabırla vaktinin gelmesini, emeğinin çimlenmesini beklersin.

İlgini çekerse instagramdan küçük ilham kutusunu takip edebilirsin.

Yanıtın için teşekkür ederim. Doğru olabilir. Ben uzun zamandır psikoloğa gitmeyi düşünüyorum ama aileme söylersem birden ne oldu diye düşünebilirler. Çünkü onlar için benim hayatım; güllük gülistanlık hiçbir şeyi kafama takmayan bir insanım, şanslıyım..
Farklı kitaplar okuyorum ama farkındalığımı nasıl geliştirebilirim?
Bu arada instagram kullanmıyorum YouTube kanalı ya da İnternet sitesi var mı onların?

JakeDunn · 4 Tem 2021

Bakıyorum da bahanelerinin ardına saklanmaya meyillisin. Bu sorunun nedeni kendini yeterli görememen. Ben mükemmelim veya ben çok kötüyüm yerine ben yeterliyim diyememenden kaynaklı.

Hades · 4 Tem 2021

JakeDunn' Alıntı:
Bakıyorum da bahanelerinin ardına saklanmaya meyillisin. Bu sorunun nedeni kendini yeterli görememen. Ben mükemmelim veya ben çok kötüyüm yerine ben yeterliyim diyememenden kaynaklı.

Sanırım kendimi yeterli görmem için çok çalışmam gerek

JakeDunn · 4 Tem 2021

Hades' Alıntı:
Sanırım kendimi yeterli görmem için çok çalışmam gerek

Tabii çalışman gerekiyor. Ne kadar ekmek kadar köfte. Zor değil gerçekten.

Hades · 4 Tem 2021

JakeDunn' Alıntı:
Tabii çalışman gerekiyor. Ne kadar ekmek kadar köfte. Zor değil gerçekten.

Kendime bir plan hazırlamıştım ancak çalıştığım için haftada 1 uyabilirim o plana. hafta içi işten gelince çoğunlukla mental olarak yorgun oluyorum ve plana uysam da faydası olmuyor. ama kafama koydum 1 seneyi geçmeden buradan kurtulup kendi işimi kuracağım.

Sitemize Hoşgeldiniz NeverFap Türkiye

Bize katılmak için kayıt olabilir veya giriş yapabilirsiniz.

Forum Rehberi >>>

Yönetimle İletişime Geç >>>

Aşırı Bağlanıyorum

Satürn Yolcusu

Ay Yolcusu

Satürn Yolcusu

neurosoft

Misafir

Jüpiter Yolcusu

Satürn Yolcusu

Satürn Yolcusu

Ay Yolcusu

Yeni Fapstronot

Satürn Yolcusu

Satürn Yolcusu

Yeni Fapstronot

Satürn Yolcusu

Yoda

Yoda

Satürn Yolcusu

Admin

Satürn Yolcusu

Admin

Satürn Yolcusu

Hakkımızda

NeverFap Akademi Bağlantıları

Çevrimiçi İstatistikleri