GERİ DÖNÜŞ VAKTİ
3 gün önce relapse oldum. Süreçlerime dönüp baktığımda aslında hep aynı sebepler yüzünden relapse olduğumu fark ettim. Altında yatan sebepleri kısaca özetlemek gerekirse:
Rutin yapılan işleri aksatmaya başlarım =>
bilgisayarda, telefonda daha fazla vakit geçiririm =>
gece daha geç saatte uyumaya başlayıp sabah da geç kalkmaya başlarım =>
tetikleyicilere bakmaya başlar (hatta bu sürecimde p*rno da izledim maalesef, kendime en kızdığım nokta bu oldu...) =>
VE BUNLARIN SONUCUNDA DA RELAPSE OLUP SÜRECİMİ BOZARIM...
Bu yazıyı yazmadan 1 saat önce de kendimi tetikleyicilere bakarken buldum. Hemen kendime gelip 20 dakika meditasyon yaptım ve şu anda bu yazıyı yazıyorum.
Relapse olduktan sonra kesinlikle insanların bana davranışı değişiyor.
En basitinden ailemin bile bana yaklaşımı farklılaşıyor. Aslında bunu normal karşılıyorum çünkü gün içinde neredeyse hep enerjik ve güler yüzlü dolaşan birinin birden soğuk ve zombi gibi dolaşmasının insanlara garip gelmesi normal.
YAPILACAKLAR
- Uyku düzeni düzeltilecek, gece uyuyamasam bile derhal bir işle meşgul olacağım.
- Süreç ile alakalı günlük içerik tüketilecek. En azından zorlu başlangıç kısmını atlatana kadar.
- PKBY kitabını tekrardan okuyacağım.
- Sosyal medyadan tamamen uzak duracağım. Youtube'u, ders dışında minimal süre kullanacağım.
Son zamanlarda 7,5 aylık sürecime ne kadar çok dönmek istediğimi, o disiplinli günlerimi özlediğimi fark ettim.
Belirli günleri geçen ve artık verim almadığını düşünen varsa kesinlikle bu fikri aklından silsin. Süreci bozduğunuzda daha iyi hissetmiyorsunuz.
Süreçlerin bana manevi/spiritüel/ruhsal nasıl adlandırılırsa artık katkısı gerçekten çok büyük. Sürecimi bozduğumda ise depresif, mutsuz ve amaçsız hissediyorum. İnançsız biriyim ama süreçlerimde Tanrı'ya (varlığını kabullenemediğim) çok daha yakınlaştığımı, manevi olarak daha arınmış ve bir yaratana inanma dürtüsünü içimde daha çok hissediyorum fakat işin sonunda yine bir çıkış yolu bulamıyorum...
