furkan11
Yeni Üye
- Katılım
- 6 Nis 2021
- Mesajlar
- 3
- Tepki puanı
- 6
- Puanları
- 3
Arkadaşlar yoldaşlar merhaba. Aşağıdaki tavsiyem sadece kendi tecrübeme dayalı ve çözümün hiçbir kesinliği yok Sanırım krizi nasıl geçeceğimizi biliyorum.
18.günde monk moddayım. Enerjimi zorla bi yere yönlendirmiyorum. Ne keyifliyse onu yapıyorum. Yksye çalışmam gerekiyor ama çalışırken sıkıldığım için çalışmıyorum.
2 kriz yaşadım. bunları inanılmaz acı çekerek atlattım. Ama zorlanarak direnerek değil enerjimi bir yere yönlendirerek değil nasıl atlattığımı biraz sonra anlatıcam. Krizlerimin bir tanesi oyun kriziydi. İnanılmaz bağımlilık yapıcı bir oyun yıllarımı çaldı. Yüzlerce kez bırakmaya çalıştım ama bırakmaya çalışmak krizi daha da büyüttü. Şu an oyundan kurtuldum. oynamak istemiyorum.
pmo da önceki süreclerimde krizlerden kaçmaya çalıştığım için ve krizlere meydan okumaya çalıştığım için kaybediyordum.
Bu 18 günlük monk mode sürecimde 5. günde ağır pmo krizi geldi. Kriz geldiğinde ne enerjimi bir yere yönlendirdim ne de başka bir şey hiçbir sey yapmadım. Sadece krizi kabul ettim ve kabul ettim Beynimde inanılmaz fanteziler dönüyordu. Hareketsiz kaldım ve bilinçaltımdaki korkularım uyanmaya başladı. Hayatta kalma korkusu. Nesilini devam ettirememe korkusu. Kızlarla konuşma korkusu.o an zihinden geçen fantezilerin asla gerçek olmadığı korkusu. Ben sadece krizi ve bu korkuları kabul ettim. ve hiçbir şey yapmadım. kriz bitmek üzereyken istemsizce hicbir sey olmamış gibi kalktım yataktan. Kriz ruhsal acı yaşattı bana. ve sanki beynimdeki kriz döngüsü son bulmuş gibi hissediyorum. tetikleyicilere bakmıyorum. Karşıma çıkıyor etkilenmiyorum. Özeti kriz geldiginde krizi kabul edip hiçbir sey yapmamak. O krizin size verdiği gerilimi ve acıyı hissetmek demek. Kaçmıyacaksınız veya meydan okumayacaksınız. sadece kabul edip zihindeki programın silinmesini bekliyeceksiniz. Lütfen yorum atın sadece ilk kez boyle bir çözüm ortaya attığim için tartışmak istiyorum.
18.günde monk moddayım. Enerjimi zorla bi yere yönlendirmiyorum. Ne keyifliyse onu yapıyorum. Yksye çalışmam gerekiyor ama çalışırken sıkıldığım için çalışmıyorum.
2 kriz yaşadım. bunları inanılmaz acı çekerek atlattım. Ama zorlanarak direnerek değil enerjimi bir yere yönlendirerek değil nasıl atlattığımı biraz sonra anlatıcam. Krizlerimin bir tanesi oyun kriziydi. İnanılmaz bağımlilık yapıcı bir oyun yıllarımı çaldı. Yüzlerce kez bırakmaya çalıştım ama bırakmaya çalışmak krizi daha da büyüttü. Şu an oyundan kurtuldum. oynamak istemiyorum.
pmo da önceki süreclerimde krizlerden kaçmaya çalıştığım için ve krizlere meydan okumaya çalıştığım için kaybediyordum.
Bu 18 günlük monk mode sürecimde 5. günde ağır pmo krizi geldi. Kriz geldiğinde ne enerjimi bir yere yönlendirdim ne de başka bir şey hiçbir sey yapmadım. Sadece krizi kabul ettim ve kabul ettim Beynimde inanılmaz fanteziler dönüyordu. Hareketsiz kaldım ve bilinçaltımdaki korkularım uyanmaya başladı. Hayatta kalma korkusu. Nesilini devam ettirememe korkusu. Kızlarla konuşma korkusu.o an zihinden geçen fantezilerin asla gerçek olmadığı korkusu. Ben sadece krizi ve bu korkuları kabul ettim. ve hiçbir şey yapmadım. kriz bitmek üzereyken istemsizce hicbir sey olmamış gibi kalktım yataktan. Kriz ruhsal acı yaşattı bana. ve sanki beynimdeki kriz döngüsü son bulmuş gibi hissediyorum. tetikleyicilere bakmıyorum. Karşıma çıkıyor etkilenmiyorum. Özeti kriz geldiginde krizi kabul edip hiçbir sey yapmamak. O krizin size verdiği gerilimi ve acıyı hissetmek demek. Kaçmıyacaksınız veya meydan okumayacaksınız. sadece kabul edip zihindeki programın silinmesini bekliyeceksiniz. Lütfen yorum atın sadece ilk kez boyle bir çözüm ortaya attığim için tartışmak istiyorum.