Dostlar ben belli bir yaşıma kadar (çok önce değil 1, 1-30 seneye kadar) insanlara çok güvenen ve toz pembe düşünen bir insandım. Tabii ki bunun bedelini kazıklarla, toz pembe düşüncemle olan yaklaşımım sonucu sosyalleşememekle, arkadaşımın olmamasıyla vs. ödedim. Sonradan sonraya gerçekleri gördükçe herkese güvenmemeye yakınlarıma güvenmeye başladım derken artık herkesi düşmanımmış gibi görüyorum. Herkese çıkar gözüyle bakıyorum sadece alabileceğime. Doğal olarak insanlarla konuşurken içten içe "sende yalansın / düşmanımsın" gibi bir paranoya oluştu. Bunun gibi bir düşünceyle kimle dostluk/arkadaşlık bağı kurup eğlenebilirsin ki? Geriye rol yapmak kalıyor ve onda da kendimi kasıyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız sevinirim.
Ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız sevinirim.