Son zamanlarda böyle bir şeyim olduğunu düşünüyorum. Hayır küçükken dünyanın en ezik ve en haksız insanı olabilirdim zaten şimdi Allah'tan toparladık biraz da küçükken yoktu şimdi neden var bilmiyorum. Çoğu güzel sürecimi de bu yüzden bozdum, bir tartışmaya girip haksız çıkınca aşşşırı utanıyorum neden hiç bir fikrim yok. İnsanların gözünde sıfır olmuşum gibi hissediyorum. Yardımcı olursanız sevinirim.
Haksız Çıkma Fobisi?
- Konuyu başlatan JustDoİt
- Başlangıç tarihi
Denilecek sey belli. Emin olmadığın bir konuda tartısmaya girme, yakın olmadıklarınla hic girme ve haksız cıksanda hemen toparla ve takma. Baska ne diyebiliriz ki...
Çok tartışmaya giren biri değilim zaten, asıl konu neden böyle bir fobinin olduğu
Cocukluktan kalma bi olay, travmadan dolayı olabilir. Ya da dusunce yapindan.
Tartışmada iki tarafta haksızdır. Tartışma, karşında ki kişiye fikrini kabul ettirmektir. Mümkün olduğunca bu durumlara girmemeye çalış dostum.
tartışma bağırma çağırma gibi durumlara girmemelisin
bilmediğin konularda sessiz kalmalısın
bilmediğini karşı tarafa bilgi verebilirsin
değerler evrenseldir kendine yapılmasını sevmediğini bir başkasına yapamayız
kimseye söz vermemelisin
söz veren insanlarada güvenmemelisin
borç isteyenin parasını geri vermediğini bilmelisin
doğru dürüst güvenilir arkadaşlar edin
buda 10 da bire denk geliyor
bilmediğin konularda sessiz kalmalısın
bilmediğini karşı tarafa bilgi verebilirsin
değerler evrenseldir kendine yapılmasını sevmediğini bir başkasına yapamayız
kimseye söz vermemelisin
söz veren insanlarada güvenmemelisin
borç isteyenin parasını geri vermediğini bilmelisin
doğru dürüst güvenilir arkadaşlar edin
buda 10 da bire denk geliyor
Bu, özgüvensizlikten de gelen bir olay. Black Rose çocukluktan gelen bir şey olduğunu vurgulamış (tabi, bazı kişilerde çocukluktan var). Ama siz:
Ama son 1,5 yıldır kendime verdiğim sözleri tutmadığım için kendime olan güvenim çok azaldı. Bir de etrafımda beni kıskanan, haset eden (başarılı bir öğrenci olduğum için) bir kız var. Onun beni kıskandığını öğrendikten sonra da onun yanında hata yapmamaya, mükemmel olmaya çalıştıkça ve her hata yaptıkça özgüvenime daha bir darbe değdi.
Şu anda dürüst olmak gerekirse, özgüvensiz "loser" gibi dolaşıyorum. Kimlerse bir tartışma içindeyse, o konu hakkında fikrim dahi olsa, girmiyorum.
Bence bunun en iyi çözüm yolu kendini geliştirmektir. Yeni şeyler öğrenmek veya bildiğin bir şey üzerine ustalaşmak özgüvenini yerine getirebilir. Bir de kendine verdiğin sözleri tutmak ve doğru ya da yanlış demeden kendi fikirlerini sunmak. Bırak eleştirsinler.
Şu sıralar anladığım şey var ki, "mükemmel olamazsın, mükemmel olmak Güneş'e dokunmak gibidir. Ama Güneş'e en azından birazcık da yakın olmak istiyorsan, hatalar yapmalısın, düşmelisin, kalkmalısın. Ve bu hataları yaptığın zaman hiç kimseyi düşünmemelisin"
Demişsiniz. Ben de böyleyim son zamanlar. Eskiden kendime çok güvenirdim ve hata yapmaktan da hiç çekinmezdim, veya bir tartışma giderken dahil olup kendi fikirlerimi söylerdim (haklı veya haksız çıkacağımı düşünmeden).
Ama son 1,5 yıldır kendime verdiğim sözleri tutmadığım için kendime olan güvenim çok azaldı. Bir de etrafımda beni kıskanan, haset eden (başarılı bir öğrenci olduğum için) bir kız var. Onun beni kıskandığını öğrendikten sonra da onun yanında hata yapmamaya, mükemmel olmaya çalıştıkça ve her hata yaptıkça özgüvenime daha bir darbe değdi.
Şu anda dürüst olmak gerekirse, özgüvensiz "loser" gibi dolaşıyorum. Kimlerse bir tartışma içindeyse, o konu hakkında fikrim dahi olsa, girmiyorum.
Bence bunun en iyi çözüm yolu kendini geliştirmektir. Yeni şeyler öğrenmek veya bildiğin bir şey üzerine ustalaşmak özgüvenini yerine getirebilir. Bir de kendine verdiğin sözleri tutmak ve doğru ya da yanlış demeden kendi fikirlerini sunmak. Bırak eleştirsinler.
Şu sıralar anladığım şey var ki, "mükemmel olamazsın, mükemmel olmak Güneş'e dokunmak gibidir. Ama Güneş'e en azından birazcık da yakın olmak istiyorsan, hatalar yapmalısın, düşmelisin, kalkmalısın. Ve bu hataları yaptığın zaman hiç kimseyi düşünmemelisin"
Şu muhabbet bende de oldu gerçekten. Bazen haklı çıksam bile kendimi kötü hissederdim, yalnız kaldığımda kendimi hiç öyle değilmiş gibi göstermek isterdim. Haklı çıkmak neden istediğimi çözmeye çalışıyorum biraz da, neden ki yani normalde hiç utanacağım şeyler değil bunlar
Bence herkes haklı çıkmak ister, haklı olmayı sever.
Bence eğer bir anlamı yoksa (örneğin sizi dinleyen fayda sağlayabilecek biri, veya hakkını savunduğun birisi) tartışma, ve öğretme. Anlamı olduğunda da karşıdakini umursamazsın sadece demen gerekeni dersin o amaç için.
Ben öyle yapıyorum.
Ben öyle yapıyorum.
