Az önce 90. günümde nüksettim (süreci bozdum). Kendimi korkunç hissediyorum. Kelimenin tam anlamıyla internet sekmesini henüz kapattım. Zirveye ulaştığım anda, üzerime büyük pişmanlık, utanç ve suçluluk duygusu yağdı. Gün olarak hiç bu kadar ilerlememiştim... Hiç...
10 yaşında porno izlemeye başladım ve işte 12 yıl sonra burdayım. Her zaman bunun yanlış olduğunu biliyordum, her zaman zarar verici olduğunu biliyordum. Bu bir bağımlılık. Aileleri, kariyerleri, ilişkileri ve özgüvenleri mahvediyor. Uyuşturucu bağımlılığı kadar ciddiye alınmasını isterdim. Bazı yönlerden daha da kötü, çünkü istediğimiz zaman erişebiliyoruz. Bir cihazı arka cebimizden çıkartabilir, her zaman ve her yerde izleyebiliriz ve genellikle hiçbir maliyeti yok.
Bu korkunç bir şey.
Ben de porno bağımlılığının kadınlar arasında da tanınmasını istiyorum. Bir kadın olarak bazen çok yalnız hissediyorum. Çoğunuzun erkek olduğunu biliyorum ve bence kendinizi ve etrafınızdakileri daha iyi hale getirmek için çok çalışmanız harika ama kadınların bu kadar nadir olmamalarını diliyorum. Pazar okulunda (kilise okulu), genç kızlara bunun kaygan bir eğim olduğunu hiç açıklamadılar, sadece erkeklere açıkladılar. Bu HERKES tarafından konuşulmalı.
Her neyse, sadece yaptıklarımdan dolayı kendimi kötü hissediyorum. Kendimden başkasını suçlayamam. Ayrılma şansım vardı. Bilgisayarım dondu, telefon çaldı, vb. Bütün bu işaretler bana yapmamamı söyleyip durdu. Kendimden çok iğreniyorum.
Bitirdikten sonra, insanların ne söylediklerini görmek için videonun yorumlarına göz gezdirdim. Videodaki kadını nesneleştiren hanzo erkekler... Beni ürpertti. Ancak p*rno budur, katılan herkesi, özellikle de kadınları nesneleştirir.
Bazıları bunu yapan kadınların rıza gösterdiğini ve bunun büyük bir mesele olmadığını savunacaklar ve söyleyecekler, ancak bunu yaşamlarını sürdürmek için yapan insanlar başlarına son derece büyük bir sorun alır. Daha önce o yaşam tarzına bulaştım ve bu benim hayattaki en büyük pişmanlığım. Kendime olan saygım çok düşüktü, beni nasıl mahvettiğini anlamadım. Bugün, birisinin beni tanıyabileceği korkusuyla yaşıyorum. Bu fotoğrafları ve videoları yıllar önce sildim, ancak internette her şey kalıcı. Bununla ilgili hala kâbuslar görüyorum. isimsiz olarak çevrimiçi yaşıyorum ve gerçek ismimi asla hesaplar gibi şeylerde kullanmam çünkü birisinin beni tanımasından korkuyorum.
Özellikle bana şantaj yapabileceklerinden endişe duyduğum birkaç adam vardı. Her gün korku içinde yaşıyorum. Daha önce kimseye geçmişimden bahsetmedim. Sadece yazarak üzülüyorum.
P*rnografi tüketerek insanlar bunu destekliyorlar. Tabi şimdi buna rıza gösterebilirler, fakat bundan 5, 10, 15 yıl sonra ne olacak? Neredeyse yasal olan kolej kızlarının bu videoları kalbimi kırıyor. Pişman olacaklar. Her yaş buna pişman olacak.
Sanırım şimdi başıboş dolaşıyorum. Bunu yıllardır saklıyordum. Yorumlarınız ve birbirinize verdiğiniz destek için minnettarım. Bence bu çok tatlı ve güzel. Umarım bir gün mücadelelerimiz gerçek, geçerli bağımlılıklar olarak görülür ve bir gün gelecek nesle bulaşmasını önleyebiliriz.
(Reddit sitesinden alınmıştır.)
10 yaşında porno izlemeye başladım ve işte 12 yıl sonra burdayım. Her zaman bunun yanlış olduğunu biliyordum, her zaman zarar verici olduğunu biliyordum. Bu bir bağımlılık. Aileleri, kariyerleri, ilişkileri ve özgüvenleri mahvediyor. Uyuşturucu bağımlılığı kadar ciddiye alınmasını isterdim. Bazı yönlerden daha da kötü, çünkü istediğimiz zaman erişebiliyoruz. Bir cihazı arka cebimizden çıkartabilir, her zaman ve her yerde izleyebiliriz ve genellikle hiçbir maliyeti yok.
Bu korkunç bir şey.
Ben de porno bağımlılığının kadınlar arasında da tanınmasını istiyorum. Bir kadın olarak bazen çok yalnız hissediyorum. Çoğunuzun erkek olduğunu biliyorum ve bence kendinizi ve etrafınızdakileri daha iyi hale getirmek için çok çalışmanız harika ama kadınların bu kadar nadir olmamalarını diliyorum. Pazar okulunda (kilise okulu), genç kızlara bunun kaygan bir eğim olduğunu hiç açıklamadılar, sadece erkeklere açıkladılar. Bu HERKES tarafından konuşulmalı.
Her neyse, sadece yaptıklarımdan dolayı kendimi kötü hissediyorum. Kendimden başkasını suçlayamam. Ayrılma şansım vardı. Bilgisayarım dondu, telefon çaldı, vb. Bütün bu işaretler bana yapmamamı söyleyip durdu. Kendimden çok iğreniyorum.
Bitirdikten sonra, insanların ne söylediklerini görmek için videonun yorumlarına göz gezdirdim. Videodaki kadını nesneleştiren hanzo erkekler... Beni ürpertti. Ancak p*rno budur, katılan herkesi, özellikle de kadınları nesneleştirir.
Bazıları bunu yapan kadınların rıza gösterdiğini ve bunun büyük bir mesele olmadığını savunacaklar ve söyleyecekler, ancak bunu yaşamlarını sürdürmek için yapan insanlar başlarına son derece büyük bir sorun alır. Daha önce o yaşam tarzına bulaştım ve bu benim hayattaki en büyük pişmanlığım. Kendime olan saygım çok düşüktü, beni nasıl mahvettiğini anlamadım. Bugün, birisinin beni tanıyabileceği korkusuyla yaşıyorum. Bu fotoğrafları ve videoları yıllar önce sildim, ancak internette her şey kalıcı. Bununla ilgili hala kâbuslar görüyorum. isimsiz olarak çevrimiçi yaşıyorum ve gerçek ismimi asla hesaplar gibi şeylerde kullanmam çünkü birisinin beni tanımasından korkuyorum.
Özellikle bana şantaj yapabileceklerinden endişe duyduğum birkaç adam vardı. Her gün korku içinde yaşıyorum. Daha önce kimseye geçmişimden bahsetmedim. Sadece yazarak üzülüyorum.
P*rnografi tüketerek insanlar bunu destekliyorlar. Tabi şimdi buna rıza gösterebilirler, fakat bundan 5, 10, 15 yıl sonra ne olacak? Neredeyse yasal olan kolej kızlarının bu videoları kalbimi kırıyor. Pişman olacaklar. Her yaş buna pişman olacak.
Sanırım şimdi başıboş dolaşıyorum. Bunu yıllardır saklıyordum. Yorumlarınız ve birbirinize verdiğiniz destek için minnettarım. Bence bu çok tatlı ve güzel. Umarım bir gün mücadelelerimiz gerçek, geçerli bağımlılıklar olarak görülür ve bir gün gelecek nesle bulaşmasını önleyebiliriz.
(Reddit sitesinden alınmıştır.)
