Çok daha temiz olana dek büyük hayat hikayemi bu şekilde sürdüreceğim.
Bu yolculuğa 1 Haziran 2020'de başladım. çünkü bu çılgın şehirden taşınıyordum ve şehir merkezindeki yerleşim yerine doğru yola çıktım. Ev arkadaşı hayatından çıkıp kendi başıma yaşayacaktım. O zamana kadar PMO benim için sadece hissiz bir şey olmuştu ve ondan sıkılır olmuştum. Hep aynı eski b*ktan yolumda giderdim ve bunun bir kez ve sonsuza kadar durması gerektiğini anlamaya başlamıştım. Bu yaz çılgınca geçti. Önceki sezon 7 sezondur ilk kez tek başıma çim bakımı yapıyordum, bu yüzden işi iki kişilik yapıyordum (çoğu zaman uzun ve sıkı çalışma vardiyaları). O kadar çok çalıştığım için PMO'yu düşünmedim bile.
Eylül ayında herşeye yeniden başlama hissi, endişesi ve acayip bir şekilde sosyalleşme isteğiyle doldu içim. Spor salonunda daha fazla sosyalleşme ve arkadaşlarla takılmayı isteme beni zorlanmış hissettirmedi ama kesinlikle buna alışkın değildim. Bundan sonra depresyonla daha fazla anksiyete yaşamaya başladım. Zordu çünkü normalde bu olduğunda PMO'ya başvururdum ve bu benim kaçışım ve sözde motivasyonum olurdu.
Ayrıca yaklaşık 10 yıl önce birkaç kötü uyuşturucu deneyimlerim ve genel olarak karışık ergenlik duygularım olduğu donemlerde uğraştığım bir şey olan kötü anksiyete mide bulantısı sorunu yaşamaya başladım ve PMO'ya başladığım da o zamanlar oldu. Son birkaç yıldır yine ot içiyordum. Her zaman içtiğim miktarı aşmadığım ve sosyal durumlarda içmedigim sürece oldukça iyiydi. Çünkü hala bir profesyonel içici değildim ama bir iş gününün sonunda tüttürmem beni kesinlikle mutlu ediyordu. PMO ise kesinlikle yapması daha kolaydı ve hataya düşme olasılığı daha yüksek olduğundan daha olumsuzdu. Ayrıca bazen tüttürürken hala paranoya yolculuklarına çıkıyordum. Sadece gece yarısı bı fırt çekmek için uyanıp tüttürdüğümde oluyordu. Bunu her zaman deneyip hızlıca uykuya dalmak için yapardım. Bu paranoya yolculuklarını her zaman temelde unuturdum ve ertesi gün beni etkilemezdi. Şimdi geriye dönüp baktığımda, muhtemelen bunu tekrarlamaya devam etmem 'normal' değildi. Daha sonra ot tüttürmeyi bu şekilde kullanmayı bıraktım çünkü uyku kalitem artık çok iyi değildi.
Şimdi Eylül 2020'ye geri dönersek, tüm bu değişikliklerden geçerken işten sonra hala tüttürüyordum. Ta ki bir gece grip ve mide bulantısı hissi ve kötü baş ağrısı ile uyanıncaya dek... Önceki gece arkadaşlarımla hafiften tüttüruyordum ve kendimi çok iyi hissetmiştim. Bu çok tuhaftı çünkü artık kafamın iyi olmadığını biliyordum. Ertesi sabah işe gittiğimde daha kötü mide bulantım vardı ve kendimi iyileşmek için yalvarırken buldum. Birkaç saat sonra şu anda ot içmeyi bırakmam gerektiğini fark ettim (27 Eylül). Tüm bu her şeye yeniden başlama ve ağır iş yükü sürecinden geçiyordum, otu bir kaçış olarak kullanıyorum ve tüm bunlardan geçtiğimi geçici olarak unutturuyordu. Ayrıca yakın arkadaşlarıma ve anneme böyle bir süreçten geçtiğimle ve PMO'yu bıraktığımla ilgili görüştüm. Anneme bunu söylemek önemliydi. Kendimi tamamen sorumlu tutmak ve bağımlılıkları kendimden uzak tutmak için yaptım.
Eylül ayından bu yana bu yeniden yapılanma ya da adına her ne demek istiyorsanız tamamen çılgıncaydı! inişler ve çıkışlar ve şimdi yüzleşmem gerektiğini bildiğim bu zor geçmiş travmalarla uğraşacağım. Ama her zaman çok zaman geçtiğini ve asla üstesinden gelemeyeceğimi düşünmüştüm.
Ama aynı zamanda anksiyete mide bulantısıyla bir daha asla baş edemeyeceğimi düşünmüştüm ama kesinlikle yeterli oldu. Ayrıca son zamanlarda CBD'ye (sanırım bir uyuşturucu) başladım, endişeye biraz yardımcı oluyor ama kafanızdaki hala sizi rahatsız eden b*ku öldürmüyor... Ayrıca okumak için kitaplar aldım, özellikle iyi Hissetmek: Yeni Ruh Hali Terapisi kitabını. Bilişsel Terapi üzerine bir kitap, bağlı kalmak zor olabilir ama yazarak düşüncelerin çürütülmesine cok yardımcı olan alıştırmaları içeren bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bütün gün üzerinde çalıştığımı bildiğim bir şeye takılıp kalırsam, o gece o şeyin temelde saçma olmasının tüm nedenlerini yazıyorum. Tüm bu yeniden başlama sürecinde, gerçek tutkularımın ne olduğunu keşfettim ve bu sadece havalı olmaya çalışmak ve bir şeylere veya paraya sahip olmakla ilgili değil. Fakat yine de maalesef tutkularım için bile yeterince mativasyonum henüz yok. Bu aynı zamanda uyuşturucuyu yeni bırakmakla da ilgili olabilir. 2 yıllık bağımlılığımı unutamam ve bırakalı bir ay bile olmadı.
Şu anda kararlı bir hard mod sürecindeyim, ilk başta olduğu kadar kötü ve kafası karışık değilmişim gibi hissediyorum ve bir çeşit tuhaf hafif bir rahatlık hissediyorum. Ve bazen PMO'yla uğraşmak zorunda olmadığım ve temiz olduğumu bildiğim için coşkulu hissediyorum. Bunu nasıl başardım bilmiyorum. Ayrıca kendime sonsuza kadar böyle olmayacağını ve şu an pmo yapmamamın bir daha asla yapmayacağım anlamına gelmediğini hatırlatıyorum. Şu anda bir kız arkadaşımın ilerlememi bozacağını ve nihayetinde sürecimi tekrar beklemeye alacağımı düşünüyorum, bu nedenle aklım oralarda değil, benim için oncelik geleceğimde... Gelecek iş sezonunda kesinlikle bir partner bulacağım.
Eğer hala kendimi iyi hissetmez ve anksiyete mide bulantısı ile uğraşırsam ya da mutlu hissetmezsem ve 1 yıla kadar kendime gelmezsem kesinlikle doktora gidip bazı testler yaptıracağım. Bu aşamada yaklaşmakta olan herhangi bir büyük zihinsel çöküş görmüyorum ama ne olacağı da belli olmaz. Sadece 145 gün ama ilk güncellememi yapmak istedim.
Bu yolculuğa 1 Haziran 2020'de başladım. çünkü bu çılgın şehirden taşınıyordum ve şehir merkezindeki yerleşim yerine doğru yola çıktım. Ev arkadaşı hayatından çıkıp kendi başıma yaşayacaktım. O zamana kadar PMO benim için sadece hissiz bir şey olmuştu ve ondan sıkılır olmuştum. Hep aynı eski b*ktan yolumda giderdim ve bunun bir kez ve sonsuza kadar durması gerektiğini anlamaya başlamıştım. Bu yaz çılgınca geçti. Önceki sezon 7 sezondur ilk kez tek başıma çim bakımı yapıyordum, bu yüzden işi iki kişilik yapıyordum (çoğu zaman uzun ve sıkı çalışma vardiyaları). O kadar çok çalıştığım için PMO'yu düşünmedim bile.
Eylül ayında herşeye yeniden başlama hissi, endişesi ve acayip bir şekilde sosyalleşme isteğiyle doldu içim. Spor salonunda daha fazla sosyalleşme ve arkadaşlarla takılmayı isteme beni zorlanmış hissettirmedi ama kesinlikle buna alışkın değildim. Bundan sonra depresyonla daha fazla anksiyete yaşamaya başladım. Zordu çünkü normalde bu olduğunda PMO'ya başvururdum ve bu benim kaçışım ve sözde motivasyonum olurdu.
Ayrıca yaklaşık 10 yıl önce birkaç kötü uyuşturucu deneyimlerim ve genel olarak karışık ergenlik duygularım olduğu donemlerde uğraştığım bir şey olan kötü anksiyete mide bulantısı sorunu yaşamaya başladım ve PMO'ya başladığım da o zamanlar oldu. Son birkaç yıldır yine ot içiyordum. Her zaman içtiğim miktarı aşmadığım ve sosyal durumlarda içmedigim sürece oldukça iyiydi. Çünkü hala bir profesyonel içici değildim ama bir iş gününün sonunda tüttürmem beni kesinlikle mutlu ediyordu. PMO ise kesinlikle yapması daha kolaydı ve hataya düşme olasılığı daha yüksek olduğundan daha olumsuzdu. Ayrıca bazen tüttürürken hala paranoya yolculuklarına çıkıyordum. Sadece gece yarısı bı fırt çekmek için uyanıp tüttürdüğümde oluyordu. Bunu her zaman deneyip hızlıca uykuya dalmak için yapardım. Bu paranoya yolculuklarını her zaman temelde unuturdum ve ertesi gün beni etkilemezdi. Şimdi geriye dönüp baktığımda, muhtemelen bunu tekrarlamaya devam etmem 'normal' değildi. Daha sonra ot tüttürmeyi bu şekilde kullanmayı bıraktım çünkü uyku kalitem artık çok iyi değildi.
Şimdi Eylül 2020'ye geri dönersek, tüm bu değişikliklerden geçerken işten sonra hala tüttürüyordum. Ta ki bir gece grip ve mide bulantısı hissi ve kötü baş ağrısı ile uyanıncaya dek... Önceki gece arkadaşlarımla hafiften tüttüruyordum ve kendimi çok iyi hissetmiştim. Bu çok tuhaftı çünkü artık kafamın iyi olmadığını biliyordum. Ertesi sabah işe gittiğimde daha kötü mide bulantım vardı ve kendimi iyileşmek için yalvarırken buldum. Birkaç saat sonra şu anda ot içmeyi bırakmam gerektiğini fark ettim (27 Eylül). Tüm bu her şeye yeniden başlama ve ağır iş yükü sürecinden geçiyordum, otu bir kaçış olarak kullanıyorum ve tüm bunlardan geçtiğimi geçici olarak unutturuyordu. Ayrıca yakın arkadaşlarıma ve anneme böyle bir süreçten geçtiğimle ve PMO'yu bıraktığımla ilgili görüştüm. Anneme bunu söylemek önemliydi. Kendimi tamamen sorumlu tutmak ve bağımlılıkları kendimden uzak tutmak için yaptım.
Eylül ayından bu yana bu yeniden yapılanma ya da adına her ne demek istiyorsanız tamamen çılgıncaydı! inişler ve çıkışlar ve şimdi yüzleşmem gerektiğini bildiğim bu zor geçmiş travmalarla uğraşacağım. Ama her zaman çok zaman geçtiğini ve asla üstesinden gelemeyeceğimi düşünmüştüm.
Ama aynı zamanda anksiyete mide bulantısıyla bir daha asla baş edemeyeceğimi düşünmüştüm ama kesinlikle yeterli oldu. Ayrıca son zamanlarda CBD'ye (sanırım bir uyuşturucu) başladım, endişeye biraz yardımcı oluyor ama kafanızdaki hala sizi rahatsız eden b*ku öldürmüyor... Ayrıca okumak için kitaplar aldım, özellikle iyi Hissetmek: Yeni Ruh Hali Terapisi kitabını. Bilişsel Terapi üzerine bir kitap, bağlı kalmak zor olabilir ama yazarak düşüncelerin çürütülmesine cok yardımcı olan alıştırmaları içeren bir kitap olduğunu düşünüyorum. Bütün gün üzerinde çalıştığımı bildiğim bir şeye takılıp kalırsam, o gece o şeyin temelde saçma olmasının tüm nedenlerini yazıyorum. Tüm bu yeniden başlama sürecinde, gerçek tutkularımın ne olduğunu keşfettim ve bu sadece havalı olmaya çalışmak ve bir şeylere veya paraya sahip olmakla ilgili değil. Fakat yine de maalesef tutkularım için bile yeterince mativasyonum henüz yok. Bu aynı zamanda uyuşturucuyu yeni bırakmakla da ilgili olabilir. 2 yıllık bağımlılığımı unutamam ve bırakalı bir ay bile olmadı.
Şu anda kararlı bir hard mod sürecindeyim, ilk başta olduğu kadar kötü ve kafası karışık değilmişim gibi hissediyorum ve bir çeşit tuhaf hafif bir rahatlık hissediyorum. Ve bazen PMO'yla uğraşmak zorunda olmadığım ve temiz olduğumu bildiğim için coşkulu hissediyorum. Bunu nasıl başardım bilmiyorum. Ayrıca kendime sonsuza kadar böyle olmayacağını ve şu an pmo yapmamamın bir daha asla yapmayacağım anlamına gelmediğini hatırlatıyorum. Şu anda bir kız arkadaşımın ilerlememi bozacağını ve nihayetinde sürecimi tekrar beklemeye alacağımı düşünüyorum, bu nedenle aklım oralarda değil, benim için oncelik geleceğimde... Gelecek iş sezonunda kesinlikle bir partner bulacağım.
Eğer hala kendimi iyi hissetmez ve anksiyete mide bulantısı ile uğraşırsam ya da mutlu hissetmezsem ve 1 yıla kadar kendime gelmezsem kesinlikle doktora gidip bazı testler yaptıracağım. Bu aşamada yaklaşmakta olan herhangi bir büyük zihinsel çöküş görmüyorum ama ne olacağı da belli olmaz. Sadece 145 gün ama ilk güncellememi yapmak istedim.
